Merhaba arkadaşlar
Benim derdim bu. Sinir oluyorum. Eşim normalde ev işi konusunda istediğim her şeyi yapar. Ama resmen bunu insanların öğrenmesinden utanıyor. Eve bir misafir geldi mi veya ailelerimiz geldi mi çay koyar mısın bile desem tuhaf tuhaf tepkiler veriyor. Çocuk gibi niye ben senin çayını koyuyormuşum bana ne filan. Hiç bir şey demeden sessizce koysa kimse umursamayacak bile ama o kadar absürt tepkiler veriyor ki kılıbık değilim mesajı vermek için, insanların ekstra ilgisini çekiyor durum. Balkonu sil, camları sil desem komşular görecek diye yapmıyor. Kendisine bundan rahatsız olduğumu söylediğimde arkadaşlarım süpürge bile açmıyormuş, dalga geçiyorlar diyor.
İkimiz de çalışıyoruz, ben de nefret ediyorum ev işi yapmaktan. Bana bunlar kadın işi sizin yatkınlığınız var yapı olarak bu işlere, Ev işi senin sorumluluğunda ben sana sadece yardımcı olurum, bütün arkadaşlarım da böyle yapıyormuş diyor. Ve ben sinir oluyorum benim kocamın böyle düşünmesine. Biz kadınlar para kazanma konusunda onlarla eşit yükün altına girerken onlar neden bize ev işi konusunda bize sadece "yardımcı" oluyorlarmış. Arkadaşlarının eşleri bu adaletsizliği kabullenmişler diye ben de mi kabullenmeliyim?
1,5 yıllık evliyiz ben her şeye rağmen olabildiğince çok sorumluluk vermeye çalışıyorum bu konuda ona ama hiç bir gelişme göstermiyor. Bi salonu süpür diyorum bütün pazarı orada oyalanarak geçiyor. içim içimi kemiriyor bırak ben süpürürüm dememek için ama sırf alışsın diye sabrediyorum. Hiç bir şeyi kendisi düşünemiyor. Adım adım sürekli yönlendirmem gerekiyor. Sabrım kalmadı artık benim de.
Hiç yok mu göğsünü gere gere arkadaşlarına haftasonu temizlik yaptım diyebilen, şu lavabo kirlenmiş iki dk ovalayayım diye kendi kendine düşünebilen erkek. Sizce ne yapmalıyım olduğu gibi kabullenip rahat mı bırakmalıyım eşimi yoksa biraz daha sabır gösterip ısrarcı olsam değişir mi? Bu değişimi başarabilen var mı içinizde?
dediğinizde yapıyosa dış etkenlere takılmayın derim.
konu erkeğin iş yapma meselesine gelmiş.
tamamen adalet duygusuna göre ele alıyorum bu konuyu.
ikimizde çalışıyoruz ve benim işim onunkinden daha ağır.
maaşımı olduğu gibi veriyorum.harçlık alıyorum ondan.
evin geçimi %70 benim üzerimde.
o yüzden ben eşimden iş mutlaka beklerim.
yapmadıklarımı da dışarıda yıpranmama saysın.
ben dışarda evin geçimi için koşturuyorsam o da evde k.çını kaldırıp iş yapmak zorunda.
o yapmazsa ben de yapmam.gerekirse yemek bile yapmam çünkü dünyaya onun beklentilerini 4 4lük karşılamak için gelmedim. Benim de bir hayatım var.
hiç kimse sağlığımdan daha kıymetli değil.
eğer iş yapmıcam derse paramı vermem o parayla yardımcı çağırrım..bu kadar basit.
erkeğe ev işiyle yaranılmaz.niye kendimi yıpratayımki.
sonuç: bu şekilde eşim de ben de mutluyuz.
dip not: misafirlerin yanında bişey istemem. ama o yapması gerekeni bilir. eğer herşeyi bana yaptırırsa, mutfağı savaş alanı gibi bırakır yatarım.o yapar.
