- 21 Aralık 2012
- 892
- 320
- 73
- 37
Merhaba bayanlar,
Bayadir konu acmiyordum. Esimle cok tartismalarimiz oldu ama son zamanlarda -hamile- olusumun da etkisiyle esimle gayet iyiyiz(dik).
Biz ABD de yasiyoruz, esim de ben de ogrenciyiz, ozellikle esimin cok agir dersleri ve arastirmalari var. Burada surekli gorustugumuz bir arkadas grubumuz var, toplam 4 aileyiz. Biraraya geldigimizde biz bayanlar hep muhabbet ederiz, esler de kagit oynar. Diger bayanlar hep soylenir esleri kagit oynuyor diye ama ben hep birakin oynasinlar, onlarin da baska aktiviteleri yok, ne yapsinlar ki vs derim. Ama esim oldum olasi kagiti, oyunu vs sevmez. Her oyundan sonra sabahlara kadar ofluyor, pofluyor, ders calisiyor. Butun sikintisini, stresini hep ben cekiyorum. Ben bir yere gidelim dedigimde kiziyor, dersim var nasil gideyim diyor, gitmiyoruz. Ben de onun bu kadar bunaldigini gordukce o zaman kagit oynama diyorum. Zaten sevmiyorum, arkadas grubundan dislanmamak icin, uyum saglamak icin oynuyorum diyor. En son gecen hafta cok istedigim bir yere beni goturmedi, cok kirildim, dersin varsa kagittan zaman ayir calis da, benden kisma dedim, o da o anda bundan sonra vallahi de billahi de kagit oynamayacagim dedi. Dun aksam ayni arkadaslar yine geldi, yine kagida oturacaklar, ben de dedim ki oyun oynamana hic karismiyorum ama yemin ettin, bak sonra basimiza bela musibet gelir dedim, yani hicbir kizginligim da yoktu gayet sakindim. Bu da kari-koca tam 3 ailenin onunde bana oyle bir bagirdi ki 'UZATMA, SURDA TAM 3 TANE KADIN DAHA VAR HIC BIRININ SESI CIKIYOR MU SEN GIBI' dedi. Ben dahil herkes cok sasirdi, asla boyle birsey yapan biri degildir, erkekler o bagirinca oynamayalim bari dedi, Hayir oynayacagiz diye yine bagirdi bu. Ben omrumde hic bu kadar asagilanmamistim. O kadar gururum kirildi ki anlatamam. Ben esimin arkasindan bile konusmam arkadas grubunda, o beni herkesin icinde rezil etti, hem de baskalarinin karilariyla kiyaslayarak. Zaten kiyas konusundan nefret ediyorum, zannediyor ki herkesin karisi melek, bir tek ben fenayim. Oysa herkesten daha cok esine karsi saygisi olan, arkasindan koruyan biriyim. Kendimi odaya kapattim, sabaha kadar agladim, hala da agliyorum. Ayni insanlari bir daha gormek istemiyorum utancimdan. Boyle birsey hic yasamadim, ne yapacagimi da bilmiyorum. Yani ben onun esiyim, arkadaslarindan daha mi onemsizim, herseyden once ben istemesem de oynamamaliydi, beni kirmaktan, rezil etmekten daha mi onemli ortami, oyunu? Ayrica ben asla ama asla esinin herseyine karisan biri degilimdir, hep guvenirim esime, istedigi yere gider, istedigini yapar, istedikleriyle gorusur, onu bunaltmis biri de degilim. Ikili kavganin her turlusune raziyim ama boyle bir rezaleti kaldiramiyorum.
Bayadir konu acmiyordum. Esimle cok tartismalarimiz oldu ama son zamanlarda -hamile- olusumun da etkisiyle esimle gayet iyiyiz(dik).
Biz ABD de yasiyoruz, esim de ben de ogrenciyiz, ozellikle esimin cok agir dersleri ve arastirmalari var. Burada surekli gorustugumuz bir arkadas grubumuz var, toplam 4 aileyiz. Biraraya geldigimizde biz bayanlar hep muhabbet ederiz, esler de kagit oynar. Diger bayanlar hep soylenir esleri kagit oynuyor diye ama ben hep birakin oynasinlar, onlarin da baska aktiviteleri yok, ne yapsinlar ki vs derim. Ama esim oldum olasi kagiti, oyunu vs sevmez. Her oyundan sonra sabahlara kadar ofluyor, pofluyor, ders calisiyor. Butun sikintisini, stresini hep ben cekiyorum. Ben bir yere gidelim dedigimde kiziyor, dersim var nasil gideyim diyor, gitmiyoruz. Ben de onun bu kadar bunaldigini gordukce o zaman kagit oynama diyorum. Zaten sevmiyorum, arkadas grubundan dislanmamak icin, uyum saglamak icin oynuyorum diyor. En son gecen hafta cok istedigim bir yere beni goturmedi, cok kirildim, dersin varsa kagittan zaman ayir calis da, benden kisma dedim, o da o anda bundan sonra vallahi de billahi de kagit oynamayacagim dedi. Dun aksam ayni arkadaslar yine geldi, yine kagida oturacaklar, ben de dedim ki oyun oynamana hic karismiyorum ama yemin ettin, bak sonra basimiza bela musibet gelir dedim, yani hicbir kizginligim da yoktu gayet sakindim. Bu da kari-koca tam 3 ailenin onunde bana oyle bir bagirdi ki 'UZATMA, SURDA TAM 3 TANE KADIN DAHA VAR HIC BIRININ SESI CIKIYOR MU SEN GIBI' dedi. Ben dahil herkes cok sasirdi, asla boyle birsey yapan biri degildir, erkekler o bagirinca oynamayalim bari dedi, Hayir oynayacagiz diye yine bagirdi bu. Ben omrumde hic bu kadar asagilanmamistim. O kadar gururum kirildi ki anlatamam. Ben esimin arkasindan bile konusmam arkadas grubunda, o beni herkesin icinde rezil etti, hem de baskalarinin karilariyla kiyaslayarak. Zaten kiyas konusundan nefret ediyorum, zannediyor ki herkesin karisi melek, bir tek ben fenayim. Oysa herkesten daha cok esine karsi saygisi olan, arkasindan koruyan biriyim. Kendimi odaya kapattim, sabaha kadar agladim, hala da agliyorum. Ayni insanlari bir daha gormek istemiyorum utancimdan. Boyle birsey hic yasamadim, ne yapacagimi da bilmiyorum. Yani ben onun esiyim, arkadaslarindan daha mi onemsizim, herseyden once ben istemesem de oynamamaliydi, beni kirmaktan, rezil etmekten daha mi onemli ortami, oyunu? Ayrica ben asla ama asla esinin herseyine karisan biri degilimdir, hep guvenirim esime, istedigi yere gider, istedigini yapar, istedikleriyle gorusur, onu bunaltmis biri de degilim. Ikili kavganin her turlusune raziyim ama boyle bir rezaleti kaldiramiyorum.