Kesinlikle gelinecek son nokta bu abla, oğlum için söyledikleriniz birebir doğru. O beni sevdiğini ama babasından korktuğunu itiraf etti. Benim tabiri caizse çantadaki keklik olduğumu, babasının gözüne girmeye uğraştığı için bana düşmanca davrandığını anladım.
Bu kez olur da ayrılırsak asla geriye dönüp bakmayacağım
Vicdan yapmayacağım
Hep o da istemezdi böyle olmasını deyip kendimi üzüyor, ona adım atan ben oluyordum.Gelin görün ki bunu bile kaç kez başıma kaktı.
Ağlayıp zırlayıp geri dönüyormuşum
Bu kelimeleri duyduğumda bile geri döndüğüme çoktan pişmandım
Umarım Rabbim hayırlı olan ne ise onu verir bana
Oğlum daha dünyaya gelmeden bana yapılan şiddete şahit oldu, ve doğduktan sonra hep onun yanında dayak yedimBenim babam bize vurmazdı kötü bi baba değildi ama annemi aldatırdı hem de bebek gibi annemi. Babamı hala affedemiyorum. Ben de anneme babamı sevmediğimi söylemiştim. Annemin hep yanında oldum onun imcinmesi beni hep üzdü ama ben de asi bi çocuktum (anne sözü dinlesem de biraz kalp kırmışlığım var) Annem boşandı ama keşke boşanmasaydı. Erkekler hemen kendilerine yeni birini bulup evleniyor. Asıl kadın cefasını çekip yemi gelen sefasını sürüyor. Asla boşanma bu kadar çekmişsin. Sana diyeceğim şu oğluna çok acil çok iyi bir psikologdan randevu al. Yaşı çok küçükse pediatriden alman daha iiyi olur. Ben asla boşanmaya karşı değilim hiç bi kadın bir erkeğini yükünü ruhunda bedeninde taşımak zorunda değil. Ancak o iş öyle değilmiş. Belki annem geç boşandı babam kısa sürede duruldu ve evlendi. Ben boşansınlar die desteklemiştim şimdi düşünüyorum da bunca sene boşuna çekmiş. Tabi bizim evde şiddet yoktu. Olsaydı o gençlik halimle babamı öldürürdüm uykusunda. Annemi aldattığı için bile uyumadan önce hayal kurardım babamı uykusunda kalbinden bıçaklarken. Ondan kalma duygularım evliliğimde bile var eşime diorm beni aldatırsan ben bunu öğrenirsem canını kurtar diye. O yüzden oğlunuzu doktora götürün. Farkında olmadan o da ya babası gibi olacak ilerde eşine şiddet gösteren vs ya da bu konu da ayrı bir hassasiyeti olacak benim gibi. Allah yâr ve yardımcınız olsun. Aile kurmak kolay ama aile olmak zor. Tek taraflı çabanızı RABBİM görüyordur ona sığının
Oğlumun itirafı gerçekten benim için çok ama çok mühim ablacığımDuana tüm yüreğimle amin diyorum, hayattan korkma Eliffezgi, hayatını yeni baştan kurmaya başlarsan, evet ilk başlarda bocalarsın, ürkersin, yılların alışkanlığıyla bazı şeyleri özlersin, doğru mu yaptım dersin belki ama bundan daha mutlu olma şansın var, herşeyi enine boyuna düşün, hele oğlunun itirafları sonrası ciddi ciddi karar verme aşamasına gelmişsin bence.
Oğlumun itirafı gerçekten benim için çok ama çok mühim ablacığım
Yıllarca onun icin katlandım
O da benim gibi düşünüyor artık daha güçlü olmam lazım
Hep beni suçlar dedim ama o büyüdü ve artık kendi başına karar verebiliyor ve kendi gözleriyle görüyor
Gerçekten çok ayıp eşinizin yaptığı bu nasıl bir egodur, brncilliktir anlamadım... Kendiniz de para kazanan bir bireysiniz üstelik öğretmen ve annesiniz! Yerinizde olsam eğer ki borcunuz harcınız yoksa gidip arabamı alır anahtarı gösteririm sadece... Pratiğiniz yoksa da otomatik vites bir araba alırısınız olur biter. Erkeğin bencil olanı kazancınız varken "oldu uçak alırım" diyerek alay etmesi ne demek? Alın arabanızı beklemeden çok afedersiniz fakat kendisini eğitememiş eşiniz ve eşine saygısı yok başka çocukları nasıl eğitiyor diye geçti aklımdan...Merhaba güzel arkadaşlarım,
Öncelikle konu başlığıma tıklayıp okuduğunuz için hepinize teşekkür ediyorum.
2001 yılından beri çalışan bir öğretmenim.Bugüne kadar kendime özel olarak aldığım bir bileziğim bile yok.
Ne var ne yoksa hepsini eve ve arabaya yatırdık.
Arabayı eşim kullanıyor.17 yıldır ehliyetim var ancak araba pistlerinden başka bir yerde araba kullanmadım.Haliyle unuttum hiç bir pratiğim yok arkadaşlar.
Okulum evime uzak.İki araç değiştirmek gerekiyor.Eşimin iş yeri ise evimize yürüyerek 5 dakika uzaklıkta. Ancak arabasız evden çıktığını bugüne dek hiç görmedim.
Nereye gitsem ya otobüs ya minibüsle gitmem gerek. Ya da eşimin müsait zamanını beklemek zorundayım.
Ailem ve arkadaşlarım akrabalar halen neden araba almadığımı sorup biraz da suçu bende buluyorlar.
Eşime bu konuda ne söylesem, “ tabi, ooooldu sana uçak da alırım, merak etme, he he...” tarzındaki söylemlerini duyuyorum.Asla alma taraftarı değil. Ben de çok pratiğim yok diyeüstelikdüstelemiyordum.
Ancak en son olayda benim de artık çalışan ve çocuklu bir bayan olarak bir arabamın olması gerektiğini düşünüyorum.
En son olay derken, gideceğim yere eşim bırakmadı. Elimde eşya ve kucağımda çocukla otobüse bindim.Ve bayağı yol yürüdüm.
Şimdi arkadaşlar, sizce ben araba almak için ısrarcı olmalı mıyım? Ne dersiniz?Kullanabilir miyim? Eşimi nasıl ikna ederim?
Değerli fikirlerinize ihtiyacım var.Hepinize ayrı ayrı teşekkür ediyorum.
Esin evde ikinci bi arabaya karsi ise altindaki arabayi sen kullan kendin soyluyorsun onun mesafesi yurunur diye bide cocuk var yani niye boyle bencillik yapıyor ustelik çalışan birisinMerhaba güzel arkadaşlarım,
Öncelikle konu başlığıma tıklayıp okuduğunuz için hepinize teşekkür ediyorum.
2001 yılından beri çalışan bir öğretmenim.Bugüne kadar kendime özel olarak aldığım bir bileziğim bile yok.
Ne var ne yoksa hepsini eve ve arabaya yatırdık.
Arabayı eşim kullanıyor.17 yıldır ehliyetim var ancak araba pistlerinden başka bir yerde araba kullanmadım.Haliyle unuttum hiç bir pratiğim yok arkadaşlar.
Okulum evime uzak.İki araç değiştirmek gerekiyor.Eşimin iş yeri ise evimize yürüyerek 5 dakika uzaklıkta. Ancak arabasız evden çıktığını bugüne dek hiç görmedim.
Nereye gitsem ya otobüs ya minibüsle gitmem gerek. Ya da eşimin müsait zamanını beklemek zorundayım.
Ailem ve arkadaşlarım akrabalar halen neden araba almadığımı sorup biraz da suçu bende buluyorlar.
Eşime bu konuda ne söylesem, “ tabi, ooooldu sana uçak da alırım, merak etme, he he...” tarzındaki söylemlerini duyuyorum.Asla alma taraftarı değil. Ben de çok pratiğim yok diye çok da üstelemiyordum.
Ancak en son olayda benim de artık çalışan ve çocuklu bir bayan olarak bir arabamın olması gerektiğini düşünüyorum.
En son olay derken, gideceğim yere eşim bırakmadı. Elimde eşya ve kucağımda çocukla otobüse bindim.Ve bayağı yol yürüdüm.
Şimdi arkadaşlar, sizce ben araba almak için ısrarcı olmalı mıyım? Ne dersiniz?Kullanabilir miyim? Eşimi nasıl ikna ederim?
Değerli fikirlerinize ihtiyacım var.Hepinize ayrı ayrı teşekkür ediyorum.
Arabadan daha büyük sorunlarınız var gibiGüzel arkadaşlarım, benim için güzel dilekleri olan ve benim için üzülen gönülleri güzel kendileri güzel dostlarım,
Maalesef durum aynı hatta daha da beter
Üç hafta önce çok basit mesele yüzünden bana şiddet uygulamaya kalktı
O günden beri konuşmuyoruz
Eylül ayı gelsin arabamı alacağım isterse buyurup bir zahmet boşansın
Zamanında size o kadar isabetli yorumlar yapılmış ki sizin tercihiniz hala yerinizde saymak olmuş.Güzel arkadaşlarım, benim için güzel dilekleri olan ve benim için üzülen gönülleri güzel kendileri güzel dostlarım,
Maalesef durum aynı hatta daha da beter
Üç hafta önce çok basit mesele yüzünden bana şiddet uygulamaya kalktı
O günden beri konuşmuyoruz
Eylül ayı gelsin arabamı alacağım isterse buyurup bir zahmet boşansın
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?