Son kullanma tarihi geçmiş, bayatlamış bir tarayıcı kullanıyorsanız. Mercedes kullanmak yerine tosbaya binmek gibi... Websiteleri düzgün görüntüleyemiyorsanız eh, bi zahmet tarayıcınızı güncelleyiniz. Modern Web standartlarını karşılayan bir tarayıcı alternatifine göz atın.
Eşim anormal derecede ailesine bağlı, çocuktan sonra değişir mi ? Çıkmazdayım lütfen fikir verin 🥺
Her gün bu kadar konuşacak ne buluyosunuz yada nasıl vakit ayiriyosunuz.ben annemle bile hatta kimseyle bu kadar sık sık konuşmam.sanirim ev hanımısiniz aksi takdirde çalışan biri gün içinde bu kadar konuşmaya halı kalmaz.cocuk olsa değişmez hatta bu sefer görüntülü doner
Aynen kesin düzelir. Mutlu olmadığınız ortama neden çocuk yapmaya çalışıyorsunuz üstelik tüp bebek gibi yıpratıcı bir süreç. Çocuğu yapın ki iyice yapışsınlar size, siz de çocuğum var diyip boşanamayın
Evet o da farklı bir bakış açısı haklısınız tam olarak nası davranacağını bilemiyorum belki de daha da kötü olacak her şey hep ihtimaller üzerine düşünüyorum
Ihtimal falan yok aslında yüzde yüz daha kötü olacak herşey adımı bir kenara not edin yanıldıysam gelip sen yanıldın dersiniz o kadar eminim. O doğuracağınız bebeğe kendi bebekleri muamelesi; size ise bakıcı, taşıyıcı anne muamelesi yapacaklar. Ağzınızı açmaya kalksaniz kayınvalideniz biz kaç tane büyüttük diyecek kocanız annem iyi niyetli yardım etmeye çalışıyor diyecek. Ya çıkıp direkt evinize gelecekler ya da görüntülü aramalar bitmeyecek.
Bu arada ben çocuktan sonra kaybetme korkusu yüklenen koca görmedim ama nasılsa çocuk da var artık gidemez diye düşünüp var olan kaybetme korkusunu da kaybeden çok gördüm. Hatta dikkat edin bir boşanma durumundan vazgeçildiğinde adamlar hemen çocuk yapmaya çalışır bir dahaki sefer gidişi bu kadar kolay olmasın diye. Ihtimal falan yok düşünmeyin boşa, hayatınızdaki herşey çocuktan sonra şuandakinden daha kötü olacak kesin bilgi.
Rabbim vermemis cocuk boyle bir evlilige hala akillanmamissiniz tup bebek diyorsunuz. Bir cinnet gecirin bir daha aramicam anani babani yeter diyerek bu ne ya ben burdan bunaldim kendisi ariyorsa arasin kendi annenizi babanizi bu kadar ariyor musunuz? Nisanlanmissiniz fark etmissiniz yinede evlenmissiniz simdi birde cocuk diyorsunuz duzelmez daha beter olur. Siz once olgunlasin kendinizi ezdirmeyin aile olun sonra cocuk olur belki bu kadar stresten olmuyordur.
Cocuk olacak, bu sefer lohusayken evine yerlesecekler. Lohusaligin bitecek babanne ozledi, dede dayanamiyor deyip cat kapi gelecekler. Ilk bisikletini onlar almak isteyecek, ozel gunleri onlara uygun zamanlarda yapmak zorunda kalacaksin.
ASLA COCUK YAPMAYIN. Eşiniz bi terapi sürecinden geçsin, birkaç yıl normal insan gibi yaşasın. Sonra düşünürsünüz. Keşke bu üç yıl içinde çoktan halletmiş olsaydınız bu konuyu. HERGUN aramak nedir ya? Çocuğum olana kadar annemle hergun konuşmuyordum .Şimdi de annem arar genelde oğlumu özlediği için.
merhaba arkadaşlar Benim eşim ve ailesiyle ilgili sorunlarım var. Aslında kendini sevgililik ve nişanlıkta göstermeye başlamıştı ama böyle olacağını tahmin etmedim. Evliliğimizin 3. Yılındayız ama ilk günlerden beri eşimin ne bizim evimizi benimsediğini düşünüyorum ne de beni.
Bu konu sebebiyle o kadar çok olay yaşadık ki o kadar isyan ettim ki çocuk istiyoruz ve olmuyor inanın çocuk yapacak kadar bile bir özel hayat bırakılmadı bize sürekli görüşmek aynı ilçede yaşadığımız halde her hafta oraya gidip iki gün kalmamız ya da onların bize gelip kalması tüm bunlar o kadar saçma ki .. her gün kayınvalidemi arıyorum çünkü bu da bir kural haline gelmiş farkında olmadan bende aman ne isterlerse yapayım kafam rahat olsuna girmişim. Şimdilerde her gün aramamız da yetmiyor kayınvalidemi arıyorsak babanız size alındı onu da arayın diyor (kaldı ki sürekli konuşuyoruz daha dün aradık ) geçen kayınpederimi aradık kahvedeymiş eve geçince konuşalım dedi tamam dedik sonrasında doğal olarak kayınvalidemi aramadık çünkü akşam babamı aradığımızda zaten konuşacağız. Sonra akşam bir telefon babası arıyor anneniz size çok alınmış bugün beni aradınız onu aramadınız diye. Ya ben artık ne yapacağımı şaşırdım. O gün biraz da olsa eşimde tepki gösterdi aradan 10 gün geçti yine aynı muhabbet.
Bunların haricinde o kadar çok şey var ki ve eşim hiç tepki gösteremiyor diyorum ki biz çocuk muyuz ? Ben her gün aramak zorunda değilim ki kaldı ki her gün arıyorum şimdi o da yetmiyor. Tüp bebek sürecindeyiz stres olmamam gerekiyor ama ağlamadığım tek bir gün yok anne olmak çok istiyorum. Ama ne yapmam gerektiğini bilmiyorum sizce çocuğumuz olursa eşim bizi artık bi aile olarak görmeye başlar mı ? Artık önceliği biz olur muyuz tüm bu saçmalıklardan kurtulur muyuz ? Yoksa bu hiç bi şey değiştirmez mi ? Eşimle bu ailesi hakkında ki tüm konular haricinde çok iyiyiz ama son zamanlarda tahammül sınırım bitti düzelsin istiyorum psikoloğa gitmezsen çocuk yapmayacağım dedim ve iki aydır terapi alıyor ama hiç bi fayda yok. Transferimize 15 gün kaldı karar vermem gerekiyor lütfen fikir verir misiniz ?
Eşiniz büyümeden çocuk yapmayın. Şimdiden olacakları yazayım size; doğumdan haftalar önce gelir kalırlar sizde, doğumdan sonra 40 gün garanti yine sizdeler. Hergün ikisini de ayrı ayrı arayıp bebek sevdireceksiniz. Haftasonlarıda ya siz orada ya onlar sizde kalacaklar.
Evet bazen onu da düşünüyorum şuan bile özel hayatımız yokken torun sebebiyle bu durum iyice ihlal edilebilir suistimal edebilirler aslında iş eşimde bitiyor söylemesi gerekenleri söyleyebilse böyle olmazdı
Edebilir değil. EDECEKLER. Şu an el kızı halinizle size kendilerini her gün aratan insanlar torun olunca akıllanmayacak.
Şimdi baş başasınız ona rağmen anasına babasına karşı geleyemen aynı yerde sürekli yatılı kalan adam çocuk olunca diyecek ki"E İNSANLAR TORUN GÖRMESİN Mİ? ANNEM TECRÜBELİ HER ŞEYİ ONA DANIŞALIM. ÇOCUK GECE ÇOK AĞLIYOR ANNEM Bİ SÜRE BİZLE KALSIN." Hatta bunun ilerisi" BERABER Mİ YAŞASAK?"
Kusura bakmayın kötü olacak ama aptallık edip şu an çocuk yapmayın. Kendi hayatınız sürekli sinir stresle geçerken günahsız yavruya da bu hayatı reva görmeyin.
merhaba arkadaşlar Benim eşim ve ailesiyle ilgili sorunlarım var. Aslında kendini sevgililik ve nişanlıkta göstermeye başlamıştı ama böyle olacağını tahmin etmedim. Evliliğimizin 3. Yılındayız ama ilk günlerden beri eşimin ne bizim evimizi benimsediğini düşünüyorum ne de beni.
Bu konu sebebiyle o kadar çok olay yaşadık ki o kadar isyan ettim ki çocuk istiyoruz ve olmuyor inanın çocuk yapacak kadar bile bir özel hayat bırakılmadı bize sürekli görüşmek aynı ilçede yaşadığımız halde her hafta oraya gidip iki gün kalmamız ya da onların bize gelip kalması tüm bunlar o kadar saçma ki .. her gün kayınvalidemi arıyorum çünkü bu da bir kural haline gelmiş farkında olmadan bende aman ne isterlerse yapayım kafam rahat olsuna girmişim. Şimdilerde her gün aramamız da yetmiyor kayınvalidemi arıyorsak babanız size alındı onu da arayın diyor (kaldı ki sürekli konuşuyoruz daha dün aradık ) geçen kayınpederimi aradık kahvedeymiş eve geçince konuşalım dedi tamam dedik sonrasında doğal olarak kayınvalidemi aramadık çünkü akşam babamı aradığımızda zaten konuşacağız. Sonra akşam bir telefon babası arıyor anneniz size çok alınmış bugün beni aradınız onu aramadınız diye. Ya ben artık ne yapacağımı şaşırdım. O gün biraz da olsa eşimde tepki gösterdi aradan 10 gün geçti yine aynı muhabbet.
Bunların haricinde o kadar çok şey var ki ve eşim hiç tepki gösteremiyor diyorum ki biz çocuk muyuz ? Ben her gün aramak zorunda değilim ki kaldı ki her gün arıyorum şimdi o da yetmiyor. Tüp bebek sürecindeyiz stres olmamam gerekiyor ama ağlamadığım tek bir gün yok anne olmak çok istiyorum. Ama ne yapmam gerektiğini bilmiyorum sizce çocuğumuz olursa eşim bizi artık bi aile olarak görmeye başlar mı ? Artık önceliği biz olur muyuz tüm bu saçmalıklardan kurtulur muyuz ? Yoksa bu hiç bi şey değiştirmez mi ? Eşimle bu ailesi hakkında ki tüm konular haricinde çok iyiyiz ama son zamanlarda tahammül sınırım bitti düzelsin istiyorum psikoloğa gitmezsen çocuk yapmayacağım dedim ve iki aydır terapi alıyor ama hiç bi fayda yok. Transferimize 15 gün kaldı karar vermem gerekiyor lütfen fikir verir misiniz ?
Ayyy sakın çocuk yapmayın. Bide çocuk perişan olur bu huzursuzluğun içinde. Siz de kaçın kurtarın kendinizi. Beyefendi sizin ailenizi arıyor mu her gün ayrı ayrı ? Böylesi terapiyle adam olmaz. Yaptıklarının aynısını yapacaksın. 2 gün annesinde mi kalınıyor hemen kendi annenize götürün. Onun babası mı aranıyor hemen babanızı aratın. Anneleri kalmaya mı geliyor hemen kendi ailenizi çağırın. Bakalım nasıl oluyormuş bu kadar ayrılmamak aileden. Daha da düzelmezse zaten boşayın gitsin. Ailesiyle mutluluklar dilersiniz. İnanın böyle adamlar için değmez. Burda bir sürü konu var ana kuzusu adamlar yüzünden dağılan hayatların anlatıldığı. Siz de kendi hayatınızı mahvetmeyin. Kocanız bi ailesi olduğunu anlayana kadar çocuk yapmayın. Çocuk kocanızı değiştirmeyecek emin olun. Hatta daha fazla ailesine düşkün olur. Habire çocuğu göstermeye çalışır. Onlar zaten evden çıkmazlar çocuk bahanesiyle. Ayyy düşünürken ben beter oldum burda.
merhaba arkadaşlar Benim eşim ve ailesiyle ilgili sorunlarım var. Aslında kendini sevgililik ve nişanlıkta göstermeye başlamıştı ama böyle olacağını tahmin etmedim. Evliliğimizin 3. Yılındayız ama ilk günlerden beri eşimin ne bizim evimizi benimsediğini düşünüyorum ne de beni.
Bu konu sebebiyle o kadar çok olay yaşadık ki o kadar isyan ettim ki çocuk istiyoruz ve olmuyor inanın çocuk yapacak kadar bile bir özel hayat bırakılmadı bize sürekli görüşmek aynı ilçede yaşadığımız halde her hafta oraya gidip iki gün kalmamız ya da onların bize gelip kalması tüm bunlar o kadar saçma ki .. her gün kayınvalidemi arıyorum çünkü bu da bir kural haline gelmiş farkında olmadan bende aman ne isterlerse yapayım kafam rahat olsuna girmişim. Şimdilerde her gün aramamız da yetmiyor kayınvalidemi arıyorsak babanız size alındı onu da arayın diyor (kaldı ki sürekli konuşuyoruz daha dün aradık ) geçen kayınpederimi aradık kahvedeymiş eve geçince konuşalım dedi tamam dedik sonrasında doğal olarak kayınvalidemi aramadık çünkü akşam babamı aradığımızda zaten konuşacağız. Sonra akşam bir telefon babası arıyor anneniz size çok alınmış bugün beni aradınız onu aramadınız diye. Ya ben artık ne yapacağımı şaşırdım. O gün biraz da olsa eşimde tepki gösterdi aradan 10 gün geçti yine aynı muhabbet.
Bunların haricinde o kadar çok şey var ki ve eşim hiç tepki gösteremiyor diyorum ki biz çocuk muyuz ? Ben her gün aramak zorunda değilim ki kaldı ki her gün arıyorum şimdi o da yetmiyor. Tüp bebek sürecindeyiz stres olmamam gerekiyor ama ağlamadığım tek bir gün yok anne olmak çok istiyorum. Ama ne yapmam gerektiğini bilmiyorum sizce çocuğumuz olursa eşim bizi artık bi aile olarak görmeye başlar mı ? Artık önceliği biz olur muyuz tüm bu saçmalıklardan kurtulur muyuz ? Yoksa bu hiç bi şey değiştirmez mi ? Eşimle bu ailesi hakkında ki tüm konular haricinde çok iyiyiz ama son zamanlarda tahammül sınırım bitti düzelsin istiyorum psikoloğa gitmezsen çocuk yapmayacağım dedim ve iki aydır terapi alıyor ama hiç bi fayda yok. Transferimize 15 gün kaldı karar vermem gerekiyor lütfen fikir verir misiniz ?
Kayınaile için dünyaya bir bebek getirmek istediğinize emin misiniz? Belki olmamasında bir hayır vardır. Kayınaile için dememin sebebi de sizin şu anda da özel bir hayatınız yok. Kendi özel hayatınızı koruyamazken çocuğunuzunkini nasıl koruyacaksınız? Ne anneliğiniz, ne babalığınız kalır bu gidişle. Evcilik oynar gibiler yani. Kendinize özel bir alan kalmamış, sınır koymamışsınız. Zırt pırt iç içesiniz. Bebekle iyice ortalık karışır gibi. Siz de o sinir krizi senin bu öfke patlaması benim olacak gibi. Lohusa depresyonları, çocuğuma annelik yapmama bile karışılıyor, eşim hiç ses çıkarmıyor, delirmek üzereyim gibi şeyler ufukta gözüküyor. Ya önce aranızdaki bu gereksiz özel hayat ihlallerini düzeltin ya da mutlu olmadığınız bir ortama bir de çocuk eklemeyin. Ya cidden ikna edici olmak, caydırıcı konuşmak bu kadar da zor değil ya. Cinnet geçirmeye de gerek yok bakın. İnsan gibi "İstemiyorum", "Rahatsız oluyorum", "Benim için uygun değil ","Ben bu şekilde istiyorum" vs diyebilirsiniz. Alınacak olan da alınır. Yani ben böyle bir durumda olsam direkt yüzüne derim "Ben kendi annemle de her gün konuşmam. Telefonda konuşmayı sevmiyorum. Bu kadar sık konuşamam. Başkasında da mecbur olmadıktan sonra kalamam. Bizde de zırt pırt kalınmasından hoşlanmam. Siz bir ailesiniz, biz de bir aileyiz, evet akrabayız ama her şeyin bir sınırı var. Kendi hayatımızı yaşamak istiyoruz. Bunlara dikkat ederseniz seviniriz." . Bunu yapamıyorsanız çocuk işine de kalkışmamanızı tavsiye ederim.
merhaba arkadaşlar Benim eşim ve ailesiyle ilgili sorunlarım var. Aslında kendini sevgililik ve nişanlıkta göstermeye başlamıştı ama böyle olacağını tahmin etmedim. Evliliğimizin 3. Yılındayız ama ilk günlerden beri eşimin ne bizim evimizi benimsediğini düşünüyorum ne de beni.
Bu konu sebebiyle o kadar çok olay yaşadık ki o kadar isyan ettim ki çocuk istiyoruz ve olmuyor inanın çocuk yapacak kadar bile bir özel hayat bırakılmadı bize sürekli görüşmek aynı ilçede yaşadığımız halde her hafta oraya gidip iki gün kalmamız ya da onların bize gelip kalması tüm bunlar o kadar saçma ki .. her gün kayınvalidemi arıyorum çünkü bu da bir kural haline gelmiş farkında olmadan bende aman ne isterlerse yapayım kafam rahat olsuna girmişim. Şimdilerde her gün aramamız da yetmiyor kayınvalidemi arıyorsak babanız size alındı onu da arayın diyor (kaldı ki sürekli konuşuyoruz daha dün aradık ) geçen kayınpederimi aradık kahvedeymiş eve geçince konuşalım dedi tamam dedik sonrasında doğal olarak kayınvalidemi aramadık çünkü akşam babamı aradığımızda zaten konuşacağız. Sonra akşam bir telefon babası arıyor anneniz size çok alınmış bugün beni aradınız onu aramadınız diye. Ya ben artık ne yapacağımı şaşırdım. O gün biraz da olsa eşimde tepki gösterdi aradan 10 gün geçti yine aynı muhabbet.
Bunların haricinde o kadar çok şey var ki ve eşim hiç tepki gösteremiyor diyorum ki biz çocuk muyuz ? Ben her gün aramak zorunda değilim ki kaldı ki her gün arıyorum şimdi o da yetmiyor. Tüp bebek sürecindeyiz stres olmamam gerekiyor ama ağlamadığım tek bir gün yok anne olmak çok istiyorum. Ama ne yapmam gerektiğini bilmiyorum sizce çocuğumuz olursa eşim bizi artık bi aile olarak görmeye başlar mı ? Artık önceliği biz olur muyuz tüm bu saçmalıklardan kurtulur muyuz ? Yoksa bu hiç bi şey değiştirmez mi ? Eşimle bu ailesi hakkında ki tüm konular haricinde çok iyiyiz ama son zamanlarda tahammül sınırım bitti düzelsin istiyorum psikoloğa gitmezsen çocuk yapmayacağım dedim ve iki aydır terapi alıyor ama hiç bi fayda yok. Transferimize 15 gün kaldı karar vermem gerekiyor lütfen fikir verir misiniz ?
Çocuk yapma diyecektim de tüp bebek yapmışsınız. Önce bir esinizle karı koca olsaydiniz. Hakkınızda hayırlısı. Artık bebek var git gel sürekli aramak zorunda kalmazsin çünkü uzun süreli kalislar kapıda.
merhaba arkadaşlar Benim eşim ve ailesiyle ilgili sorunlarım var. Aslında kendini sevgililik ve nişanlıkta göstermeye başlamıştı ama böyle olacağını tahmin etmedim. Evliliğimizin 3. Yılındayız ama ilk günlerden beri eşimin ne bizim evimizi benimsediğini düşünüyorum ne de beni.
Bu konu sebebiyle o kadar çok olay yaşadık ki o kadar isyan ettim ki çocuk istiyoruz ve olmuyor inanın çocuk yapacak kadar bile bir özel hayat bırakılmadı bize sürekli görüşmek aynı ilçede yaşadığımız halde her hafta oraya gidip iki gün kalmamız ya da onların bize gelip kalması tüm bunlar o kadar saçma ki .. her gün kayınvalidemi arıyorum çünkü bu da bir kural haline gelmiş farkında olmadan bende aman ne isterlerse yapayım kafam rahat olsuna girmişim. Şimdilerde her gün aramamız da yetmiyor kayınvalidemi arıyorsak babanız size alındı onu da arayın diyor (kaldı ki sürekli konuşuyoruz daha dün aradık ) geçen kayınpederimi aradık kahvedeymiş eve geçince konuşalım dedi tamam dedik sonrasında doğal olarak kayınvalidemi aramadık çünkü akşam babamı aradığımızda zaten konuşacağız. Sonra akşam bir telefon babası arıyor anneniz size çok alınmış bugün beni aradınız onu aramadınız diye. Ya ben artık ne yapacağımı şaşırdım. O gün biraz da olsa eşimde tepki gösterdi aradan 10 gün geçti yine aynı muhabbet.
Bunların haricinde o kadar çok şey var ki ve eşim hiç tepki gösteremiyor diyorum ki biz çocuk muyuz ? Ben her gün aramak zorunda değilim ki kaldı ki her gün arıyorum şimdi o da yetmiyor. Tüp bebek sürecindeyiz stres olmamam gerekiyor ama ağlamadığım tek bir gün yok anne olmak çok istiyorum. Ama ne yapmam gerektiğini bilmiyorum sizce çocuğumuz olursa eşim bizi artık bi aile olarak görmeye başlar mı ? Artık önceliği biz olur muyuz tüm bu saçmalıklardan kurtulur muyuz ? Yoksa bu hiç bi şey değiştirmez mi ? Eşimle bu ailesi hakkında ki tüm konular haricinde çok iyiyiz ama son zamanlarda tahammül sınırım bitti düzelsin istiyorum psikoloğa gitmezsen çocuk yapmayacağım dedim ve iki aydır terapi alıyor ama hiç bi fayda yok. Transferimize 15 gün kaldı karar vermem gerekiyor lütfen fikir verir misiniz ?
Evli degilim ama cevremden gordugum kadariyla hic degismiyor bir de ustune sizde olan beklentileri cocuktanda bekleyecekler
Bence sizde en azindan bazi konularda cizginozi cizin ben hergun telefonda konusacak ne bulabilirim ki deyin mesela en yakin arkadasimla bile hergun konissam konusacak konu kalmiyor
Sakın çocuk falan yapma. Yaşadıklarının bin katını hem sen hem çocuğun yaşarsın. Bu sefer çocuğu vermedi öptürmedi şöyle yaptı böyle yaptı diye s.çarlar ömrüne. Böyle insanlara da restini çek artık. Arama sorma. Önce bu olayı düzelt 2 sene süre ver. Yeni duruma tamamen adapte olduklarında düşünürsün çocuk.
Once kendi sınırlarınızı cizin, kabullendirin sonra cocuk sahibi olun. Torun bahanesiyle iyice hayatiniza salca olacaklar. Gelip gitmeler, goruntulu aramalar baslayacak
merhaba arkadaşlar Benim eşim ve ailesiyle ilgili sorunlarım var. Aslında kendini sevgililik ve nişanlıkta göstermeye başlamıştı ama böyle olacağını tahmin etmedim. Evliliğimizin 3. Yılındayız ama ilk günlerden beri eşimin ne bizim evimizi benimsediğini düşünüyorum ne de beni.
Bu konu sebebiyle o kadar çok olay yaşadık ki o kadar isyan ettim ki çocuk istiyoruz ve olmuyor inanın çocuk yapacak kadar bile bir özel hayat bırakılmadı bize sürekli görüşmek aynı ilçede yaşadığımız halde her hafta oraya gidip iki gün kalmamız ya da onların bize gelip kalması tüm bunlar o kadar saçma ki .. her gün kayınvalidemi arıyorum çünkü bu da bir kural haline gelmiş farkında olmadan bende aman ne isterlerse yapayım kafam rahat olsuna girmişim. Şimdilerde her gün aramamız da yetmiyor kayınvalidemi arıyorsak babanız size alındı onu da arayın diyor (kaldı ki sürekli konuşuyoruz daha dün aradık ) geçen kayınpederimi aradık kahvedeymiş eve geçince konuşalım dedi tamam dedik sonrasında doğal olarak kayınvalidemi aramadık çünkü akşam babamı aradığımızda zaten konuşacağız. Sonra akşam bir telefon babası arıyor anneniz size çok alınmış bugün beni aradınız onu aramadınız diye. Ya ben artık ne yapacağımı şaşırdım. O gün biraz da olsa eşimde tepki gösterdi aradan 10 gün geçti yine aynı muhabbet.
Bunların haricinde o kadar çok şey var ki ve eşim hiç tepki gösteremiyor diyorum ki biz çocuk muyuz ? Ben her gün aramak zorunda değilim ki kaldı ki her gün arıyorum şimdi o da yetmiyor. Tüp bebek sürecindeyiz stres olmamam gerekiyor ama ağlamadığım tek bir gün yok anne olmak çok istiyorum. Ama ne yapmam gerektiğini bilmiyorum sizce çocuğumuz olursa eşim bizi artık bi aile olarak görmeye başlar mı ? Artık önceliği biz olur muyuz tüm bu saçmalıklardan kurtulur muyuz ? Yoksa bu hiç bi şey değiştirmez mi ? Eşimle bu ailesi hakkında ki tüm konular haricinde çok iyiyiz ama son zamanlarda tahammül sınırım bitti düzelsin istiyorum psikoloğa gitmezsen çocuk yapmayacağım dedim ve iki aydır terapi alıyor ama hiç bi fayda yok. Transferimize 15 gün kaldı karar vermem gerekiyor lütfen fikir verir misiniz ?
Evet bazen onu da düşünüyorum şuan bile özel hayatımız yokken torun sebebiyle bu durum iyice ihlal edilebilir suistimal edebilirler aslında iş eşimde bitiyor söylemesi gerekenleri söyleyebilse böyle olmazdı
Torundan sonra aileler iyice çıldırtıyor ilk zamanlar özellikle. Sizinkiler de sürekli gelecekler. Özledik diyecekler. Anneannem çocuk kötü evliliği yıkar iyi evliliği sallar derdi. Kesinlikle doğru. Çocuktan sonra babalık sevdasına düşseler boşanınca üç kuruş nafaka verip yeni eş arayan erkek dolu olmazdı. Mesela benim kuzenim kayın ailesiyle küstü görüşmüyordu. Buna güvenip yaptı çocuk. Babamın kıymetini anladım baba olunca dedi eğer torunlarını onlardan esirgeyeceksen şimdi ayrılalım dedi barıştırdı zorla. Boşa hayal kurmayın
Düzelmeyi bırak ne olacak biliyor musun çocuğun üzerinde hiç bir karar hakkın olmayacak. İsmini onlar koyacak. Kıyafetini ne yedirecegini onlar belirleyecek. Ateşi çıksa esin alıp kv ye götürecek. Annem bilir dusurur diyecek. Kv Çocuğu kucağına alacak sen hizmet edeceksin. Daha niceleri. Yasin kaç bilmiyorum ama yapamıyorum diyip ayrıl ayrilmasan da çocuk yapma. Bu ailede analigina doyamayacaksin.
