Eşim anormal derecede ailesine bağlı, çocuktan sonra değişir mi ? Çıkmazdayım lütfen fikir verin 🥺

Burda bişey farkettim, aileci/anneci diye bahsedilen adamların karıları olmasa çok da kök ailenin üzerine düşen adamlar değiller, hatta normalde sıkılıyorlar bile, hüöfff bi salın diye resti çekebiliyorlar, hiç aramayan sormayan var, ama evlenince hiç öyle olmuyor, kendi yapmadığı ne varsa istiyor elin kızı yapsın, mesele aile falan değil aslında, mesele yetersizlerin birileri üstünden yeterlilik elde etme durumu.
Burda bişey farkettim, aileci/anneci diye bahsedilen adamların hatrı sayılır kısmı karıları olmasa çok da kök ailenin üzerine düşen adamlar değiller, hatta normalde sıkılıyorlar bile, hüöfff bi salın diye resti çekebiliyorlar, hiç aramayan sormayan var, ama evlenince hiç öyle olmuyor, kendi yapmadığı ne varsa istiyor elin kızı yapsın, mesele aile falan değil aslında, mesele yetersizlerin birileri üstünden yeterlilik elde etme durumu. Yani aslında ailesi olmasa iyi falan değilsiniz. Sadece kullanıldığınız alan değişir belki.
Burda bişey farkettim, aileci/anneci diye bahsedilen adamların hatrı sayılır kısmı karıları olmasa çok da kök ailenin üzerine düşen adamlar değiller, hatta normalde sıkılıyorlar bile, hüöfff bi salın diye resti çekebiliyorlar, hiç aramayan sormayan var, ama evlenince hiç öyle olmuyor, kendi yapmadığı ne varsa istiyor elin kızı yapsın, mesele aile falan değil aslında, mesele yetersizlerin birileri üstünden yeterlilik elde etme durumu. Yani aslında ailesi olmasa iyi falan değilsiniz. Sadece kullanıldığınız alan değişir belki.
Aynen ya çok doğru analiz
 
Hayır düzelmeyecek, aksine daha da sıkıntı yaşayacaksın.
Evet bazen onu da düşünüyorum şuan bile özel hayatımız yokken torun sebebiyle bu durum iyice ihlal edilebilir suistimal edebilirler aslında iş eşimde bitiyor söylemesi gerekenleri söyleyebilse böyle olmazdı
 
Normalde boşanmaya yakın bile olsa anne olmak isteyen bir kadına (o duygu çok ağırdır) doğurmak istiyorsa motive ederim ama sizin durumunuz o kadar kötü ki doğurarak en büyük kötülüğü kendinize yaparsınız. YAPMAYIN!
Siz çocuk yapınca o baskı git gide daha da büyüyecek eninde sonunda çocuğa yansıyacak geri dönülmez hal alacak
 
Asla düzelmez. Aksine çocuk olunca daha da artacak bu gidip gelmeler. Tepki gösterseniz eşiniz kızacak torunlari tabiki görmek konusmak istiyorlar diyecek. Gidip gelmediğiniz zamanlarda torunu bize göstermiyor diye küsecekler yine eşiniz size tepki gösterecek.
Eş ailesinin sürekli aranmak istemesi saçma ama eşinizin bu duruma tepkisiz kalması daha da saçma.
 
Son düzenleme:
Kayınvalide alınıyorsa alınsın yani,alınınca ne oluyor? Bir alınır iki bozulur üçüncüye alışır.Kimsenin gönlünü eyleme misyonunuz yok.

Artık bir noktada cinnet geçirin.Bugünden itibaren canım ne zaman isterse o zaman arayacağım.Aynı şehirde kimsenin evinde yatıya kalmayacağım.Bu konuda kimseyi de ikna etmeniz gerekmiyor.Anahtar kelime "istemiyorum".Kimse size istemediğiniz bir şeyi zorla yaptıramaz.

Çocuktan sonra daha kötü olma ihtimali daha yüksek.Bebek bakımıyla ilgili sürekli akıl vermeler, özledik sesini duyalım,özledik gelelimler...

Çocuğunuzun olmaması belki bir işarettir size,anlayabilirseniz...Haa ısrarla böyle bir aileye torun diyorsaniz da,kendi düşen ağlamaz ne diyelim hayat sizin.
 
merhaba arkadaşlar
Benim eşim ve ailesiyle ilgili sorunlarım var. Aslında kendini sevgililik ve nişanlıkta göstermeye başlamıştı ama böyle olacağını tahmin etmedim. Evliliğimizin 3. Yılındayız ama ilk günlerden beri eşimin ne bizim evimizi benimsediğini düşünüyorum ne de beni.

Bu konu sebebiyle o kadar çok olay yaşadık ki o kadar isyan ettim ki çocuk istiyoruz ve olmuyor inanın çocuk yapacak kadar bile bir özel hayat bırakılmadı bize sürekli görüşmek aynı ilçede yaşadığımız halde her hafta oraya gidip iki gün kalmamız ya da onların bize gelip kalması tüm bunlar o kadar saçma ki .. her gün kayınvalidemi arıyorum çünkü bu da bir kural haline gelmiş farkında olmadan bende aman ne isterlerse yapayım kafam rahat olsuna girmişim. Şimdilerde her gün aramamız da yetmiyor kayınvalidemi arıyorsak babanız size alındı onu da arayın diyor (kaldı ki sürekli konuşuyoruz daha dün aradık ) geçen kayınpederimi aradık kahvedeymiş eve geçince konuşalım dedi tamam dedik sonrasında doğal olarak kayınvalidemi aramadık çünkü akşam babamı aradığımızda zaten konuşacağız. Sonra akşam bir telefon babası arıyor anneniz size çok alınmış bugün beni aradınız onu aramadınız diye. Ya ben artık ne yapacağımı şaşırdım. O gün biraz da olsa eşimde tepki gösterdi aradan 10 gün geçti yine aynı muhabbet.

Bunların haricinde o kadar çok şey var ki ve eşim hiç tepki gösteremiyor diyorum ki biz çocuk muyuz ? Ben her gün aramak zorunda değilim ki kaldı ki her gün arıyorum şimdi o da yetmiyor.
Tüp bebek sürecindeyiz stres olmamam gerekiyor ama ağlamadığım tek bir gün yok anne olmak çok istiyorum. Ama ne yapmam gerektiğini bilmiyorum sizce çocuğumuz olursa eşim bizi artık bi aile olarak görmeye başlar mı ? Artık önceliği biz olur muyuz tüm bu saçmalıklardan kurtulur muyuz ? Yoksa bu hiç bi şey değiştirmez mi ? Eşimle bu ailesi hakkında ki tüm konular haricinde çok iyiyiz ama son zamanlarda tahammül sınırım bitti düzelsin istiyorum psikoloğa gitmezsen çocuk yapmayacağım dedim ve iki aydır terapi alıyor ama hiç bi fayda yok. Transferimize 15 gün kaldı karar vermem gerekiyor lütfen fikir verir misiniz ?
En başından farkedince neden müdahale etmediniz bu nedir böyle 🙄 bırak çocuk yapmayı daha evlilik oturmamış ki..
"Neden aramak zorundayım " cümlesi yanlış.
Aramayacaksın, eşin sorduğunda buna ben karar veririm canım ne zaman isterse o zaman ararım diyeceksin üstüne de siz bunu bana direttiğiniz için inadına aramıyorum aramycam da diyeceksin ama net ve sert şekilde.
Ama böyle durumların düzeldiğini hiç görmedim umarım sizinki düzelir.
 
Olmuyor zaten çok büyük bi sıkıntı olmamasına rağmen sanırım stresten sebep. Tüp bebeğe başvurmuştuk ikimizde çok istiyoruz ama belki transfer olsa bile yine olmayacak belki Allah bildi de vermiyor bilmiyorum 😔
Bazen bazı şeylerde hayır vardır. Sizin için doğru bir zaman değil bence bebek konusunda. Zaten bütün sınırlarınız ihlal edilmiş, bebekle birlikte daha çok ihlal edilecek, sınır diye bir şey kalmayacak.

Sizin buna neden sesiniz çıkmıyor en çok onu merak ettim ben. Yerinizde olsam öyle bir çıngar çıkartırdım ki ya boşanmayla sonlanırdı ya da eşim dahil herkes sınırını bilerek davranmaya başlardı. Bu kadar alttan almak da normal değil.
 
Böyle bir evlilikte nasıl tüp bebek sürecine girebiliyorsunuz?
Cocukla beraber hiçbir şey düzelmeyecek torun bahanesiyle çok daha fazla birarada olacaksınız.
Sevgililik, nişanlılik, evlilik hiçbir akillanmaniza yetmemis bir de çocukta şansınızı denemek istiyorsunuz yani ilkinde olmazsa ikinci çocukta artık, nasip , kısmet.
 
Bir insanın karakterini eline çocuk vererek kimse değiştiremez. Net şekilde sınır çizmesi gerek, eşiniz yapamıyorsa siz yapmalısınız. Aramıyorum diynce kimse zorla aratamaz, gitmiyorum deyince de zorla sizi götürecek hali yok. Benim kv ve kp karşı apartmanda sizin kadar görüşmüyoruz🙄
Eşim o sınırı çizemiyor, ben de yapmaya başladım aslında mesela artık havalar soğuk ve orda tek odada soba var biz soğukta yatıyoruz gidince ona rağmen gitmemiz bekleniyordu bu sebeple tartıştım ve gitmeyeceğimi söyledim şimdi de onlar bize kalmaya gelecek. Arama konusunu da iki güne çıkarmıştım kendimce ama bazen bi şey sormak gerekiyor haberleşmek gerekiyor mecburen her gün olmuş oluyor sonra diyor ki akşam babanızı da arayın ve sonra bizim evde ağlama yüksek sesler odaya kapanma vs
 
merhaba arkadaşlar
Benim eşim ve ailesiyle ilgili sorunlarım var. Aslında kendini sevgililik ve nişanlıkta göstermeye başlamıştı ama böyle olacağını tahmin etmedim. Evliliğimizin 3. Yılındayız ama ilk günlerden beri eşimin ne bizim evimizi benimsediğini düşünüyorum ne de beni.

Bu konu sebebiyle o kadar çok olay yaşadık ki o kadar isyan ettim ki çocuk istiyoruz ve olmuyor inanın çocuk yapacak kadar bile bir özel hayat bırakılmadı bize sürekli görüşmek aynı ilçede yaşadığımız halde her hafta oraya gidip iki gün kalmamız ya da onların bize gelip kalması tüm bunlar o kadar saçma ki .. her gün kayınvalidemi arıyorum çünkü bu da bir kural haline gelmiş farkında olmadan bende aman ne isterlerse yapayım kafam rahat olsuna girmişim. Şimdilerde her gün aramamız da yetmiyor kayınvalidemi arıyorsak babanız size alındı onu da arayın diyor (kaldı ki sürekli konuşuyoruz daha dün aradık ) geçen kayınpederimi aradık kahvedeymiş eve geçince konuşalım dedi tamam dedik sonrasında doğal olarak kayınvalidemi aramadık çünkü akşam babamı aradığımızda zaten konuşacağız. Sonra akşam bir telefon babası arıyor anneniz size çok alınmış bugün beni aradınız onu aramadınız diye. Ya ben artık ne yapacağımı şaşırdım. O gün biraz da olsa eşimde tepki gösterdi aradan 10 gün geçti yine aynı muhabbet.

Bunların haricinde o kadar çok şey var ki ve eşim hiç tepki gösteremiyor diyorum ki biz çocuk muyuz ? Ben her gün aramak zorunda değilim ki kaldı ki her gün arıyorum şimdi o da yetmiyor.
Tüp bebek sürecindeyiz stres olmamam gerekiyor ama ağlamadığım tek bir gün yok anne olmak çok istiyorum. Ama ne yapmam gerektiğini bilmiyorum sizce çocuğumuz olursa eşim bizi artık bi aile olarak görmeye başlar mı ? Artık önceliği biz olur muyuz tüm bu saçmalıklardan kurtulur muyuz ? Yoksa bu hiç bi şey değiştirmez mi ? Eşimle bu ailesi hakkında ki tüm konular haricinde çok iyiyiz ama son zamanlarda tahammül sınırım bitti düzelsin istiyorum psikoloğa gitmezsen çocuk yapmayacağım dedim ve iki aydır terapi alıyor ama hiç bi fayda yok. Transferimize 15 gün kaldı karar vermem gerekiyor lütfen fikir verir misiniz ?
Tup bebeği yapın onlara oyuncak olur cocuk da onlar nasil isterse oyle yasar kendi iplerinizi vermişsiniz bir de bu adamdan cocum yapmaya çalışiyorsunuz bence kadınlar başlarına gelenleri hak ediyor
 
Ay okurken sinir krizi geçirdim. O eşi de geçtim aileye ne demeli ? Ya bu kadar bagımlı bir aile olabilir mi ya ? Ruh hastaları yemin ediyorum.
Aynen ya benim de sinirlerim bozuldu. Böyle sabırlı kadınları görünce şaşırıyorum da.
Ben olsam evi başına yıkarım üstüne de o telefonu kafasında kırarım hayatta gelemem onu yap bunu yap diye yönlendiren saçma sapan insanlara.
Ya yaşları küçük ondan oluyor yada bilmiyorum ailenin cahilliğinden
 
Sorun ne Kv ne de Kp’de.
Sorun tamamen sizde.
İnsanların yüzüne gülüp her gün arıyorsunuz sonra arkalarından sitem ediyorsunuz.
Özünüz sözünüz bir olsun.
Ya her gün mıç mıç olun şikayet etmeyin arkalarından konuşmayın ya da ben bu değilim her gün aramak istemiyorum bizim özel hayatımız var birer bireyiz diyerek “dik” durun.
Çocuk yaparsanız düzelmeyecek.
Siz hıncı çocuktan çıkarırsınız hatta. Daha kendinizi savunamıyorsunuz çocukla ne yapacaksınız , bir an önce çizginiz belli olsun ya da insanların arkasından konuşmayın.
 
Evet eşimle işi sebebiyle ilk sene 6 ay ikinci sene tekrar 6 ay gemide yaşadık. O süreçte o kadar iyiydik ki o 6 ay rüya gibi geçti gerçi orda bile yine absürt şeylerden dolayı aranıp siteme uğradık ama çok minimumdu.
Evet belki de öyle olacak eşim sesini çıkarmaz çünkü bu onun için bi problem değil.
Ama o zaman belki manevi olarak kendini bize karşı sorumlu hisseder belki kaybetmekten korkup artık tamamen kendi kurduğu ailesine yönelir diye düşünüyorum ya da huylu huyundan vazgeçmez çocuk olsa da aynı mı olur bunun muhasebesini yapmaktan kafayı yiyeceğim.
Bazen kendide farkında oluyor oturup çok konuştuk boşanma lafı çok açıldı kendi de farkında kardeşi böyle değil mesela ama eşim böyle sesini çıkaramıyor tepkisi yok ailesine sitemi yok her şey ona saygısızlık olacak ailesine köpek çekmiş olacak gibi geliyor. Kendini düzeltmek istemese terapi almaz aslında çabalıyor o da ama yok bi ışık yok hala
Hayır çocuktan sonra kaybetmekten korkup sizi yönelmez aksine çocuk da olunca daha da relax davranır ve nasılsa artık çocuk da var, bu kadın kolay kolay boşanıp gidemez mecbur ailemi çekicek diye düşünür.
Aile de daha rahat davranır bu defa çocuk bahanesiyle yakanızı bırakmazlar. Eşiniz şimdikinden daha beter olur ama siz bilirsiniz.
 
Anne olmak istiyorum diye konuyu anlatsanız size hak verirdim ama evliliği daha doğrusu üzerinizdeki baskıyı kurtarmak için çocuk istemek bana biraz bencilce geliyor.
Şuan eşinizden evliliginizden memnun ,mutlu değilken ileride senin için sabrettim demeye insan aramayın lütfen
Hayır öyle değil benim ismim bile anne olmak istiyorum ve bu kararımız çok önceden vardı gerçekten istiyorum düzelsin diye aklımızda yokken çocuk yapalım değil yani mevzu. O kararımız isteğimiz hep vardı sadece şu sıralar bunu çok sorgulamaya başladım acaba bu kararı ertelemeli miyiz ya da bu işi bitirmeli miyim diye. Çünkü çocuk olduktan sonra bu iş bitmeyecek hep hayatımda eşim ve ailesi olacak boşansak bile olacak o yüzden çok iyi düşünmek istiyorum ama aklım yetmiyor artık
 
Evet eşimle işi sebebiyle ilk sene 6 ay ikinci sene tekrar 6 ay gemide yaşadık. O süreçte o kadar iyiydik ki o 6 ay rüya gibi geçti gerçi orda bile yine absürt şeylerden dolayı aranıp siteme uğradık ama çok minimumdu.

Hayır çocuktan sonra kaybetmekten korkup sizi yönelmez aksine çocuk da olunca daha da relax davranır ve nasılsa artık çocuk da var, bu kadın kolay kolay boşanıp gidemez mecbur ailemi çekicek diye düşünür.
Aile de daha rahat davranır bu defa çocuk bahanesiyle yakanızı bırakmazlar. Eşiniz şimdikinden daha beter olur ama siz bilirsiniz.
Evet o da farklı bir bakış açısı haklısınız tam olarak nası davranacağını bilemiyorum belki de daha da kötü olacak her şey hep ihtimaller üzerine düşünüyorum
 
X