Eşim anormal derecede ailesine bağlı, çocuktan sonra değişir mi ? Çıkmazdayım lütfen fikir verin 🥺

Esinize bir öneriyle gidin
Artik anneni babani aramiyoruz onlarla gorusmuyoruz tam tersini yapıyoruz
Sen annemi ayri babami ayri her gun arayacaksin annemlere haftada iki kez gidilip kalinacak ya da onlar gelip kalacak hepsini sen yapacaksin yani artik benim bugune kadar ailene gösterdiğim ne varsa bundan sonra sen benim aileme yapacaksın annem babam alininca onlarin gönlünü edeceksin bize geldiklerinde en az benim kadar ilgileneceksin yemek bulasik hersey sende
Bunlarin hepsini yapip iki aileyle de tek basina bas edeceksen benden de bekleyebilirsin ben bundan sonra kimseyi arayip sormuyorum tek ailem sensin bana aileler hakkinda trip atmayacaksin yoksa cocuk da yok bosanalim ve sonsuza kadar nafaka da isterim diyeceksiniz
Yani hep sizden ozveri beklenmis aynisini o sizin ailenize yapar mi?

anneolmakkistiyorumm .!.:

merhaba arkadaşlar
Benim eşim ve ailesiyle ilgili sorunlarım var. Aslında kendini sevgililik ve nişanlıkta göstermeye başlamıştı ama böyle olacağını tahmin etmedim. Evliliğimizin 3. Yılındayız ama ilk günlerden beri eşimin ne bizim evimizi benimsediğini düşünüyorum ne de beni.

Bu konu sebebiyle o kadar çok olay yaşadık ki o kadar isyan ettim ki çocuk istiyoruz ve olmuyor inanın çocuk yapacak kadar bile bir özel hayat bırakılmadı bize sürekli görüşmek aynı ilçede yaşadığımız halde her hafta oraya gidip iki gün kalmamız ya da onların bize gelip kalması tüm bunlar o kadar saçma ki .. her gün kayınvalidemi arıyorum çünkü bu da bir kural haline gelmiş farkında olmadan bende aman ne isterlerse yapayım kafam rahat olsuna girmişim. Şimdilerde her gün aramamız da yetmiyor kayınvalidemi arıyorsak babanız size alındı onu da arayın diyor (kaldı ki sürekli konuşuyoruz daha dün aradık ) geçen kayınpederimi aradık kahvedeymiş eve geçince konuşalım dedi tamam dedik sonrasında doğal olarak kayınvalidemi aramadık çünkü akşam babamı aradığımızda zaten konuşacağız. Sonra akşam bir telefon babası arıyor anneniz size çok alınmış bugün beni aradınız onu aramadınız diye. Ya ben artık ne yapacağımı şaşırdım. O gün biraz da olsa eşimde tepki gösterdi aradan 10 gün geçti yine aynı muhabbet.

Bunların haricinde o kadar çok şey var ki ve eşim hiç tepki gösteremiyor diyorum ki biz çocuk muyuz ? Ben her gün aramak zorunda değilim ki kaldı ki her gün arıyorum şimdi o da yetmiyor.
Tüp bebek sürecindeyiz stres olmamam gerekiyor ama ağlamadığım tek bir gün yok anne olmak çok istiyorum. Ama ne yapmam gerektiğini bilmiyorum sizce çocuğumuz olursa eşim bizi artık bi aile olarak görmeye başlar mı ? Artık önceliği biz olur muyuz tüm bu saçmalıklardan kurtulur muyuz ? Yoksa bu hiç bi şey değiştirmez mi ? Eşimle bu ailesi hakkında ki tüm konular haricinde çok iyiyiz ama son zamanlarda tahammül sınırım bitti düzelsin istiyorum psikoloğa gitmezsen çocuk yapmayacağım dedim ve iki aydır terapi alıyor ama hiç bi fayda yok. Transferimize 15 gün kaldı karar vermem gerekiyor lütfen fikir verir misiniz ?

Genişletmek için tıkla...

Sen bu ailede çocuk mu büyüteceksin. Nasıl büyüteceksin merak ettim. Kv ve kp için doğuruyoracaksın bilgin olsun. Çocuk mevcut sorunu ikiye katlar. Ya hiç mi okumuyorsunuz burada çocuk yapınca kocanız düzelmez, değişmez.

anneolmakkistiyorumm .!.:

Kocam da kocam kafasında olsam konunun altına daha farklı yazardım mesela yazardım ki böyle bi sorunumuz var eşimi nası düzeltebilirim ayrılmayacağım ama ne yapmalıyım öyle böyle .. ben öyle yazmadım ben her iki ihtimali de yazdım kafamda muhasebesini yapıyorum sürekli. Eşimde olumlu yönde değişim var eskiden hiç ama hiç bi şey diyemezdi şuan en azından haksız oldukları yerde sitem edebiliyor bazen ama bu değişim böyle kaplumbağa ilerleyişinde ve beni de tatmin etmiyor bıçak gibi kessin düzelsin istiyorum. Kendi de farkında olmasa bu maddiyat olarak zorlandığımız bi zamanda terapi almayı kabul etmezdi her hafta terapi görüyor çabası var yani ben buyum işine gelirse demiyor bende bunları göz ardı etmek istemiyorum düzelecekse neden kesip atalım bunun kararsızlığındayım

Genişletmek için tıkla...

Hep ihtimalleri yazıyorsunuz. Ya düzelirse, ya çocuğu olunca değişirse, bizim de kendi ailemiz olduğunu hissederse... Ya bunların hiç biri olmazsa peki? İhtimallere tutunup çocuk yapılır mı? Hep eşinizi suçladım ama sizde de var hata. Ben evliliğimin ilk yılları iki küçük bebekle topladım verdim bavulunu. Hadi selametle, ananın babanın evine git geri de gelme diye. İsterse çok aşık olayım, isterse küçük bebeğim olsun. Saygı görmüyorsam, korunma güven hissetmiyorsam, aileme evime dışarıdan gelecek tehditlere karşı önlem alınmıyorsa napayım o kocayı? O gün milat oldu, eşim kendi de şaşırdı nasıl bir aptallık içinde olduğunu. Yaşlılarmış, babası kalp hastasıymış üzülürmüş bla bla. Bak benim de babam orada duruyor, niye seninki benim babamdan daha önemli olsun, sen kimsin annen baban kim? Ben bunu ciddi ciddi sordum, siz kimsiniz ne üstünlüğünüz ne özelliğiniz var çabuk söyle bana diye. Cinnet dediğin böyle olur, sızlanmak sinir krizi geçirmek gerisi gelmiyorsa boş.

Güzel kardeşim evlilik dediğin bir nevi ortaklık, hayat ortaklığı. İki taraf da birbirine eşit hakkaniyetli davranmak zorunda. Beraber gidelim sen söyle cümlesi bile hala onlardan yana olduğunu gösteriyor. Size arama demeyecek, anne babasına eşim sizi aramayacak ısrar etmeyin diyecek. Konular sorunlar sizin önünüze bile gelmeyecek. Sizin anne babanız böyle davransa bir süre sonra gider konuşursunuz onlarla değil mi?

Eşinizin niye böyle olduğu çok açık, böyle baskıcı psikopat bir aile ezmiş de ezmiş, ne özgüven ne kişilik bırakmış. Aynısını şimdi size yapıyorlar. Madem eşinizi seviyorsunuz o halde siz ipleri elinize alacaksınız. Arama görüşme gitme gelme ritüellerine siz karar vereceksiniz. Suratı düşenin suratını yerden kaldırmayacaksınız, kırılan kırılsın diyeceksiniz. Özel günler bayramlar dışında bizden devamlı arama gelme gitme istemeyeceksiniz diye rest çekeceksiniz. Var mı bunlara gücünüz? Hiç bir şey kendi kendine düzelmez, mızmızlanarak sızlanarak çözülmez. Kararlı sert ve dik duracaksınız. Ama bunun da şöyle bir riski var, yanınızdaki adam bu yola beraber çıkılacak biri değil. Mücadelenin ortasında onlar benim annem babam, onlara böyle davranamazsın diyebilir. Çünkü karşınızda manipüle üstadları var.

Son söz; bana göre tüm bunlara değmez. Elin tuhaf insanları için ömrümden ömür harcamam. Benim arkama saklanan kocaya önceleri acırım ama sonraları saygımı yitiririm. Evlenince evini ailesini bilmeyen, kök ailesinin uzantısı şeklinde yaşayan adam çocuğu olunca da bilmez. Baba olmaktan önce ailesine torun vermiş olur.

İyide siz her çagırdıklarında giderseniz her hafta yatılı kalırsanız her gün ararsanız tabiki devamını isticekler. Alıştırmışsınız çünkü. Aramasanız nolucak ? Aramıcam diyin onlar arasın bu kadar net olun. Gitmeyin mesafe koyun. Yoksa evliligibiz biticek. Eşinizinde tabiki birşeyler yapması lazım.

Geekirse utanmayın.Kayinvalidenize deyin ki çocuk istiyoruz ama başbaşa kalamiyoruz doktor yumurtlama günlerine göre takvim oluşturdu deyin.

Benim esim de boyle.41 yasina kadar ruh hastasi annesiyle yasamis...Ben bana yapilan ilk terbiyesizlikte olay cikardim ailesiyle gorusmeyi kestim. Esim de onlara laf edemese bile bir sey demedi. Arada babasiyla konusuyor o kadar. Annesi de kardesi de aramaz oldu yeni cocugumuz oldugu halde:) kiskanclik mi para isteriz korkusu mu bilmiyorum ama cidden aramiyorlar. Esim de anliyor yavas yavas gercek yuzlerini ama oyle bi bastirilmis ki ailesi tarafından ses cikarmasi zor oluyor

Ne ben bu soruyu gördüm ne de sen yazdın.

anneolmakkistiyorumm .!.:

keşke kaynımda evlenseydi de bi görselerdi nasıl oluyormuş diye.

Genişletmek için tıkla...

O iş sizin tahmin ettiğiniz gibi olmayabilir. Açın okuyun burada kaç tane konu var böyle. Bize yaptıklarının hiçbirini eltime ve kaynıma yapmadılar diye kaç kişi konu açtı. Çünkü her ailede bir kurban olur. Sadece anne babası değil kaynınızın gözünde de eşinizin ederi bu. Ne kaynınız eşiniz gibi ipleri ellerine verir ne de eltiniz sizin gibi davranır. Hatta şaşırırsınız o geline niye ilişmiyorlar, hiç aramayıp sormadıkları halde niye onlara böyle davranmıyorlar dersiniz. Sizin yaşadıklarınızın hiç birini yaşamaz elti, resti çeker ilk günden. Siz de ya ama nasıl diye diye asıl o zaman geçirirsiniz o sinir krizlerini. Bana iş bile yaptırmaz üşürsün der diyorsunuz ya, farkında değilsiniz o bile kontrol. Kayınvalidenin istediği uygun gördüğü kadar hareket özgürlüğünüz var evlerinde. Normalde evin kızı gibi ne isterseniz onu yapmanız gerek.

Sonradan gördüm sizin olayda maddi sömürü de varmış, vah ki ne vah.

anneolmakkistiyorumm .!.:

merhaba arkadaşlar
Benim eşim ve ailesiyle ilgili sorunlarım var. Aslında kendini sevgililik ve nişanlıkta göstermeye başlamıştı ama böyle olacağını tahmin etmedim. Evliliğimizin 3. Yılındayız ama ilk günlerden beri eşimin ne bizim evimizi benimsediğini düşünüyorum ne de beni.

Bu konu sebebiyle o kadar çok olay yaşadık ki o kadar isyan ettim ki çocuk istiyoruz ve olmuyor inanın çocuk yapacak kadar bile bir özel hayat bırakılmadı bize sürekli görüşmek aynı ilçede yaşadığımız halde her hafta oraya gidip iki gün kalmamız ya da onların bize gelip kalması tüm bunlar o kadar saçma ki .. her gün kayınvalidemi arıyorum çünkü bu da bir kural haline gelmiş farkında olmadan bende aman ne isterlerse yapayım kafam rahat olsuna girmişim. Şimdilerde her gün aramamız da yetmiyor kayınvalidemi arıyorsak babanız size alındı onu da arayın diyor (kaldı ki sürekli konuşuyoruz daha dün aradık ) geçen kayınpederimi aradık kahvedeymiş eve geçince konuşalım dedi tamam dedik sonrasında doğal olarak kayınvalidemi aramadık çünkü akşam babamı aradığımızda zaten konuşacağız. Sonra akşam bir telefon babası arıyor anneniz size çok alınmış bugün beni aradınız onu aramadınız diye. Ya ben artık ne yapacağımı şaşırdım. O gün biraz da olsa eşimde tepki gösterdi aradan 10 gün geçti yine aynı muhabbet.

Bunların haricinde o kadar çok şey var ki ve eşim hiç tepki gösteremiyor diyorum ki biz çocuk muyuz ? Ben her gün aramak zorunda değilim ki kaldı ki her gün arıyorum şimdi o da yetmiyor.
Tüp bebek sürecindeyiz stres olmamam gerekiyor ama ağlamadığım tek bir gün yok anne olmak çok istiyorum. Ama ne yapmam gerektiğini bilmiyorum sizce çocuğumuz olursa eşim bizi artık bi aile olarak görmeye başlar mı ? Artık önceliği biz olur muyuz tüm bu saçmalıklardan kurtulur muyuz ? Yoksa bu hiç bi şey değiştirmez mi ? Eşimle bu ailesi hakkında ki tüm konular haricinde çok iyiyiz ama son zamanlarda tahammül sınırım bitti düzelsin istiyorum psikoloğa gitmezsen çocuk yapmayacağım dedim ve iki aydır terapi alıyor ama hiç bi fayda yok. Transferimize 15 gün kaldı karar vermem gerekiyor lütfen fikir verir misiniz ?

Genişletmek için tıkla...

Aynen çocuk olunca düzelir sihirli değnek değer

anneolmakkistiyorumm .!.:

Aslında sorunu çocuk yapıp çözmek istemiyorum çocuk çok daha önceden istediğimiz bir şeydi iyi olalım diye karar vermedik. Ama tam tersi eğer iyi olmayacaksa önceden verdiğimiz karardan dönmek için sorguluyorum X xDerinMavix

Genişletmek için tıkla...

Ben bu durumda cocuk yapmayi dusunmezdim.

anneolmakkistiyorumm .!.:

Asla istemem zaten buraya yazma isteğimde bundandı çocuğumuz olmadığı için mi bizi bi aile göremiyor çocuk olunca o bilinç yüklenir mi
Mesela annelere olur ya onun gibi anlatabildim inşallah
Taşınma konusu açıldı bende düzeleceğini düşünüyorsan değiştir işini taşınalım madem dedim ama kesin çözüm değil bence

Genişletmek için tıkla...

Öyle bir bilinç sonradan yüklenmez. Çocuk sihirli değnek değiş. Normalde anlamadığınız şeyleri anlamanızı sağlamaz. Altı yaşında oğlum var kocamda değişikliğe sebep olmadı neyse o. Böyle beklentileriniz olmasın. Yapacaksanız da aileyle bu ilişkileri göze alıp yapın.
Kuzenim küs olduğu kayın aileyle barışmak zorunda kaldı kocası torunlarını görmesin mi dedi.
Aksine ilişkiler daha yakınlaşıyor çocukla

anneolmakkistiyorumm .!.:

merhaba arkadaşlar
Benim eşim ve ailesiyle ilgili sorunlarım var. Aslında kendini sevgililik ve nişanlıkta göstermeye başlamıştı ama böyle olacağını tahmin etmedim. Evliliğimizin 3. Yılındayız ama ilk günlerden beri eşimin ne bizim evimizi benimsediğini düşünüyorum ne de beni.

Bu konu sebebiyle o kadar çok olay yaşadık ki o kadar isyan ettim ki çocuk istiyoruz ve olmuyor inanın çocuk yapacak kadar bile bir özel hayat bırakılmadı bize sürekli görüşmek aynı ilçede yaşadığımız halde her hafta oraya gidip iki gün kalmamız ya da onların bize gelip kalması tüm bunlar o kadar saçma ki .. her gün kayınvalidemi arıyorum çünkü bu da bir kural haline gelmiş farkında olmadan bende aman ne isterlerse yapayım kafam rahat olsuna girmişim. Şimdilerde her gün aramamız da yetmiyor kayınvalidemi arıyorsak babanız size alındı onu da arayın diyor (kaldı ki sürekli konuşuyoruz daha dün aradık ) geçen kayınpederimi aradık kahvedeymiş eve geçince konuşalım dedi tamam dedik sonrasında doğal olarak kayınvalidemi aramadık çünkü akşam babamı aradığımızda zaten konuşacağız. Sonra akşam bir telefon babası arıyor anneniz size çok alınmış bugün beni aradınız onu aramadınız diye. Ya ben artık ne yapacağımı şaşırdım. O gün biraz da olsa eşimde tepki gösterdi aradan 10 gün geçti yine aynı muhabbet.

Bunların haricinde o kadar çok şey var ki ve eşim hiç tepki gösteremiyor diyorum ki biz çocuk muyuz ? Ben her gün aramak zorunda değilim ki kaldı ki her gün arıyorum şimdi o da yetmiyor.
Tüp bebek sürecindeyiz stres olmamam gerekiyor ama ağlamadığım tek bir gün yok anne olmak çok istiyorum. Ama ne yapmam gerektiğini bilmiyorum sizce çocuğumuz olursa eşim bizi artık bi aile olarak görmeye başlar mı ? Artık önceliği biz olur muyuz tüm bu saçmalıklardan kurtulur muyuz ? Yoksa bu hiç bi şey değiştirmez mi ? Eşimle bu ailesi hakkında ki tüm konular haricinde çok iyiyiz ama son zamanlarda tahammül sınırım bitti düzelsin istiyorum psikoloğa gitmezsen çocuk yapmayacağım dedim ve iki aydır terapi alıyor ama hiç bi fayda yok. Transferimize 15 gün kaldı karar vermem gerekiyor lütfen fikir verir misiniz ?

Genişletmek için tıkla...

insanlar değişmez neyse o, çoçuk olunca size taşınırlar ben söyleyeyim

anneolmakkistiyorumm .!.:

Rafa kaldırıp düzelmelerini mi beklemeliyim o zaman düzelecekler mi hayır, o zaman evliliği mi sonlandırmam gerekiyor başka yol kalmıyor maalesef

Genişletmek için tıkla...

Gidişata bakmanız gerekiyor bana çok düzelecek gibi gelmediler ama hakkınızda hayırlısı olsun.

anneolmakkistiyorumm .!.:

Aslında detayları kimseyi sıkmamak için uzun yazmak istememiştim ama keşke her şeyi anlatmaya çalışarak uzun yazsaydım
Tüm bunlar oluyor diye eşimin ailesi bana kötü davranıyor değil çok iyi davranıyorlar ama zaten bende onlara çok iyiyim sabırlıyım
Yeterince onlara karşı dikkatli davrandığım halde ekstra saçma ve küçük şeylere alındıklarında deliriyorum ve eşimle kavga ediyoruz bana söylediği ne yapayım sen bilmiyorsun benim oraya gittiğimde gidip konuştuğumda oluyor mesela şunu bunu konuştum sonradan anladılar falan ama yavaş yavaş olacak şeyler bunlar ne ben eskisi gibiyim ne de onlar öyle olacak onlarda anlayacak ama napayım atayım mı döveyim mi küfür mü edeyim böyleler, böyle işte düşünemiyorlar bizim gibi falan bende her seferinde diyorum onlar düşünemiyor diye ben hayatım boyu bunu yaşamak zorunda değilim düzeltsinler o zaman

Genişletmek için tıkla...

Siz bu durumdan rahatsızlığınız belli etmediğiniz sürece sizden kıymetlisi olmaz. Ben bu işte yokum. Böyle iç içe yaşamak istemiyorum dediğinizde tepki göstereceklerine eminim. Eşinizden bu sorunu çözmesini beklemeniz anlıyorum ama buradan bakınca sizin çözmeniz gerekiyor gibi görünüyor. Tabi ki beklemekle düzelmezler. Bir şeyler yapmazsanız çocuğu 10 yıl sonraya da erteleseniz aynı durumun içerisinde olacaksınız. Çünkü onların normali bu. Ama sizin normaliniz bu değil. Yavaş yavaş azaltın aramaları. Her aradıklarında açmayın. Başım ağrıyordu. Komşular vardı. Telefonu elime almadım deyin. Bu sefer gelsinler. Bir daha ki sefere çok üzgünüm şöyle şöyle bir durum var. Müsait değiliz deyin. Sitem ederler. Her seferinde müsait olamadım. Oldukça arayacağım deyin. Bu işi kendiniz yavaş yavaş çözün. Ne siz kötü olmuş olursunuz. Ne eşiniz. Eşiniz konuşursa gelin doldurmuş derler

Herkese tek tek cevap yazamıyorum eşimle bugün çift terapisine başlama kararı vermiştik, ailesiyle telefonda konuşurken başka bir olay daha yaşandı
Cumartesi akrabalarının mevlüdü olacakmış ama benimde kuzenimin nişanı var oraya gideceğimi söyledim bu sefer kim oluyo ki dediler kayınpederim dedi ki tam olarak nasıl yakın akraba oluyo orda bende film koptu zaten neden sordunuz baba dedim ne kadar yakın merak ettim dedi sonra eşimde dedi ki siz böyle yaptıkça bizim evimizde huzur kalmıyor sonra tartışma çıktı karşılıklı o telefon arama alınma konularını da açtım niye büyütüyorsunuz bu kadar dediler resmen ben dedim biz mi büyütüyoruz siz büyüttüğünüz için her seferinde bize alındık diyorsunuz kayınpederim bana dedi ki senin sürekli ağlamalarını duymak zorunda mıyız herşey de ağlıyorsun ? Ve normalde asla böyle konuşmazdı bana karşı bende dedim merak etmeyin artık duymayacaksınız

Eşime dedi ki bi daha bana böyle konuşmanı istemiyorum falan huzurunuz bozulmasın tamam dediler kapattılar, daha sonra bende eşime artık dayanamadığımı söyledim sürekli bi tartışma sürekli bi şey insan der ki bu çocuklar tüp bebek yapmaya çalışıyo üzmeyelim onlar aksine olmayan sorun yaratıp bizi kavga ettiriyorlar bunu onlara da söyledim

Ve evden çıktım eşim kapının önünde durdu gitme nereye gideceksin bu saatte diye ( ailem otobüsle iki saat uzaklıkta oturuyo ve her zaman araba olmuyo ) gideceğim bi gece bile kalmak istemiyorum dedim

Çıktım ve bana tek bi şey bile demedi gitme düzelteceğim gitme bunlar bi daha olmayacak falan hiç bir şey demedi

Şimdi otobüsteyim bu gece arkadaşımda kalacağım çünkü babam çok hasta, hastaneden yeni taburcu oldu fenalaşır kaldıramaz ama yarın mecbur ailemin yanına gidip anlatmam gerekecek ne yapacağım nasıl anlatacağım babama bilmiyorum bana dua edin

Off çok üzüldüm canım. Keşke böyle olmasaydı. Allah yardımcın olsun.