- 2 Mayıs 2011
- 2.440
- 2
-
- Konu Sahibi anatolia35
- #21
selam,
benim sana sorularim olacak.
meslegin var mi?
esin kac yasinda?
benim sana sorularim olacak.
meslegin var mi?
esin kac yasinda?
selam,
benim sana sorularim olacak.
meslegin var mi?
esin kac yasinda?
Meslegim yok simdilik, ama üniversitede tip'in mühendisligini okuyorum, oturdugum yerde oldukca yüksek bi meslek ve issiz kalma sorunum neredeyse hic yok. Okulum 5 sene sonra bitiyor, yani yeni basladim, ama cok memnunum.
Esim 22 yasinda, oda avukatlik okuyo, onun okulunun bitmesine 4 yil var.
Akli basinda görgülü insanlariz, ama bu saygisizligina diyecek kelime bulamiyorum..
peki nicin beklemediniz evlilik icin?
ikiniz okuyorsaniz geciminizi nasil sagliyorsunuz?
Ya simdi evlencektik, ya da 5 yil bekliyecektik. O yalniz uzakta kaliyodu, hic görüsemiyoduk ve özlem yipratiodu bizi, ama evlenirsek ben okulumu burda baslatabilirdim ve ha simdi ha 5 yil sonra diye düsündük..
Danimarkada okula giden her ögrenciye burs veriliyor, ailenden ayri kaliyosan ekstra burs veriliyo isin icine ev kirasi da girdigi icin, maddi durumumuz iyi yani, karnimiz tok sirtimiz acik degil..
Daha yenice konustuk yine, haftasonundan beri cok sessiz ve ben konu acmazsam susuyor. Sevgisi azaliyomus, o da buna izin vermemek icin kendisiyle bi savasa girmis, cünkü kendisini yeterince kötü hissediyomus bu konu yüzünden. Ne dicem bilmiyorum. Hic beklemezdim.. Ben anne evimden kocamin sevgisi azalsin diye cikmamistim.. cok kirginim, kizginim, üzgünüm..
Merhaba kizlar, burda yeniyim ilk konu basligim, umarim iyisinizdir :)
20 yasindayim. Araligin 2.sinde 3 aylik evli olucam, ve simdiden yasamadigim sorunlar kalmadi. Kayinvalidem seytana pabucunu ters giydirirmiste haberim yokmus malesef. Esimle severek evlendik, ve aileler disinda hicbir sorunumuz yok allahtan. Nisanlilik dönemimizde bizden iyisi yoktu, esim dügün konusunda her istedigime "sen bilirsin, hersey senin istedigin gibi olucak" derdi, ta ki annesi karismaya basliyasiya kadar, ve karisma aliskanligi her gecen gün daha da cok artti. Nisanligima, gelinligime, alyanslarimiza, dügün salonuna, altinlara, herseye karisti. Kendi ailemin maddi durumu iyi, ama esimin ailesinin durumu cok daha iyi. Benim ailem herseyi adetiyle olsun istedik, ama onlar sadece kendi cikarlari oldugu adetleri uygulamaya karar verdiler, kötülük olmasin diyede birsey demedik. Sürekli bana istedigin gelinligi alcaksin, herseyden kisitlarim ama gelinlikten kisitlamam deyip durmustu zamaninda kayinvalidem, yalanmis ama, cünkü istedigim gelinligi almadi ve beni modacida görümcemle beraber rezil ettiler begendigin gelinlik bu mu diye. O sira herkes at nisani deyip durdu, ama bekara kari bosamasi kolay geliyor, ve biz biribirimizi severken niye ayrilalim bir gelinlik yüzünden. Gerci, bugün ki aklim olsaydi, kesin atmistim nisani..
Benim sorunum, esim ailesinin sözünden kesinlikle cikmiyor. Kaynanam nisanlanmadan önce dogru düzgün ilgilenmezdi bile esimle, sürekli görümceme bebek gibi bakardi, görümcem 16, ama görseniz 25 sanirsiniz. Nisanlandiktan sonra donk dedi kafasina ki, sacma sapan cimrilikleri tuttu olduk olmadik yerlerde. Esimin ailesi ve benim ailem dügün aksami imam nikahi yüzünden bozustular, ben allaha inanip müslüman oldugum icin bu nikahi istiyorum dedim, ancak öyle ikna edebildim esimi. Esimde türk, ama ailesi, özellikle annesinin inanci olmadigi icin cocuklarini da öyle büyütmüs, ve ben bunu imam nikahi sirasinda fark ettim ne yazikki. O günden beri aileler küs, ve esimide sürekli tehdit ediyor evlatliktan red ederim seni eger onun ailesiyle görüsürsen diye.
Evlilikten mutluluk alamaz hale geldim cünkü esimin surati sürekli asik. O benim ailemle görüsmüyorsa, bende onunkiyle görüsmem bunuda dile getirdim zaten, o günden beri bi sessizlik var evin icinde, her ne kadar düzeltmeye cabalasam bile. Yurt disinda kaliyoruz, ona ragmen ailelerimizden 4-5 saat uzaktayiz, o yüzden sadece tlf görüsmeleri oluyor simdilik, ama 2-3 kere gittik ziyarete, esim beni kapidan gönderdi annemlere ve birdaha gelmedi. Üstüne üstelik kayinvalidem olucak seytan hem anneme hemde bana küfürlü ve terbiyesiz mesajlar atti, al kizini basini cal, birdaha bu eve gelme sakin diye. Burda annesine degil, esime cok kizdim. Evlendikten 3 hafta sonra hangi hakla karini yüzüstü birakirsin sen diye, "hakettin sen bunu, artik o ailenin kizi degilsin, soyadina bak ve anla artik" deyip kestirip atti. Annesinin etkisi altindan dolayi oldugunu biliyorum, ama cok kötüyüm kizlar. Böyle davranilmayi haketmedim. Simdiden bosanma fikirleri dönüyor kafamda, cünkü ben böyle bi adamla cocuk yapamam.
Ne yapmaliyim? Lütfen yardim
O sizin ailenize katlanamıyorsa siz de mecbur değilsiniz.
Eşinizin size olan sevgisi azalırken sizinkine ne oluyormuş farkında mı acaba. Sevgi üretilir ya da tüketilir. Tüketme yoluna girmişsiniz çok çabuk.
Annesiyle konuşmanıza bağlıysa sevgisi o zaman yapacak birşey yok. İşi tercih meselesine getirmişse siz de tedcihinizi yapacaksınız o halde.Siz aynı baskıyı kurdunuz mu ki eşinize, aileme iyi davrandığın kadar seni severim diye.
Yazık ki en güzel günleriniz zehir oluyor
canim inanki inanki durumuna cok uzuldum seninle hemen hemen kaderimiz benziyor neyi nasil anlatayim bende bilmiyorum ayni dert benimde basimda var benim de esim beni kiz kardesimle gorusturmuyor.benimkide ayni seninki gibi.sen yine iyisin ayriliga bile karar versen cok yenisiniz cocugunuz falan yok.ya ben ne yapayim 2 tane kizim var ve yine hamileyim senin yine ailen yanindaymis. ben de yurtdisindayim ama ailem turkiyede gidecek bir yerin var en azindan benim oda yok sadece esimin gorusturmedigi kiz kardesim 2 bucuk saat uzaklikta ama onunlada gorusemiyorum senin gibi sadece telefonla gorusuyoruz. sen benden cesaretlisin "sen benim ailemle gorusmezsen bende senin ailenle gorusmem "diyebilmissin ben 7 yildir onuda diyemedim inan bu konu yuzunden psikologa bile gidiyorum ama is malesef esim ve annesinde bitiyor ben bu duruma cok uzuluyorum artik bazen dayanamayacagimi bile dusunuyorum ben de ne yapacagimi bilmiyorum caresizim sana tavsiyem cocuk yapmak icin acele etme eger deger goruyorsan deger vermelisin eger seninde bana tavsiyelerin olursa seve seve dinlerim yani okurum ben de 25 yasindayim fazla bir yas farki yok aramizda nerede yasiyorsun tam olarak inan bu konuyu kimseyle konusamiyorum icime ata ata kafayi yiyecem seninle kousmak belki iyi gelir kendine iyi bak her ne olursa olsun sadece sen onemlisin gerisi bos
ebru 72 dusuncelerine hayran kaldim ben de tipki senin gibi dusunuyorum ama nedense dusunduklerimi uygulayamiyorum cesaretim yok oldu malesf bu evlilikte ayriliyim diyorum olmuyor devam ediyim diyorum cocuklar icin ama kendi gururuma yediremiyorum malesef ben bir hicim esim icin bence esim sadece cocuklari icin ve etrafdakilerin tepkisini almamak icin ayrilmak istemiyor.benim problemlerim cok esimle her kavgamizda beni evden kovoyur tabi gidecek bir yerim yok ya bunu cok iyi kullaniyor,ben yurt disindayim tum ailem turkiyede burada sadece bir kiz kardesim var esim onunlada gorusturmuyor.aslinda esim iyi biri ama kendi dogrulari var yada o oyle oldugunu saniyor at gozlugunu daha cikaramadi.daha dogrusu kaynanam izin vermiyor gorusmemize ama ben iste sen benim ailemle gorusmuyorsan bende seninkiyle gorusmem diyemiyorum cok korkak birisiyim kavgadan tartismadan cok korkuyorum suan hamileyim inanirmsiniz bana hamileyken vurdu sacimdan surukledi ama caresizim elimden bisey gelmiyor cocuklarim icin susuyum diyorum ama kendime olan saygim kalmiyor bu seferde tavsiyelerinzi bekliyorum simdiden tesekkurler
Bu ailerle görüşmeme meselesine gelince de;ben de evlendikten sonra bazı sebeplerden dolayı ailelerle görüşmeme kararı aldık 1,5-2 sene görüşmedik. sonra biz psikoloğa gittik felan doktor dediki; "yeni evli çiftlerin birçoğu ailelerle görüşmeme kararı alıyor. bu en büyük yanlış,önce iyi oldu gibi gelir. ama sonra içten içe birbirinize kinlenirsiniz ve misilleme yaparsınız." ve gerçekten doğru söylediğini anladım mesela annemlere gittiğimde bana eşimi soruyorlardı, ben de işi var gelemedi felan diyordum.ve içime birşey oturuyor. ve eve gidince ister istemez bunun acısını çıkartıyordum o da öyleydi.ama psikoloğa gittikten sonra kayınvalidemlere gitmeye başladım.Allahıma çok şükür içimdeki kini aldı.... ya malesef sevmesende görüşmek zorundasın bence böyle.bu adamla geçnimek istiyorsan biraz huyuna gideceksin. ama olmaz diyorsan ben annesine gidemem diyorsan da bitmek bilmeyen kavgalar....Allah Yar ve Yardımcın olsun...kadın olmak çok zor bir iş.
Sen kayinvalidenlere gidince o da senin annenlere gidip gelmeye basladimi?
Herkes iyi hos diyor simdi burda, gitsen birsey olmaz diyor. Ama evlendigimizden 3 hafta sonra bana saymadigi pisliklik kalmadi. "Sen benim sayemde kadin oldun, benim sayemde evlendin, ben olmasam o sinsi olcak anan kari gibi mahalle karisi olurdun, coook nisanlidan ayrilip cook sürünürdün" fln.. daha neler neler, yalan gelmesin size.
Ben bu laflarin üstüne esimin ailesinin evine TEKRAR gittim, eger iyi davranirsam esimde bana iyi davranir ümidiyle. Ama hayir valla, odada hüngür hüngür aglarken kayinvalidem girdi gecenin bi vakti, azarladi eger böyle yapmaya devam edersen kocadan olursun haddini dengini bil diye, esimde sadece özür diledi benden, baska hicbirsey yok. O eve girince daraliyorum, kendimden sürekli birseyler veriyorum, hic kimsenin zerre kadar umrunda degil ama. Birazcik saygiyi bende hakettigimi düsünüyorum.
Sabaha kadar uyumadim bas agrisindan, cünkü esimin sevgisi azaliyormus artik, dün aksam yine dile getirdi 3 günlük sessizliginin sebebini sorunca..
Bu kadar incittikten sonra beni, kendimi ezdermeye devam etmek istemiyorum sürekli huyuna giderek. Alttan almaktan gücüm kurudu ve o yüzden soruyorum size, verebilcek akil var mi diye..
canim inanki inanki durumuna cok uzuldum seninle hemen hemen kaderimiz benziyor neyi nasil anlatayim bende bilmiyorum ayni dert benimde basimda var benim de esim beni kiz kardesimle gorusturmuyor.benimkide ayni seninki gibi.sen yine iyisin ayriliga bile karar versen cok yenisiniz cocugunuz falan yok.ya ben ne yapayim 2 tane kizim var ve yine hamileyim senin yine ailen yanindaymis. ben de yurtdisindayim ama ailem turkiyede gidecek bir yerin var en azindan benim oda yok sadece esimin gorusturmedigi kiz kardesim 2 bucuk saat uzaklikta ama onunlada gorusemiyorum senin gibi sadece telefonla gorusuyoruz. sen benden cesaretlisin "sen benim ailemle gorusmezsen bende senin ailenle gorusmem "diyebilmissin ben 7 yildir onuda diyemedim inan bu konu yuzunden psikologa bile gidiyorum ama is malesef esim ve annesinde bitiyor ben bu duruma cok uzuluyorum artik bazen dayanamayacagimi bile dusunuyorum ben de ne yapacagimi bilmiyorum caresizim sana tavsiyem cocuk yapmak icin acele etme eger deger goruyorsan deger vermelisin eger seninde bana tavsiyelerin olursa seve seve dinlerim yani okurum ben de 25 yasindayim fazla bir yas farki yok aramizda nerede yasiyorsun tam olarak inan bu konuyu kimseyle konusamiyorum icime ata ata kafayi yiyecem seninle kousmak belki iyi gelir kendine iyi bak her ne olursa olsun sadece sen onemlisin gerisi bos