- Konu Sahibi sultanpendik
- #1
Kızlar öylesine bunaldımki boşanmanın eşiğine geldim, allah rızası için aklı başında bi yol gösterin bana, kafayı yiycemm.
Eşim 3 erkek 1 kız 4 kardeşler, kaynatam yaşlı, memlekette yalnız yaşıyordu kendine bakabiliyor zaten ordan ayrılmak da istemiyordu alıştım buraya diyordu. Çok hastalanmış acile yatırmışlar orda, eşim gitti getirdi, burda biçok Dr.a götürdü ve neticede kalp yetmezliği varmış tedavisi yok dendi, biçok ilaç verdiler ömür boyu kullanacak, düzenli kullanırsa 15 senede yaşar demişler. Yani korkulacak bi durum yokmuş, zaten düzeldi de. Daha önce de kanser demişlerdi yine eşim gitti getirdi ve yine biçok dr gezdik sonuçta şükür bişey çıkmamıştı, dönmüştü memlekete. O zaman çocuk tedavisi görüyordum hamilelik riskim vardı, ona rağmen Mr'a bile onunla girmiştik korkuyodu tak başına girmeye. Radyasyonlu filimler falan çekildi(direk vücuduna radyasyon veriliyor), ki 24 saat hamile ve çocuğa yaklaşmaması gerekirken mecburen yemeğini ver çamaşırı v.s. uzak kalamadım. Neyse şuanki durumum 8 aylık bebeğim var ve yemek yemiyor akşama kadar onu yedirmekle uğraşıyorum. Ayrıca dersaneye yazıldım, KPSS için, memurluk sınavı bilenler bilir, çok çalışmak gerektiğini sadece dersanenin yeterli olmayacağını. Mühendisim ve KPSS'den 90 altı işime yaramıyor bölümümden alımlar nadir oluyor çünkü. Kaynatamın gelmesi öyle kötü zamana denk geldiki, dersaneye gidemiyorum ders çalışamıyorum (ki sınav her sene olsa neyse 2 senem yanacak dersaneyi bırakırsam) bebeğim yemiyor ona ayrı üzülüyorum.
Eşime anlattım hiç olmassa sınav bitene kadar kardeşlerinden biri baksın sonra hep kalsın yanımızda dedim ama beni hiç anlamıyor. Zaten kardeşleri öyle vicdansızlarki bırakın halimizi sormayı, birazda biz bakalım demeyi, babalarını bile arayıp durumunu sormuyorlar. Kızmak da haksız mıyım, ben mi büyütüyorum. Eşime göre ben büyütüyorum, idare et biraz zaman geçsin yazın gider v.s. diyor ama kaynatamın gitmeye hiç niyeti yok(annemler yakınımda oturuyo, oraya gitmiş demiş ben dönemem gözüm kesmiyo gidersem soba yakamam donar ölürüm v.s. Ama durumu iyi hasta hali yok günde 2 kez çıkıp kahvelere gidebiliyo). Ama sınav zaten yazın, yaza gitse çok geç, bana şuan zaman lazım ve kardeşleri baksao zamana kadar sorun kalmayacak. Eşime biraz üstelesem kızıyor, babamı da alır giderim ben bakarım diyor, sanki ben bakmam diyorum. Ya bunu anlamak bu kadar mı zor, sınav geçene kadar bana zaman lazım diyorum, ondan sonra hep kalsın, zaten bebiş de kendini kurtarır o zamana kadar, problem olmaz benim için. Aşırı bunaldım anlatamam. Günde iki kez kahveye gider, ya giderken ya gelirken kızı uyutuyo yada yemek yedirmekle uğraşıyo olurum bunlarda sorun oluyo ister istemez. Neyse çok uzattım kusura bakmayın ama LÜTFEN BANA YARDIMCI OLUN. NE YAPAYIM BEN, HAKSIZ MIYIM BEN Mİ BÜYÜTÜYORUM. EŞİMLE BOŞANMANIN EŞİĞİNDEYİM ÇÜNKÜ BANA KÖTÜ BİRİYMİŞİM BABASINA BAKMIYORMUŞUM MUAMELESİ YAPIYOR
Eşim 3 erkek 1 kız 4 kardeşler, kaynatam yaşlı, memlekette yalnız yaşıyordu kendine bakabiliyor zaten ordan ayrılmak da istemiyordu alıştım buraya diyordu. Çok hastalanmış acile yatırmışlar orda, eşim gitti getirdi, burda biçok Dr.a götürdü ve neticede kalp yetmezliği varmış tedavisi yok dendi, biçok ilaç verdiler ömür boyu kullanacak, düzenli kullanırsa 15 senede yaşar demişler. Yani korkulacak bi durum yokmuş, zaten düzeldi de. Daha önce de kanser demişlerdi yine eşim gitti getirdi ve yine biçok dr gezdik sonuçta şükür bişey çıkmamıştı, dönmüştü memlekete. O zaman çocuk tedavisi görüyordum hamilelik riskim vardı, ona rağmen Mr'a bile onunla girmiştik korkuyodu tak başına girmeye. Radyasyonlu filimler falan çekildi(direk vücuduna radyasyon veriliyor), ki 24 saat hamile ve çocuğa yaklaşmaması gerekirken mecburen yemeğini ver çamaşırı v.s. uzak kalamadım. Neyse şuanki durumum 8 aylık bebeğim var ve yemek yemiyor akşama kadar onu yedirmekle uğraşıyorum. Ayrıca dersaneye yazıldım, KPSS için, memurluk sınavı bilenler bilir, çok çalışmak gerektiğini sadece dersanenin yeterli olmayacağını. Mühendisim ve KPSS'den 90 altı işime yaramıyor bölümümden alımlar nadir oluyor çünkü. Kaynatamın gelmesi öyle kötü zamana denk geldiki, dersaneye gidemiyorum ders çalışamıyorum (ki sınav her sene olsa neyse 2 senem yanacak dersaneyi bırakırsam) bebeğim yemiyor ona ayrı üzülüyorum.
Eşime anlattım hiç olmassa sınav bitene kadar kardeşlerinden biri baksın sonra hep kalsın yanımızda dedim ama beni hiç anlamıyor. Zaten kardeşleri öyle vicdansızlarki bırakın halimizi sormayı, birazda biz bakalım demeyi, babalarını bile arayıp durumunu sormuyorlar. Kızmak da haksız mıyım, ben mi büyütüyorum. Eşime göre ben büyütüyorum, idare et biraz zaman geçsin yazın gider v.s. diyor ama kaynatamın gitmeye hiç niyeti yok(annemler yakınımda oturuyo, oraya gitmiş demiş ben dönemem gözüm kesmiyo gidersem soba yakamam donar ölürüm v.s. Ama durumu iyi hasta hali yok günde 2 kez çıkıp kahvelere gidebiliyo). Ama sınav zaten yazın, yaza gitse çok geç, bana şuan zaman lazım ve kardeşleri baksao zamana kadar sorun kalmayacak. Eşime biraz üstelesem kızıyor, babamı da alır giderim ben bakarım diyor, sanki ben bakmam diyorum. Ya bunu anlamak bu kadar mı zor, sınav geçene kadar bana zaman lazım diyorum, ondan sonra hep kalsın, zaten bebiş de kendini kurtarır o zamana kadar, problem olmaz benim için. Aşırı bunaldım anlatamam. Günde iki kez kahveye gider, ya giderken ya gelirken kızı uyutuyo yada yemek yedirmekle uğraşıyo olurum bunlarda sorun oluyo ister istemez. Neyse çok uzattım kusura bakmayın ama LÜTFEN BANA YARDIMCI OLUN. NE YAPAYIM BEN, HAKSIZ MIYIM BEN Mİ BÜYÜTÜYORUM. EŞİMLE BOŞANMANIN EŞİĞİNDEYİM ÇÜNKÜ BANA KÖTÜ BİRİYMİŞİM BABASINA BAKMIYORMUŞUM MUAMELESİ YAPIYOR
Son düzenleme: