Teşekkür ederim. On iki yıllık devlet memuruyum. Şu an ev tapusu bende. Aylardır tek kuruş vermiyorum ona. Planım az cok belli.Ailesiz çok zor, kabul ediyorum ancak kaderci olup sadece çekeceksen daha zor. Hani "sadece" mutsuz bir evlilik olsa bir nebze. Maddi anlamdada sömürülüyorsun. 50 yasina gelince hiçbirseyin olmayacak ve yine yük cocuklarinda olacak. Bu defa "annem gün yüzü görmedi, mecbur yardim edecem" diyerek yine onlar bu yükün altina girecek. Kah isteyerek, kah istemeyerek.
Ilk isin bir maasin olsun. Kpss'mi çalisiyorsun, kasiyere olarakmi çalisiyorsun fark etmiyor. Ve bu maasi kendi ayri hesabinda tutuyorsun. Gerekirse esine yalan söyle maasin hakkinda, az gibi. Eger yapabiliyorsan bir kurus verme. Ondan sonra para biriktir, avukat tut ve bu adami bosa.
O aile istesede herseyi alamaz. Halen kanun diye bisey var. Mecbur o adam herseyini eski esine vermeye. Burda sürekli konu açarak bir yere varamazsin. Gerçek plan yapmalisin. Yani simdi internet sitelerine gir is ilanlarina bak. Disariya çik marketlere git is imkani varmi bak. Eger bisey ögrendiysem bu son 1 yildir, totonun üzerine otararak biseyler olmuyor. Mecbur elini tasin altina koymak zorundasin. Zor ve yorucu ama degecek.
Sız kapılarınızı tamamen kapatmışsınız gibi geldi bana, eşinize müsvedde diyorsunuz. Terapiye istemeyerek gidiyorsunuz. Bir kere öncelikli olarak bu evliliği devam ettirmek istiyor musunuz istemiyor musunuz buna karar vermelisiniz. Kapitalist dünyanın hadi bugün de şunlar için olsun diye koyduğu günler için birbirinizi kırmayın. Özel olan günler size özeldir, herkes aynı günü kutluyorsa o gün özel değildirSadece iç dökmek için yaziyorum.
Açtığım konulardan sonra hiçbir düzelme olmaması sebebiyle (temmuzdan beri) radikal değişiklikler yapmaya adım atmıştım.
Eş musveddesi ile hiç ilgilenmiyor ve zorunlu olmadıkça iletişim kurmuyorum.
Terapistin ve müsveddenin isteği ile aile terapisine gidiyoruz iki aydır. Terapist ısrarla birbirinize jest yapın diyor. Sanki asıl sorun buymuş gibi. Önce jestlerle başlayıp sonra sorunları çözmeye calisacakmisiz. Ben jest falan yapmak istemedigimi söyledim. Beni on yıldır maddi manevi ezen ve ailesine ezdiren, aileme sebepsiz dusman gibi davranan bir insanimsiya jest yapmak, ödün vermek, yaptıklarını gormezden gelip pekiştirmek istemiyorum. Yıllardır ne zaman alttan alsam, görmezden gelsem utanıp kendine cekiduzen vereceğine yeni bir duzenbazlik peşine düştü.
Neyse uzatmayayım. Terapist karşılık vermezsem haksızlık olur diyor
Gelgelelim bu adam, o dönem ailesiyle iş cevirip bana ve çocuklara resmen kazık atti. Geçmişte de sık sık benzer şeyler olmustu. Çocukların rızkını, ortak kazancimizi ARTIK onlara yedirmek istemiyorum diye babası bana hakaret etti en son biliyorsunuz.
Bunlara rağmen eş kişisi ciddi bir tepki koymak yerine sadece "askitoyla böyle konusamazsiniz" demiş (!) güya ama her gün birbirlerini hiçbir şey olmamış gibi arayıp yüz yüze görüşmeye devam ediyorlar. Ama benden özür dileyen olmadı tabii. İstediğimizi yapar, söyleriz sen kimsin modundalar.
Bunlar yasandiktan sonra doğum günümde (temmuzda) küçük bir pastayla gecistirdi hediye almadı diye cok üzülmüştüm. Çünkü pişmanlık göstergesi, bana değer verdiğini gösteren küçük bir hediye alır sandım. Üzüldüğümu söyledim, açıkça bir hediye istedim, kalbim yumusasin küçük bir hediye al dedim. Almadı. Günler sonra ben sorduğumda "sen al ben parasını veririm" dedi. İlk defa o an gerçekten değersiz olduğumu net anladım. Eskiden sadece aptal yerine koyduklarıni sanırdım. Meğer hicmisim. Her seferinde hatasını anlamıştır diye düşünürken bu sefer bayramımi kutlamadi. Ardından öğretmenler gününü kutlamadi. Şimdi terapi alıyoruz, biraz ise yaramıştır diye düşünüyordum. Çünkü psikoloğun yönlendirmesi ile bir demet papatya ve üç dört adet gül getirmişti eve. Peki bugün tek kelime etmemesi, küçücük bir şey almaması... Aklımla mi oynuyor sizce? Ben biliyorum biz onun umrunda değiliz de... peki ya hem bana hem psikoloğa neden boşanmak istemediğini, bize değer verdiğini söyleyip böyle psikolojik şiddet uyguluyor?
Psikolog, huzursuz olmamak için ailelerle görüşmeyin dedi birkaç hafta önce. İyi de huzursuzluk veren, evin içine her şeye müdahil olan, sürekli para talep eden onun ailesi. Niye bedeli bizimkiler ödüyor? "Bana ve aileme saygı istiyorum bundan sonra. Yoksa böyle devam etmeyeceğim" dedim net olarak. Bir aydır bu şartımi düşünüyormuş beyfendi. Beni kandırıyor. Bu kadar fedakarlıgima rağmen bu kadar nankörlük göreceğim, bu evliliği bu insanların kötülüklerinin bitirecegi aklıma gelmezdi. Sizce aklımla mi oynuyor, ne yapmaya çalışıyor?
Özel gün değil aslında önemli olan. Hiçbir zaman değer gormuyum ya hani terapi belki zerre kadar ise yaramıştır diye öyle ümit ettim. Ama ben kimim ki ondan bir hediye bekliyorum ya da bir canım kelimesi bekliyorum. Bunlar gerçek çiftler arasında oluyormuş galiba.Sız kapılarınızı tamamen kapatmışsınız gibi geldi bana, eşinize müsvedde diyorsunuz. Terapiye istemeyerek gidiyorsunuz. Bir kere öncelikli olarak bu evliliği devam ettirmek istiyor musunuz istemiyor musunuz buna karar vermelisiniz. Kapitalist dünyanın hadi bugün de şunlar için olsun diye koyduğu günler için birbirinizi kırmayın. Özel olan günler size özeldir, herkes aynı günü kutluyorsa o gün özel değildir
O arkadaşınızdan bahsetmiştiniz hatırlıyorum biraz. Kaç uzmana danıştım ben bu durumu. Kizlar böyle bir ailede büyüyüp yanlış kodlamalar edinmesinler, yanlış kişilere ilgi duymasınlar dedim. Ama aldığım cevap: anlattıklarınız boşanma icin yeter sebep değil, özellikle çocuklar varsa. Bu durumda aile ortamında büyümeleri daha tercih edilir vs. dediler. Ben buraya yıllarca konu açmadım alacağım cevabı bildiğim için. Şimdi ise fikrim değişti. Bu bile benim için büyük bir gelişme. Kendimi toparlarsam altından kalkacağıma inanıyorum. Sadece maddi manevi cok güçlü olmadığım için hemen eyleme gecemiyorumSizin ikili ilişkiler, yalnız kalma, kendine değer verme ile ilgili çok ciddi yanlış inançlarınız var bu evliliği sürdürdüğünüzden belli, neden düzelmesi imkansız olan eşiniz ile terapiye gitme yerine bireysel terapiye ayırmıyorsunuz o bütçeyi?
Hep bahsettiğiniz gücünüzü toplamayı bireysel terapi ile yapabilirsiniz. En azından eş kişisi ile gitmekten daha faydalı bir kişisel yatırım olur. Ah en yakın arkadaşımın annesine o kadar benziyorsunuz ki... Keşke onu sizinle tanıştırma imkanım olsa da kızlarınızın gözünden büyüdükleri evi ve 10 senedir ailesiyle neden görüşmediğini, kendini o evde büyüdükten sonra toparlayıp yanlış erkeklerin peşinde olmamak için gördüğü terapileri anlatsa size.
İçim cız etti, şuna bile umutlandıysan beklentilerin epey düşmüş. Birbirine günaydın diyen, sarılan öpen, sohbet eden, birbirinden sevgi, ilgi, maddiyat sakınmayan çiftlerden bahsetmişsin halbuki gerilerde.da cevaben "bahçeyi en baştan satar, bu duruma düşmezdim, eşime sıkma canını canım, bunları aşacağız derdim" dedi. Böyle deyince de ben de pişman sandim
Evet beklentim o kadar az ki normal evliliğin bu olduğuna inanmisim artıkİçim cız etti, şuna bile umutlandıysan beklentilerin epey düşmüş. Birbirine günaydın diyen, sarılan öpen, sohbet eden, birbirinden sevgi, ilgi, maddiyat sakınmayan çiftlerden bahsetmişsin halbuki gerilerde.
artık beklentiye girmek yerine harekete geçin ve kendinize yeni bir hayat kurun.Askerde bile anasının özel günlerini kaçırmaz çiçek yollardi. Benim babamın vefat ettiği gün anasina yüzük almaya gitmiş.
Balayimizda doğum günümde bana hiçbir şey almamıştı ama. Benim beklentime bakar mısınız?
Isin vahametini anladigi falan yok. Sadece bosanmamak icin bu duruma katlaniyor, evliligini kurtarmak icin degil de sen istedigin icin terapiste gidiyor. Eski halinize donup de bosanmadan vazgecince yine hersey eskisi gibi olacak. Degisen gorulmedi simdiye kadar. Insan yedisinde neyse yetmisinde de odur.Aslında hiç olmamış, hiç başlamamış ki bitsin. Mesela hiç aile kurmamısiz, hiç yuva olmamış, hiç evin hanımı olmamısim. Evin iç mevzularında bile benim kararim yoktu, onlar kendi ailesiyle benim evimin içinin kararını verip uyguluyordu. Ben tepki verince de abartıyor oluyordum, iletisimsizlikle karşılıklı görüyordum ya da aileme kaba muamele ile. Böyle böyle sindirilerek yillar geçmiş.
Şimdi tepki veriyorum ki belki işin vahametini anlar ve normal bir eş gibi davranır. Ama görüyorum ki bunun da onun için önemi yok. Ben tek kişi yaşıyorum her şeyi
Ben sizi üzmek icin yazmadim, son zamanlarda birkac calisma grubunda bulundum. Gruplarda ki kadinlar cesitli hastaliklar problemlerle ugrasiyorlardi. Bu hatalik ve problemlerin köküde aileden geliyordu. Ben bu hassasiyet ve duygu durumuyla yazdim.Böyle yazıp iyice üzmeyin. Ben sizin kadar bilmiyorum muyum saniyorsunuz bu durumu? Kac pedagoga psikoloğa psikiyatriste danıştım. Kız çocuklar böyle ortamda buyuyup bunu normal sanmasınlar dedim. Artı eksilere bak dediler, bunlar evlilik bitirmek için yeterli değil dediler. Aile ortamı daha önemli, bunlar düzeltilebilir dediler. Uzmanlar bitir dedi de ben olmaz demedim
Terapiste gitmeyi kendi istedi ben değil. İşte duzeltecegiz, eskisinden daha iyi olacağız, terapiste birlikte gidelim ben sizi bırakmam vs deyince inandım. Kim olsa bir ihtimal umitlenmez mi? Güya babasına demiş ki kimin yüzünden askitoyla aram açılırsa bedelini ödetirim. Hepsi fos, hepsi kandırma çıktı. Yani aklim almıyor, neden yani? Bir insan bunu niye yapar? Kim bile isteye mutsuz olmayı seçer, kendi isteğiyle ailesini dağıtır?Isin vahametini anladigi falan yok. Sadece bosanmamak icin bu duruma katlaniyor, evliligini kurtarmak icin degil de sen istedigin icin terapiste gidiyor. Eski halinize donup de bosanmadan vazgecince yine hersey eskisi gibi olacak. Degisen gorulmedi simdiye kadar. Insan yedisinde neyse yetmisinde de odur.
Bunu da biliyorum. Bazı insanlar sabrımı cok zorlayıp sonra fevri davrandigimi söylüyor. Gerçekten fevri mi davranıyorum öyleyse hata etmeyeyim diye birçok uzmana danıştım. Aldığım cevap hep aynı oldu: hakaret, şiddet yoksa çocuk buna şahit değilse devam et. Evet bunlar yok ama ben cok mutsuzum.Ben sizi üzmek icin yazmadim, son zamanlarda birkac calisma grubunda bulundum. Gruplarda ki kadinlar cesitli hastaliklar problemlerle ugrasiyorlardi. Bu hatalik ve problemlerin köküde aileden geliyordu. Ben bu hassasiyet ve duygu durumuyla yazdim.
Çalışmalara başladım zaten. Yine de ümit işte, belki ciddiyetimi görünce bu saçma ötesi mantiksiz hallerini sorgular diye ümit. Çünkü yaptığı şeylerin hiçbir mantığı yok. Kendi ayağına sıkar mi insanartık beklentiye girmek yerine harekete geçin ve kendinize yeni bir hayat kurun.
Olmazları oldurmaya çalışmak sadece sizi yıpratır
kimse değişmez. evliliği bozmak kolay değil ama ilişki bir kere kangren olmuşsa kesip atmak gerekir.Çalışmalara başladım zaten. Yine de ümit işte, belki ciddiyetimi görünce bu saçma ötesi mantiksiz hallerini sorgular diye ümit. Çünkü yaptığı şeylerin hiçbir mantığı yok. Kendi ayağına sıkar mi insan
Ben 21 yılı bitiriyorum 3 çocuk var ailemde yok evlendikten 10 yil sonra disardan 2 universite bitirdim ama hic çalışmadım hep engel oldu kendisi sürekli çalışıyor maddi durumu cok cok iyi ama ailesine benim ömrümü kendi kazandığını yedirdi yıllarca hala da yapıyo ama bize ne yapsa burnumuzdan getiriyo ben hep susup Allaha bırakıyorum psikoloğa falan asla gitmez ama sizin durum da hic degilse bir işiniz var çocuk yokSiz ne düşünüyorsunuz
Terapiste gitmeyi istemesi bosanma surecini uzatnak icin.Terapiste gitmeyi kendi istedi ben değil. İşte duzeltecegiz, eskisinden daha iyi olacağız, terapiste birlikte gidelim ben sizi bırakmam vs deyince inandım. Kim olsa bir ihtimal umitlenmez mi? Güya babasına demiş ki kimin yüzünden askitoyla aram açılırsa bedelini ödetirim. Hepsi fos, hepsi kandırma çıktı. Yani aklim almıyor, neden yani? Bir insan bunu niye yapar? Kim bile isteye mutsuz olmayı seçer, kendi isteğiyle ailesini dağıtır?
Ev benim üzerime zaten. Bilmiyorum amacınin ne olduğunuTerapiste gitmeyi istemesi bosanma surecini uzatnak icin.
Evlilik suresince alinan mallar paylasilir. Belki bu surede o da bunlari baskakarinin uzerine devredecek belki. Bilmiyorum ama cok da bir cabasi yok gibi.
İki çocuk var bizde. Çocuklardan sonra iyice zivanadan çıkti. En son hamileyken ailesiyle arkamdan iş çevirip bana doğumdan sonra söylemeleri beni sarstı.Ben 21 yılı bitiriyorum 3 çocuk var ailemde yok evlendikten 10 yil sonra disardan 2 universite bitirdim ama hic çalışmadım hep engel oldu kendisi sürekli çalışıyor maddi durumu cok cok iyi ama ailesine benim ömrümü kendi kazandığını yedirdi yıllarca hala da yapıyo ama bize ne yapsa burnumuzdan getiriyo ben hep susup Allaha bırakıyorum psikoloğa falan asla gitmez ama sizin durum da hic degilse bir işiniz var çocuk yok
Ben kabul etmek istemesem de yoluna koymak için cabalasam da düzelecek bir tarafı kalmamış görünüyor. Evet belki benim yerimde başkası olsa devam edebilir ama ben cok mutsuz hissediyorum.kimse değişmez. evliliği bozmak kolay değil ama ilişki bir kere kangren olmuşsa kesip atmak gerekir.
İstemıyorsan zorlama .Bir kez gelıosun bu hayata .Sadece iç dökmek için yaziyorum.
Açtığım konulardan sonra hiçbir düzelme olmaması sebebiyle (temmuzdan beri) radikal değişiklikler yapmaya adım atmıştım.
Eş musveddesi ile hiç ilgilenmiyor ve zorunlu olmadıkça iletişim kurmuyorum.
Terapistin ve müsveddenin isteği ile aile terapisine gidiyoruz iki aydır. Terapist ısrarla birbirinize jest yapın diyor. Sanki asıl sorun buymuş gibi. Önce jestlerle başlayıp sonra sorunları çözmeye calisacakmisiz. Ben jest falan yapmak istemedigimi söyledim. Beni on yıldır maddi manevi ezen ve ailesine ezdiren, aileme sebepsiz dusman gibi davranan bir insanimsiya jest yapmak, ödün vermek, yaptıklarını gormezden gelip pekiştirmek istemiyorum. Yıllardır ne zaman alttan alsam, görmezden gelsem utanıp kendine cekiduzen vereceğine yeni bir duzenbazlik peşine düştü.
Neyse uzatmayayım. Terapist karşılık vermezsem haksızlık olur diyor
Gelgelelim bu adam, o dönem ailesiyle iş cevirip bana ve çocuklara resmen kazık atti. Geçmişte de sık sık benzer şeyler olmustu. Çocukların rızkını, ortak kazancimizi ARTIK onlara yedirmek istemiyorum diye babası bana hakaret etti en son biliyorsunuz.
Bunlara rağmen eş kişisi ciddi bir tepki koymak yerine sadece "askitoyla böyle konusamazsiniz" demiş (!) güya ama her gün birbirlerini hiçbir şey olmamış gibi arayıp yüz yüze görüşmeye devam ediyorlar. Ama benden özür dileyen olmadı tabii. İstediğimizi yapar, söyleriz sen kimsin modundalar.
Bunlar yasandiktan sonra doğum günümde (temmuzda) küçük bir pastayla gecistirdi hediye almadı diye cok üzülmüştüm. Çünkü pişmanlık göstergesi, bana değer verdiğini gösteren küçük bir hediye alır sandım. Üzüldüğümu söyledim, açıkça bir hediye istedim, kalbim yumusasin küçük bir hediye al dedim. Almadı. Günler sonra ben sorduğumda "sen al ben parasını veririm" dedi. İlk defa o an gerçekten değersiz olduğumu net anladım. Eskiden sadece aptal yerine koyduklarıni sanırdım. Meğer hicmisim. Her seferinde hatasını anlamıştır diye düşünürken bu sefer bayramımi kutlamadi. Ardından öğretmenler gününü kutlamadi. Şimdi terapi alıyoruz, biraz ise yaramıştır diye düşünüyordum. Çünkü psikoloğun yönlendirmesi ile bir demet papatya ve üç dört adet gül getirmişti eve. Peki bugün tek kelime etmemesi, küçücük bir şey almaması... Aklımla mi oynuyor sizce? Ben biliyorum biz onun umrunda değiliz de... peki ya hem bana hem psikoloğa neden boşanmak istemediğini, bize değer verdiğini söyleyip böyle psikolojik şiddet uyguluyor?
Psikolog, huzursuz olmamak için ailelerle görüşmeyin dedi birkaç hafta önce. İyi de huzursuzluk veren, evin içine her şeye müdahil olan, sürekli para talep eden onun ailesi. Niye bedeli bizimkiler ödüyor? "Bana ve aileme saygı istiyorum bundan sonra. Yoksa böyle devam etmeyeceğim" dedim net olarak. Bir aydır bu şartımi düşünüyormuş beyfendi. Beni kandırıyor. Bu kadar fedakarlıgima rağmen bu kadar nankörlük göreceğim, bu evliliği bu insanların kötülüklerinin bitirecegi aklıma gelmezdi. Sizce aklımla mi oynuyor, ne yapmaya çalışıyor?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?