Teşekkür ederim. On iki yıllık devlet memuruyum. Şu an ev tapusu bende. Aylardır tek kuruş vermiyorum ona. Planım az cok belli.
Sız kapılarınızı tamamen kapatmışsınız gibi geldi bana, eşinize müsvedde diyorsunuz. Terapiye istemeyerek gidiyorsunuz. Bir kere öncelikli olarak bu evliliği devam ettirmek istiyor musunuz istemiyor musunuz buna karar vermelisiniz. Kapitalist dünyanın hadi bugün de şunlar için olsun diye koyduğu günler için birbirinizi kırmayın. Özel olan günler size özeldir, herkes aynı günü kutluyorsa o gün özel değildirSadece iç dökmek için yaziyorum.
Açtığım konulardan sonra hiçbir düzelme olmaması sebebiyle (temmuzdan beri) radikal değişiklikler yapmaya adım atmıştım.
Eş musveddesi ile hiç ilgilenmiyor ve zorunlu olmadıkça iletişim kurmuyorum.
Terapistin ve müsveddenin isteği ile aile terapisine gidiyoruz iki aydır. Terapist ısrarla birbirinize jest yapın diyor. Sanki asıl sorun buymuş gibi. Önce jestlerle başlayıp sonra sorunları çözmeye calisacakmisiz. Ben jest falan yapmak istemedigimi söyledim. Beni on yıldır maddi manevi ezen ve ailesine ezdiren, aileme sebepsiz dusman gibi davranan bir insanimsiya jest yapmak, ödün vermek, yaptıklarını gormezden gelip pekiştirmek istemiyorum. Yıllardır ne zaman alttan alsam, görmezden gelsem utanıp kendine cekiduzen vereceğine yeni bir duzenbazlik peşine düştü.
Neyse uzatmayayım. Terapist karşılık vermezsem haksızlık olur diyor
Gelgelelim bu adam, o dönem ailesiyle iş cevirip bana ve çocuklara resmen kazık atti. Geçmişte de sık sık benzer şeyler olmustu. Çocukların rızkını, ortak kazancimizi ARTIK onlara yedirmek istemiyorum diye babası bana hakaret etti en son biliyorsunuz.
Bunlara rağmen eş kişisi ciddi bir tepki koymak yerine sadece "askitoyla böyle konusamazsiniz" demiş (!) güya ama her gün birbirlerini hiçbir şey olmamış gibi arayıp yüz yüze görüşmeye devam ediyorlar. Ama benden özür dileyen olmadı tabii. İstediğimizi yapar, söyleriz sen kimsin modundalar.
Bunlar yasandiktan sonra doğum günümde (temmuzda) küçük bir pastayla gecistirdi hediye almadı diye cok üzülmüştüm. Çünkü pişmanlık göstergesi, bana değer verdiğini gösteren küçük bir hediye alır sandım. Üzüldüğümu söyledim, açıkça bir hediye istedim, kalbim yumusasin küçük bir hediye al dedim. Almadı. Günler sonra ben sorduğumda "sen al ben parasını veririm" dedi. İlk defa o an gerçekten değersiz olduğumu net anladım. Eskiden sadece aptal yerine koyduklarıni sanırdım. Meğer hicmisim. Her seferinde hatasını anlamıştır diye düşünürken bu sefer bayramımi kutlamadi. Ardından öğretmenler gününü kutlamadi. Şimdi terapi alıyoruz, biraz ise yaramıştır diye düşünüyordum. Çünkü psikoloğun yönlendirmesi ile bir demet papatya ve üç dört adet gül getirmişti eve. Peki bugün tek kelime etmemesi, küçücük bir şey almaması... Aklımla mi oynuyor sizce? Ben biliyorum biz onun umrunda değiliz de... peki ya hem bana hem psikoloğa neden boşanmak istemediğini, bize değer verdiğini söyleyip böyle psikolojik şiddet uyguluyor?
Psikolog, huzursuz olmamak için ailelerle görüşmeyin dedi birkaç hafta önce. İyi de huzursuzluk veren, evin içine her şeye müdahil olan, sürekli para talep eden onun ailesi. Niye bedeli bizimkiler ödüyor? "Bana ve aileme saygı istiyorum bundan sonra. Yoksa böyle devam etmeyeceğim" dedim net olarak. Bir aydır bu şartımi düşünüyormuş beyfendi. Beni kandırıyor. Bu kadar fedakarlıgima rağmen bu kadar nankörlük göreceğim, bu evliliği bu insanların kötülüklerinin bitirecegi aklıma gelmezdi. Sizce aklımla mi oynuyor, ne yapmaya çalışıyor?
Özel gün değil aslında önemli olan. Hiçbir zaman değer gormuyum ya hani terapi belki zerre kadar ise yaramıştır diye öyle ümit ettim. Ama ben kimim ki ondan bir hediye bekliyorum ya da bir canım kelimesi bekliyorum. Bunlar gerçek çiftler arasında oluyormuş galiba.
O arkadaşınızdan bahsetmiştiniz hatırlıyorum biraz. Kaç uzmana danıştım ben bu durumu. Kizlar böyle bir ailede büyüyüp yanlış kodlamalar edinmesinler, yanlış kişilere ilgi duymasınlar dedim. Ama aldığım cevap: anlattıklarınız boşanma icin yeter sebep değil, özellikle çocuklar varsa. Bu durumda aile ortamında büyümeleri daha tercih edilir vs. dediler. Ben buraya yıllarca konu açmadım alacağım cevabı bildiğim için. Şimdi ise fikrim değişti. Bu bile benim için büyük bir gelişme. Kendimi toparlarsam altından kalkacağıma inanıyorum. Sadece maddi manevi cok güçlü olmadığım için hemen eyleme gecemiyorum
İçim cız etti, şuna bile umutlandıysan beklentilerin epey düşmüş. Birbirine günaydın diyen, sarılan öpen, sohbet eden, birbirinden sevgi, ilgi, maddiyat sakınmayan çiftlerden bahsetmişsin halbuki gerilerde.
Evet beklentim o kadar az ki normal evliliğin bu olduğuna inanmisim artık
artık beklentiye girmek yerine harekete geçin ve kendinize yeni bir hayat kurun.
Isin vahametini anladigi falan yok. Sadece bosanmamak icin bu duruma katlaniyor, evliligini kurtarmak icin degil de sen istedigin icin terapiste gidiyor. Eski halinize donup de bosanmadan vazgecince yine hersey eskisi gibi olacak. Degisen gorulmedi simdiye kadar. Insan yedisinde neyse yetmisinde de odur.
Ben sizi üzmek icin yazmadim, son zamanlarda birkac calisma grubunda bulundum. Gruplarda ki kadinlar cesitli hastaliklar problemlerle ugrasiyorlardi. Bu hatalik ve problemlerin köküde aileden geliyordu. Ben bu hassasiyet ve duygu durumuyla yazdim.
Terapiste gitmeyi kendi istedi ben değil. İşte duzeltecegiz, eskisinden daha iyi olacağız, terapiste birlikte gidelim ben sizi bırakmam vs deyince inandım. Kim olsa bir ihtimal umitlenmez mi? Güya babasına demiş ki kimin yüzünden askitoyla aram açılırsa bedelini ödetirim. Hepsi fos, hepsi kandırma çıktı. Yani aklim almıyor, neden yani? Bir insan bunu niye yapar? Kim bile isteye mutsuz olmayı seçer, kendi isteğiyle ailesini dağıtır?
Bunu da biliyorum. Bazı insanlar sabrımı cok zorlayıp sonra fevri davrandigimi söylüyor. Gerçekten fevri mi davranıyorum öyleyse hata etmeyeyim diye birçok uzmana danıştım. Aldığım cevap hep aynı oldu: hakaret, şiddet yoksa çocuk buna şahit değilse devam et. Evet bunlar yok ama ben cok mutsuzum.
Çalışmalara başladım zaten. Yine de ümit işte, belki ciddiyetimi görünce bu saçma ötesi mantiksiz hallerini sorgular diye ümit. Çünkü yaptığı şeylerin hiçbir mantığı yok. Kendi ayağına sıkar mi insan
kimse değişmez. evliliği bozmak kolay değil ama ilişki bir kere kangren olmuşsa kesip atmak gerekir.
Ben 21 yılı bitiriyorum 3 çocuk var ailemde yok evlendikten 10 yil sonra disardan 2 universite bitirdim ama hic çalışmadım hep engel oldu kendisi sürekli çalışıyor maddi durumu cok cok iyi ama ailesine benim ömrümü kendi kazandığını yedirdi yıllarca hala da yapıyo ama bize ne yapsa burnumuzdan getiriyo ben hep susup Allaha bırakıyorum psikoloğa falan asla gitmez ama sizin durum da hic degilse bir işiniz var çocuk yok
Terapiste gitmeyi istemesi bosanma surecini uzatnak icin.
Ev benim üzerime zaten. Bilmiyorum amacınin ne olduğunu
İki çocuk var bizde. Çocuklardan sonra iyice zivanadan çıkti. En son hamileyken ailesiyle arkamdan iş çevirip bana doğumdan sonra söylemeleri beni sarstı.
Ben kabul etmek istemesem de yoluna koymak için cabalasam da düzelecek bir tarafı kalmamış görünüyor. Evet belki benim yerimde başkası olsa devam edebilir ama ben cok mutsuz hissediyorum.
İstemıyorsan zorlama .Bir kez gelıosun bu hayata .Sadece iç dökmek için yaziyorum.
Açtığım konulardan sonra hiçbir düzelme olmaması sebebiyle (temmuzdan beri) radikal değişiklikler yapmaya adım atmıştım.
Eş musveddesi ile hiç ilgilenmiyor ve zorunlu olmadıkça iletişim kurmuyorum.
Terapistin ve müsveddenin isteği ile aile terapisine gidiyoruz iki aydır. Terapist ısrarla birbirinize jest yapın diyor. Sanki asıl sorun buymuş gibi. Önce jestlerle başlayıp sonra sorunları çözmeye calisacakmisiz. Ben jest falan yapmak istemedigimi söyledim. Beni on yıldır maddi manevi ezen ve ailesine ezdiren, aileme sebepsiz dusman gibi davranan bir insanimsiya jest yapmak, ödün vermek, yaptıklarını gormezden gelip pekiştirmek istemiyorum. Yıllardır ne zaman alttan alsam, görmezden gelsem utanıp kendine cekiduzen vereceğine yeni bir duzenbazlik peşine düştü.
Neyse uzatmayayım. Terapist karşılık vermezsem haksızlık olur diyor
Gelgelelim bu adam, o dönem ailesiyle iş cevirip bana ve çocuklara resmen kazık atti. Geçmişte de sık sık benzer şeyler olmustu. Çocukların rızkını, ortak kazancimizi ARTIK onlara yedirmek istemiyorum diye babası bana hakaret etti en son biliyorsunuz.
Bunlara rağmen eş kişisi ciddi bir tepki koymak yerine sadece "askitoyla böyle konusamazsiniz" demiş (!) güya ama her gün birbirlerini hiçbir şey olmamış gibi arayıp yüz yüze görüşmeye devam ediyorlar. Ama benden özür dileyen olmadı tabii. İstediğimizi yapar, söyleriz sen kimsin modundalar.
Bunlar yasandiktan sonra doğum günümde (temmuzda) küçük bir pastayla gecistirdi hediye almadı diye cok üzülmüştüm. Çünkü pişmanlık göstergesi, bana değer verdiğini gösteren küçük bir hediye alır sandım. Üzüldüğümu söyledim, açıkça bir hediye istedim, kalbim yumusasin küçük bir hediye al dedim. Almadı. Günler sonra ben sorduğumda "sen al ben parasını veririm" dedi. İlk defa o an gerçekten değersiz olduğumu net anladım. Eskiden sadece aptal yerine koyduklarıni sanırdım. Meğer hicmisim. Her seferinde hatasını anlamıştır diye düşünürken bu sefer bayramımi kutlamadi. Ardından öğretmenler gününü kutlamadi. Şimdi terapi alıyoruz, biraz ise yaramıştır diye düşünüyordum. Çünkü psikoloğun yönlendirmesi ile bir demet papatya ve üç dört adet gül getirmişti eve. Peki bugün tek kelime etmemesi, küçücük bir şey almaması... Aklımla mi oynuyor sizce? Ben biliyorum biz onun umrunda değiliz de... peki ya hem bana hem psikoloğa neden boşanmak istemediğini, bize değer verdiğini söyleyip böyle psikolojik şiddet uyguluyor?
Psikolog, huzursuz olmamak için ailelerle görüşmeyin dedi birkaç hafta önce. İyi de huzursuzluk veren, evin içine her şeye müdahil olan, sürekli para talep eden onun ailesi. Niye bedeli bizimkiler ödüyor? "Bana ve aileme saygı istiyorum bundan sonra. Yoksa böyle devam etmeyeceğim" dedim net olarak. Bir aydır bu şartımi düşünüyormuş beyfendi. Beni kandırıyor. Bu kadar fedakarlıgima rağmen bu kadar nankörlük göreceğim, bu evliliği bu insanların kötülüklerinin bitirecegi aklıma gelmezdi. Sizce aklımla mi oynuyor, ne yapmaya çalışıyor?
