selamlar kızlar bir gün buraya konu açacağım aklıma gelmezdi. bir süredir erteliyorum ama fikirlerinizi duymaya ihtiyacım var…
eşim ve ben severek evlendik 5 sene önce. yakın kültürlere sahibiz ama bizim aile daha okumuş daha geç evlenmiş falan. ben daha düzenli bir işteyim o esnaf. 3 ay önce bir bebeğimiz oldu, bebeğime hamileyken de büyük bir deprem yaşadık yani herkes normal değil ama bu olanlar da biraz fazla sanki…
doğumda annemle babam bizdeydi hem bana yardımcı olmak için hem de evleri yıkıldığı için. eşimin ailesi de başka bir şehirdeydi doğuma geldiler. kv bizde kaldı 5 gün. bu 5 günde hiçbir şeye elini sürmedi kalkıp çayını bile doldurmadı temizlik yemek vs şöyle dursun. hepsini annem ve ben yaptık. bu sürede hep kv tarafı bebeği görmeye geldi ve misafirleri yine annem ve ben ağırladık. kv bana sürekli kötü hikayeler anlatıyordu. tüp bebekle çocuğu olan bi komşusu varmış bebek ikinci gün ölmüş.. (tüp bebekle oldu bizim bebek) büyük görümcenin tam 1 senelik evliyken eşime söyleyerek bana önerdiği bir dr vardı (ki msj yazmış mathildays görmeden sil demişti!!) akrabalarının idrar torbasını kesmiş iyi ki ona gitmemişim. sütüm geliyormuş ne güzelmiş ama kesin yara olurmuş emziremezmişim
daha neler neler. bunları duymaktan mı bilmem bir gün aşırı kötü bir rüya gördüm karabasan gibiydi (ayrıntı verip kimseyi korkutmak istemem ama çok kötüydü) işte ben ritüellere hurafelere pek inanmadığım için baş ucuma kuran soğan kırmızı kurdele vs koymamışlar. ablam annemi arayıp söylemiş annem ağlayarak onları koyuyor üzülmüş benim için. kv kahkaha atarak hahahah bundan sonra bizim sözümüzü dinleyeceksiniz diyor… çok kötü görünmeye başladı gözüme ama asıl film bunlardan sonra başlıyor.
ben cinnetin eşiğine gelince daha yalnız kalmaya bebeğimle ilgilenmeye çalışıyorum. bir gün diğer odada kızılcık şerbeti sezon finali izlemeye çekildim. o sırada annem de abdest alıyormuş banyoda yani biraz uzun sürmüş. kv babamla salonda kalmış. bunu gidip eşime anlatmış beni yalnız bıraktılar demiş. (amacımız ne olabilirse artık yani eşimi doldurmuş bildiğin!! eşim bunu sonra bir kavgada ağzından kaçırdı) sonra bir gün nadiren görüştükleri halaları sabahın köründe çat kapı geldiler haberli gelseydiniz keşke dedim diye eve baktılar bunu sorun yaptım diye kötü oldum halayı bi evden kovmadığım kalmış.
bu arada büyük görümce ve küçük görümce de geri geldikleri şehre dönecekler 10 günleri var. bize el gibi gidip geliyorlar. yine de elim bir gün yemeğe çağıralım dedi annem de ısrar etti çağırdık. o sıralar benim oğlan çok kötü pişik olmuştu hatta enfeksiyon kapmış ve yaraya dönmüştü (fotolar paylaşıp yardım istiyordum gerçekten çok kötü olmuştu
) ben tabi sürekli misafr ağırladığımız için mikrop kaptı deyip kendimi yiyordum. neyse akşam yemeğe geldiler herkesin suratı asık benim de asık çünkü oğluma üzülüyordum ve gündüz küçük görümcenin yanında yine eşimle birbirimize girmiştik. ben bu kavgayı ailesine söyledi kesin o yüzden surat yapıyorlar diyordum. sonra bunlar şehirden ayrıldılar ve benim paylaştıklarıma hiç yorum beğeni yok, hiç arayıp bebiş nasıl oldu demek yok, 40 ı çıktı hayırlı olsun ya da sen nasılsın falan kimseden bi şey yok. ben kv ile mesafeliyim yukarıda anlattıklarım sebebiyle. ama görümce ve kp e ne oldu bilmiyorum. kp bizim şehirde kaldı eşimle beraber çalışıyorlar. arada bebişi sevmeye geliyor ondan yana sıkıntı yok ama diğerleri dediğim gibi. bu arada kv bahane buldu bizde kalmıyor diğer torunu hasta ona bakıyor güya ama her gün bir gezmede…
artık her gün eşimle bu mevzular yüzünden kavga eder olmuştuk bebeğimi her gün ağlayarak emziriyordum. eşimle tartışmak da çok zor sürekli konuyu çarpıtıp üste çıkmaya çalışıyor ben iyice sinirleniyordum. işte mesela annen bunu anlattı çok üzüldüm diyorum annem ağzını açamayacak mı? senin baban da böyle böyle yapıyor falan diyo. misafirleri tek başıma ağırladım diyorum halamı kovmaktan beter ettin diyo… çözülmüyor yani.
daha fazla dayanamadım kp ile 3 saatlik bir görüşmem oldu. o daha derleyip toparlayan bir tip. beni güzelce dinledi sen haklısın ben halledicem dedi. o akşam yemeğindeki sorun şuymuş ben o gün bir tweet atmışım küçük görümce üstüne alınmış kp ve büyük görümceye göstermiş… ben de keşke bana sorsaydınız/ ben doğumdan beri hep öyle şeyler paylaşıyorum/ kimse beni arayıp nasılsın demiyor/ keşke bebeği sevmeyi bahane edip hal hatır sorsaydınız vs diyorum doğru söylüyorsun yanlış anlaşılma olmuş diye beni geçiştiriyor. sonra 2-3 hafta geçti beni arayan soran hala yok.. eşimin telefonuna bi baktım büyük görümce ile 9 dk konuşmuş. ne konuştun diyorum bu mevzularla mı ilgili hayır havadan sudan diyo… benim herhangi biriyle maks konuşmam 30 saniye
aklıma benle ilgili konuştukları geliyor ama inkar…
derken önce küçük görümce sonra kv aradı 1 er saat ikisine de bu olanları anlattım kısaca özür dilediler ben çok alındım hani sizin kızınızdım hani ablandım falan diyorum haklısın diyorlar.
sonra büyük görümce de 2 defa aradı açmak istemedim. geri dönmedim. büyük buna alınmış benim hikayeleri sona almış ama eşim her gün bunlara bebeğin fotosunu atıyor eşime bu olanlarla ilgili konuşuyor musunuz diyorum neye surat asmışlar (güya eşimin tweet’ten haberi yok) e hava sıcakmış ondan… yani ona da yalan söylüyorlar
sonra iki gün önce büyük görümce hikayeme yorum yazdı. ben de eşim söyledi diye bana yazmak zorunda değilsin dedim. arıyorum açmıyosun geri dönmüyosun diye uzun uzun ses kayıtları yolladı bana nasıl çemkiriyor. benim kardeşimle görüşmeme kimse karışamaz diye bağırıyor. hepimiz lohusa olduk diyor. herkesin derdi var yeter artık sen istemiyorsan görüşme kardeşime karışamazsın, sen kendi abinle gelininiz gibi olmak istiyorsun demek siz geline böyle yapıyorsunuz da aklınıza art niyet geliyor, kişi kendinden bilir işi falan diyo ben şok… o şokla kv yi aradım
kızını şikayet edeceğim kendimce
bir baktım o da çemkiriyor… sana ne oldu, biz de doğum yaptık. sen büyük görümceyi evine koyma, niye yemeğe çağırdın zaten?! ben sizde 5 gün kaldım çorabımı bile götürdüm kızımda yıkadım (ben bizim evde rahat et diye her gün o sezaryenden yeni çıkmış halimle yalvarıyordum resmen). sen geçen gün benden özür diledin ne oluyor annemi de aramıyorsun siz iyi misiniz falan diyorum anneni niye arayayım diyo (2 günde bir konuşurlardı üç haftadır arada bebeğin sünneti de olmasına rağmen aramamış). siz bunu bunu yaptınız diyorum tamam mathildays biz kötüyüz siz iyisiniz falan tam bir manipülasyon…benim de gözüm döndü zaten hepinizi sildim bir daha beni aramayın oğlunuzu da alın başınıza çalın dedim kapattım. (hepsini engelledim sildim)
sonra kv annemi aramış beni şikayet etmiş. bizimkiler de ben haklı olsam bile aman öyle deme üzülmesinler aman biz yaşadık onlara yaşatmayın (biz abim ve ailesiyle daha yeni yeni görüşüyoruz mahkemelik bile olmuştuk ve ben abimin evinin yerini bile bilmezdim) vs derler. annem olayı da bilmiyor zaten ben ayşeyle konuşurum demiş
sonra kv kp’i arayıp söylemiş muhtemelen..daha doğrusu doldurmuş.. bunlar akşam annemi babamı çağırmışlar kp bana bağırıyor.. büyük görümcem haklıymış. karışamazmışım. kv ye çok ayıp etmişim onlar benim altıma minder koyuyorlarmış terlik veriyorlarmış (el üstünde tutuluyormuşum yani) ben eve geliyorlarmış hoş geldiniz demiyormuşum (öpmediğim için öyle diyorlar) bayramda arayıp kutlamıyormuşum (nasılsa görüşeceğiz diye) büyük görümce daha ne yapsınmış hep arkamı kolluyormuş (arkamın kollanmaya ihtiyacı mı var!!)
e geçen konuştuk beni neden haklı buldunuz neden özür dilediniz o zaman? cevap yok
hadi ben kötüyüm annemi neden aramıyor? cevap yok
tweetimi size göstermek hoş bir davranış mı? cevap yok sen neden öyle yazıyorsun diye ben suçluyum
büyük görümceyle bana dr önerdiği zaman da büyük kavga yaşadık 4 yıl önce. eşim gayet mesafe koymuştu herkes beni haklı bulmuştu. şimdi neden böyle diyorsunuz? cevap yok..
hiç kendilerini suçlu bulmuyorlar önceden bana hak verdikleri konularda bile… çünkü doldurmuşlar sizi diyorum cevap yok..
bütün bunlar neden doğumdan sonra oldu siz ben artık hiçbir şeye ses çıkarmam mı sandınız diyorum cevap yok..
huzurum kalmadı ayrılmak istiyorum diyorum böyle incir çekirdeğini doldurmayacak sebeple ayrılık olmaz bebeğiniz oldu ne güzel diyorlar.
sen görüşmek istemiyorsan görüşme gidip gelmeyiz de ama oğlumuzun bizimle görüşmesine karışamazsın diyorlar ama bebeği sevmeye gelecekler kesin ya da eşim bebeği alıp gidecek bunlar da olsun istemiyorum.
yani ne yakamı kurtarabiliyorum ne eşimin ailesinin gazıyla bana tekrar böyle kötü günler yaşatmayacağına güveniyorum… elim kolum bağlandı sıkışıp kaldım yine
çok uzun yazdığım için üzgünüm. asla bunları hak edecek bir şey yaptığımı düşünmüyorum. silerek içimi rahatlattım ama ileride sorun olur mu?
keşke bebeğimi alıp kimsenin beni bulamayacağı bir yerde yeniden başlayabilsem.
sabrınız için teşekkür ederim
—ex’leri büyük ile düzelttim
