Evet bunların hepsinin farkındayım zaten bu beni huzursuz ediyor. Şansımı sonuna kadar zorlayacağım. Eşimin baskısı da yok ama ben kendimce vicdan yaptım sanırım.
Evet bunların hepsinin farkındayım zaten bu beni huzursuz ediyor. Şansımı sonuna kadar zorlayacağım. Eşimin baskısı da yok ama ben kendimce vicdan yaptım sanırım.Sakın ha hanımefendi sakın diyorum yakın oturmayın. Kaynana elti görümce sıkıntısı stresi yaşayacağınıza geçim sıkıntısı yaşayın daha iyi. İnanın bana zamanla yaptıkları herşey daha fazla gözünüze batacak bir de eşinizin huyları değişirse size karşı vay halinize yani. Ben aynı sokakta oturuyorum ilk zamanlar yapılanları sürekli bir arada olmalarımızı falan umursamıyordum ama bir yerden sonra insanın canına tak ediyor en ufak bir lafları bile büyüyüp eşinizle aranızda problem oluyor.
Evet düzen aynı bu şekilde özet olarak :) Bugün pazar mesela herkes bir arada. İsteyip istememek söz konusu bile değil kahvaltıdan akşam yemeğine beraberler. Maaşımız asgariye göre iyi. Ama kiralar çok yüksek. Bulduğumuz uygun olur dediğimiz evler yıllık kiraya veriyor. Tüm şartlarımı zorluyorum iyi kötü demeden. Çocuk konusunda evet onlar zaten çocuklarını dışarı çıkarmazlar pek sorun olmaz ama benim için çok büyük sorun. Bakalım inşallah bulurum çok sağolun yorumunuz için.Eğer o eve taşınırsanız huzur muzur kalmayacak evde.
Çay içmeye geliyoruz, akşam yemeğe bekliyoruz, şunu yaptık hadi gelin yiyelim ohoo liste uzar gider. Bide çağırdık gelmedi şikayetleri var. Ha aynı evde yaşamışsınız ha yan daire hiç bi farkı yok bana göre.
Maaşınız çok mu düşük niye kiraya çıkmıyorsunuz tekrar. Kaldi ki iyi bir mevkide de değil ev akşam 7 den sonra dışarıya çıkamamak büyük problem orada çocuk nasıl yetişecek
Kalbimden de aklımdan da gecen bu. Sanki gidersem hersey alt üst olacak gibi zaten. Huzurum gideceğine param gitsin diyorum ama inşallah bir ev bulabilirimSakın gitme , gerekirse 1+1 evde otur ama asla tüm sülale ile birlikte aynı apartmanda yaşamayı kabul etme...
Daha ucuz ama temiz semtlerden biriden ev bakin. Seyhandaki nezih semtlere falan. Kayinvalideniz gilin orayi tahmin edebiliyorum. Acikcasi kv ile yakin oturma meselesi bir yana o mahallede cocuk buyutulmez. Orda evleri vs oldugu halde cocuklari o mahalldde buyumesin diye borç harç ordan tasinan tanidiklarim oldu. Yani bunu da soyleyin esinize.Çukurova tarafındayız şu an biz. Kayınvalidemler bize nazaran daha kötü hatta yer yer tehlikeli sayılabilecek bir semtte açıkça söylemiyim burdna
Asla tavsiye etmem eş ailesi kabul ederse ordaki evinizi kiraya verin gelir getirir en azındanHerkese merhabalar.
Geçen hafta ev sahibi aradı ve bir ay içinde evden çıkmamızı istediğini söyledi. İhtarname çekecekmiş oğlu oturacakmış gerekirse mahkemeden kâğıt alırmış yani yalan değil.
Eşimin ailesinin apartmanı var eltilerim görümcem ve kayınvalidem yaşıyorlar. Bir dairede bizim var ama ben başından oturmayı kabul etmedim. Bu konuyla ilgili nisan döneminde çok büyük sorunlar oldu en son rest çektim bu yoldan döneceğim tek nokta bu olur diye eşimde kirada oturmayı kabul etti. Ama asla ailesi yılmadı her fırsatta burda eviniz var kiraya gittiniz diye eşime baskı yaptılar. Hatta zam geldiği dönemde kayınbabam arayıp bizim sana ne zararımız var yararımız dokunur niye ayrı baş çekiyorsun tarzı bir konuşma yapmıştı. Evimize her geldiklerinde yüzleri asık ne yollardan gelmişler , uzakmış vs. ( otobüsle 20 dk ) neyse gelelim konuya;
Bir haftadır ev bakıyoruz ve ev yok. Yıllık kiraya veren var ya da maaşı geçecek meblağlardan bahsediyorlar. Adana sıcağında sokak sokak ev arıyoruz. Eşimde bende çok yıprandık. Eşimin ailesinin olduğu semt şehir merkezine uzak biraz da orta halli. Yani akşam 7den sonra çıkıp yürüyemezsin. Bunlar benim için zaten sebepti ama artık güzel uygun bir ev bulursam o tarafa da giderim diye düşünmeye başladım mecburiyetten. Bu düşünce beni yedi bitirdi. Tamam kapım bir olmayacak belki ama başıma gelecekleri tahmin ediyorum. Gelmeler gitmeler, eşimden sürekli birsey rica etmeler. Uzak olduğu için yapamıyorlardı ama o tarafa gidersem bugüne kadar verdiğim tüm mücadele yok olacak.
Esimin Kira vermek zoruna gidiyor farkındayım çünkü annesinin iki lafından birisi sen ev sahibiydin kiracı olacak duruma mı düştün ah oğlum vah oğlum. Anne baba tek olsa gider yaşarım Koyacağım soframa iki tabak olsun ana baba hakkıdır. Ama sadece o semt sınırına girmek bile hadi çaya hadi kahveye bir uğrayın biz geldik kapıyı açın muhabbetine dönecek biliyorum.
Bir yanda hayat şartları bir yanda sürekli görüşmek isteyen, çat kapıya bayılan, sabah kahvaltı senle akşam kahvaltı onla diye beraber yaşayan insanlar. Eşim durumdan bahsetmedi bile arayıp oradaki evden dolayı baskı yapacaklar diye. Taşınıp sonra söylicem kimse birsey bilmeyecek dedi ama inanılmaz sinirle söyledi bunu. Aşırı baskı var üstünde. Çok arada kaldım belki uzattım ama Bana akıl verin lütfen. Korkmama gerek var mı? Şartları zorlayıp eşimi üzmek istemiyorum. Ya da gitsem koyduğum mesafe bozulur mu? Bazen o apartmana gitsem belki maddi olarak daha rahat olurum diye düşünmeden edemiyorum ama sonra asla olmayacağını biliyorum. Altın takmam tatile gitmem evimde huzurum olur diyorum. Ne düşünüyorsunuz? Ne yapmalıyım?
Rabbim yardımcınız olsun inşallahKalbimden de aklımdan da gecen bu. Sanki gidersem hersey alt üst olacak gibi zaten. Huzurum gideceğine param gitsin diyorum ama inşallah bir ev bulabilirim
Süreniz varsa daha ev aramaya devam edin derimHerkese merhabalar.
Geçen hafta ev sahibi aradı ve bir ay içinde evden çıkmamızı istediğini söyledi. İhtarname çekecekmiş oğlu oturacakmış gerekirse mahkemeden kâğıt alırmış yani yalan değil.
Eşimin ailesinin apartmanı var eltilerim görümcem ve kayınvalidem yaşıyorlar. Bir dairede bizim var ama ben başından oturmayı kabul etmedim. Bu konuyla ilgili nisan döneminde çok büyük sorunlar oldu en son rest çektim bu yoldan döneceğim tek nokta bu olur diye eşimde kirada oturmayı kabul etti. Ama asla ailesi yılmadı her fırsatta burda eviniz var kiraya gittiniz diye eşime baskı yaptılar. Hatta zam geldiği dönemde kayınbabam arayıp bizim sana ne zararımız var yararımız dokunur niye ayrı baş çekiyorsun tarzı bir konuşma yapmıştı. Evimize her geldiklerinde yüzleri asık ne yollardan gelmişler , uzakmış vs. ( otobüsle 20 dk ) neyse gelelim konuya;
Bir haftadır ev bakıyoruz ve ev yok. Yıllık kiraya veren var ya da maaşı geçecek meblağlardan bahsediyorlar. Adana sıcağında sokak sokak ev arıyoruz. Eşimde bende çok yıprandık. Eşimin ailesinin olduğu semt şehir merkezine uzak biraz da orta halli. Yani akşam 7den sonra çıkıp yürüyemezsin. Bunlar benim için zaten sebepti ama artık güzel uygun bir ev bulursam o tarafa da giderim diye düşünmeye başladım mecburiyetten. Bu düşünce beni yedi bitirdi. Tamam kapım bir olmayacak belki ama başıma gelecekleri tahmin ediyorum. Gelmeler gitmeler, eşimden sürekli birsey rica etmeler. Uzak olduğu için yapamıyorlardı ama o tarafa gidersem bugüne kadar verdiğim tüm mücadele yok olacak.
Esimin Kira vermek zoruna gidiyor farkındayım çünkü annesinin iki lafından birisi sen ev sahibiydin kiracı olacak duruma mı düştün ah oğlum vah oğlum. Anne baba tek olsa gider yaşarım Koyacağım soframa iki tabak olsun ana baba hakkıdır. Ama sadece o semt sınırına girmek bile hadi çaya hadi kahveye bir uğrayın biz geldik kapıyı açın muhabbetine dönecek biliyorum.
Bir yanda hayat şartları bir yanda sürekli görüşmek isteyen, çat kapıya bayılan, sabah kahvaltı senle akşam kahvaltı onla diye beraber yaşayan insanlar. Eşim durumdan bahsetmedi bile arayıp oradaki evden dolayı baskı yapacaklar diye. Taşınıp sonra söylicem kimse birsey bilmeyecek dedi ama inanılmaz sinirle söyledi bunu. Aşırı baskı var üstünde. Çok arada kaldım belki uzattım ama Bana akıl verin lütfen. Korkmama gerek var mı? Şartları zorlayıp eşimi üzmek istemiyorum. Ya da gitsem koyduğum mesafe bozulur mu? Bazen o apartmana gitsem belki maddi olarak daha rahat olurum diye düşünmeden edemiyorum ama sonra asla olmayacağını biliyorum. Altın takmam tatile gitmem evimde huzurum olur diyorum. Ne düşünüyorsunuz? Ne yapmalıyım?
Eskiden olsa derdim ki asla gitme,gitsen de kapat kapını otur..Ama günümüzde kiralar ne durumda en kötü ev 8 9 bin lira.. öbür yandan da huzurun illa ki kaçacak iki ucu değnek misali....Herkese merhabalar.
Geçen hafta ev sahibi aradı ve bir ay içinde evden çıkmamızı istediğini söyledi. İhtarname çekecekmiş oğlu oturacakmış gerekirse mahkemeden kâğıt alırmış yani yalan değil.
Eşimin ailesinin apartmanı var eltilerim görümcem ve kayınvalidem yaşıyorlar. Bir dairede bizim var ama ben başından oturmayı kabul etmedim. Bu konuyla ilgili nisan döneminde çok büyük sorunlar oldu en son rest çektim bu yoldan döneceğim tek nokta bu olur diye eşimde kirada oturmayı kabul etti. Ama asla ailesi yılmadı her fırsatta burda eviniz var kiraya gittiniz diye eşime baskı yaptılar. Hatta zam geldiği dönemde kayınbabam arayıp bizim sana ne zararımız var yararımız dokunur niye ayrı baş çekiyorsun tarzı bir konuşma yapmıştı. Evimize her geldiklerinde yüzleri asık ne yollardan gelmişler , uzakmış vs. ( otobüsle 20 dk ) neyse gelelim konuya;
Bir haftadır ev bakıyoruz ve ev yok. Yıllık kiraya veren var ya da maaşı geçecek meblağlardan bahsediyorlar. Adana sıcağında sokak sokak ev arıyoruz. Eşimde bende çok yıprandık. Eşimin ailesinin olduğu semt şehir merkezine uzak biraz da orta halli. Yani akşam 7den sonra çıkıp yürüyemezsin. Bunlar benim için zaten sebepti ama artık güzel uygun bir ev bulursam o tarafa da giderim diye düşünmeye başladım mecburiyetten. Bu düşünce beni yedi bitirdi. Tamam kapım bir olmayacak belki ama başıma gelecekleri tahmin ediyorum. Gelmeler gitmeler, eşimden sürekli birsey rica etmeler. Uzak olduğu için yapamıyorlardı ama o tarafa gidersem bugüne kadar verdiğim tüm mücadele yok olacak.
Esimin Kira vermek zoruna gidiyor farkındayım çünkü annesinin iki lafından birisi sen ev sahibiydin kiracı olacak duruma mı düştün ah oğlum vah oğlum. Anne baba tek olsa gider yaşarım Koyacağım soframa iki tabak olsun ana baba hakkıdır. Ama sadece o semt sınırına girmek bile hadi çaya hadi kahveye bir uğrayın biz geldik kapıyı açın muhabbetine dönecek biliyorum.
Bir yanda hayat şartları bir yanda sürekli görüşmek isteyen, çat kapıya bayılan, sabah kahvaltı senle akşam kahvaltı onla diye beraber yaşayan insanlar. Eşim durumdan bahsetmedi bile arayıp oradaki evden dolayı baskı yapacaklar diye. Taşınıp sonra söylicem kimse birsey bilmeyecek dedi ama inanılmaz sinirle söyledi bunu. Aşırı baskı var üstünde. Çok arada kaldım belki uzattım ama Bana akıl verin lütfen. Korkmama gerek var mı? Şartları zorlayıp eşimi üzmek istemiyorum. Ya da gitsem koyduğum mesafe bozulur mu? Bazen o apartmana gitsem belki maddi olarak daha rahat olurum diye düşünmeden edemiyorum ama sonra asla olmayacağını biliyorum. Altın takmam tatile gitmem evimde huzurum olur diyorum. Ne düşünüyorsunuz? Ne yapmalıyım?
Maddi açıdan rahat oluruz diye düşünürken huzurunuzdan olursunuz benceHerkese merhabalar.
Geçen hafta ev sahibi aradı ve bir ay içinde evden çıkmamızı istediğini söyledi. İhtarname çekecekmiş oğlu oturacakmış gerekirse mahkemeden kâğıt alırmış yani yalan değil.
Eşimin ailesinin apartmanı var eltilerim görümcem ve kayınvalidem yaşıyorlar. Bir dairede bizim var ama ben başından oturmayı kabul etmedim. Bu konuyla ilgili nisan döneminde çok büyük sorunlar oldu en son rest çektim bu yoldan döneceğim tek nokta bu olur diye eşimde kirada oturmayı kabul etti. Ama asla ailesi yılmadı her fırsatta burda eviniz var kiraya gittiniz diye eşime baskı yaptılar. Hatta zam geldiği dönemde kayınbabam arayıp bizim sana ne zararımız var yararımız dokunur niye ayrı baş çekiyorsun tarzı bir konuşma yapmıştı. Evimize her geldiklerinde yüzleri asık ne yollardan gelmişler , uzakmış vs. ( otobüsle 20 dk ) neyse gelelim konuya;
Bir haftadır ev bakıyoruz ve ev yok. Yıllık kiraya veren var ya da maaşı geçecek meblağlardan bahsediyorlar. Adana sıcağında sokak sokak ev arıyoruz. Eşimde bende çok yıprandık. Eşimin ailesinin olduğu semt şehir merkezine uzak biraz da orta halli. Yani akşam 7den sonra çıkıp yürüyemezsin. Bunlar benim için zaten sebepti ama artık güzel uygun bir ev bulursam o tarafa da giderim diye düşünmeye başladım mecburiyetten. Bu düşünce beni yedi bitirdi. Tamam kapım bir olmayacak belki ama başıma gelecekleri tahmin ediyorum. Gelmeler gitmeler, eşimden sürekli birsey rica etmeler. Uzak olduğu için yapamıyorlardı ama o tarafa gidersem bugüne kadar verdiğim tüm mücadele yok olacak.
Esimin Kira vermek zoruna gidiyor farkındayım çünkü annesinin iki lafından birisi sen ev sahibiydin kiracı olacak duruma mı düştün ah oğlum vah oğlum. Anne baba tek olsa gider yaşarım Koyacağım soframa iki tabak olsun ana baba hakkıdır. Ama sadece o semt sınırına girmek bile hadi çaya hadi kahveye bir uğrayın biz geldik kapıyı açın muhabbetine dönecek biliyorum.
Bir yanda hayat şartları bir yanda sürekli görüşmek isteyen, çat kapıya bayılan, sabah kahvaltı senle akşam kahvaltı onla diye beraber yaşayan insanlar. Eşim durumdan bahsetmedi bile arayıp oradaki evden dolayı baskı yapacaklar diye. Taşınıp sonra söylicem kimse birsey bilmeyecek dedi ama inanılmaz sinirle söyledi bunu. Aşırı baskı var üstünde. Çok arada kaldım belki uzattım ama Bana akıl verin lütfen. Korkmama gerek var mı? Şartları zorlayıp eşimi üzmek istemiyorum. Ya da gitsem koyduğum mesafe bozulur mu? Bazen o apartmana gitsem belki maddi olarak daha rahat olurum diye düşünmeden edemiyorum ama sonra asla olmayacağını biliyorum. Altın takmam tatile gitmem evimde huzurum olur diyorum. Ne düşünüyorsunuz? Ne yapmalıyım?
Kiralar okadar uçtu ki rabbim evi olmayanların yardımcısı olsun. Ama anladığım kadarıyla calismiyorsun. ben ailesiyle dip dibe olmak istemiyorum diyorsan sende bir iş bulup çalış birinizin kazandığı kiraya gitsin. Ülke bu haldeyken kaynana görümce derdine ben olsam ev varken kiraya gitmem. Evet çok zor psikolojik olarak ama eşinde yine senin sözünü dinleyen birine benziyor. Ben düşündüğün kadar kötü olacağını sanmıyorum. Çalışma durumun yoksa git otur diğer türlü maddi zorluktan yana sıkıntı yasacaksiniz. Herşeye hergun zam geliyor. Daha zamlı maaşlar yatmadı yine herşeye zam geldi. Bunun önünü kesen de yok. Buyuzden eşini maddi yokuşa sürme. Bu seferde sen kendi basın rahat olsun derken eşinin kafasını maddi sorunlarla dolduracaksinHerkese merhabalar.
Geçen hafta ev sahibi aradı ve bir ay içinde evden çıkmamızı istediğini söyledi. İhtarname çekecekmiş oğlu oturacakmış gerekirse mahkemeden kâğıt alırmış yani yalan değil.
Eşimin ailesinin apartmanı var eltilerim görümcem ve kayınvalidem yaşıyorlar. Bir dairede bizim var ama ben başından oturmayı kabul etmedim. Bu konuyla ilgili nisan döneminde çok büyük sorunlar oldu en son rest çektim bu yoldan döneceğim tek nokta bu olur diye eşimde kirada oturmayı kabul etti. Ama asla ailesi yılmadı her fırsatta burda eviniz var kiraya gittiniz diye eşime baskı yaptılar. Hatta zam geldiği dönemde kayınbabam arayıp bizim sana ne zararımız var yararımız dokunur niye ayrı baş çekiyorsun tarzı bir konuşma yapmıştı. Evimize her geldiklerinde yüzleri asık ne yollardan gelmişler , uzakmış vs. ( otobüsle 20 dk ) neyse gelelim konuya;
Bir haftadır ev bakıyoruz ve ev yok. Yıllık kiraya veren var ya da maaşı geçecek meblağlardan bahsediyorlar. Adana sıcağında sokak sokak ev arıyoruz. Eşimde bende çok yıprandık. Eşimin ailesinin olduğu semt şehir merkezine uzak biraz da orta halli. Yani akşam 7den sonra çıkıp yürüyemezsin. Bunlar benim için zaten sebepti ama artık güzel uygun bir ev bulursam o tarafa da giderim diye düşünmeye başladım mecburiyetten. Bu düşünce beni yedi bitirdi. Tamam kapım bir olmayacak belki ama başıma gelecekleri tahmin ediyorum. Gelmeler gitmeler, eşimden sürekli birsey rica etmeler. Uzak olduğu için yapamıyorlardı ama o tarafa gidersem bugüne kadar verdiğim tüm mücadele yok olacak.
Esimin Kira vermek zoruna gidiyor farkındayım çünkü annesinin iki lafından birisi sen ev sahibiydin kiracı olacak duruma mı düştün ah oğlum vah oğlum. Anne baba tek olsa gider yaşarım Koyacağım soframa iki tabak olsun ana baba hakkıdır. Ama sadece o semt sınırına girmek bile hadi çaya hadi kahveye bir uğrayın biz geldik kapıyı açın muhabbetine dönecek biliyorum.
Bir yanda hayat şartları bir yanda sürekli görüşmek isteyen, çat kapıya bayılan, sabah kahvaltı senle akşam kahvaltı onla diye beraber yaşayan insanlar. Eşim durumdan bahsetmedi bile arayıp oradaki evden dolayı baskı yapacaklar diye. Taşınıp sonra söylicem kimse birsey bilmeyecek dedi ama inanılmaz sinirle söyledi bunu. Aşırı baskı var üstünde. Çok arada kaldım belki uzattım ama Bana akıl verin lütfen. Korkmama gerek var mı? Şartları zorlayıp eşimi üzmek istemiyorum. Ya da gitsem koyduğum mesafe bozulur mu? Bazen o apartmana gitsem belki maddi olarak daha rahat olurum diye düşünmeden edemiyorum ama sonra asla olmayacağını biliyorum. Altın takmam tatile gitmem evimde huzurum olur diyorum. Ne düşünüyorsunuz? Ne yapmalıyım?
Bende böyle dusunuyorum. Yani 9 yıldır evliyiz senede 2 kez ancak görüşürüz hadi belki 3. Bütün Nisan düğün herşeyi eşimle hallettik aileleri hiç dahil etmeden. Ama kiracı olsam ev sahibi çıkın dese kiraya geçmeyi göze alamazdim aile daire vermisse oraya geçmeyi düşünürdüm. Diğer türlü çok zor bide doğum olacakmış. Gerçi tek maaş diyoruz ama tek maaşın ne olduğu da önemli. Benim eşimde tek maaş ama çok şükür diyim idare ettirecek kadar. Hani eşi tek maaş ama 40 bin aliyodur 10 bini kiraya verirsin ama 20 bin alıp 10 bin kiraya verince gecinemezsin.Eşimin ailesinden son derece uzakta oturmuş, tüm evlilik süreçlerimizi iki kişi halletmiş bir çift olarak çok rahat şunu söyleyebilirim ki,eşimin ailesi ona oturmamız için bir ev vermiş olsa gider otururdum. Çünkü kira ödemek çok zorlaştı, giderek daha kötü olacak,ben olsam hazırdaki evi değerlendiririm.
Herkese merhabalar.
Geçen hafta ev sahibi aradı ve bir ay içinde evden çıkmamızı istediğini söyledi. İhtarname çekecekmiş oğlu oturacakmış gerekirse mahkemeden kâğıt alırmış yani yalan değil.
Eşimin ailesinin apartmanı var eltilerim görümcem ve kayınvalidem yaşıyorlar. Bir dairede bizim var ama ben başından oturmayı kabul etmedim. Bu konuyla ilgili nisan döneminde çok büyük sorunlar oldu en son rest çektim bu yoldan döneceğim tek nokta bu olur diye eşimde kirada oturmayı kabul etti. Ama asla ailesi yılmadı her fırsatta burda eviniz var kiraya gittiniz diye eşime baskı yaptılar. Hatta zam geldiği dönemde kayınbabam arayıp bizim sana ne zararımız var yararımız dokunur niye ayrı baş çekiyorsun tarzı bir konuşma yapmıştı. Evimize her geldiklerinde yüzleri asık ne yollardan gelmişler , uzakmış vs. ( otobüsle 20 dk ) neyse gelelim konuya;
Bir haftadır ev bakıyoruz ve ev yok. Yıllık kiraya veren var ya da maaşı geçecek meblağlardan bahsediyorlar. Adana sıcağında sokak sokak ev arıyoruz. Eşimde bende çok yıprandık. Eşimin ailesinin olduğu semt şehir merkezine uzak biraz da orta halli. Yani akşam 7den sonra çıkıp yürüyemezsin. Bunlar benim için zaten sebepti ama artık güzel uygun bir ev bulursam o tarafa da giderim diye düşünmeye başladım mecburiyetten. Bu düşünce beni yedi bitirdi. Tamam kapım bir olmayacak belki ama başıma gelecekleri tahmin ediyorum. Gelmeler gitmeler, eşimden sürekli birsey rica etmeler. Uzak olduğu için yapamıyorlardı ama o tarafa gidersem bugüne kadar verdiğim tüm mücadele yok olacak.
Esimin Kira vermek zoruna gidiyor farkındayım çünkü annesinin iki lafından birisi sen ev sahibiydin kiracı olacak duruma mı düştün ah oğlum vah oğlum. Anne baba tek olsa gider yaşarım Koyacağım soframa iki tabak olsun ana baba hakkıdır. Ama sadece o semt sınırına girmek bile hadi çaya hadi kahveye bir uğrayın biz geldik kapıyı açın muhabbetine dönecek biliyorum.
Bir yanda hayat şartları bir yanda sürekli görüşmek isteyen, çat kapıya bayılan, sabah kahvaltı senle akşam kahvaltı onla diye beraber yaşayan insanlar. Eşim durumdan bahsetmedi bile arayıp oradaki evden dolayı baskı yapacaklar diye. Taşınıp sonra söylicem kimse birsey bilmeyecek dedi ama inanılmaz sinirle söyledi bunu. Aşırı baskı var üstünde. Çok arada kaldım belki uzattım ama Bana akıl verin lütfen. Korkmama gerek var mı? Şartları zorlayıp eşimi üzmek istemiyorum. Ya da gitsem koyduğum mesafe bozulur mu? Bazen o apartmana gitsem belki maddi olarak daha rahat olurum diye düşünmeden edemiyorum ama sonra asla olmayacağını biliyorum. Altın takmam tatile gitmem evimde huzurum olur diyorum. Ne düşünüyorsunuz? Ne yapmalıyım?
Orada 2 3 yıl oturup ev alma sansınız olur mu acabaHerkese merhabalar.
Geçen hafta ev sahibi aradı ve bir ay içinde evden çıkmamızı istediğini söyledi. İhtarname çekecekmiş oğlu oturacakmış gerekirse mahkemeden kâğıt alırmış yani yalan değil.
Eşimin ailesinin apartmanı var eltilerim görümcem ve kayınvalidem yaşıyorlar. Bir dairede bizim var ama ben başından oturmayı kabul etmedim. Bu konuyla ilgili nisan döneminde çok büyük sorunlar oldu en son rest çektim bu yoldan döneceğim tek nokta bu olur diye eşimde kirada oturmayı kabul etti. Ama asla ailesi yılmadı her fırsatta burda eviniz var kiraya gittiniz diye eşime baskı yaptılar. Hatta zam geldiği dönemde kayınbabam arayıp bizim sana ne zararımız var yararımız dokunur niye ayrı baş çekiyorsun tarzı bir konuşma yapmıştı. Evimize her geldiklerinde yüzleri asık ne yollardan gelmişler , uzakmış vs. ( otobüsle 20 dk ) neyse gelelim konuya;
Bir haftadır ev bakıyoruz ve ev yok. Yıllık kiraya veren var ya da maaşı geçecek meblağlardan bahsediyorlar. Adana sıcağında sokak sokak ev arıyoruz. Eşimde bende çok yıprandık. Eşimin ailesinin olduğu semt şehir merkezine uzak biraz da orta halli. Yani akşam 7den sonra çıkıp yürüyemezsin. Bunlar benim için zaten sebepti ama artık güzel uygun bir ev bulursam o tarafa da giderim diye düşünmeye başladım mecburiyetten. Bu düşünce beni yedi bitirdi. Tamam kapım bir olmayacak belki ama başıma gelecekleri tahmin ediyorum. Gelmeler gitmeler, eşimden sürekli birsey rica etmeler. Uzak olduğu için yapamıyorlardı ama o tarafa gidersem bugüne kadar verdiğim tüm mücadele yok olacak.
Esimin Kira vermek zoruna gidiyor farkındayım çünkü annesinin iki lafından birisi sen ev sahibiydin kiracı olacak duruma mı düştün ah oğlum vah oğlum. Anne baba tek olsa gider yaşarım Koyacağım soframa iki tabak olsun ana baba hakkıdır. Ama sadece o semt sınırına girmek bile hadi çaya hadi kahveye bir uğrayın biz geldik kapıyı açın muhabbetine dönecek biliyorum.
Bir yanda hayat şartları bir yanda sürekli görüşmek isteyen, çat kapıya bayılan, sabah kahvaltı senle akşam kahvaltı onla diye beraber yaşayan insanlar. Eşim durumdan bahsetmedi bile arayıp oradaki evden dolayı baskı yapacaklar diye. Taşınıp sonra söylicem kimse birsey bilmeyecek dedi ama inanılmaz sinirle söyledi bunu. Aşırı baskı var üstünde. Çok arada kaldım belki uzattım ama Bana akıl verin lütfen. Korkmama gerek var mı? Şartları zorlayıp eşimi üzmek istemiyorum. Ya da gitsem koyduğum mesafe bozulur mu? Bazen o apartmana gitsem belki maddi olarak daha rahat olurum diye düşünmeden edemiyorum ama sonra asla olmayacağını biliyorum. Altın takmam tatile gitmem evimde huzurum olur diyorum. Ne düşünüyorsunuz? Ne yapmalıyım?
Aksam 7 den sonra cıkıp yürüyemediğiniz bir semt korkunc varos bi semt anlamına geliyor? Az gezersin tatile gitmezsin huzurun olur. Kapınız ayrı olsun.Herkese merhabalar.
Geçen hafta ev sahibi aradı ve bir ay içinde evden çıkmamızı istediğini söyledi. İhtarname çekecekmiş oğlu oturacakmış gerekirse mahkemeden kâğıt alırmış yani yalan değil.
Eşimin ailesinin apartmanı var eltilerim görümcem ve kayınvalidem yaşıyorlar. Bir dairede bizim var ama ben başından oturmayı kabul etmedim. Bu konuyla ilgili nisan döneminde çok büyük sorunlar oldu en son rest çektim bu yoldan döneceğim tek nokta bu olur diye eşimde kirada oturmayı kabul etti. Ama asla ailesi yılmadı her fırsatta burda eviniz var kiraya gittiniz diye eşime baskı yaptılar. Hatta zam geldiği dönemde kayınbabam arayıp bizim sana ne zararımız var yararımız dokunur niye ayrı baş çekiyorsun tarzı bir konuşma yapmıştı. Evimize her geldiklerinde yüzleri asık ne yollardan gelmişler , uzakmış vs. ( otobüsle 20 dk ) neyse gelelim konuya;
Bir haftadır ev bakıyoruz ve ev yok. Yıllık kiraya veren var ya da maaşı geçecek meblağlardan bahsediyorlar. Adana sıcağında sokak sokak ev arıyoruz. Eşimde bende çok yıprandık. Eşimin ailesinin olduğu semt şehir merkezine uzak biraz da orta halli. Yani akşam 7den sonra çıkıp yürüyemezsin. Bunlar benim için zaten sebepti ama artık güzel uygun bir ev bulursam o tarafa da giderim diye düşünmeye başladım mecburiyetten. Bu düşünce beni yedi bitirdi. Tamam kapım bir olmayacak belki ama başıma gelecekleri tahmin ediyorum. Gelmeler gitmeler, eşimden sürekli birsey rica etmeler. Uzak olduğu için yapamıyorlardı ama o tarafa gidersem bugüne kadar verdiğim tüm mücadele yok olacak.
Esimin Kira vermek zoruna gidiyor farkındayım çünkü annesinin iki lafından birisi sen ev sahibiydin kiracı olacak duruma mı düştün ah oğlum vah oğlum. Anne baba tek olsa gider yaşarım Koyacağım soframa iki tabak olsun ana baba hakkıdır. Ama sadece o semt sınırına girmek bile hadi çaya hadi kahveye bir uğrayın biz geldik kapıyı açın muhabbetine dönecek biliyorum.
Bir yanda hayat şartları bir yanda sürekli görüşmek isteyen, çat kapıya bayılan, sabah kahvaltı senle akşam kahvaltı onla diye beraber yaşayan insanlar. Eşim durumdan bahsetmedi bile arayıp oradaki evden dolayı baskı yapacaklar diye. Taşınıp sonra söylicem kimse birsey bilmeyecek dedi ama inanılmaz sinirle söyledi bunu. Aşırı baskı var üstünde. Çok arada kaldım belki uzattım ama Bana akıl verin lütfen. Korkmama gerek var mı? Şartları zorlayıp eşimi üzmek istemiyorum. Ya da gitsem koyduğum mesafe bozulur mu? Bazen o apartmana gitsem belki maddi olarak daha rahat olurum diye düşünmeden edemiyorum ama sonra asla olmayacağını biliyorum. Altın takmam tatile gitmem evimde huzurum olur diyorum. Ne düşünüyorsunuz? Ne yapmalıyım?