Herkese merhabalar.
Geçen hafta ev sahibi aradı ve bir ay içinde evden çıkmamızı istediğini söyledi. İhtarname çekecekmiş oğlu oturacakmış gerekirse mahkemeden kâğıt alırmış yani yalan değil.
Eşimin ailesinin apartmanı var eltilerim görümcem ve kayınvalidem yaşıyorlar. Bir dairede bizim var ama ben başından oturmayı kabul etmedim. Bu konuyla ilgili nisan döneminde çok büyük sorunlar oldu en son rest çektim bu yoldan döneceğim tek nokta bu olur diye eşimde kirada oturmayı kabul etti. Ama asla ailesi yılmadı her fırsatta burda eviniz var kiraya gittiniz diye eşime baskı yaptılar. Hatta zam geldiği dönemde kayınbabam arayıp bizim sana ne zararımız var yararımız dokunur niye ayrı baş çekiyorsun tarzı bir konuşma yapmıştı. Evimize her geldiklerinde yüzleri asık ne yollardan gelmişler , uzakmış vs. ( otobüsle 20 dk ) neyse gelelim konuya;
Bir haftadır ev bakıyoruz ve ev yok. Yıllık kiraya veren var ya da maaşı geçecek meblağlardan bahsediyorlar. Adana sıcağında sokak sokak ev arıyoruz. Eşimde bende çok yıprandık. Eşimin ailesinin olduğu semt şehir merkezine uzak biraz da orta halli. Yani akşam 7den sonra çıkıp yürüyemezsin. Bunlar benim için zaten sebepti ama artık güzel uygun bir ev bulursam o tarafa da giderim diye düşünmeye başladım mecburiyetten. Bu düşünce beni yedi bitirdi. Tamam kapım bir olmayacak belki ama başıma gelecekleri tahmin ediyorum. Gelmeler gitmeler, eşimden sürekli birsey rica etmeler. Uzak olduğu için yapamıyorlardı ama o tarafa gidersem bugüne kadar verdiğim tüm mücadele yok olacak.
Esimin Kira vermek zoruna gidiyor farkındayım çünkü annesinin iki lafından birisi sen ev sahibiydin kiracı olacak duruma mı düştün ah oğlum vah oğlum. Anne baba tek olsa gider yaşarım Koyacağım soframa iki tabak olsun ana baba hakkıdır. Ama sadece o semt sınırına girmek bile hadi çaya hadi kahveye bir uğrayın biz geldik kapıyı açın muhabbetine dönecek biliyorum.
Bir yanda hayat şartları bir yanda sürekli görüşmek isteyen, çat kapıya bayılan, sabah kahvaltı senle akşam kahvaltı onla diye beraber yaşayan insanlar. Eşim durumdan bahsetmedi bile arayıp oradaki evden dolayı baskı yapacaklar diye. Taşınıp sonra söylicem kimse birsey bilmeyecek dedi ama inanılmaz sinirle söyledi bunu. Aşırı baskı var üstünde. Çok arada kaldım belki uzattım ama Bana akıl verin lütfen. Korkmama gerek var mı? Şartları zorlayıp eşimi üzmek istemiyorum. Ya da gitsem koyduğum mesafe bozulur mu? Bazen o apartmana gitsem belki maddi olarak daha rahat olurum diye düşünmeden edemiyorum ama sonra asla olmayacağını biliyorum. Altın takmam tatile gitmem evimde huzurum olur diyorum. Ne düşünüyorsunuz? Ne yapmalıyım?
Geçen hafta ev sahibi aradı ve bir ay içinde evden çıkmamızı istediğini söyledi. İhtarname çekecekmiş oğlu oturacakmış gerekirse mahkemeden kâğıt alırmış yani yalan değil.
Eşimin ailesinin apartmanı var eltilerim görümcem ve kayınvalidem yaşıyorlar. Bir dairede bizim var ama ben başından oturmayı kabul etmedim. Bu konuyla ilgili nisan döneminde çok büyük sorunlar oldu en son rest çektim bu yoldan döneceğim tek nokta bu olur diye eşimde kirada oturmayı kabul etti. Ama asla ailesi yılmadı her fırsatta burda eviniz var kiraya gittiniz diye eşime baskı yaptılar. Hatta zam geldiği dönemde kayınbabam arayıp bizim sana ne zararımız var yararımız dokunur niye ayrı baş çekiyorsun tarzı bir konuşma yapmıştı. Evimize her geldiklerinde yüzleri asık ne yollardan gelmişler , uzakmış vs. ( otobüsle 20 dk ) neyse gelelim konuya;
Bir haftadır ev bakıyoruz ve ev yok. Yıllık kiraya veren var ya da maaşı geçecek meblağlardan bahsediyorlar. Adana sıcağında sokak sokak ev arıyoruz. Eşimde bende çok yıprandık. Eşimin ailesinin olduğu semt şehir merkezine uzak biraz da orta halli. Yani akşam 7den sonra çıkıp yürüyemezsin. Bunlar benim için zaten sebepti ama artık güzel uygun bir ev bulursam o tarafa da giderim diye düşünmeye başladım mecburiyetten. Bu düşünce beni yedi bitirdi. Tamam kapım bir olmayacak belki ama başıma gelecekleri tahmin ediyorum. Gelmeler gitmeler, eşimden sürekli birsey rica etmeler. Uzak olduğu için yapamıyorlardı ama o tarafa gidersem bugüne kadar verdiğim tüm mücadele yok olacak.
Esimin Kira vermek zoruna gidiyor farkındayım çünkü annesinin iki lafından birisi sen ev sahibiydin kiracı olacak duruma mı düştün ah oğlum vah oğlum. Anne baba tek olsa gider yaşarım Koyacağım soframa iki tabak olsun ana baba hakkıdır. Ama sadece o semt sınırına girmek bile hadi çaya hadi kahveye bir uğrayın biz geldik kapıyı açın muhabbetine dönecek biliyorum.
Bir yanda hayat şartları bir yanda sürekli görüşmek isteyen, çat kapıya bayılan, sabah kahvaltı senle akşam kahvaltı onla diye beraber yaşayan insanlar. Eşim durumdan bahsetmedi bile arayıp oradaki evden dolayı baskı yapacaklar diye. Taşınıp sonra söylicem kimse birsey bilmeyecek dedi ama inanılmaz sinirle söyledi bunu. Aşırı baskı var üstünde. Çok arada kaldım belki uzattım ama Bana akıl verin lütfen. Korkmama gerek var mı? Şartları zorlayıp eşimi üzmek istemiyorum. Ya da gitsem koyduğum mesafe bozulur mu? Bazen o apartmana gitsem belki maddi olarak daha rahat olurum diye düşünmeden edemiyorum ama sonra asla olmayacağını biliyorum. Altın takmam tatile gitmem evimde huzurum olur diyorum. Ne düşünüyorsunuz? Ne yapmalıyım?
