Merhaba. eşimle 5 yıldır evliyiz küçük denilecek yaşta evlendik. Evlenmeden 2 sene aynı evde yaşadık memleketlerimiz aynı, birbirimizi liseden beri tanıyorduk. Üniversitede sevgili olduk. anne babalarımız ayrı. Eşim babaanne sonrasında da baba ve üvey annesiyle büyümüş. Annesi ablası abisi hayatında yoktu. Sevgiliyken görüşmezdi de. Ama üvey annesi babasıyla hep görüşürdü.
2019 yılında evlendik. İkimiz de çalışıyorduk. pandemi oldu eşim işsiz kaldı. eşimin ailesi eve misafirliğe geldi. Eşimin abisi altınları borç istedi. işsiz kalmışız. Vermedik. Sonra 30 küsür yaşındaki görümcem paralar istemeye başladı. Formasyon parası dershane parası ameliyat parası vs. Eşim işe girmişti çok büyük paralar değildi. Sonuçta günde kaç saat çalışıyor ailesine harcama yapabilir dedim.
Eşimle her şeyi konuşuruz. Eşimin ailesi olmadan aramız çok iyiydi.Hala çok iyi bu arada kavga vs etmiyoruz. Beni çok sever ben de onu çok seviyorum. İstanbuldan memlekete taşındık. Öncesinde iletişim yoktu. Sadece bayramlarda arardım. Genelde bayramlarda tatile gittik. Memlekete gidince uğrardık.
Kaynana rahatsızlık geçirdi eşimi kaybetme korkusu sardı ve görüşmeye başladık. Ardından talepleri arttı gelin aldık hayrını göremedim diyor.Evini temizlemem lazımmış misafiri gelince misafirine hizmet etmem lazımmış. gülerek şaka yapıyorum diye söylüyor ama yapmıyor. kendi evimi temizlemiyorum anne dedim. Eve çat kapı gelir(evimizi kayınpeder arsasına yaptırdık. İnsan gurur yapar gelmez) eşim annesine söyledi habersiz gelme ara diye. Bu sefer hadi 5 dkya geliyorum diye haber verdi. 2-3 oldu bir gün işim var dedim evden gittim. O gün eşim söylemiş böyle de yapma diye. Randevu mu alacağım diyor.
Annesinin evinde tartıştık görüşmeyi kestik. Anneanne vefat etti tekrar başladık. Yine bizden maddi talep oldu. Anne dedim bak eşimin annesisin. İlla kavga mı edelim illa kötü mü olalım. Biz neden seviyeli bir ilişki kuramıyoruz. Bu olaylardan çok mutsuzum. Boşanma düşüncesi aklımdan gitmiyor. Ama eşim olmadan onsuz bir hayat düşünemiyorum. Çocuğu bile erteliyorum. Boşanırsam onlar hayatımdan gider diyorum. Bıktım neler neler var ne kötülükleri. Hep kıskançlar hep gözleri üstümüzde. Çok uzun oldu okuyana teşekkür ederim
2019 yılında evlendik. İkimiz de çalışıyorduk. pandemi oldu eşim işsiz kaldı. eşimin ailesi eve misafirliğe geldi. Eşimin abisi altınları borç istedi. işsiz kalmışız. Vermedik. Sonra 30 küsür yaşındaki görümcem paralar istemeye başladı. Formasyon parası dershane parası ameliyat parası vs. Eşim işe girmişti çok büyük paralar değildi. Sonuçta günde kaç saat çalışıyor ailesine harcama yapabilir dedim.
Eşimle her şeyi konuşuruz. Eşimin ailesi olmadan aramız çok iyiydi.Hala çok iyi bu arada kavga vs etmiyoruz. Beni çok sever ben de onu çok seviyorum. İstanbuldan memlekete taşındık. Öncesinde iletişim yoktu. Sadece bayramlarda arardım. Genelde bayramlarda tatile gittik. Memlekete gidince uğrardık.
Kaynana rahatsızlık geçirdi eşimi kaybetme korkusu sardı ve görüşmeye başladık. Ardından talepleri arttı gelin aldık hayrını göremedim diyor.Evini temizlemem lazımmış misafiri gelince misafirine hizmet etmem lazımmış. gülerek şaka yapıyorum diye söylüyor ama yapmıyor. kendi evimi temizlemiyorum anne dedim. Eve çat kapı gelir(evimizi kayınpeder arsasına yaptırdık. İnsan gurur yapar gelmez) eşim annesine söyledi habersiz gelme ara diye. Bu sefer hadi 5 dkya geliyorum diye haber verdi. 2-3 oldu bir gün işim var dedim evden gittim. O gün eşim söylemiş böyle de yapma diye. Randevu mu alacağım diyor.
Annesinin evinde tartıştık görüşmeyi kestik. Anneanne vefat etti tekrar başladık. Yine bizden maddi talep oldu. Anne dedim bak eşimin annesisin. İlla kavga mı edelim illa kötü mü olalım. Biz neden seviyeli bir ilişki kuramıyoruz. Bu olaylardan çok mutsuzum. Boşanma düşüncesi aklımdan gitmiyor. Ama eşim olmadan onsuz bir hayat düşünemiyorum. Çocuğu bile erteliyorum. Boşanırsam onlar hayatımdan gider diyorum. Bıktım neler neler var ne kötülükleri. Hep kıskançlar hep gözleri üstümüzde. Çok uzun oldu okuyana teşekkür ederim