- 30 Ağustos 2012
- 250
- 4
- Konu Sahibi azeri_gelini
- #1
Mrb. KK anneleri ve anne adayları hepinizin anneler gününü kutluyorum iyi ki varız! 
Gelelim benim doğum hikayeme... Bilirsiniz Haziran annesi olacağım derken 8 Mayıs tarihinde anne oldum.
Benim kara böcüğüm zaten normal haftasından yaklaşık 2 hafta kadar önde gidiyordu. Doktorum son kontrolde "haziranın ortasına kadar dayanamazsın mayısın son haftası sezeryanle almak gerekir bebek giderek büyüyor demişti de ben pek inanmamıştım
nerden bilebilirdim ki benim kız koskocaman olmuşta çıkmak için gün sayıyormuş...
Neyse bunu duydum pek inanmasam da ne olur ne olmaz diyerek yavaştan evimi temizleyeyim dedim. Annemle ablam geldi mayısın 5inde evimi pırıl pırıl yaptık. Ben topaç gibi ordan oraya koşuyorum ordan oraya... Arada çok hafif batma oluyor ama ne bilirim bunlar benim kızın çıkma çabaları
Neyse 7 mayıs akşamı sancının biri giriyor biri çıkıyor ama kim der doğuracaksın eşime de belli etmiyorum ama wc'ye gittim hafif bi nişan gelmiş tabi yine hiç doğururum demiyorum,temizlik yaptım ya yoruldum belim incindi ondandır dedim gittim yattım... O gece kah kalktım gezdim kah yatakta yuvarlandım... Eşim sabah annemi aramış :
" Anne azeri_gelini bu gece hiç yatamadı bi hal var acaba doğum mu " demiş ama annemde ben gibi daha erken diye " Yok oğlum daha 1 aydan fazla var o yoruldu ya ondan öyle " demiş... neyse ben hiç doğumu kondurmuyorum kendime o sabah ütü yaptım bebeğimin kıyafetlerini çantama yerleştirdim. Açtım bilg. size selam bile verdim
Yemek yapmak için kalktım ki bacaklarımdan foşşş diye birşey aktı aman Allah'ım bu da ne suyum geldi !!!! Ben bir panikle bağırıyorum ki :
"imdaaaaat bebeğim geliyoooor kimse yok muuuuu"
Sesime alt komşum geldi,yedek anahtarla açtı kapıyı ben bacaklarım iki yana açık bağırıyorum ağlıyorum! hemen beni sakinleştirdi eşimi aradı meğer o da huzursuz olmuş erkenden izin almış apartmanın önündeymiş. Alelacele yukarı çıktı beni görünce zaten şok oldu
Neyse annemleri aradı derken biz bir acele ile evden çıktık soluğu hastanede aldık. Sancım falan yok ama korkudan bağırıyorum. Acilden giriş yaptık hemen doktorum geldi sancın var mı dedi ehh falan derken bir sancı girdi " aaaaaaaaaaaa evet evet çok vaaar " diye bağırdım ama meğer o çok değilmiş masa da anladım 
neyse baktı bana 6cm açılman var sancı odasına alalım dedi yaklaşık 3 saat sancı odasında kaldım eşim dışarda herkesi arıyor dua edin diye ablamla annem başımda teselli ediyor. Bende bir yandan heyecan bir yandan korku ya bebeğime birşey olursa diye. Ebe zırt pırt parmaklıyıp durdu neyse en son saat 11e geliyodu dr. baktı 10 cm geçmiş birazcık zorlanırsın ama sana güveniyorum dedi. Ben salya sümük halde eşime bakıyorum neyse beni aldılar içeri o sırada sancılarım zaten anamı ağlatıyordu. Dr. içeri girdi kız ben sana demedim mi ağlama diye dedi. Bende ne olur kocamda gelsin dedim. Sağolsun izin verdi ben sancılanıyorum ıkınıyorum derken içeri girdi eşim beni öyle bacaklar açık görünce adam ikinci şoka girdi... neyse ki öyle zor olmadı doktor anlatıyor bak saçları pek uzun babası gel hadi kızın geliyor aman da zeynep hanım geliyormuş dedi eşimi çağırdı yanına hadi annesi son kez bi gayretle ıkınıyorsun geldi kızımız dedi kızım çıktı ki benim ki görür görmez küüüüüt bayıldı güleyim mi ağlayayım mı bebeği mi sorayım kocayı mı derken hemşire yeşil bez içinde bebeğimi attı kucağıma 
Abartmıyorum kızlar dünyanın en güzel şeyiydi kıcağımdaki yumuk gözleri ile vığğ vığğğ ağlıyordu... Hemşire aldı hemen üşümesin annesi diye o ara eşimi ayıltmışlar geldi öptü anlımdan.. 
O çıktı benim temizliğim yapıldı dikişlerim çok değil ama 4 tane falan sanırım inanın sorma gereği bile hissetmedim... inanın o en zor acılar o en zor sancılar bile bebeğinizi görene kadar.. sonrasında geçiyor... Şimdi kızım pembiş pijamaları ile uyuyor odamızda
Benim doğumum kolaydı ve inanın zor doğum yoktur... Tüm zorluklar evladınızın kokusunu duyana kadardır... Rabbim hepinize sağ selamet doğumlar ve evladınızı kucağınıza almayı nasip etsin... Hepinizin anneler günü kutlu olsun
Gelelim benim doğum hikayeme... Bilirsiniz Haziran annesi olacağım derken 8 Mayıs tarihinde anne oldum.
Benim kara böcüğüm zaten normal haftasından yaklaşık 2 hafta kadar önde gidiyordu. Doktorum son kontrolde "haziranın ortasına kadar dayanamazsın mayısın son haftası sezeryanle almak gerekir bebek giderek büyüyor demişti de ben pek inanmamıştım
nerden bilebilirdim ki benim kız koskocaman olmuşta çıkmak için gün sayıyormuş...Neyse bunu duydum pek inanmasam da ne olur ne olmaz diyerek yavaştan evimi temizleyeyim dedim. Annemle ablam geldi mayısın 5inde evimi pırıl pırıl yaptık. Ben topaç gibi ordan oraya koşuyorum ordan oraya... Arada çok hafif batma oluyor ama ne bilirim bunlar benim kızın çıkma çabaları
Neyse 7 mayıs akşamı sancının biri giriyor biri çıkıyor ama kim der doğuracaksın eşime de belli etmiyorum ama wc'ye gittim hafif bi nişan gelmiş tabi yine hiç doğururum demiyorum,temizlik yaptım ya yoruldum belim incindi ondandır dedim gittim yattım... O gece kah kalktım gezdim kah yatakta yuvarlandım... Eşim sabah annemi aramış :
" Anne azeri_gelini bu gece hiç yatamadı bi hal var acaba doğum mu " demiş ama annemde ben gibi daha erken diye " Yok oğlum daha 1 aydan fazla var o yoruldu ya ondan öyle " demiş... neyse ben hiç doğumu kondurmuyorum kendime o sabah ütü yaptım bebeğimin kıyafetlerini çantama yerleştirdim. Açtım bilg. size selam bile verdim
Yemek yapmak için kalktım ki bacaklarımdan foşşş diye birşey aktı aman Allah'ım bu da ne suyum geldi !!!! Ben bir panikle bağırıyorum ki :
"imdaaaaat bebeğim geliyoooor kimse yok muuuuu
"Sesime alt komşum geldi,yedek anahtarla açtı kapıyı ben bacaklarım iki yana açık bağırıyorum ağlıyorum! hemen beni sakinleştirdi eşimi aradı meğer o da huzursuz olmuş erkenden izin almış apartmanın önündeymiş. Alelacele yukarı çıktı beni görünce zaten şok oldu
Neyse annemleri aradı derken biz bir acele ile evden çıktık soluğu hastanede aldık. Sancım falan yok ama korkudan bağırıyorum. Acilden giriş yaptık hemen doktorum geldi sancın var mı dedi ehh falan derken bir sancı girdi " aaaaaaaaaaaa evet evet çok vaaar " diye bağırdım ama meğer o çok değilmiş masa da anladım neyse baktı bana 6cm açılman var sancı odasına alalım dedi yaklaşık 3 saat sancı odasında kaldım eşim dışarda herkesi arıyor dua edin diye ablamla annem başımda teselli ediyor. Bende bir yandan heyecan bir yandan korku ya bebeğime birşey olursa diye. Ebe zırt pırt parmaklıyıp durdu neyse en son saat 11e geliyodu dr. baktı 10 cm geçmiş birazcık zorlanırsın ama sana güveniyorum dedi. Ben salya sümük halde eşime bakıyorum neyse beni aldılar içeri o sırada sancılarım zaten anamı ağlatıyordu. Dr. içeri girdi kız ben sana demedim mi ağlama diye dedi. Bende ne olur kocamda gelsin dedim. Sağolsun izin verdi ben sancılanıyorum ıkınıyorum derken içeri girdi eşim beni öyle bacaklar açık görünce adam ikinci şoka girdi... neyse ki öyle zor olmadı doktor anlatıyor bak saçları pek uzun babası gel hadi kızın geliyor aman da zeynep hanım geliyormuş dedi eşimi çağırdı yanına hadi annesi son kez bi gayretle ıkınıyorsun geldi kızımız dedi kızım çıktı ki benim ki görür görmez küüüüüt bayıldı güleyim mi ağlayayım mı bebeği mi sorayım kocayı mı derken hemşire yeşil bez içinde bebeğimi attı kucağıma Abartmıyorum kızlar dünyanın en güzel şeyiydi kıcağımdaki yumuk gözleri ile vığğ vığğğ ağlıyordu... Hemşire aldı hemen üşümesin annesi diye o ara eşimi ayıltmışlar
geldi öptü anlımdan.. O çıktı benim temizliğim yapıldı dikişlerim çok değil ama 4 tane falan sanırım inanın sorma gereği bile hissetmedim... inanın o en zor acılar o en zor sancılar bile bebeğinizi görene kadar.. sonrasında geçiyor... Şimdi kızım pembiş pijamaları ile uyuyor odamızda
Benim doğumum kolaydı ve inanın zor doğum yoktur... Tüm zorluklar evladınızın kokusunu duyana kadardır... Rabbim hepinize sağ selamet doğumlar ve evladınızı kucağınıza almayı nasip etsin... Hepinizin anneler günü kutlu olsun
(
(abartılı değil canım ufak çaplı 
