Erkekte cinsel isteksizlik

sleepless12

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
31 Aralık 2023
38
18
27
Merhaba.3 aylık evlıykende kinu acmistim.1 yıllık evliyim yine sorun devam ediyor.Eşimde cinsel isteksizlik var.ereksiyonda vs. problem yok.Direk cinselligi baslatmıyor,eksikliginin farkina varmiyor,duzelticem diyor dikkat edicem diyor olmuyor.Terapiye gide ,buna cozum yolu bulan var mi?
 
Siz genç olduğunuzu söylemişsiniz, bence yıllar içinde bu durumun sizi nasıl etkileyeceği konusunda pek farkında değilsiniz.
Bir müvekkilim vardı , aynı sizin durumunuzda , beden evliliğin başında boşanmadım diye sorunca ( kelimesi kelimesine hatırlamıyorum, hatırladığım kadarı ile yazayım , “ Ben çok seviyordum , onun da beni sevdiğinden eminim. Bir dediğimi iki etmez, her istediğimi alırdı, bana karşı çok iyi , vicdanlıydı. İçkisi , kumarı , sigarası bile yoktu, sakin ve çok iyi bir insandı. Ben herhalde ben fazla istiyorum cinselliği , ben de bir sorun var diye düşündüm. Zamanla düzelir kocam ya da alışırım zannettim. Çocuk da olunca artık tüm ilgimi ona verdim. Gene iyi bir eş ve iyi bir baba oldu demişti. “ Bu kadar iyi bir koca ve baba ise neden boşanmak istiyorsunuz sorusuna ise “ artık varlığı , sanki gerçek bir erkekmiş gibi evde koca olarak durması bile beni rahatsız etmeye başladı. Yemek yemesi , konuşması , varlığı bile başımı ağrıtır hale gelmişti dedi. Kocası hiçbir özel günü unutmayan bir insanmış, sevgililer gününde pahalı bir altın bileklik almış , benim için son nokta oldu demişti. İnsanların içinde bana o hediyeyi verdi, açtım baktım zoraki gülümsedim, ama yapmak istediğim o bilekliği burkup ağzına sokup tutturmaktı, sen erkeklik kocalık mı yaptın ki , bana hangi yüzle sevgililer gününde hediye alıyorsun demek istedim” diye cevap verdi. Bütün gece hüngür hüngür ağlamış , kocası ise hala sessiz bu konuda , zaten cinsellik konusunda yıllar içinde tek başıma konuşuyormuş gibi hissediyorum demişti. Sonra işte avukat arayışına girip bana gelmişti. Benim bu kırgınlığımı , üzüntümü hayal kırıklığımı görmeyen, görmezden gelen adamın beni sevdiğini nasıl düşündüm demişti.
Bişeyleri kabul ettim diyorsunuz ama birbirine dokunmadan duramayan çiftleri, aman kocamda bir rahat bırakmıyor her gün istiyor diye şikayet eden kadınları , filmlerde dizilerde şehvet ile sevişen çiftleri görünce kabul ettikleriniz size inanın fiziksel rahatsızlık olarak dönecek.
 
Kolay olacak, mutlu mesut yaşayacağım demedim demiyorum. Gelecek ile ilgili pişmanlık mı yoksa doğru karar mı verdim hissini bilemem bilemeyiz. Bir müvekkilinizin hayatının örneği ile tüm ilgisiz isteksiz kocası olan kadınların hayatını, evliliğini geleceğini tahmin edemezsiniz bu mümkün değil. Anlattığınız örnek hayat hikayesi evet etkileyici ve üzücü. Belki boşanmayıp yıllarımı heba edeceğim bu olası görünüyor diğer bir olasılıkta bu sorunu çözümleyip belki cinsel sıklık daha az olup hayatta mutlu bir aile olabilmek. Ben açıkçası peşin hükümlerden kaçınıyorum, ben eskiden derdim ki "sevişemeyeceğim ten uyumum olmayan adamla bir gün bile evli kalamam" fakat şu an fark ediyorum da aslında hayat o kadar peşin konuşulacak yer değil, duygular ikili ilişkiler bambaşka, sabit düz mantık ile yürümüyor işler, bugün bu sorunu göğüsleyecek gücüm var ve canım göğüslemek istiyor mutluyum, yarın eğer gücüm kalmaz farklı düşünürsem o zaman da ona göre yol seçerim, burada fikirleri konuşmak iç dökmek farklı olaylar duymak çok iyi geliyor hepimize, fakat her duyduğumuz olayda kendimize pay çıkartıp hayatımıza yön çizmemeliyiz, başka konularda evet bir akıl iyi gelebilir, konu ikili ilişkiler olunca kendi sağduyunuzla hareket edilmesi gerektiğine inanıyorum.
 
Merak ettiğim , hani siz bu kadar emek ve hoşgörü gösteriyorsunuz, eşinizden herhangi bir çaba var mı? İlaç kullanma , doktor tedavisi , terapi gibi , yoksa bu durumu konuşmak dahi istemiyor mu? Ya da aslında normal bir durum diye bahaneler mi buluyor ?
 
Çaba gösteriyor, bir müddet değişti sonra yine aynı eskisi gibi oldu. Şimdi tedaviyi düşünüyor, mahcup hissediyor çabasını görmeseydim devam etmeyi düşünemezdim. Çabası zaman aldı hemen aksiyona geçemedi. İlk dile getirdiğimde haklısın dedi ama aksiyon yoktu, ikinci dememde biraz düzeldi değişti, üçüncü dememde değişti ama 2-3 aya eski haline döndü, artık tedavi cümleleri duymaya başladım. Kabullenişi, bunun büyük bir sorun olduğunu kavrayıp kabullenmesi beklediğim hızda olmadı. Sorun olduğunu kabullenmesi tedavinin yarısıdır diye düşünüyorum . Filmlerde son derece kaslı yakışıklı erkeklerle ateşli sevişip aşk yaşayanları görünce elbette içim gidiyor, şöyle bir kez öpmedi bir kez şöyle dokunmadı diyorum, ben istersem gelip yaklaşıyor kendiliğinden şöyle bir şehvet duygusu oluşmuyor, bu evet çok yaralayıcı, içinde bir ukte olarak kalıyor, sonra film bitiyor, eşime gidip sarılıp öpüyorum mutlu sonla bitmiyor ama omzunda uyuklayarak başka bir film izliyorum, yani o hevesim film bitince geçip gidiyor. Bazen hayatta tüm istekler bir arada olmuyor bunu "kabullenmek" dediğinizde kötü bir şey gibi algılanıyor ama "elindekinin kıymetini bilmek" dediğinizde farklı anlam çıkıyor bence biraz da bakış açısı ve hayatınızda neyin öncelikli olduğuyla ilgili.
 
Kabullenmek konuyu kapatmaktır, ama sizde hala bir tedavi olur, arada düzelir inancı var gibi. Çabasından dolayı , düzeltmeye çalışacağını düşündüğünüzde içinizde bir umut oluşuyor belli yazdıklarınızdan. Sanki o umuda tutunmuş gibisiniz. Bana sizin evliliğiniz gibi olan ve yıllar sonra boşanma için gelen kadın çokça denk geldi . O yüzden umarım gerçekten kabullenirsiniz bir gün, çünkü bu konuda umut kadını tüketen bir ortam yaratıyor. En küçük bir çaba kırıntısına tutunup , yıllarını heba ediyorlar.
Bir de kocam çok iyi , seviyorum , o da beni çok seviyor , bizim evliliğimiz çok iyi diyorsunuz ya, bir boşanmak isteyin , bu konuyu bir boşanma dilekçesinde dile getirin bakalım . O çok iyi kocanın içinden canavar nasıl çıkıyor gözlerinize inanamazsınız.
 
Maalesef ki o kötülüğün nasıl bir anda çıktığını biliyorum, bu benim ikinci evliliğim. Pişmanlık ve zamanın geri gelmemesi çok ağır hisler, son gücüne kadar çabalamayip hızla pes etmekte aynı derecede keşkeler yaşatıp acı verebilir iki ucu b.klu değnek işte
 
Ben yapamıyorum deyip bıraktı, pişman olup geri döndü çabalayıp düzelcem vs diyor ne bileyim ya içime taş oturdu kafam çalışmıyor
Sizi gidişiyle terbiye etmeye çalışıyor , eğer gene ısrarcı olursanız çeker giderim diyor yani . Hani herkesin ilişkisi evlilik dinamikleri farklı dediniz ama sizinki tipik aslında.
Kocanız biraz zorlandı , sizi terketti . Siz onun yokluğu ile dersinizi aldınız, bir daha ki sefere ısrarcı olmamayı öğrenmeniz içindi. Siz onun gidişi ile üzüldüğünüz için , şimdi dönüşü için şükredeceksiniz. Gerçekten kabullendiğiniz falan yok , içinizde bir umut var çünkü. Kabullenme umut etmeyi , çabalamayı bıraktığında gerçekleşir, siz kabullenmekten çok uzaksınız. Ama terbiye ediliyorsunuz, bir daha bu konuyu açarken daha dikkatli olacaksınız kocanıza karşı aman gitmesin diye. Kocanız , cinsellik olmasa da çok aşık , çok mutlu olduğunuz kocanız, sizi Pavlov’ un köpeğini eğittiği gibi eğitiyor , şartlandırıyor.
Sizin durumunuz o kadar ama o kadar tipik ki, sanki aynı filmi, aynı senaryoyu farklı oyuncular oynarken izlemek gibi. Sonu hep aynı bitiyor, siz kendinizi , kocanızı ve ilişkinizi çok farklı sanıyorsunuz sadece.
 
Gerçekten tek olayla bu kadar tüm ilişki hakkında peşin hükümlü net cevaplar verebiliyorsanız müneccim olup çok paralar kazanmanız lazım . Dediğiniz gibi sorunlardan kaçıp, beni bırakıp güzel ders verdi ve bu verdiği ders çok ağırdı. Ama sonuçta yine söylüyorum ki her evliliğin dinamiği farklı ve ben her ne kadar olayın içinde biri olarak dışardan bakan biri gibi objektif gözlem yapamasam da kimse de benim kocamı benden iyi tanıyamaz bu da bir gerçek. Yaptığı, bana yaşattığı şey çok ağır olmasına rağmen bu direk evliliği yık affetme denilecek durum değil bizde. Arada başka mühim sorunlar olur evet bu da tuzu biberi der yokuş aşağı salıp bırakırsın ama bizim problemlerimiz çözülmez değil. Benim canım yok mu derdime ne çekeyim kendime eziyet edeyim, hani 20'li yaşlarımda olsam evet düşüncesiz ve kendi canımın kıymetini bilmeden hareket ederim ama daha sağlıklı düşünüp sadece saf sevgiye tutunup kalmayacak yaştayım, aklıselim davranmaya çalışıyorum, ani karar almamı gerektirecek duruma gelmedim, ha garantisi var mı bundan sonra mutlu olur muyum bilemem bunu kim bilebilir zaten, benim amacım sorunları çözerek ilerlemek, ki ne değişmez dediğiniz insanlar destek alarak ne huylarını değiştiriyor, ben biraz gelişime inananlardanım.
 
Peki, siz çok farklısınız, kocanız çok farklı. Müneccim değilim, sadece sizin başınıza geleni yaşayan çok kadınla konuştum, bazılarının boşanma davasına baktım. Hepsi aşağı yukarı birbirine benziyordu hikayelerin. Demek ki sizinki çok farklı bir hikaye olacak , yani umarım. 5 yıl sonra durum değerlendirmesine beklerim.
 
Size evliliğinde son noktaya gelmiş, kafada bitirmiş kadınlar geliyor ve siz sadece evliliği bitenleri görüyorsunuz o yüzden bu negatifliğinize anlam verebiliyorum, size sorunlarını çözmüş evliliğini kurtaran bir zamanlar sıkıntı yaşadık eskide kaldı sorunlar diyen çiftler gelmiyor. Her ne kadar sorunları çözemeyip tükenen kadın ve evlilikler çok desenizde çözümleyip düzelen ilişkilerde çok, sadece mesleğiniz gereği maruz kaldığınız kötü örnekler yok hayatımızda. Ben bir kıstas değilim kimse hayat hikayesi ile kıstas değil, benim ilişkinin kurtarılmayı hak ettiğini düşünüyorum eşimde öyle demek ki hala tükenmemişiz kurtaracak gücümüz sevgimiz saygımız var, biz çabalamayı seçeriz sonuç olumlu olur olumsuz olur bu insan ilişkisi belli olmaz ben çabaladım diye düzeleceğinin garantisi yok ama çabalamazsam hiç bir ilişkim rayında gitmez bu garntidir.
 
Siz dediğim gibi hala içinizde düzelecek kocam daha doğrusu benim sevgim onu düzeltecek , ben onu düzelteceğim inancı ile ilişkiyi sürdürüyorsunuz. Şu ana kadar adamdan doğru düzgün , işe yarar bi çaba gelmediğine göre siz tek başınıza akıntıya kürek çekip , akıntının yönünü değiştirme çalışıyorsunuz. Sizin hala kocam aşkımız için , benim için bu güne kadar hiç çaba harcamadığı halde cinsel sorunları düzelecek bir gün! hayali ile devam ediyorsunuz.kocanız aşkınız için ne yaptı , zora gelince sizi terketmeye kalktı.
İki kişinin de çabaladığı bir ilişki zaten kurtarılmaya muhtaç değildir, sizin ki tek başınıza debelendiğiniz için gerçekten kurtarılmaya muhtaç.
Siz ilişkinin neyi hakedip haketmediğini boşverin de, siz kocanızın bu davranışlarını hakediyor musunuz , siz bir evlilik içinde cinsellik olmadan yaşamayı hakediyor musunuz, siz zora gelince hemen kaçan kocayı hakediyor musunuz onu düşünün.

Bazen kadınlar kocaya değil de, evlilik kurumunun kendisine ve evlilik içinde adamı değiştirip onu düzelttiğinde ( hayal tabiki) olacak adama aşık oluyor.
Hayat sizin, yıllar sizin. Ama ben bu kadar az vermiş olduğunuz bilgiye rağmen eminim ki düzelmeyecek kocanız, siz bataklık içinde belki bir çocuk yapıp yıllarca debeleneceksiniz.
Tekrar söylüyorum , 5 yıl sonra düzelmiş olursa kocanız, gerçekten çaba gösterirse buraya yazın. Yanıldığımı görmek beni mutlu eder.
 
Boşanınca o anlattığınız tarzda bir ilişki bulabilecekleri garanti sanki bu kadınların.
 
Eşim çaba göstermiyor dediğimi hatırlamıyorum, eşim çaba gösteriyor kendi isteği ile terapi desteği alıyor, çift terapisine zaten gidiyoruz, sorunlar için internetten sıkça araştırma yapıyor, toksik biri olduğunu kabul ediyor ve bunu yenmek istediğini kabul ediyor. Bence kendinin farkına varması bile çabadır. Evet zora gelince kaçtı, bu doğru davranış değildi zaten normal psikolojide değil ki erkek için cinsellik bize göre daha ağır onlar için bu psikolojiyi düzeltme eğilimi var, elbette üzüldüm, üzüldüm diye onun yaptığı gibi zoru görünce kaçayım mı.
Cinsel ilişki de yok demedim, dediğim ben söyleyince olması onun ilk adımı atmaması.
Sonuçta devam eder etmez hayırlısı ve güzeli olsun, ben net cümleler kuramam kesin mutlu oluruz diyemem, siz evli misiniz bilmiyorum, evlenmeden önce kesin net konuşurdum evlilik öncesi sizi o hallerime benzettim.
 
Oncelikle butun kadınlara allah sabir versin diyorum. Bende 34 yaşımdayım. 27 yasimda esimle tanistim buyuk asik oldum.2 yil omadan evlendik. Sonra cocuk olmadi burd abisuru basligim vardir ztn. Tam evlat ediniyordumki hamile oldugumu ogrendim. Ve smdi dunya tatlisi bi kizim var 3 bucuk yasinda. Disaridan muthis bir aile tablosu iki hos insan bi tatli cocuk. Esim herkesce sessiz sakin genel anlamda yakisikli ve caliskan gozukur. Sigara icki yok evdeb ise isten eve cocuguyla ilgili. Ama gel gorki bizim de evlendikteb snra benm istememle baslayan bi cinsel hayatimiz cocuk yapmaya calisirken goreve donen bi cinsel hayatimiz cocuktab sonrada sarkik memelere pek ilgili olmayan bi eş modeki cikti hatta koca hamilelikte 2 kez iliski yasadik cocugu zor buldukya kaybetcek korkusu sandim. Ama cocuktan snra 3 yila yakin emziren bi anne olarak vucudum tabiki eskisi gibi dgildi. Fakat ben bunlarin hicbirini cinsellik yasamamak icin gerekce gormuyorum. Artik iyideb iyiye koptuk en son ocakta olmustur. Suan babamn hastaligiyla ztn ayni evde kalamiyoruz ben babama bakiyoum bi surelgiine.tatilde kafa cok bosken bike bisiler yasamaya yanasmiyor. cunku ona gore ben onun kalbini cok kirmisim ona hakaretler edip asagladigim icin kendini benm yanmda erkek gibi bile hissetmiyormusm bu konuda hakli olabilir ben biraz sivri dilli ofkeli ve cidden adamn agzina sican yapida davrandim. Ailem bile beni cok uyarmistirm ama ben birileri toparlamaya calistikca o inadina gelmiyo sanki yanima . Yani bi ceza.gibi goruyodu baslarda. Smdi ise ztn kavga ustune kavga boka batmis bir iliski. Sonuc gecenin bu saati yrn gidip dilekce veriyim dusunceleri. Tek dusundugum kizim. Ben cok mutlu bi aielde buyudum ona bunu verememek canimi cok yakiyor
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…