Kızlar gerçekten kafam allak bullak. Geçen yaz evlendik. 5 senelik ilişkimiz olmuştu. O kadar güzel vakit geçiriyorduk ki... Sürekli geziyorduk. Beni dinler derdim olduğunda yanımda olur. Bana hem sevgili hem arkadaş hem de tabiri caizse baba oluyordu. Kafa yapımız aynıydı iyi anlaşıyorduk açıkçası ve çok severek evlendik. Eşim bana sevgiliyken çok bağlıydı öyle ki beni bunaltıyordu. Ama evlendikten sonra sanki başkasıyla evlenmişim gibi hissetmeye başladım. O adam yok sanki karşımda. Daha balayından dönmemizle değişmesi bir oldu. Bir rahatlama geldi. O cicim aylarını biz hiç yaşayamadık. Benden kaçtı sanki sürekli. Elinde telefon hep oyun oynamalar bir şey konuşurken insan yerine koyup dinlememeler. Hatta son zamanlarda bunu o kadar abartmıştı ki bana hobi edin sen de bu şekilde hayat geçmez dedi. Sebebi de oyun oynarken onu rahatsız etmeyecek birisi olsun evde. Ki ben sürekli dizi film izleyip kitap okuyan bir insanım. Ayrıca çalışıyorum hayatım zaten tempolu. Tek istediğim o lanet oyunlarını yine oynasın ama 1 saat de olsa benimle vakit geçirsin. Neyse zamanla o ortak olan yönlerimizin kocaman bir yalan olduğunu öğrendim. Sürekli benim onu yargılamamdan şikayetçi. Açıkçası eşim henüz sorumluluk alabilecek birisi değilmiş onu anladım. 1 sene içerisinde o kadar çok kırıldım ki bir de bu farklı adamla evli olmak hissi hevesimi aldı götürdü. Virüs de çıkıp haftasonları evde tıkılı kaldıkça bunaldım. Eskisi gibi hissetmiyorum soğumaya başladım. Kendimi değersiz hissettikçe eşime gıcık olmaya başladım. Şimdi hatasını düzeltmeye çalışıyor. Sürekli yanıma geliyor dizi film izleyelim, tavla oynayalım gibi. İşte sarılıyor öpüyor falan. Ama 1 sene boyunca bana o kadar çok hissettirmiş ki bu değersizlik hissini şuan her yaptığı yapmacık geliyor. Samimi görmüyorum haliyle. Belki gerçekten hatasını anlayıp düzeltmek için çabalıyordur ama iki farklı insan olmuşken eskisi gibi nasıl olabilirim ki? Kusura bakmayın uzun oldu.