Ah kızlar Allah razı olsun hepinizden. O kadar zor bir durum ki, annem ataerkil bir baskının altında. Ona anlatırsam boş boş konuşup çocuğu rencide edip, iyice depresyona sokmaktan korkuyorum... Aids korkusu gerçekten var, hastalıktan korkar, sağlığına önem verir.
En çok beni yıpratan ise, o kadar hassas bir çocuk ki. Yaşlıya merhameti vardır, büyüğüne saygısı vardır. .Masaya herkes oturmadan başlamaz. Bunlar gibi nicesi pırlanta gibi bir çocuk inanın kardeşim olduğu için söylemiyorum. Kültürlü bir çocuk. Eğriyi doğruyu fazlasıyla tartabilen bir çocuk.
Tek kızdığım ise babamızın yeterince ilgilenmeyişi kardeşimle. Ben, annem, ablam hep biz büyüttük o çocuğu acaba bir erkeğin vermesi gerektiği veremediğimizden mi oldu. Sonuçta kadınız kız gibi mi yetiştirdik çocuğu kendimi de suçlar oldum
İnanın şu an bile gözlerim doluyor. Minnacık o daha benim için, küçükken biz annelik yapardık ona... Doktorun uzmanlık alanını karıştırmış olabilirim ikisinin farkını kavrayamadım henüz.
