Ben bir nevi ailesiz büyüdüm sayılır. Ailenin kıymetini iyi bilirim. Ben parçalanmış ailem yüzünden çok zorluk çektim ne erkek arkadaşıma ailesinden, ne de beni istemese de bir anneye evladından uzaklaşmasına sebebiyet vererek yuva kurmak istemiyorum. Ama ilişkimden vazgeçmek de istemiyorum. Orta yolu bulmak için elimden geleni yaparım ama ne yapabilirim ondan da emin değilim.
Bak canım olayları sen tatlıya baglayamazsin. Kimse de anne diye kutsal falan da değil. Sen kibar bir adım at( yavsama sakın), kendi kisiliginden ödün verme. O eğer dediğin gibi evladını seviyorsa senin iyi niyetine karsilik verir.
Ikimizde 20lerimizin son çeyreğindeyiz, ikimizde özel sektörde turizmde çalışıyoruz, ben deniz turizmindeyim erkek arkadaşım karada.
Dediklerinizde haklısınız, orası öyle. Ama kimsenin sebebi olmak istemiyorum. Ne var sanki herkes aynı anda mutlu olsa. Hayatta mutlaka birşeyler ters gidiyor zaten
Ailesine bağlı değil, kendimize yetecek kadar kazanıyoruz çok şükür, aynı çatı altına girsek daha da iyi olacak hatta çünkü şuanda en çok parayı görüşebilelim diye sürekli dışarı çıktığımızdan harcıyoruz.
Çok tatlısın seni üzerler.
Kimse aynı anda mutlu olmaz. Ama herkes aynı anda saygı duyabilir. Sizin onun ideal gelini olmayabilirsiniz, o sizin ideal kv mi? Sizi bu kafaya muhtemelen coook sevdiğiniz erkek arkadaşınız sokmuş nereden biliyorsunuz sizi sevmediğini, kız aradigini. Tabi ki minnoş Türk erkeği görev başında laf taşıyor Bu kafadan çıkın. Birinin sebebi falan olmuyorsunuz. Arabesk kafalar.
Ya onlar davet etmeden gitmeyeceğim zaten. Ama erkek arkadaşım rest çekmiş işte, her halükarda isteyerek davet etmiş olmayacak. Yoksa çat kapı davetsiz gitmeyeceğiz, mesele o değil. Orada olduğumuz sürece de erkek arkadaşım yanımda olacak zaten, güle oynaya ağırlamalarını da beklemiyorum da aşırıya kaçmalarına da izin vermem zaten herşeyin bir sınırı var. Sadece olaylar o aşırı sınırına varmadan durdurmanın, ilk dakikarda iyi bir intiba bırakıp sonrasında gelebilecek büyük patlamayı engelleme derdindeyim ben.Çok tatlısın seni üzerler.
En azından dışarıda Bi yerde görüşün, ya da erkek arkadaşın annesini ikna etsin arayıp davet ettir kendini. Böyle istemediklerini bile bile gitmemelisin bence. Ama illaki gideceksen de çok fazla kasma kendini olduğun gibi davran, olurda Bi ayıplarını görürsen erkek arkadaşına kalkalım artık de sonrasını o düşünsün ailesiyle ne yapacağını.
Ha engelleyemezsem ve saçma sapan birşey yaşanırsa bu da onların ayıbı olur. Ama umarım yaşanmaz ya nolur yaşanmasın 
Yani bu açıdan bakmamıştım. Bu da farklı bir pencere tabii. Sevmediğini biliyorum bu ilk karşılaşmamız olmayacak çünkü, ilişkimizin başlarındayken denk gelmiştik annesi ve ablasıyla. Ayrıca beni uyarmasında ne gibi bir sakınca olabilir ki orasını tam anlamış değilim. Bir araya geldikten sonra istenmediğim gerçeği yüzüme tokat gibi çarpılsa daha mı iyi olurdu,sanmıyorum.
Yani bunların bende biraz farkındayım zaten, hak veriyorum size de, mezhepsel mevzular bilhassa zor gerçekten. Araya mesafe koymak meselesine gelirsek ona bende karşıyım, yani kendi istese de ben ister miyim emin değilim. Şimdi sabrımın sonuna kadar naif yanımı kullanmaya devam edeyim, baktım ki katır inadı var hala yollarından dönüyorlar son çare vazgeçerim ne halleri varsa görsünler diyorum bir yandan. Ama bu tavırlarıyla bitmeyecek bu ilişki, keşke anlasalar.
Bu uyarmak değil.
%100 katılıyorum lütfen ciddiye alın çok güzel açıklamışlar B bngsglsn .
Vallahi ya zamanında ben de yazsaydım keşke. Ama o zaman kabul etmezdim ben de. Yaşayıp görecekler. Bu iş böyle.
