Bir an önce kurtulmanı tavsiye ederim tabi.
Kendini niye bukadar değersizleştiriyosun?
İki senelik bir ilişkim var ve zorunluluklardan dolayı uzak mesafe ilişkisi sürdürüyoruz bir senedir. Ben atandım ama bir ay var göreve başlamama. Bir senedir evde boşum. Sevgilim de bir buçuk ay önce işe girdi. Normal şartlarda ciddiye bindirmeyi düşünüyorduk ama dün çok büyük bir kavga ettik. Bir süredir değersiz hissediyorum. Erkek arkadaşım her gün beni arar ama sanki eskisi gibi dikkatli değil de aramak için arıyor gibi gelmeye başladı. İşten 6 da çıkıyor. Her akşam da arkadaşlarıyla dışarı çıkar. Eve dönerken de biz konuşuruz telefonda o kadar. Gün boyu yoruluyordur illa. Ben de şu an evde kaldığım için takıntılı yaklaşıyor da olabilirim. Objektif bir göz olarak sizden fikir almak istiyorum o yüzden.
Ben bana eskisi gibi önem vermiyor gibi hissediyorum. Bir süredir de cepte oldum sanırım birkaç hareketimden de dolayı. O da dün iki güne bir kavga ettiğimizi ve artık bıktığını söyledi. Hatalarının yüzüne vurulmasından hoşlanmadığını, anlayışsız olduğumu ve 6 aydır ilişkide mutsuz olduğunu, özsaygısının kalmadığını söyledi. Kavga anlarında ben de ağır konuşurum. Anlık ne dediğimi bilemeyebiliyorum ama onun dün dedikleri çok kırdı. 2 güne bir kavga etmiyoruz asla. Ne zaman bir şeyden kavga çıksa o olayı tam çözemiyoruz ve benim de içimde kapanmıyor o mesele haliyle. Ama öyle bahsettiği gibi iki güne bir kavga durumu yok. Son bir buçuk iki aydır bu kadar büyük kavgamız olmadı. Sıklığını anlamanız açısından söylüyorum. Ufak tefek tripler en maksimum ki o da çok sık değil asla.
Anlayışlı bir insan olduğumu düşünürüm. Evlilik için de düğün nişan yapmayalım dedim. Eşyaları da birlikte alırız dedim. Onun işi özel sektörde ve benden düşük kazanacak. Ailesinin durumu da iyi değil. Ben ortaklaşa üstesinden geleceğimize inandım ki büyük beklentilerim de olmadı. Ama daha ailesine bile söylemedi beni. Annesi tutucuymuş ve şimdiden başımız ağrısın istemiyormuş. Hiçbir şekilde ben açmasam evlilik lafı açılmıyor. Geleceğe dair plan hayal kurmuyoruz hiç. Yapısı gereği anlık yaşıyor. Ama beni bu hayaller ayakta tutacak belki anlamıyor. Uzun süreden sonra iki haftalığına buluşacaktık ama onda bile heyecanlı olduğunu söylese de o heyecanını hissedemedim ben. İstiyor ki her gün işten dönsün arkadaşlarıyla dışarı çıksın. Beni de arasın ama benim beklentim olmasın ondan. Buna dokunmayım hiç. İşte laf ettiğimde de kavga çıkaran oluyorum. Ne yapmamı tavsiye edersiniz, ben mi abartıyorum?
diğer konunda 7-8 aydır buluşmadık demiştin. 7 aydır görmediğin adam sevgilin değildir demiştim. nolursa olsun ya sen ya da o, arayı bu kadar soğutmadan buluşmanız gerekirdi. sanal ilişki sizinkiİki senelik bir ilişkim var ve zorunluluklardan dolayı uzak mesafe ilişkisi sürdürüyoruz bir senedir.
senin ağır konuşmalarını bi şekilde yutup devam etmeye çalıştığı için özsaygısını kaybetmiş gibi hissediyor. adama ağzına geleni söylersen sonun böyle olur6 aydır ilişkide mutsuz olduğunu, özsaygısının kalmadığını söyledi. Kavga anlarında ben de ağır konuşurum. Anlık ne dediğimi bilemeyebiliyorum ama onun dün dedikleri çok kırdı.
Süslen bakımlı bir şekilde bir fotoğraf paylaşabilirsin soğuk mesajlar yaz arama rutinin dışına çıkmazsan anlamaz maalesef soguk duş etkisi diyorlarya farklı pozlar paylaşımlar yapabilirsin onunla alakalı olmayan kendini ön plana cıkaranİki senelik bir ilişkim var ve zorunluluklardan dolayı uzak mesafe ilişkisi sürdürüyoruz bir senedir. Ben atandım ama bir ay var göreve başlamama. Bir senedir evde boşum. Sevgilim de bir buçuk ay önce işe girdi. Normal şartlarda ciddiye bindirmeyi düşünüyorduk ama dün çok büyük bir kavga ettik. Bir süredir değersiz hissediyorum. Erkek arkadaşım her gün beni arar ama sanki eskisi gibi dikkatli değil de aramak için arıyor gibi gelmeye başladı. İşten 6 da çıkıyor. Her akşam da arkadaşlarıyla dışarı çıkar. Eve dönerken de biz konuşuruz telefonda o kadar. Gün boyu yoruluyordur illa. Ben de şu an evde kaldığım için takıntılı yaklaşıyor da olabilirim. Objektif bir göz olarak sizden fikir almak istiyorum o yüzden.
Ben bana eskisi gibi önem vermiyor gibi hissediyorum. Bir süredir de cepte oldum sanırım birkaç hareketimden de dolayı. O da dün iki güne bir kavga ettiğimizi ve artık bıktığını söyledi. Hatalarının yüzüne vurulmasından hoşlanmadığını, anlayışsız olduğumu ve 6 aydır ilişkide mutsuz olduğunu, özsaygısının kalmadığını söyledi. Kavga anlarında ben de ağır konuşurum. Anlık ne dediğimi bilemeyebiliyorum ama onun dün dedikleri çok kırdı. 2 güne bir kavga etmiyoruz asla. Ne zaman bir şeyden kavga çıksa o olayı tam çözemiyoruz ve benim de içimde kapanmıyor o mesele haliyle. Ama öyle bahsettiği gibi iki güne bir kavga durumu yok. Son bir buçuk iki aydır bu kadar büyük kavgamız olmadı. Sıklığını anlamanız açısından söylüyorum. Ufak tefek tripler en maksimum ki o da çok sık değil asla.
Anlayışlı bir insan olduğumu düşünürüm. Evlilik için de düğün nişan yapmayalım dedim. Eşyaları da birlikte alırız dedim. Onun işi özel sektörde ve benden düşük kazanacak. Ailesinin durumu da iyi değil. Ben ortaklaşa üstesinden geleceğimize inandım ki büyük beklentilerim de olmadı. Ama daha ailesine bile söylemedi beni. Annesi tutucuymuş ve şimdiden başımız ağrısın istemiyormuş. Hiçbir şekilde ben açmasam evlilik lafı açılmıyor. Geleceğe dair plan hayal kurmuyoruz hiç. Yapısı gereği anlık yaşıyor. Ama beni bu hayaller ayakta tutacak belki anlamıyor. Uzun süreden sonra iki haftalığına buluşacaktık ama onda bile heyecanlı olduğunu söylese de o heyecanını hissedemedim ben. İstiyor ki her gün işten dönsün arkadaşlarıyla dışarı çıksın. Beni de arasın ama benim beklentim olmasın ondan. Buna dokunmayım hiç. İşte laf ettiğimde de kavga çıkaran oluyorum. Ne yapmamı tavsiye edersiniz, ben mi abartıyorum?
Siz konu açsanız da olmayacak ki , siz biraz bekleyin ataninca tutusacak o yeni ortam vs diye biraz sakin . Dil çalışın, kitap okuyun, borsa vs tarzında yatırım araçlarına yonelin dikkatinizi dağıtın gerçek anlamdaBen konusunu açmasam seneler boyu hamle geleceğini sanmıyorum
Aslında şöyle oluyor sen ona bağlandıkça biraz sosyal hayatını sinirlandiriyorsun.Bu sitede gördüğüm böyle gezgin erkekler hep evde oturan kızlarla beraber. Gezmeye bu kadar düşkünlerse kendileri gibi kız bulsunlar.
Okumamayı tercih edebilirsiniz.hanımefendi, 5 günde 3 tane konu açtınız. kendi kendinize kurup duruyorsunuz. ya kendinize bi iş bulun ya da erkek arkadasınızın yaptıklarına kurmayı bırakın. karşı tarafın sürekli sizin istediğiniz gibi davranmasını bekleyemezsiniz.
Hayır hanımefendi, ben ilgilenerek okuyorum. Bunu söylememin sebebi sizin kendinize zarar veriyor olmanız. Konularınızı çözdük diyerek güncelliyorsunuz lakin çözemiyorsunuz ki hemen ertesine tekrar aynı konuyu açıyorsunuz. Bu süreçte erkek arkadasınız tabi ki sürekli sorun çıkardığınızı düşünür, zira her tartışma aynı sonuca bağlanıyor.Okumamayı tercih edebilirsiniz.
Öncelikle anlayışınız için çok teşekkürler. Başta niyetinizi farklı yorumlayıp yanlış anladığım için de kendi adıma özür dilerim. Haklılık payınız var aslında. KPSS sonrası bir senedir mecburi olarak evdeyim. Göreve başlamama da daha bir ay var. Hem sınav stresi hem de evde durmak beni çok yıpratıyor. Küçük bir yerde yaşadığım için de sosyalleşme gibi bir durumum yok. Kurs vs imkanlarım da yok. Bu sebeplerle psikolojik olarak çok yıprandım evet.Hayır hanımefendi, ben ilgilenerek okuyorum. Bunu söylememin sebebi sizin kendinize zarar veriyor olmanız. Konularınızı çözdük diyerek güncelliyorsunuz lakin çözemiyorsunuz ki hemen ertesine tekrar aynı konuyu açıyorsunuz. Bu süreçte erkek arkadasınız tabi ki sürekli sorun çıkardığınızı düşünür, zira her tartışma aynı sonuca bağlanıyor.
Bu sekilde kurmamanız için başka seylerle mesgul olmanız gerektiğini düşünüyorum, bu yönde de bi fikir belirttim. Tabi ki size uygun olduğunu düşünüp düşünmemek, uygulayıp uygulamamak size kalmış.
Kadınlar kulubunde her konuya 'boşan-ayrıl' yazan bir güruh var, katılmıyorum. Konu genel anlamda ele alınmalı. Zaten siz de yazınızda boşluktan böyle takıyor olabilirim demişsiniz. Ben de böyle düşündüğümü, meşgale bulmanız gerektiğini, ilişkinize zarar verdiğinizi iletiyorum.
Takıntı dediğiniz sey böyle oluşmaya başlıyor işte.
özlet kendini en basiti aradığında açma müsait olmadığını söyle alan aç kendine eve ona sıkmaİki senelik bir ilişkim var ve zorunluluklardan dolayı uzak mesafe ilişkisi sürdürüyoruz bir senedir. Ben atandım ama bir ay var göreve başlamama. Bir senedir evde boşum. Sevgilim de bir buçuk ay önce işe girdi. Normal şartlarda ciddiye bindirmeyi düşünüyorduk ama dün çok büyük bir kavga ettik. Bir süredir değersiz hissediyorum. Erkek arkadaşım her gün beni arar ama sanki eskisi gibi dikkatli değil de aramak için arıyor gibi gelmeye başladı. İşten 6 da çıkıyor. Her akşam da arkadaşlarıyla dışarı çıkar. Eve dönerken de biz konuşuruz telefonda o kadar. Gün boyu yoruluyordur illa. Ben de şu an evde kaldığım için takıntılı yaklaşıyor da olabilirim. Objektif bir göz olarak sizden fikir almak istiyorum o yüzden.
Ben bana eskisi gibi önem vermiyor gibi hissediyorum. Bir süredir de cepte oldum sanırım birkaç hareketimden de dolayı. O da dün iki güne bir kavga ettiğimizi ve artık bıktığını söyledi. Hatalarının yüzüne vurulmasından hoşlanmadığını, anlayışsız olduğumu ve 6 aydır ilişkide mutsuz olduğunu, özsaygısının kalmadığını söyledi. Kavga anlarında ben de ağır konuşurum. Anlık ne dediğimi bilemeyebiliyorum ama onun dün dedikleri çok kırdı. 2 güne bir kavga etmiyoruz asla. Ne zaman bir şeyden kavga çıksa o olayı tam çözemiyoruz ve benim de içimde kapanmıyor o mesele haliyle. Ama öyle bahsettiği gibi iki güne bir kavga durumu yok. Son bir buçuk iki aydır bu kadar büyük kavgamız olmadı. Sıklığını anlamanız açısından söylüyorum. Ufak tefek tripler en maksimum ki o da çok sık değil asla.
Anlayışlı bir insan olduğumu düşünürüm. Evlilik için de düğün nişan yapmayalım dedim. Eşyaları da birlikte alırız dedim. Onun işi özel sektörde ve benden düşük kazanacak. Ailesinin durumu da iyi değil. Ben ortaklaşa üstesinden geleceğimize inandım ki büyük beklentilerim de olmadı. Ama daha ailesine bile söylemedi beni. Annesi tutucuymuş ve şimdiden başımız ağrısın istemiyormuş. Hiçbir şekilde ben açmasam evlilik lafı açılmıyor. Geleceğe dair plan hayal kurmuyoruz hiç. Yapısı gereği anlık yaşıyor. Ama beni bu hayaller ayakta tutacak belki anlamıyor. Uzun süreden sonra iki haftalığına buluşacaktık ama onda bile heyecanlı olduğunu söylese de o heyecanını hissedemedim ben. İstiyor ki her gün işten dönsün arkadaşlarıyla dışarı çıksın. Beni de arasın ama benim beklentim olmasın ondan. Buna dokunmayım hiç. İşte laf ettiğimde de kavga çıkaran oluyorum. Ne yapmamı tavsiye edersiniz, ben mi abartıyorum?
Naptınız acaba ayrıldınız mı devam mı ediyorsunuz çok merak ettimÖncelikle anlayışınız için çok teşekkürler. Başta niyetinizi farklı yorumlayıp yanlış anladığım için de kendi adıma özür dilerim. Haklılık payınız var aslında. KPSS sonrası bir senedir mecburi olarak evdeyim. Göreve başlamama da daha bir ay var. Hem sınav stresi hem de evde durmak beni çok yıpratıyor. Küçük bir yerde yaşadığım için de sosyalleşme gibi bir durumum yok. Kurs vs imkanlarım da yok. Bu sebeplerle psikolojik olarak çok yıprandım evet.
Erkek arkadaşımla aramızda çıkan tartışmalar yüzde yüz benden mi kaynaklı bilmiyorum. Kendimi sorguluyorum ama zorlandığım da çok konu var. Yine de görüşleriniz için çok teşekkürler, daha az takmaya çalışacağım bundan sonra ben de
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?