Herkese merhaba, iki seneye yaklaşan bir ilişkim var. Erkek arkadaşım yabancı ama bahsedeceğim konu kültürden çok ailesel. Çünkü onun kültüründe de bu tarz bir durum normal değil. Yine de anlatacaklarım bence bizim kültürümüzde daha nadir gerçekleşen şeylerdir.
Erkek arkadaşım 30 küsür yaşında ve son iki yıldır ailesinden ayrı yaşayan bir adam. Geçen sene ilişkimizin ilk aylarında aile evinde tuvalet kapısını kapatma adetlerinin olmadığını arkadaş ortamında anlatmasıyla öğrenmiştim. Aynı ortamdaki akrabası da onların ailesinde de aynı şekilde olduğunu söyledi. Olay dedelerden ninelerden başlıyor sanırım yani. Yani biri ihtiyacını hallederken, duş alırken vs banyoyu tuvaleti kullanmaları normalmiş ve kapısı hep açıkmış. Ben çok zorda kalınınca ara sıra oluyor zannettim ve ilişkinin de başları olduğu için üstelemedim. İki gün önce bir sohbet sırasında konusu tekrar açıldı ve bu başkası varken banyoya girme işinin düşündüğümden çok daha sık gerçekleştiğini ve en ufak bir yüzünü çevirme, hemen alacağını alıp çıkma gibi bir durum olmadan, olabilecek en rahat şekilde yaptıklarını anladım. Yani erkek arkadaşım annesinin, babasının ve aralarında çok az yaş farkı olan kızkardeşinin yanında tuvaleti kullanıyor, duştan çıkıp havluya vs sarınabiliyor. Aynı şekilde onlar da oğullarının varlığını sorun etmiyor. Kendi evine çıkana kadar kızkardeşiyle aynı odayı paylaştığı için “odada biri giyinirken diğeri çıkıyor mu?” diye sordum. Onu da yapmıyorlarmış. Yani aslında olay sadece banyo da değil. Ailede çıplaklık kavramı yok. Annesinin, babasının vücudunu görerek büyüdüğü için önce çok üzüldüm ama sonra konuşurken fark ettim ki bunda en ufak bir yanlışlık dahi sezinlemiyor. Çok rahatsız oldum durumdan. İki gün konuşmadım, içimden gelmedi.
Bir süredir geçici olarak onun evinde kalıyorum. Bu süreç bir- bir buçuk ay kadar daha devam edecek mecburen. Ama içimde tutmak istemediğim için durumu tartıştım ve kendisinden artık eve gittiğinde (haftada bir gider) tuvaletin kapısını kapatmasını ve bu durum hakkında tarafsız ve samimi bir biçimde düşünmesini istediğimi söyledim. Kapıyı kapatabileceğini ama bunu sadece benim için yapacağını, bu durumda yanlış bir taraf görmediğini ve görmeyeceğini söyledi. Yani yaparım ama düşüncem değişmez diyor. Ben de içimi döktüm. Bazı laflarım ağır olsa (küfür şekilde tabii ki değil) da söylenmesi gerekeni söyledim. Eve döndüğünde annesinin yanında çıplak olmaktan rahatsız olmayan yetişkin bir adamla beraber olmama imkan yok dedim ve kendisinden ayrıldığımı söyledim. Çıkıp hava aldım. Akşam döndüğümde tekrar biraz konuştuk. Üzüldüğümü görsem de fikri değişmedi. Düşünmeyi denemek bile istemedi.
Olayı aile işlerine karışmak gibi algıladı ki aslında alakası yok. Tek isteğim sevdiğim, kaç yaşına gelmiş insanın annesinin yanında özel bölge kavramı olmasıydı. O kadar mide bulandırıcı ki bu durum. Bana bir de “annesini dudağından öpen erkekler var, ben de onları uygunsuz buluyorum ama bu kadar abartmıyorum” gibi bir cümle kullandı. Gerçekten burada bunu normal sayan adamlar var burada bu arada. Ben de kendisini aynı kefeye koyduğu insanları ona yakıştıramadım.
Sonuç olarak ayrıldık ama bir süre daha beraber kalmamız gereken kötü bir durumda buldum kendimi. Abartıyor muyum? Haksız tepkiler mi veriyorum? Ailenin bu sapkın huyuna göz yumarsam ileride başım daha çok ağrır gibi düşünüyorum. İleride işler ciddileşirse daha farklı şeylerin ortaya çıkmasından da çekiniyorum, özellikle anneyle olan bağlarında. Zaten annesini her gün işten çıkar çıkmaz arar. Aile evine arabayla 15 dakikada oturuyor ve her hafta döner. Bu bile çok garip geliyorken bana bir de annesiyle çıplaklık kavramlarının olmaması beni çok rahatsız etti.
Annesini de tanıyorum ama bir daha kadınla yüz yüze gelemezmişim gibi geliyor. O kadar sapkın geldi ki bana bu duyduklarım her şeyden soğudum. Bir yandan kendisine ve kardeşine çok üzülüyorum böyle bir çocuklukları olduğu için, ben olayı istismar olarak görüyorum ne yazık ki. Dışarıdan görüşlere ihtiyacım var. Okuyanlara teşekkür ederim.
Erkek arkadaşım 30 küsür yaşında ve son iki yıldır ailesinden ayrı yaşayan bir adam. Geçen sene ilişkimizin ilk aylarında aile evinde tuvalet kapısını kapatma adetlerinin olmadığını arkadaş ortamında anlatmasıyla öğrenmiştim. Aynı ortamdaki akrabası da onların ailesinde de aynı şekilde olduğunu söyledi. Olay dedelerden ninelerden başlıyor sanırım yani. Yani biri ihtiyacını hallederken, duş alırken vs banyoyu tuvaleti kullanmaları normalmiş ve kapısı hep açıkmış. Ben çok zorda kalınınca ara sıra oluyor zannettim ve ilişkinin de başları olduğu için üstelemedim. İki gün önce bir sohbet sırasında konusu tekrar açıldı ve bu başkası varken banyoya girme işinin düşündüğümden çok daha sık gerçekleştiğini ve en ufak bir yüzünü çevirme, hemen alacağını alıp çıkma gibi bir durum olmadan, olabilecek en rahat şekilde yaptıklarını anladım. Yani erkek arkadaşım annesinin, babasının ve aralarında çok az yaş farkı olan kızkardeşinin yanında tuvaleti kullanıyor, duştan çıkıp havluya vs sarınabiliyor. Aynı şekilde onlar da oğullarının varlığını sorun etmiyor. Kendi evine çıkana kadar kızkardeşiyle aynı odayı paylaştığı için “odada biri giyinirken diğeri çıkıyor mu?” diye sordum. Onu da yapmıyorlarmış. Yani aslında olay sadece banyo da değil. Ailede çıplaklık kavramı yok. Annesinin, babasının vücudunu görerek büyüdüğü için önce çok üzüldüm ama sonra konuşurken fark ettim ki bunda en ufak bir yanlışlık dahi sezinlemiyor. Çok rahatsız oldum durumdan. İki gün konuşmadım, içimden gelmedi.
Bir süredir geçici olarak onun evinde kalıyorum. Bu süreç bir- bir buçuk ay kadar daha devam edecek mecburen. Ama içimde tutmak istemediğim için durumu tartıştım ve kendisinden artık eve gittiğinde (haftada bir gider) tuvaletin kapısını kapatmasını ve bu durum hakkında tarafsız ve samimi bir biçimde düşünmesini istediğimi söyledim. Kapıyı kapatabileceğini ama bunu sadece benim için yapacağını, bu durumda yanlış bir taraf görmediğini ve görmeyeceğini söyledi. Yani yaparım ama düşüncem değişmez diyor. Ben de içimi döktüm. Bazı laflarım ağır olsa (küfür şekilde tabii ki değil) da söylenmesi gerekeni söyledim. Eve döndüğünde annesinin yanında çıplak olmaktan rahatsız olmayan yetişkin bir adamla beraber olmama imkan yok dedim ve kendisinden ayrıldığımı söyledim. Çıkıp hava aldım. Akşam döndüğümde tekrar biraz konuştuk. Üzüldüğümü görsem de fikri değişmedi. Düşünmeyi denemek bile istemedi.
Olayı aile işlerine karışmak gibi algıladı ki aslında alakası yok. Tek isteğim sevdiğim, kaç yaşına gelmiş insanın annesinin yanında özel bölge kavramı olmasıydı. O kadar mide bulandırıcı ki bu durum. Bana bir de “annesini dudağından öpen erkekler var, ben de onları uygunsuz buluyorum ama bu kadar abartmıyorum” gibi bir cümle kullandı. Gerçekten burada bunu normal sayan adamlar var burada bu arada. Ben de kendisini aynı kefeye koyduğu insanları ona yakıştıramadım.
Sonuç olarak ayrıldık ama bir süre daha beraber kalmamız gereken kötü bir durumda buldum kendimi. Abartıyor muyum? Haksız tepkiler mi veriyorum? Ailenin bu sapkın huyuna göz yumarsam ileride başım daha çok ağrır gibi düşünüyorum. İleride işler ciddileşirse daha farklı şeylerin ortaya çıkmasından da çekiniyorum, özellikle anneyle olan bağlarında. Zaten annesini her gün işten çıkar çıkmaz arar. Aile evine arabayla 15 dakikada oturuyor ve her hafta döner. Bu bile çok garip geliyorken bana bir de annesiyle çıplaklık kavramlarının olmaması beni çok rahatsız etti.
Annesini de tanıyorum ama bir daha kadınla yüz yüze gelemezmişim gibi geliyor. O kadar sapkın geldi ki bana bu duyduklarım her şeyden soğudum. Bir yandan kendisine ve kardeşine çok üzülüyorum böyle bir çocuklukları olduğu için, ben olayı istismar olarak görüyorum ne yazık ki. Dışarıdan görüşlere ihtiyacım var. Okuyanlara teşekkür ederim.
