Merhabalar hanimlar,
Durumumu kisaca anlatmak gerekirse, sevgilimle bundan kisa bir sure once internette tanistim. Kendisi 26 bense 33 yasindayim. Ikimizde daha once hic evlenmedik. Benim daha once 4 yil suren bir iliskim oldu ama anlasamadigimizdan dolayi ondan ayrildim. O da benden 3 yas kucuktu ama yas farkini hic hissetmedim onda da. Hatta benden daha olgundu bile diyebilirim.
Neyse, simdiki iliskime donucek olursam, aramizda 7 yas fark var ve bu beni korkutuyor. Tanisali cok uzun zaman olmamasina ragmen, hemen hemen evlilikten konusmaya basladik. Ailesine de benden bahsetmis hemen boyle boyle biri var diye. Onlar da insan olsun yeter demisler. Zaten kendisi ailenin en buyugu oldugu icin ailede en cok sozu geceni de ayni zamanda. Ayrica ailesinin sorumlulugu da bir cesit ustunde sayilir. Buyuk bir aile olduklari icin ailesinin herseyine kosmak zorunda kalmis kucuk yastan beri. Ortaokul terk ve o zamandan beri kendi ekmegini kendisi kazaniyor. Yasina gore cok olgun, hatta bazen sert bile fazla sorumluluk almaktan dolayi yani.
Neyse, bana soyledigine gore yasindan buyuk kadinlari begenmis hep, is arkadaslari falan da yasindan buyuk olunca hep, hayati erken ogrenmis ve kendinden buyuklerle daha iyi anlastigini soyluyor. En son kiz arkadasi da kendisinden 5 yas buyuk ve evlenip ayrilmis biriymis, nisanlanicaklarmis ama kizin ailesiyle ilgili bir sorunlar varmis, olmamis. Aradan da zaman gecmis zaten, onu unuttugunu ve eskinin eskide kaldigini soyledi bana.
Yasi hic dert etmememi soyluyor bana ama dusunmeden edemiyorum. Beni gorenler 28 falan gosterdigimi soyluyorlar. Biraz da elim yuzum duzgun oldugundan yasimdan kucukler de hep ilgi gosteriyor, benim sansima. Bense kendi yaslarimda biri olsa daha iyi olur diye dusunuyorum, ilerde sorun olmasin diye.
Tanisir tanismaz, sanki onu cok uzun zamandir taniyomusum, uzaktaymis da yeni gelmis gibi hissettim. Kalbimde ona karsi cok saf ve temiz bir sevgi var. Incinmek, kirilmak da istemiyorum bu yastan sonra. Erkeklere de pek guvenim yok, hep ya biterse diye dusunurum.
Bunun disinda oyle herkese gonlunu acan da birisi degilimdir. Tabii sevmek, sevilmek herkes ister eger yurektense, sahiciyse. Bir yandan da annem sikistiriyor, kizim evlen cocuk yap da torunuma bakayim iyice yaslanmadan diye.
Aramizda mesafeler olmasina ragmen, erkek arkadasim da benden vazgecmeyecegini, benimle nereye istersem gelecegini, kalabaligi sevmedigi icin o da benim gibi ailesinin de sorun olmayacagini soyluyor. Cocuk isimlerinden bile bahsetmeye basladik. Nasil oldugunu anlamadim bile. Ben hic evlenmeyecegimi, oyle bir insanin hic karsima cikmayacagini dusunurdum.
Biliyorum cok uzun yazdim ama baska turlu anlatamazdim herhalde. Cevaplariniz icin simdiden tesekkurler.