Ergen Oğlumun Velayetini Babasına Vermek

Blanc12 · 5 Haziran 2023

Louder .!.:
Sevmeye devam ederim ve düzelmesi için her türlü yardımı, çareyi ararım. Ne gerekirse yapar doktor doktor gezerim. Kimse durduk yere problemli olmuyor. Benim abim dünyanın en sorunlu insanı mesela @so sorry hatırlatmış. Yok yere bu hale gelmedi. Çaresi arandı bulunamadı, annem mahvoldu vs.
Anne olmadan böyle yargılara varmayın derim. Her derdinde yanında olmak için varız çocuklarımızın

Hasta çocuklar ile saf kötü çocukları karıştırıyorsunuz. İstediğiniz kadar doktor gezin hiç bir doktor saf kötü çocukları düzeltemez. Zaten düzeltmesi için ortada bir hastalık olması gerekir bunlar hasta değil

Bir çok anne vijdani nedenlerle hasta olmayan, aslında kötü olan çocuklarının yanında olur ve seviyor gibi görünür. Sizin anneniz hangi nedenle yanında bunu ancak Allah bilir.

Birde annesiniz diye her şeyi bildiğiniz anlamına gelmediği gibi, benimde bilmediğim anlamına gelmez.

Louder · 5 Haziran 2023

Blanc12 .!.:
Hasta çocuklar ile saf kötü çocukları karıştırıyorsunuz. İstediğiniz kadar doktor gezin hiç bir doktor saf kötü çocukları düzeltemez. Zaten düzeltmesi için ortada bir hastalık olması gerekir bunlar hasta değil

Bir çok anne vijdani nedenlerle hasta olmayan, aslında kötü olan çocuklarının yanında olur ve seviyor gibi görünür. Sizin anneniz hangi nedenle yanında bunu ancak Allah bilir.

Birde annesiniz diye her şeyi bildiğiniz anlamına gelmediği gibi, benimde bilmediğim anlamına gelmez.

Yaşamadığınız bir duyguyu bilemezsiniz. İsterseniz çıkın tepinin bilemezsiniz. Ben de bilemem bu size özel değil.
Saf kötü diye bir şey yoktur. Zihnimiz “tabula rasa”dır, zamanla işlenir. Kimse doğuştan kötü olmaz yani. Öyle olsaydı psikoloji diye bir bilime gerek kalmazdı. Bu iyi bu kötü der konuyu kapatırdık.

Lotus_034 · 5 Haziran 2023

smolu .!.:
Gözden çıkartma demeyin lütfen.Tüm gün çalışıp,eve gelip gecenin 10'u 11 ine kadar da evde sürekli koşturan bir annesi var gözünün önünde.Ve o anneye yardım etmeyi de seçebilecekken görmezden gelip,onu ekstra üzüp bir de saygı sınırlarını aşınca insanın evladı bile olsa o an sıfırlanabiliyor.Ama bu anlık bir duygu,zaten kalıcı olsa hiç böyle düşünmeden 'yapamıyorum'deyip verirdim.Gerçekten iki ucu da kirli bu değneğin..

Çocuktan çok beklenti içine girmeyin (bana yardım etmeyi seçebilir demişsiniz)

O bir ergen, erkek. Hormonlar yükleniyor..
Zor bir dönemden geçiyor ve düzelecek.
Gecici olarak hasta gibi düşünün onu, tatlı dille konuşun, restleşmeyin, zıtlaşmayın
Yoksa kaybedersiniz.
Ergenliğindeki tutumunuz ilerideki ilişkinizi belirleyecek
Hangi şekilde bırakırsanız öyle kalacak..
Hamur gibi yumuşacık olsun istemez misiniz?

Bence, oğlunuzda çocukluğunda yaşadığı agresif tavırlar ergenliğindeki sorunların temelini oluşturmuş..
Bir yerde okumuştum, ergenliğin sancılı geçmesini istemiyorsanız çocukluk döneminde çocuğunuzla inatlaşmayın,
Aranızdaki bağın güçlü olmasını istiyorsanız da ergenlik döneminde kılıçları çekmeyin…

Yaşananlar sizi yormuş, anlıyorum. Geride bir çocuğunuz daha var oysaki.. dinlenmeye ihtiyacınız var. Ergenlik döneminde babanın rolü çok önemli… eski eşinizden bu desteği görmediğiniz için tüm yük üstünüzde. Sabrınız kalmamış

Ancak, bu süreç geçici. Tehlikeli dönemdesiniz. Eskisinden daha sabırlı, anlayışlı , sevecen olmalısınız bu süreçte. Yoksa çocuğunuzu kaybedebilirsiniz tehdit edip restleşmeye devam ederseniz.. küçük çocuğa bunu dersiniz ancak aklı ermediği için o yine sizi sevmeye devam eder, unutur denileni. ancak ergenlikteki birine derseniz sizden ışık hızıyla uzaklaşır,sevilmediğini düşünür…
14 yıllık emeğinizi çöpe atmış olursunuz. Çocuklarınıza da yazık olur size de..
Babasına gidebilir tabiki tatillerde vs, hem bu size de iyi gelir.. nefes alırsınız en azından.. ama ilk çocuğa yazık; baba ilgilenmiyor , anne bıkmış (yaşadıklarınız zor biliyorum, ayıplamıyorum da..)

Biz anneler kanatlarımızı takmak zorundayız.. çocuğumuz için. Eski eşten de bişey bekleme, köstek olmasın yeter.. geçecek bu günler.. sabret.. ne güzel 37 yaşında çocuğunu okutmuş büyütmüş bir anne olacaksın, arkanda dağ olacak oğlun..
Ne ekersen onu biçersin..

Bol bol sabır diliyorum size, inşallah geçecek

Tatlı dilin çözemeyeceği şey yoktur..

seviyetalip · 5 Haziran 2023

Size vuruyor mu ?

Çok üzüldüm, çok.. Allah kalbine merhamet versin, diğer arkadaşların önerilerine katılıyorum.

alik · 5 Haziran 2023

Çok üzüldüm şuan yaşadığınız strese, çıkmaza.. Allah işinizi kolaylaştırsın, lütfen ondan vazgeçmeyin. Sabırla hoşgörüyle yaklaşın bol bol konuşun.

sonundaoldu · 5 Haziran 2023

Sizi çok iyi anlıyorum. Çaresizliğinizi de en derinden hissediyorum. Biz çocuklarımın babasıyla evliliğe ara verdiğimizde oğlum 5-6 yaşlarındaydı beni çok zorladığı aileminde üzerime geldiği bir gün seni babana vereyim de gör gibi çok çirkin birşey söyledim. Çocuğun gözlerindeki korku ağlaması beni yerle bir etti. Sonra biz barıştık herşey düzeldi güya!
Tekrar ayrıldık bu defa kucağımda bir de bebek. Ama asla o hatayı yapmadım. Çocuklarıma hep sevgiyle yaklaştım. Kendilerini aşırı değerli hissetmelerini sağladım. Şimdilik ergenliğe yeni yeni giriyoruz çok şükür bir sıkıntımız yok. Sürekli gurur kaynağım olduğunu söylüyorum. Görevleri olduğunu anlatıyorum falan.
Lütfen siz de babaya veririm demeyin. Belli ki bir yerde ipin ucu kaçmış. Bir uzmandan destek alıp o ipi yakalamaya çalışın. Anne herşeydir. 34 yaşımdayım baba falan istemem annem olsun yeter.

Deltavealfa · 5 Haziran 2023

smolu .!.:
Boşanmanın üzerinden yaklaşık 3,5 sene geçti.
Bu süreçte malum erkek kişisi kendini işine verip boşandıktan sonra işlerini iyice büyütüp araç sayısını üçe katladı,ofis açtı vs derken çocuklarına 1500/2000 tl(2 erkek ve okula giden) nafakayı iki,üç parçada gönderip,iki haftada bir de çocukları zorla alıp annesine bırakmaktan öteye geçemedi.
Anlayacağınız nerde sabah orda akşam yaşarken ben şimdilerde zaman zaman tartışmalarımız sırasında bana elini kaldırabilen, bağırdığımda bana daha çok bağıran bir ergen çocukla/çocuğumuzla mücadele içindeyim.
Oğlumu Lgs ye hazırlık çin dersaneye gönderdim ama doğru düzgün kitap bile açmadı,asla sözümü dinlemedi,ben evde yokken gizli gizli bilgisayarımı kullandı ve ne yazık ki sorumluluk sahibi olup,derslerini çalışmadı.

Artık her sorunda' seni babana vereceğim o adam etsin diyorum' artık ama oğlum,'o önce kendi adam olsun,hiçbir yere gitmiyorum'diyor.
Ben tüm gün işteyim.Asla takibini yapamıyorum ve şimdi okul bitti.Liseye geçecek ve çok yıprandığımı hissediyorum.33 yaşındayım bu arada.Küçük oğlum 6 yaşında ve bu sene 1.sınıfa başlayacak.
Abisiyle olan kavga ve itişip kakışmalarımızdan çok kötü etkileniyor.

Oğlum bana birkaç defa vurdu,o an ağlayarak babasını aradım ve bana 'şuan işim var,bana gelince konuşurum ben onunla'deyip salladı hep.Arkada gelen okey ve arkadaş ortamının da eşlik ettiği seslerle birlikte bir de...

Özetle gelecekten korkuyorum.
Oğlumu artık sevmediğimi hissediyorum çünkü tek bir söylediğimi bile dikkate almıyor,bağırıyor,dalga geçiyor.
Bu kararı şimdi vermeliyim ve kardeşleri ayırmak,oğlumun o istemediği halde babasına vermek ve bunun sonuçları,yaratacağı psikolojik etkiler ve dahası kalırsa benim psikolojim gibi bir sürü soru işaretiyle boğuşuyorum ve gerçekten fikre ihtiyacım var...
Yerimde olsaydınız ne yapardınız?

Ben de 33 yaşındayım nasıl liseli çocuğunuz oluyor ki

Blanc12 · 5 Haziran 2023

Louder .!.:
Yaşamadığınız bir duyguyu bilemezsiniz. İsterseniz çıkın tepinin bilemezsiniz. Ben de bilemem bu size özel değil.
Saf kötü diye bir şey yoktur. Zihnimiz “tabula rasa”dır, zamanla işlenir. Kimse doğuştan kötü olmaz yani. Öyle olsaydı psikoloji diye bir bilime gerek kalmazdı. Bu iyi bu kötü der konuyu kapatırdık.

Çok dar ve esnek olamayan bir bakış açınız var.
Tuturmuşsunuz yaşamadığınız duyguları bilemesinizde de bilemediniz. Siz bilmediğimizi nerden bilyorsunuz. İçimizde misiniz?. Siz bazı şeyleri yaşayarak öğreniyorsunuz diye insanlarında yaşayarak öğreneceğini düşünüyorsanız o sizin probleminiz.

Deltavealfa · 5 Haziran 2023

lavinia1232012 .!.:
Kadınların kaderi bu maalesef. Bi pislik geliyor. Hayatının içine edip bide üzerine kendisine benzer çocuklar bırakıyor. Sonra anne uğraşsın dursun. Gencecik kadınsınız ve maalesef hayatınız artık çocuklarınızdan ibaret.mutlu olmaya bile hakkınız yok. Ben olsam vermezdim babaya. İyi bi ergen psikoğu bulun belki terapi ile düzelir. Allah yardımcınız olsun.

Ama hesaba göre konu sahibi 17-18 yaşında çocuk sahibi olmuş bilemedim

O yaşta çocuk yapsaydım ben d yetiştiremezdim eğitemezdim kendin ne biliyorsun ki öğreteceksin

Hayırlısı olsun

kumru_asya89 · 5 Haziran 2023

Deltavealfa .!.:
Ben de 33 yaşındayım nasıl liseli çocuğunuz oluyor ki

Küçük yaşta yanlış seçim sonucu işte
Zaten boşanmış
Üstüne de dayak atan evlat
Sorumsuz bir eş
Allah yardım etsin

delibirselvi · 5 Haziran 2023

JustDerya .!.:
Babasına vermek çözüm değil , daha fena olacak. Evladınızdan hemen vazgeçmeyin . Ne demek artık sevmiyorum olur mu hiç ? yerinizde olsam iyi bir yatılı okula veririm ki hayatına disiplin girsin . Madem babası da iyi kazanmaya başlamış. Linç is loading

Kadın kocasından kurtulmuş, oğlundan dayak yiyor. Çok sevgi dolu olmaması normal. Ergenler çok problemli olabiliyorlar, pedagoga da götüremez zorla öyle bir çocuğu. Ayrıca anneye vurmak ne demek? Lise çağında bir çocuğun etik ve ahlaki değerleri olmalı kendi yürütebileceği bir aklı ve vicdanı olmalı. Hepimiz çocuk olduk ama ben çok uç örnekler dışında böyle şeyler duymadım çok şükür. Babasına versin bakalım ona vurabilecek mi? Oh ya hem çalışma hem anaya vur hem gitmiycem de

redhair_2 · 5 Haziran 2023

size kendimden örnek vericem. Annem babam ayrı çok zor bir ergenlik geçirdim. Ders çalışmadım , anneme de sürekli problem çıkardım( asla el kaldırma olmadı ama çok didiştim.) eğer annem beni o dönem babama verseydi şu an beni sokaktan toplarlardı. Bir şekilde idare etti bir kaç seneye de o taşkınlıklarım gitti. Lütfen çocugunuza bu kötülüğü yapmayın. Bir şekilde babayı ikna edip maddi destek alsanız ve uzmanla görüşseniz cok daha iyi olur.

geceningolgesi · 5 Haziran 2023

Oğlunuzla sakince konuştunuz mu? Tek tek "oğlum ben sizin için bunları bunları yapıyorum, siz benim için çok değerlisiniz, iyi olmanız için tüm bu çabalarım, seni çok seviyorum ama senin bana karşı saygısız tutumun beni çok üzüyor, incitiyor. Şiddet, saygısızlıklar beni artık çok kırıyor ve kardeşinde bundan olumsuz etkileniyor. İstersen birlikte psikoloğa gidelim beraber bunları aşmaya çalışalım. Ama bunlara yanaşmayacaksan da bir süre babanda kal ve birbirimize yaptıklarımızı bir düşünelim. Bana duymadığın saygıyı babana duyuyorsun ve bunun çözümü buysa ben bu yola gitmek zorunda kalacağım sende çabalamazsan çünkü ben çok yoruldum, tükendim. Sana yetemediğimi hissediyorum daha çok üzülüyorum. Sen ne düşünüyorsun?" gibi bir konuşma yapın. Bakalım o ne diyecek?
Ben sizin adınıza çok üzüldüm. O kadar çabaya rağmen bir de üstüne anneye şiddet gösteren bir evlatla uğraşmak çok zor. Tamam ergenliğidir, ders çalışmamasıdır vs. anlaşılabilir durumlar ama şiddet anlaşılabilecek bir durum değil. Tehlike arz eden bir durum. Sizde, oğlunuzda tedavi olmalısınız. O kadar yıpranmışsınız ki ben buradan hissettim. Terapi sizin için şart.
Ayrıca ben babaya gönderilmesi gerektiğine karşı çıkanlardan değilim. Sonuçta o da ebeveyn. O çocuğu tek yapmadınız, birazda o ilgilensin. 3 kuruşluk nafakayı vermekten bile kaçan, aciz bir adam! Haa bu durumda da çocuğunuz iyice yoldan çıkıp kötü arkadaşlar edinir mi, yanlış alışkanlıklar edinir mi? Bunları da düşünmek lazım. Baba çok ilgisiz bırakırsa veya çok baskı uygularsa kötü olabilir. Yalnız sizde lütfen oğlunuza tehditkar şekilde seni babana götürürüm bak demeyin. Daha çok olumsuz etkilenir ve sevilmediğini, istenmediğini düşünür.

Louder · 5 Haziran 2023

Blanc12 .!.:
Çok dar ve esnek olamayan bir bakış açınız var.
Tuturmuşsunuz yaşamadığınız duyguları bilemesinizde de bilemediniz. Siz bilmediğimizi nerden bilyorsunuz. İçimizde misiniz?. Siz bazı şeyleri yaşayarak öğreniyorsunuz diye insanlarında yaşayarak öğreneceğini düşünüyorsanız o sizin probleminiz.

Anne olmak yaşamadan bilinebilecek bir şey değil(miş). Ben de yeni öğrendim. İnşallah siz de tadarsınız.

Blanc12 · 5 Haziran 2023

Louder .!.:
Anne olmak yaşamadan bilinebilecek bir şey değil(miş). Ben de yeni öğrendim. İnşallah siz de tadarsınız.

Teşekkür ederim iyi dileğiniz için. Ancak insanız bazı şeyleri yaşamasakta iç güdulerimiz sayesinde az çok anlayabiliyoruz.

Khomyuk · 5 Haziran 2023

Burada yaşamayanların sert linçlerine bakmayın konu sahibi. Bebek ufakken bakmak kolay, masum bir canlının altına kaka yapması şok uyanmasıyla, kendi çocuğundan şiddet görmen aynı şey değil. Biz ufak çocuklular sizi anlayamayız şu an.
Bu Kadın da uykusuz kaldı büyüttü neticede. O Faslı geçti. Bu bambaşka konu. Uykusuzluk diye sulandırılacak bir şey değil.
Ergenlik diye küçümsenecek bir şey değil. Anneye el kaldırmak ciddi anlamda zordur. Bunu yapması ruh sağlığının iyi olmadığını gösteriyor. Sizin de o hareketten sonra duygularınızı sorgulamanız normal.
Şiddet insanın sevgisini etkiler elbette.
Lütfen anne oğul destek alın. Özellikle ergen psikiyatristi arayın.

red mercedes · 5 Haziran 2023

smolu .!.:
Tüm yorumları okudum.
Bu zaten ' böyle bir ihtimal aklıma geliyor ama gönlüm el vermiyor,bunları bunları hissediyorum,nasıl düşünmeliyim'in cevabını bulabilmek için açılmış bir konuydu.
Her ergen mi böyle bizim yaşadıklarımız mı şiddetini artırıyor acaba idi özel hayatımı burda açıp fikir alma sebebim.
Ben oğlumla sık sık konuşuyorum,'Ben yetişemediğimi düşünüyorum,seninle ilgilenemiyorum,lütfen çalış,senin güzel ve rahat bir hayat sürmeni istiyorum,seni de kardeşini de çok seviyorum ama sürekli kavga etmekten yoruldum,tek isteğim zor bir hayatın olmasın'vs vs diye...

Sevmeme konusu da o anlık bir his,bana elini kaldırdığında yada karşımda bana annesi değil de sanki arkadaşı gibi bas bas bağırdığında hissettiğim duygu.Sadece ne hissettiğimi ifade etmeye çalışıyordum.

El kaldırma sorusunu soran arkadaş ise;telefonunu bırakmadığı için almaya yeltendiğim an ,o sırada vurmuştu.

Özetle çocuğumdan vazgeçtiğim falan yok.Babası gibi olması da son isteyeceğim şey ama yetersiz hissediyorum.
Okumayan biri değilim.Okuyorum da ergen psikolojisini de dinliyorum ama pratik hayat o kadar basit değil.
Sadece şimdikinden daha büyük sorun olur mu,takibini yapamazsam lisede iyice bağımsızlığını ilan edip kafasına göre takılır mı ?
Endişelerim bunlar.
Yorumlarınız için teşekkür ederim.Anlamak zorunda değil elbette herkes.Her insan kendi hayatının dinamiklerine göre değerlendiriyor.

Çok zor süreçler yaşıyorsunuz..ama babasını kötü bilmesin diye bu sefer suçu sizde buluyor nefretini size aktarıyor bunu düşündünüz mü_? Kendi de görmesi lazım aslında

naz70 · 5 Haziran 2023

CiRiLLA .!.:
Cocugun yok ama boyle yapandan evlat olmaz, size de hayir degil bela getirir.
Ben olsam evlatliktan filan sildirirdim naparsa yapsin babasi da almiyorsa yurda gitsin.

Çocuğunuz olduğunda tekrar bu yorumunuzu gözden geçirin bence.
13 yaşında bir çocuktan bahsediliyor evlatlıktan silme falan acımasız olmuş

Damla_sidore · 5 Haziran 2023

Yani sizi de anlamak lazım sevmiyorum deseniz bile diliniz söylüyor sadece tükenmişlik hali ile kimin ne yaşadığını kimse bilemez. Çok zor bir durum ama halledilebilir zamanla bence üstüne gitmeyin psikologa götürün ergen psikologuna hem siz ne yapmanız gerektiğini danışın hem çocuğunuza da iyi gelebilir o çocuk icin tam ergenlik döneminde babası ile olan boşanma tartışma vs. Onu çok etkilemiş belli zaten ergenlik çok zor geciyor ama bence babasına gitmek istemiyorsa vermeyin ondan ne olursa olsun vazgeçmeyin o sizin parçaniz babasinda daha da kötü olabilir Allah korusun kötü aliskanlikalara başlayabilir Allah yardımcınız olsun bide bu vurma konusunda tavrınizi net koyun ben sana vurmuyorum sende bana vurmayacaksin gibi çok net olun kendinize vurdurtmayin tabiki onunla kavga etmeyin benim fikrim bu yönde birde onunla oturup konuştunuz mu neden böyle yapıyorsun oğlum zaten çok zor hayatım bana destek olman gerek lütfen bana yardımcı ol tarzında?

Louder · 5 Haziran 2023

Khomyuk .!.:
Burada yaşamayanların sert linçlerine bakmayın konu sahibi. Bebek ufakken bakmak kolay, masum bir canlının altına kaka yapması şok uyanmasıyla, kendi çocuğundan şiddet görmen aynı şey değil. Biz ufak çocuklular sizi anlayamayız şu an.
Bu Kadın da uykusuz kaldı büyüttü neticede. O Faslı geçti. Bu bambaşka konu. Uykusuzluk diye sulandırılacak bir şey değil.
Ergenlik diye küçümsenecek bir şey değil. Anneye el kaldırmak ciddi anlamda zordur. Bunu yapması ruh sağlığının iyi olmadığını gösteriyor. Sizin de o hareketten sonra duygularınızı sorgulamanız normal.
Şiddet insanın sevgisini etkiler elbette.
Lütfen anne oğul destek alın. Özellikle ergen psikiyatristi arayın.

Ufak çocuğa bakmanın zor/kolaylığı değil ki konu. Ortada sürekli “babana veririm” diye tehdit edilen ve muhtemelen daha niceleri yüzünden şiddete meyilli hale gelen bir çocuk var. Bu istismardır, psikolojik şiddettir. Duygu sorgulamasını güzelleyecek yer değil bu konu. O çocukla empati yapınca anlıyor insan durumun vehametini. Annenin acilen destek alıp kendini toparlaması ve çocuğuna duygularını yönetmesi gerekiyor.

Ergen Oğlumun Velayetini Babasına Vermek

Popüler Üye

Guru

Yemek soğuduktan sonra masaya gelen tuzu neyleyim

Üye

Çünkü herkesin bir hikayesi var..

Nirvana

Popüler Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Aktif Üye

Popüler Üye

Aktif Üye

Guru

Popüler Üye

Nirvana

Guru

Nirvana

Üye

Guru

Benzer Konular