-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Ergen Oğlumun Velayetini Babasına Vermek
- Konu Sahibi smolu
- Başlangıç Tarihi
Babasının yanına gitmesinde hiç sorun yok. Çocuk ister veya babası ikna eder gel benimle yaşa der kabul eder ok. Ama velayetini babana veriyorum git bu evden denmez. Üstelik "sen gidiyorsun ama diğer çocuğum benimle kalıyor"u ömür boyu unutmaz o çocuk. Dediğiniz gibi çift olarak üremişler ama babası da istemiyor çocuğu annesi de. Hiç bir anne çocuğundan vazgeçmemeli, vazgeçecek noktaya geldiyse kendinde de hata aramalı. 23 değil 13 yaşında çocuk.
Adam dediğiniz gibi değil ama. Nafakalarını bile bölük pörçük ödeyip görüş günlerinde hiç ilgilenmeyip çocukları annesine bırakıyormuş. Kadın arayıp yardıma gel çocuğu zaptedemiyorum dediğinde kahvede okey keyfini bozmayıp gelmiyormuş. Baba keşke baba olsa da çocuğunu alıp derdiyle ilgilense. Baba umursamıyor ilgilenmiyor, anne gitsin bu evden al velayetini diyor. Konu sahibine bir kaç kez sordum, kim önce vurdu diye cevap alamadım. Kendisi çocuğa vurduysa çocuğun da kendini savunması normal. Asıl çocuk şiddet görüyor bu durumda öyle değil mi?
- 15 Eylül 2018
- 3.116
- 3.991
- 133
Bir arkadasim vardı anne baba ayrı bana demişti ki anneme gidiyorum küçücük sorunda babana git diyor babama gidiyorm annene git diyor. En son çocuk evi terk etmişti dediğiniz gibi ergen zamanlariydi halıcı dukkaninda çalışıyordu orda yatıp kalkıyordu okdr uzulmustm ki aklıma geldi. Sizin babana git o adama eder seni lafiniz okdr ağır ki babasının parasını vs bosverin bence sevgi daha ön planda olmalı ben anlamyrm zaten herkes maddiyati öne koyuyor kendiniz değişin sorun sizde maalesef ki. İletişiminiz kötü onu anlamiyorsunuz bile
Ebeveyinler koşulsuz bir şekilde çocuk yetişkin olana kadar bütün ihtiyaçlarını karşılamak ve yanında olmak zorundadır. ancak sevmek zorunda değildir. Keşke sevse ama sevmiyorsa da sevmiyordur. yapacak bir şey yok. Öbür türlü sen annesin sana şiddete uygulasa çocuğunu sevmek zorundasın demek annenin vijdanina yük bindirip daha beter depresyona girmesine neden olur.
Kadın 33 yaşında ergen oğluyla uğraşmaktan tükenmiş. Yani çocuğa sorumlularını yerine getirdiği için tükenmiş. başka türlü umrunda olmazdı.
Tüm yorumları okudum.
Bu zaten ' böyle bir ihtimal aklıma geliyor ama gönlüm el vermiyor,bunları bunları hissediyorum,nasıl düşünmeliyim'in cevabını bulabilmek için açılmış bir konuydu.
Her ergen mi böyle bizim yaşadıklarımız mı şiddetini artırıyor acaba idi özel hayatımı burda açıp fikir alma sebebim.
Ben oğlumla sık sık konuşuyorum,'Ben yetişemediğimi düşünüyorum,seninle ilgilenemiyorum,lütfen çalış,senin güzel ve rahat bir hayat sürmeni istiyorum,seni de kardeşini de çok seviyorum ama sürekli kavga etmekten yoruldum,tek isteğim zor bir hayatın olmasın'vs vs diye...
Sevmeme konusu da o anlık bir his,bana elini kaldırdığında yada karşımda bana annesi değil de sanki arkadaşı gibi bas bas bağırdığında hissettiğim duygu.Sadece ne hissettiğimi ifade etmeye çalışıyordum.
El kaldırma sorusunu soran arkadaş ise;telefonunu bırakmadığı için almaya yeltendiğim an ,o sırada vurmuştu.
Özetle çocuğumdan vazgeçtiğim falan yok.Babası gibi olması da son isteyeceğim şey ama yetersiz hissediyorum.
Okumayan biri değilim.Okuyorum da ergen psikolojisini de dinliyorum ama pratik hayat o kadar basit değil.
Sadece şimdikinden daha büyük sorun olur mu,takibini yapamazsam lisede iyice bağımsızlığını ilan edip kafasına göre takılır mı ?
Endişelerim bunlar.
Yorumlarınız için teşekkür ederim.Anlamak zorunda değil elbette herkes.Her insan kendi hayatının dinamiklerine göre değerlendiriyor.
Bu zaten ' böyle bir ihtimal aklıma geliyor ama gönlüm el vermiyor,bunları bunları hissediyorum,nasıl düşünmeliyim'in cevabını bulabilmek için açılmış bir konuydu.
Her ergen mi böyle bizim yaşadıklarımız mı şiddetini artırıyor acaba idi özel hayatımı burda açıp fikir alma sebebim.
Ben oğlumla sık sık konuşuyorum,'Ben yetişemediğimi düşünüyorum,seninle ilgilenemiyorum,lütfen çalış,senin güzel ve rahat bir hayat sürmeni istiyorum,seni de kardeşini de çok seviyorum ama sürekli kavga etmekten yoruldum,tek isteğim zor bir hayatın olmasın'vs vs diye...
Sevmeme konusu da o anlık bir his,bana elini kaldırdığında yada karşımda bana annesi değil de sanki arkadaşı gibi bas bas bağırdığında hissettiğim duygu.Sadece ne hissettiğimi ifade etmeye çalışıyordum.
El kaldırma sorusunu soran arkadaş ise;telefonunu bırakmadığı için almaya yeltendiğim an ,o sırada vurmuştu.
Özetle çocuğumdan vazgeçtiğim falan yok.Babası gibi olması da son isteyeceğim şey ama yetersiz hissediyorum.
Okumayan biri değilim.Okuyorum da ergen psikolojisini de dinliyorum ama pratik hayat o kadar basit değil.
Sadece şimdikinden daha büyük sorun olur mu,takibini yapamazsam lisede iyice bağımsızlığını ilan edip kafasına göre takılır mı ?
Endişelerim bunlar.
Yorumlarınız için teşekkür ederim.Anlamak zorunda değil elbette herkes.Her insan kendi hayatının dinamiklerine göre değerlendiriyor.
Ergenlikle beraber son bu sene başladı.
- 17 Aralık 2015
- 26.845
- 48.977
- 598
çocuğa istediğinde bir yere atılacak bir eşyaymış gibi davranmak iyi değil tabi.Ama konu sahibi zaten çocuğa bakamiyor. Öyle ki küçücük çocuktan dayak yiyor. pedagojik bilgiye de sahip değil, çocuğa 'babana vereyim de gör' diyip duruyor, çocuğu tetikliyor.
Baba desen çocuğuna para vermez, çocuğundan az büyük insanlarla içer s.çar. zaten çocuğa bakacak kişi babaanne, onun da bunlardan farklı olduğunu sanmam .
Böyle de olmaz ki
Belki yatılı okul, arkadaş ortamı falan terbiye eder çocuğu.
Bir de bugün annesini döven yarın onu reddeden, aldatan kızı bıçaklar. Allah korusun, her şey olur
babana veririm vs. kötü hissettiriyordur eminim mesele sadece maddi ihtiyaçlar karşılandığında her şeyin tam olduğunu sanmak aslında.
konu sahibesi onlar için çalisiyorum çift iş yapıyorum vs vs. diyo ama zaman geciremediginden de bahsediyor.
gecirdikleri bir iki saatlik zaman diliminin çok kaliteli olduğunuda söyleyemeyiz yinede çocuğa üzülüyorum ben şöyleki yatılı bir okula vermek seni babana veririmle aynı kapiya cikacak onun için.
cünku çocuga bir kez verilebilir vazgecilebilir bir şey olduğu hissettirilmiş.
Aslında en çok sıkıştığım konu bu.
Bize çok yakın,kendi işine sahip olmasına rağmen asla oğluyla ilgilenmeyen,konuşmayan,çocuğunu alıp da bir etkinlik yapmayan,sadece kendi havasına göre takılan birinden çocuk sahibi olmanın talihsizliğini yaşıyorum.Psikoloğa götürme işini daha ilk boşandığımızda söylemiştim ve ben o zaman çalışmıyordum henüz.'Bakarız vs 'ile geçiştirdi hep.Ne diyeyim ki Allah bana ve benim gibi tek başına ebeveynlik eden annelere yardım etsin ve hayırlı,etik değerlere sahip güzel çocuklar olmaları için yeterli bilinci ve sabrı göstermeyi nasip etsin.
- 2 Temmuz 2013
- 3.902
- 8.342
- 358
Ergen çocuklar aileyle tartışır gayet, evde sizinle yaşıyor arkadaşlarıyla değil ki. Tartışmasından rahatsız olmanız mantıklı değil, 70lerde yaşamıyoruz, neredeyse her ergen anne babasıyla tartışır ama daha öncesinde dediğim gibi vurmak başka bir şey.
Sevgi de bir ihtiyaçtır yalnız. O ihtiyaç nasıl giderilecek? Çocuğun güvende olduğunu sevildiğini ve anne babasının yanında olduğunu bilmesi de ihtiyaç. Sadece maddi değil ruhsal ihtiyaçlarını da karşılamak zorundalar. "Her ihtiyaca" bunlar da giriyor.
Her 13 yaşındaki çocuk annesine vurmuyorsa o zaman sebebini araştırmak gerek. Dayak kısmını keşke bir çözebilsek, benim tahminim konu sahibi baş edemediği durumlarda çocuğa şiddet göstermiş. Yani bugün olan bir şey değil, her çileden çıktığında vurduysa etkiye tepki görüyor olabilir. Annesi bile olsa çocuğunu dövmeye hakkı var mı bir kadının? Keşke cevap verse hayır hiç dövmedim asla vurmadım dese ona göre daha sağlıklı yorumlar yapabiliriz.
Boşanmayı bile beceremeyip çocuğun önünde bağır çağır kavga edildiyse, hakaretler savurulduysa, anne çaresiz yardımsız bırakılıp acısını çocuklarından çıkartmışsa bunun telafisini düzeltilmesini de bi zahmet yapsınlar. Babası bakmıyor istemiyor, annesi de bir enayi ben miyim ben niye çekiyorum diyor. Diğer çocuğu da problemler yaşamaya başlayınca onu da postalasın babaya veya toptan ikisini de yurda verip yenisini yapsınlar. Onlar da sorunlu çıkarsa yenilerini yaparlar. Çocuk yapmış olmak için veya anne olmuş olmak için doğurmak serbest ama zora gelince sevmiyorum napim.
Sizin yine 1 tane, bende 2 tane var üstelik benimle olduğu kadar birbirlerini de yiyorlar. Sizin geçtiğiniz yollardan geçtim hala da geçiyorum. Çok çileden çıktığınız anda hemen parlamayın. Odanıza veya mutfağa gidin su için bir şey atıştırın yani o kızgınlığınız bir sakinlesin harı alınsın. Nasıl kurtulurum yerine nasıl düzeltirim deyin. Oğlum ben de üzülüyorum yanlış bir şey yapmaktan korkuyorum lütfen yardım et deyin. Babasına vererek sorunu çözmüyorsunuz kartopunu yuvarlamaya başlıyorsunuz. Benim eşimde sorun yok ama kız oldukları için babayı hiç bir şeye dahil etmedikleri bir dönem. Her şey bana söyleniyor bana soruluyor bana giydiriliyor. Ergenlik uzmanı pedagoga lütfen götürün. 45 dk çocukla 15 dk sizle görüşüyor. Ona da ödevler veriyor size de. Ana yüreği demişler baba yüreği değil. Hastalansa , ona kötü bir şey olsa en çok sizin canınız yanar. Babasına gönderdiğinizde başına bir şey gelse ömür boyu vicdan azabı çekersiniz. Kurtarılamayacak bir yaş değil 13.
Önerinizi dikkate alacağım.Psikologla çözülecek bir mesele muhtemelen.
Buna yanıt vermiştim aslında.
Çocuklarıma şiddet uygulayacak kadar bilinçsiz ve kötü bir anne değilim.
Bu bir senedir baş gösteren bir isyan durumu sadece.
- 1 Kasım 2019
- 6.157
- 22.479
- 348
Selamlarımla...
Konuyu can havliyle açtığınızi dusunuyorum. Sanmıyorum ki oglunuzu sevmiyor ve gözden çıkarmış olun.
Ben buradan çok yorulmuş, çaresiz kalmış bir anne görüyorum. Diğer yandan da duygularıyla başa cikamayan, yardım çığlıkları atan bir evlat.
Anladığım kadarıyla baba sorumsuz, evlatlarıyla da boşanmış bir insan musvettesi.
Biliyorum zor. Oglunuzla tartışma başladığında ona bağırmak yerine sımsıkı sarılın. Muhtemelen iter sizi, ama siz sarilmakta ısrar edin. Ve onu babasina vermekle ilgili tehdit etmeyin, korkutmayin. Hatta doğru ve açık bir iletişim başlatma adına, özellikle bu konuyla ilgili özür ondan özür dileyin.
Bunların geçeceğini hem ona, hem kendinize tekrar tekrar söyleyin.
Başa çıkması daha kolay olur .
Nasihat vermeyin ona, sohbet edin. Dinleyin...
İnanın okulmus, dersmis hepsinin telafisi olur. Bu daha 13 yaşında bir çocuk!
Ayrıca ilgisinin olduğu bir spora yönlendirmenizi tavsiye ederim. Eğer bu konuda fikri yoksa, müsabakalara gidin, gitmesine izin verin ki, kendisini kesfetsin.
Sporla hem sosyallesir, hem enerjisini doğru yönlendirir , hem de disipline olur.
Fakulte hastanelerinde çalışan, ergen psikiyatristlerinden randevu alın. Gerçekten faydasını görürsünüz.
Hatta imkanınız varsa siz de destek alın.
Ve size bir müjde!
Ergenligi zor geçen çocuklar, doğru yaklasildigi takdirde olgun, mantıklı yetişkinler oluyor.
Benim kızım da eşinden boşandı ve Allah bağışlarsa 10 yaşında erkek torunum var.
Baba da sorumsuz, ilgisiz.
Bilmiyorum biz neler göreceğiz, yaşayacağız...
Allah bütün evlatlara güzel günler göstersin, annelere de...
Konuyu can havliyle açtığınızi dusunuyorum. Sanmıyorum ki oglunuzu sevmiyor ve gözden çıkarmış olun.
Ben buradan çok yorulmuş, çaresiz kalmış bir anne görüyorum. Diğer yandan da duygularıyla başa cikamayan, yardım çığlıkları atan bir evlat.
Anladığım kadarıyla baba sorumsuz, evlatlarıyla da boşanmış bir insan musvettesi.
Biliyorum zor. Oglunuzla tartışma başladığında ona bağırmak yerine sımsıkı sarılın. Muhtemelen iter sizi, ama siz sarilmakta ısrar edin. Ve onu babasina vermekle ilgili tehdit etmeyin, korkutmayin. Hatta doğru ve açık bir iletişim başlatma adına, özellikle bu konuyla ilgili özür ondan özür dileyin.
Bunların geçeceğini hem ona, hem kendinize tekrar tekrar söyleyin.
Başa çıkması daha kolay olur .
Nasihat vermeyin ona, sohbet edin. Dinleyin...
İnanın okulmus, dersmis hepsinin telafisi olur. Bu daha 13 yaşında bir çocuk!
Ayrıca ilgisinin olduğu bir spora yönlendirmenizi tavsiye ederim. Eğer bu konuda fikri yoksa, müsabakalara gidin, gitmesine izin verin ki, kendisini kesfetsin.
Sporla hem sosyallesir, hem enerjisini doğru yönlendirir , hem de disipline olur.
Fakulte hastanelerinde çalışan, ergen psikiyatristlerinden randevu alın. Gerçekten faydasını görürsünüz.
Hatta imkanınız varsa siz de destek alın.
Ve size bir müjde!
Ergenligi zor geçen çocuklar, doğru yaklasildigi takdirde olgun, mantıklı yetişkinler oluyor.
Benim kızım da eşinden boşandı ve Allah bağışlarsa 10 yaşında erkek torunum var.
Baba da sorumsuz, ilgisiz.
Bilmiyorum biz neler göreceğiz, yaşayacağız...
Allah bütün evlatlara güzel günler göstersin, annelere de...
Son düzenleme:
Annesi tarafından kaybedilmiş bir kız çocuğu olarak okudum gözlerim doldu …. Kızınız çok şanslı sizin gibi bir annesi olduğu için.. bi kere de benim için onu öpüp çok sevdiğinizi söylet misiniz …inanın çok değerli bir cümleniz bile.. Keşke tüm anneler sizin gibi olsa..
- 15 Şubat 2015
- 13.342
- 47.031
- 798
Velayeti vermek yerine herhangi bir devlet hastanesinin psikiyatristinden randevu alin, kendiniz gidin. Cocuga nasil davranayim, nasil adim atayim, cocugun psikiyatriste gelmesi icin nasil ikna edeyim diye sorun.
Cocuk tabiiki babada kalabilir ancak bunu tehdit unsuru olarak kullanmak cocugunuzu kaybetmenize sebep olur. Hele erkek cocuklarinda bu durum daha tehlikeli bir hal aliyor.
Oglunuzun simdiki davranışlarının en buyuk sebebi bosanma sonrasi anne-baba iletisiminin bozuk olmasi. Velayeti vermek yerine yaz tatilinde oglunuzu babasina gonderebilirsiniz belki ikisi arasındaki bağ dahada kuvbetlenir
Cocuk tabiiki babada kalabilir ancak bunu tehdit unsuru olarak kullanmak cocugunuzu kaybetmenize sebep olur. Hele erkek cocuklarinda bu durum daha tehlikeli bir hal aliyor.
Oglunuzun simdiki davranışlarının en buyuk sebebi bosanma sonrasi anne-baba iletisiminin bozuk olmasi. Velayeti vermek yerine yaz tatilinde oglunuzu babasina gonderebilirsiniz belki ikisi arasındaki bağ dahada kuvbetlenir
- 15 Şubat 2015
- 13.342
- 47.031
- 798
Yorumlara goz gezdirdim cok sert oneriler var. Bir onceki yorumumda yazdigim sey tekrarlamak istiyorum. Ebeveynlerin bosanmasinin ardindan duzgun kurulamayan iletisimin kiz ve erkek cocuklarinin uzerinden farkli etkileri var. Erkek cocuklari icin bu sonsuz ofke olarak ortaya cikiyor. Su an yasadiginiz seylerde babanin ve sizin rolünüz var. Cezalandirmak yerine lutfen profesyonel bir destek alin. Dedigim gibi maddi durumunuz elverissiz ise devlet hastanesinde psikiyatristten fikir alabilirsiniz.
- 20 Şubat 2019
- 1.348
- 2.589
- 133
Keşke evladını bu hale biz getirdik galiba ne yapabilirim diyen bir kadın olsaydınız oğlumu galiba sevmiyorum diyen bir anne hayal bile edemiyorum ic dünyasında kopan fırtınaların dışa vurumu bu sizde sevmeyerek müthiş bir canavar yaratıyorsunuz.. verin oğlunuzu bir ömür nefret edecek sizden keşke ikinciyi dogurana dek eşinize baksaydıniz adam mı diye .. Ben de çok zor süreçlerden geçtim eşim ikinciyi direniyor ve her ay o lanet iğneyi vurunuyirum çünkü eşim ikinciyi asla hakeden biri değil .. TeK cocukla bile burnumdan geldi hersey ama adamlar hep ister siz ikinciyi ne demeye yaptınız? Zaten 2 yaşında bosanmissiniz hani hiç mi anlamadınız dicem ama....
- 21 Eylül 2021
- 3.629
- 10.586
- 158
- 30
