doğru yani kirada olsak ve ben evlenip gitsem annemi beş parasız mı bırakıcam? tabii ki hayır. krediyi sorun edecek olan onu da eder o zaman her türlü.Mayıs Haziran gibi faizler düşecek diye bir beklenti var , biz 100. O00 peşinatla 500.000 TL ev aldık . Yarısı bitti bile .
Çok zorlanırsanız yapılandırırsınız. Allah korusun ölürseniz zaten sağlık sigortası yapılıyor ve borçlar siliniyor ayrıca ödediğiniz miktar geride kalanlara iade ediliyor .
Evleneceğiniz kişi sorun edecekse her türlü eder , benim babam bana kredi çektirmişti bugünün parasıyla 80.000 kadar ve ben bu parayı nişanlı+ evliyken ödemiştim . Eşim şu ana kadar sorun etmedi .
Bugün almaya cesaret edemediğimiz şeyler yarın pişmanlık oluyor maalesef.
Hem annenizin bir güvencesi olur . Hem de sizin için birikim olur .
Biz de kredi veriyoruzhanımlar merhaba, şu an bu konu hakkında en doğru kişilere yazdığımın farkındayım. çünkü durum ev almakla alakalı. burada da ev alan, almak isteyen, ev borcu ödeyen yığınla kadın var. sizlerin fikirleri, deneyimleri benim için çok önemli bu sebeple. sorularıma birinci ağızdan cevaplar alacağımı biliyorum. uzatmadan konuya gelelim.
annem ve kardeşimle yaşıyorum, 27 yaşındayım. özel sektörde 3 senedir aktif biçimde çalışıyorum. bekarım, ufukta evlilik de yok
annem esnaf, onun işiyle alakalı detayları yorumlarda soranlara söyleyebilirim en azından konunun ilk mesajında uzatmak istemiyorum.
biz son zamanlarda ev alma kafasına girdik zira kiracıyız ve özellikle annemin hayatı boyunca kiracı olması onu çok yormuş vaziyette. allaha şükür kiramızı rahatça ödüyoruz birlikte bu arada kiramız şu an 1500 aylık. ama genel anlamda kira insanı yoruyor, kiracı olmak yoruyor biliyorsunuz ve en çok yoran kısmı zamlar + hayatınız boyunca kira ödemeye devam etme gerçeği. neyse konuşuyoruz işte kendi aramızda, annemin birikmişi var o parayı 140-150 bin vs yapmak istiyor 1 sene içinde ve peşinat +kredi ile bir ev alalım diyor. krediyi bana çektirecek çünkü kendisi bankalarla zamanında pek iyi anlaşamadı. ben temizim o konuda.
her ne kadar sonunda şu dünyada bir mülk sahibi olma fikri kulağıma hoş gelse de hayatın bazı gerçekleri beni korkutuyor. misal 8-10 sene kredi ödesek ve bu ödeme 3-4 bin civarında olsa. benim maaşım 3.500. ikimiz de çalıştığımız süre boyunca her ay ev kredisi sorun olmaz. ama ben böyle değişik değişik şeyler düşünmeye başladım. gözüm korkuyor. bu haklı bir korku mu bilmiyorum. anneme veya onun işine bişey olsa kredi komple tamamen benim üstüme kalacak. çalışarak kazandığım para yetmezse ne yaparım? işle alakalı kafamda farklı planlar, fikirler de var bunları henüz hayata geçirmedim. aslında bu sorun gelirimi arttırmamla çözülebilir ve ben ev alınsa da alınmasa da zaten kazancımı arttırmak için projelerimi hayata geçireceğim ama korkuyorum işte.
bir de işin şu yönü de var. ben evlenmeyi bugüne dek hiç düşünmedim, zaten aday falan da yok. evlenmesem de olur o konuya takık biri değilim. ama madem gerçekleri düşünüyorum o halde ben yarın öbür gün biriyle evlenmek istesem bu kredi borcu sıkıntı yaratır mı? yani o adama da haksızlık değil mi evlenince birlikte yaşamayacağımız ev için ödeyeceğim krediler vs. burada da konusu açılıyor. ailesi için bu tarz borçlar altına giren sevgililer, nişanlılar sıkıntı oluyor karşı tarafa. doğruya doğru yani. özetle yarın öbür gün ben kendim yuva kurayım desem bu kredi borcu bana engel olacak. yanlış mı düşünüyorum? e şimdi diyeceksiniz ki annen var birlikte ödeyeceksiniz. allah gecinden versin annem ölürse ne yapacağım? kendi başıma kalacak o borç. altından nasıl kalkabilirim korkuyorum. çünkü ölmesi halinde şu anki işiyle alakalı bize bir pay vs düşmeyecek. (bu kısmı sormayın lütfen neden diye, karışık)
bunları ince hesap peşine düşmek gibi algılamayın hayatın hem iyi hem de kötü taraflarını düşünüyorum. nolursa olsun sonuçta ev, evdir. devamlı değeri artar. ben sadece bu kadar büyük bir borcun altına girmek mantıklı bir şey mi, sizler nasıl yapıyorsunuz onları merak ediyorum.
ha ev almasak hayat boyu kirada takılacağız maalesef. çünkü biz yapmazsak başka yapacak insan yok ailede.
ve şu gerçek de var, yine kendim için ben yapmazsam kimse benim için bir şey yapmayacak. biz öyle halasından, dedesinden mirası olan insanlar değiliz.
sizce düşüncelerim, endişelerim saçma mı? yoksa mantıklı mı? ne yapayım ben bu işten vaz mı geçeyim? annem bayağı bi iştahlandı. bu sene içinde almak istiyor sürekli fiyatlar arttığı için. hatta dün ağzını aradım ya belki bana kredi vermezler gelirim az gelir gözlerine dedim, sorun değil banka müdürü tanıdık var gerekirse onunla hallederiz bile dedi. yani etrafımda mal mülk sahibi olanlara bakıyorum, bizden daha kötü durumdakiler bile cesaret edip bu tarz şeylere giriyorlar. risk almadan da kazanç olmuyor malum. ben bugüne kadar hiçbir şeyin hazırına konmadım, yoktu çünkü. ne araba ne ev, ne bir yerlerden kalan emekli maaşı vs. ev alsak da almasak da ben hiçbir şeyin hazırına konmamaya, istediğim ne varsa çalışarak ve bir şekilde borçla harçla kendim yapmak zorundayım. eğer ben korkar ve vazgeçersem o ev alınmaz. birikim de değerlendirilmemiş olur enflasyon çıkmış %16, para her gün değer kaybediyor hanımlar biliyorsunuz. hani o paranın değerlendirilebileceği başka bir durum yok demek istiyorum.
fikirlerinizi bekliyorum.
anlıyorum söylediklerinizi.
kardeşimle bozuşmamak için hiçbir şey sahibi olmayalım yani? çünkü bu işe girişmemek bu anlama geliyor.
Evi araştır ve al derim ben. Ömür boyu kirada oturulmaz geliriniz toplamda düşük değil rahatça ödersinizbence biz ölmemek için uğraşalım :) o hesaba geliyor yani hayatta her şey aslında.
Benim de aylık ödemem 2600 gibi ben o hesaba 3000 atıyorum heray kredimi oylemis gibi düşünüyorum, hem birikim oluyor hem yıllık sigortaları vb. Ödeniyortabi tabi annemin bana hiç ihtiyacı yok aslında. onun durumu daha iyi yani.
bence biz o kredileri öderiz, o kenara para da atar. şu an 1500 lira veriyoruz kiraya, kasımda zamlanacak. 1800 falan olur herhalde. 1500 için hiç zorlanmadık. kredi 3000 olsa yine zorlanmayız. iki kişi olmamızdan mütevellit tabii.
yani bizim bir haftadır her akşamki konumuz evo konuya nerden nasıl geldik hala anlamadım ama hep ev konuşuyoruz. annemin gözleri parlıyor resmen. işine daha çok sarıldı sanki. şikayet ede ede çalışmasına rağmen birikim yapabiliyorsa kendi evi olunca da yapar bence. esnaf neticede, işine ne kadar sarılırsa o da o kadar kazanacak. işin psikolojik boyutu da var diye düşünüyorum.
siz de çok iyi yapmışsınız bu arada. zaten ben hiç ev aldığıma pişmanım diyeni görmedim.
bendeki kıvılcımı ateşleyen şu oldu: komşum balkonda telefonda konuşuyordu ve telefondakine ev aldığını haber verdi. ama o kadar normal bişey gibi söyledi ki anlatamam. sanki pazardan elma aldım gibi söylediben de o esnada kendime dedim ki hee wurstria millet ev alsın sen de marketten çikolata al anca.
Tapusu kendinize ait bir ev alabilirsiniz,yatırım amaçlı tapusu kendinize ait bir arsa alabilirsiniz, araba alabilirsiniz,hisse senedi , altın, bitcoin alabilirsiniz...anlıyorum söylediklerinizi.
kardeşimle bozuşmamak için hiçbir şey sahibi olmayalım yani? çünkü bu işe girişmemek bu anlama geliyor.
Biz öğrenci evindeyken ampul patlasa öder, kiradan düşerdik. Emlakçı tesisatci getirirdi,emlakçı oderdi. Biz emlakciya öderken de bizim kiramizdan da düşerdi ev sahibine gönderirdi. Yani bence böylesi daha mantıklı. Belki uzun yıllar oturan aileler için kendileri ödemek daha uygun olabilir ,çünkü zaten uzun yıllar kullanmistir ve kiraya az zam geldiği için yeni kiracılardan daha az ödüyordur.kombi konusunda haklıymış kombiyi size çalışır durumda verip siz kullanırken bozulduysa tabii ki siz yaptırmak zorundasınız.
hem kiracı hem ev sahibiyim ama maalesef ev sahibi bu konuda haklı
anladımTapusu kendinize ait bir ev alabilirsiniz,yatırım amaçlı tapusu kendinize ait bir arsa alabilirsiniz, araba alabilirsiniz,hisse senedi , altın, bitcoin alabilirsiniz...
Ama ortak ev..
Şöyle olabilir; Herkesin ödeyeceği miktar belli olur ve yazılı olarak herkesin ortak payı olduğu belli olur. Ödenen miktar net olduğu için kimseye itiraz hakkı kalmaz.
Zaten üçe bölününce ödeyecek para daha az olur, zamanla enflasyona yenik duser ve daha daha az olur. Böylece evlensen de, ülkeden de taşınsan ödemeye devam edersiniz. Hem annenin başını sokacağı evi olur,hem de kavga dövüş olma ihtimali azalır
Ama diğer türlü çok sıkıntılı.
Misal, bahssettigim arkadaşım (atıyorum) 6 sene kendi ödedi, kalan son 4 yılı kardeşleri ödesin istedi ve kardeşleri mis gibi beleşe yaşarken birden her ay ödemesi gereken yüklü bir miktar olunca istemedikleri için kavga çıkarttılar. Ki haksız degiller, kime durduk yere 'artik her ay 3bini siz ödeyin,hadi bana çaaav' deseler,kimse istemez,hircinlasir.
Öte yandan, evdekilere göre, kız krediyi çekip ödüyor ama tüm maaşını krediye gömdüğü için ailesi ona bakıyor. Yani soyle, mesela siz 'kardesimi hiç karistirmayayim,annemle ortak tapu Alayim' deseniz,her ay 3bini krediye verseniz,anneniz de kendince bir miktar para verse eve giren para azaldığı icin evin tüm yükü kardeşin üzerine gelecek ve görünmeyen bir masrafı olacak. Oysa masrafı arttığı halde evde hiç payi olmayacak. Bir süre sonra kendini enayi gibi hissedebilir, pay sahibi olmadığı için uzulebilir.
çok insani bir durum...
Bir söz vardı ya, avukatın biri demiş; bütün davalar birbirine güvenen insanlar arasinda olur diye.
Bu işler böyledir, yüklü bir para söz konusu...
Ne yaparsanız ödenecek rakam NET olsun, kimin ne payı olduğu NET bir şekilde yazılı olsun - ki , kafalarda soru işareti kalmasın.
çok insaflıymış sizinkilerBiz öğrenci evindeyken ampul patlasa öder, kiradan düşerdik. Emlakçı tesisatci getirirdi,emlakçı oderdi. Biz emlakciya öderken de bizim kiramizdan da düşerdi ev sahibine gönderirdi. Yani bence böylesi daha mantıklı. Belki uzun yıllar oturan aileler için kendileri ödemek daha uygun olabilir ,çünkü zaten uzun yıllar kullanmistir ve kiraya az zam geldiği için yeni kiracılardan daha az ödüyordur.
Ama bir senelik kiralayan biri olarak ben ne mutfak dolabını yaptırırdim,ne kombiyi,ne akan tavanı. 3 ayrı ev değiştirdim ,hiç birinde de ben ödemedim. Hatta onu geç, apartman parasını bile (merdivenci abla ve elektrik) kiradan duserlerdi
iç sayfalarda söyledim görmemişsinizdir muhtemelen. biraz birikimim var kendim için :) dımdızlak değilim yani.Girin girin de full maaşla değilBugün evlenme isteğim yok diyorsunuz yarın evlenmek istetecek biri çıkar eş ailesine mahcubum diye konu açmayın. Evlenirken de para gerekiyor ufak bin tl iki bin tl bir opsiyon oraya da kalsın.
komşu tamamen sürpriz yumurta işte.Biz de kredi veriyoruz
Çok detaylı düşününce hepimiz için söylediğiniz durumlar geçerli ama dediğiniz gibi düşünüp ev sahibi olmam daha mantıklı gelmişti
Ha şimdi sorarsanız ben ev yerine araba almış olmayı tercih ederdim büyük şehirde yaşıyoruz çocuklarımız var ve toplu taşımalara binmekten bıktım kucağımda minicik bebekle kar kış yağmur demeden
Ya taksi tutuyoruz (çoğunlukla) ya da toplu taşıma..
Ben gençlik yıllarında bu kadar borç içinde kalınmasından yana değilim ve ben çok uyguna almış olmama rağmen (daha evim şuan 2 katına çıktı) şuanki aklım olsa kiracı olurdum çünkü zamanla evle komşularla ilgili sorunlar da çıkıyor ama çakılısınız kıpırdayamıyorsunuz bir yere..
Komik değil yalnız. Ben gayet de doğru okumuşum evlenseniz bırakıp gitmek zorunda kalacağınız bir ev için 10 yıl hem de kendinize 3 kuruş bile bırakmadan bağlamayın kendinizi. Herkes kirada. Girecekseniz de 2binden yukarı girmeyin. Sakınyanlış anlamışsınız tekrar okuyun.
annemle birlikte ödeyeceğiz krediyi. ama anneme bişey olursa kredi benim üstüme olacağı için ben bu borçla baş başa kalırsam altından nasıl kalkarım diyorum konunun ana fikri bu. bir paragraf yazdım o kadar bir sürü detayı var, fikir alışverişi yapıyorum
endişeden kastım bu yani.
ben ondan bahsetmiyorum aslında da neyse, yorumunuz için teşekkürler bu da değerli bir bakış açısı :) anladım ne demek istediğinizi, dikkat ederim o konuya.Komik değil yalnız. Ben gayet de doğru okumuşum evlenseniz bırakıp gitmek zorunda kalacağınız bir ev için 10 yıl hem de kendinize 3 kuruş bile bırakmadan bağlamayın kendinizi. Herkes kirada. Girecekseniz de 2binden yukarı girmeyin. Sakın
çok teşekkür ederim yorumunuz için :)Senin geçmeyi düşündüğün yoldan geçmiş hatta yolun sonuna gelmiş bir üye olarak cevap vereyim yardımcı olurum umarımöncelikle ekonomik durumumuzdan bahsetmek gerekirse biz de kendimizi bildik bileli kiradaydık ve kiracı olmak gerçekten zor. Hep kendi evimiz olsun hayalini kurduk ama maalesef bizim de ekstra gelirimiz mirasımız falan yoktu. Üstüne babam da devamlı çalışan sorumluluk sahibi bir insan değil. Annem ve kızları olarak bizler aldığımız üç kuruşla bir yandan kira öde bir yandan giderleri karşıla azıcık da birikim yaparak hayatımızı devam ettiriyorduk. O birikimler damlaya damlaya göl oldu. Bizler de çalışmaya başlayınca elimizde yeterli nakitimiz oldu. Üstüne ben de memur olarak atanınca kredi çekmeye de cesaret ettik. Benim üzerime krediyi çektik o zaman faizlerin en düşük olduğu zamandı. Vaadesini de çok uzun tutmadık yıllarca maaşım borca gitmesin dye. İlk başlarda maaşımın neredeyse tamamı krediye gidiyordu ama ailem de destek oldu hiç bir şeyden geri kalmadım kıyafetimi de aldım tatile de gittim. Zamanla maaşıma zam geldikçe elime para da kalmaya başladı. Ben de birikim yapmaya başladım bile. Arkadaşların dediği gibi alınmış alınmıştır. Ne kadar erken alırsan o kadar iyi. Şu zamanda borca girmeden bir şey sahibi olunamıyor zaten bizim gibi insanlar için. Üstüne geçen zamanda ev fiyatları katlandı. Şimdi aldığımız evi satmak istesek faizini fazlasıyla karşılar üstüne karımız. İçim de çok rahat. Annemin kendine ait bir evi oldu. Bu evden ayrılsam da gözüm arkada kalmaz. İlk kredi çektiğinde çok uzun geliyor zaman. Ne yapcam ya parasız kalırsam ya şöyle olursa dye aklından olumsuz senaryolar da geçiyor ama zaman çok hızlı akıyor. Hemen ödenip bitiyor üstüne mal sahibi oluyorsun. En önemlisi güvende hissediyorsun maddi anlamda. O yüzden en kısa sürede almaya çalışın. Bir de tercihiniz mümkünse site tarzı yönetimi olan kuralları olan binalar olsun. Biz tekli binalardan aldık o zaman can haliyle ama toplu yaşama kültürünü bilmeyen apartman sakinleri yüzünden rahatsız olduğumuz zamanlar oluyor ve böyle tekli binalarda yönetici de çok uğraşmıyor ya da bizimki öyle.
Rica ederimçok teşekkür ederim yorumunuz için :)
kredilerde başlangıçlar hep zor oluyor.
300 küsür öğrenim kredisi ödüyorum. işe ilk girdiğimde çok canımı sıkıyordu. işsiz kalırsam 300 lirayı ödemekte zorlanır mıyım, napıcam annemden mi isticem bu yaşta falan diyordum. şimdi benim de maaş artışlarımla beraber o kadar devede kulak kaldı ki. yani ben her sene zaten 300'ün 2-3 katı zam alıyorum maaşıma. o an öyle düşünmüyor ama insan :)
evet bir de elaleme yapılan bir şey değil bu, tapusunda benim adım yazacak. alınca kimseye hibe edilmeyecek ki. ben otururum veya oturmam ama o ev durur sonuçta.Rica ederimevet aynen öğrenim krediniz de olduğu gibi bu da başta gözünüzde büyüyor ama başladığınızda bitmiş olacak çabucak geçecek emin olun ve öğrenim kredisinden farklı olarak elinizde bir eviniz olacak. Ayrıca bu kredi sizin kendi hayatınızı kurmanızı da engel değil olmamalı bunların hesabını yapacak adamla da evlenmeyin zaten. Evet karşı tarafın açısından düşününce de haklı geliyor gözümüze. Biz nasıl eşimizin yıllarca kendi oturmayacağı eve maaşını bağlamasını istemiyorsak o da istemeyebilir ama daha evlenmeden sevgilisinin maaşının hesabını yapmak evlenince eşinin maaşına el koymayı düşünmek de bir erkeği en itici hale getiren özelliktir bence. Ki burda da o hesapları yapan erkeklerin nasıl evlilik yürüttüğünü okuyoruz
Yani annenize değer... yarın bir gün yaşlansa emeklisi kira ödemeye yetecek mi? En azından kimseye yük olmadan oturabileceği bir evi olur ve her haliyle o ev sizin de olacak.evet bir de elaleme yapılan bir şey değil bu, tapusunda benim adım yazacak. alınca kimseye hibe edilmeyecek ki. ben otururum veya oturmam ama o ev durur sonuçta.