evet olmuyor, köreliyor sanırım duygularben 2016da yazlık bi daire almıştım. sonra komşumuz anneme gelip bi yeğeni olduğunu asgari ücret aldığını evlenirsek benim evi ödemeye devam edebileceğimi yeğeninin de evi geçindireceğini söylemiştiailecek popişimizle gülmüştük.
27den sonra sırılsıklam gözü kör aşık olunmuyor bence. hani 20 yaşındaki gibi ölürüm biterim hersey feda moduna girmezsinumarım aklına, kalbine, dünya görüşüne uygun birini bulursun ve çok mutlu olursun
ben bu yorumu konu 14 sayfa olunca yazdım.
konuyu açtığımdan beri bir sürü yorum geldi.
fikir alacağım dedim, aldım.
ve içimden o cevabı yazmak geldi.
konuyu açtığımda kafam çok karışıktı ama gelen yorumlar farklı bakış açıları kazandırdı.
burası bdv, kararlı insan buraya konu açmaz. burada olmamızın amacı akıl fikir danışmak, farklı gözlerden bakış kazanmak ve durumu sonuca ulaştırmak.
14 sayfanın sonundaki yorumumu cımbızla çekmek yerine yukarıda açıkladığım şekilde değerlendirirseniz anlarsınız. sevgiler.
evet bir de elaleme yapılan bir şey değil bu, tapusunda benim adım yazacak. alınca kimseye hibe edilmeyecek ki. ben otururum veya oturmam ama o ev durur sonuçta.
peşinat artsın diye bekleyince ev fiyatları da yükselir. zaten peşinat hedefimiz 150 bin falan. henüz ulaşamadık o hedefe :)
teşekkürler
söyledikleriniz imkansız. 250 bine gecekondu bile yokizmirdeyiz.
giriş ya da bahçe düşünmüyoruz. olacaksa daha düzgün bir şey olmalı çektiğimiz sıkıntıya değsin. teşekkürler
300-400 arası düşünüyoruz 10 seneden eski olsun istemem. bu fiyat aralığına yeni binalar var, buldum. bakıcaz :)
lüks ev alalım kafasında değiliz zaten de. 300-400 eli yüzü düzgün yerler. altına mümkün değil, izmirdeyiz. kira düşünmeden kendimiz oturalım, istediğimiz gibi düzenleyip kendimiz yararlanalım istedik. biraz onu yaşamak istiyoruz açıkçası. ama bu da değerlendirilebilir bir düşünce.
en uygunları 300-400 ama 80-90 bin peşinat ile 400 binlik bir yer almak da mümkün.
dediğiniz gibi her geçen gün zorlaşıyor.
hazır işimiz sağlığımız varken yaptık yaptık, yoksa kalır. ben tek başıma da alamam ileride, çok zor.
bir de evlendikten sonra eşimle ortak ev almak istemem ya. en azından kendimi böyle bir şey için zor duruma sokmam maddi açıdan. şimdiki evliliklerde hayır yok.
bugün vazgeçersem bir daha hiç yapamam muhtemelen.
annemi acele ettirmeyeceğim. ama alalım dediğinde de geri çevirmeyeceğim açıkçası.
etrafımda sürekli iş garanti değil yarın başıma şu gelse, yarın şu olsa ne olacak diyenler sıfıra sıfır elde var sıfır modundalar.
anladım ki endişeler her konu için her zaman var. böyle devam edersek hep dipte kalacağız.
siz aşk kadınısınız anladığım kadarıyla5 haftada evlenmek bana çok ürkünç geliyor lafta bile olsa. ev borcu en azından maddi risk. sevmenin, ilişkinin, evliliğin bedelini canıyla ödeyen kadınları gördükçe, yok arkadaş diyorum. neyse benim bazı görüşlerim buradaki çoğu kişiye ters gelir, detaylandırmaya gerek yok.
yorumunuz için teşekkür ederim :)
konu zaten ev alsak mı almasak mı değil, benim bazı endişelerim, kafama takılanlar var onlar hakkında kim ne diyecek merak ettiğim, konuşmak istediğim için açtım. genç olmam, özel sektörde olmam, ülkenin hali, ev borcunun yüklü olması gibi gibi insana acaba dedirten şeyler var. konu başlığım da zaten bu endişelerim ile alakalı. hani böyle bir yola girebiliriz ama bende böyle düşünceler var anlamında. kaldı ki evet, karar verilmiş olsa da konu açabilir insan. ben bdvye konu açtığımda genelde çoğunluk ne derse onu yapıyorum. geçenlerde gözümle alakalı rahatsızlığım vardı onunla ilgili açtım, konuştuk biraz ve ben doktordan randevu aldım. daha önce yazıştığım biri vardı ama buluşma konusunda kararsızdım malum korona vs, konu açtım buluş dediler. buluşmaya karar verdim başka sebepten aramız bozuldu çocukla, iptal olmuş oldu. hatta daha da eskilere gidersek ailevi konular da var, bana ayrıl o evden dedi burda millet ve hakikaten de bir şekilde ayrıldım :)Amacım sizi eleştirmek değildi. Ama Cımbızla da çekmedim. Tüm yorumları ve sizin görüşlerinizi okudum ve zaten kararınızı vermişseniz neden konu açtığınızı merak ettim.
Belki sadece kararınızı vermiş olsanız da bu konu hakkında konuşmak istediniz saygı duyarım. Umarım hayırlısı olur hakkınızda
Anneniz değil kredi çekerken hayat sigortası yapılır .Kredi çeken kişinin ölmesi durumunda geriye kalanlar zarar görmemesi ve tabiki bankanın kendini güvence altına alması için hayat sigortası yapar .Yani çektiğiniz kredinin içinden onu keser .Atıyorum 100 bin çektiniz hesabınıza 99 .000 yatar o 1000 TL hayat sigortası içindir .Anlayabilmişimdir umarımbabamla alakası yok konunun :) annem.
niye hayat sigortası oluyor ki o kısmı anlamadım, aydınlatır mısınız? ilk kez duyuyorum da.
O sizin çocuğunuz tabiki büyütüp okutacaksınız. Elin oğlu ne demek? O evde kızınız da oturmayacak mi? Kafaya bak.Benim kızım anne ve babasına ev almak için cabalasin isterim niye istemeyim.ben okuttum ben büyüttüm gidip elin oğluna niye yedirecek acaba.banada faydası olsun isterim.biz kardeşlerimiz çalışıp annemem babama ev aldık hepimiz evlendik annem babam kirada değil.cok şükür pırıl peil evleri var kimseye muhtaç değiller emekli maaşıyla Van'ın geciniyorlar mis gibi.simdi yaşlı adam kadın kirada gezse dahami iyidi ordan oraya.bizde rahatız hepimizin evide var herşeyde bin şükür .herşey ödenir geçer biter konu sahibi annene yardımcı ol.evlensende annene yardim et ne olmuş o senin annen zaten alınan yine annenin rahatlivi için ve belkide seninde sen belki evlenmemeyecksin belki evlenip bosanacaksin hayat bu en azından ailenin bir evi olur
Tabiki okutup buyutecegim gül gibide bakıyorum.hicbir beklentim yok fakat içinden gelip yapsın tabiki çok isterim.kendi kazandığını kendi yesin ister eşine verir ister bana verir tercih kızımın.O sizin çocuğunuz tabiki büyütüp okutacaksınız. Elin oğlu ne demek? O evde kızınız da oturmayacak mi? Kafaya bak.
MaşallahEv kirası bu ay yapılan zamla 4000 olan biri olarak 1500 kira çok iyi geldi
Çok mantıklı düşünmüşsün kuzum. Durumu enine boyuna analiz etmişsin. Tapu kendi üstüne olsa dahi bu dönemler büyük borçlara girilecek dönemler değil. Önümüzü göremiyoruz. Bir de isterse kardeş vs. Olsun akrabayla ye iç ama alışveriş yapma demişler atalar.,ben evli bir kadınım bildiğin gibi eşim de iyi bir insandır ama kendi hesabımda olmayan tapusu üstümde olmayan hiç bir birikime benim demem. Hayat insanlara neler getirir bilemeyiz. 1artı 1 ler uygun fiyatlı annen rahatça öder ölene dekte oturur . Satamadığın kiraya veremediğin en az 30 sene hiç bir tasarrufta bulunamadığın mal senin olsa ne olacak? En doğru kararı vermişsin bencehanımlar merhaba :)
konumu hortlatıyorum.
sizlere yeniden anımsatmak için yazıyorum ve kafamdaki fikri paylaşmak istiyorum.
ben bu konuyu, gündeme geldiği günden beri enine boyuna düşünüyorum. zaten ilk mesajımda da bir sürü endişem vardı. bir açıdan bakınca ev sahibi olmak, mülk edinmek çok güzel. allah herkese nasip etsin.
ancak düşünüyorum işte.
ben genç bir insanım. yaşamam gereken bir hayat var. kendi çapımda çok büyük olmasa da hayallerim var. henüz hayatımın aşkını da bulmadım, nasip kısmet tabii ama bu da hayatın bir gerçeği.
düşünüyorum da aslında benim kafamdan geçenlerin benden önce annemin kafasından geçmiş olması gerekirdi.
ben anne olsam 28 yaşında genç, işinde yeni yeni para ve değer görmeye başlamış, henüz evlenmemiş evladımı 5-10 senelik bir ev kredisine kağıt üstünde bile olsa mahkum etmezdim.
krediyi kendi üstümden çekebilmenin yollarını arardım. kendimi emekli yapıp kendi hayatımda bir şeyi en azından garanti altına alıp kimseye yük olmamanın yollarını arardım.
yani etrafımdaki aileler bu tarz mal mülk şeylerini çocukları küçükken yapıyor. zira çocuklar büyüyünce o çocukların ihtiyacı olmuyor ki. çocuklar kendileri de yapabilirler.
evet, kiracı olmak zor, her sene artışları düşününce zor. ama 5-10 sene bir krediye mahkum kalmak, bu sebepten hayatın en güzel yıllarını ertelemek, ipotek etmek doğru gelmiyor bana.
düşündüm de, yapacaksa kendisi yapsın.
birikimini ayarlasın, kendine yetecek kadar, ne bileyim 1+1 falan bir ev alsın. 400-500 bin değil 200 bin falan gibi düşünün. krediyi de kendisi çeksin.
ben ihtiyacı olduğunda ona sırtımı dönecek değilim tabii ki destek olurum gücüm yettiğince. ama kendimi, senelerimi ipotek altına almak beni üzecek, bende stres yaratacak. gönlümce iş, semt değiştiremem mesela en basit örnek.
ve başka ihtiyaçlarda kredi çekmemin de önüne geçecek bir durum yaratacak. neden? anne, ben, kardeş hep birlikte 2+1 evde oturalım diye.
kardeşim üniversite sebebiyle şehir dışına gidecek belki, belki hayatını başka şehirde kuracak.
ben deseniz sıkılgan insanım, pandemi beni çok bunalttı. sayfiye yerlere yerleşip oralarda yaşamak istiyorum ciddi ciddi.
ben 5 yıllık hayallerimi düşündüğümde bu hayaller arasında şu an yaşadığım ilde yaşamak yok mesela.
artı...
sizlerin de dediği gibi bu ev alındığı zaman gerçekten kimin üstüne olacak? kim hak iddia edecek? tapusunda kimin adı yazacak?
benim adım bile yazsa annem hayatta olduğu sürece ben o evden canımın istediği gibi faydalanamayacağım.
bunca zaman bizim için ne anam ne de babam gözünü karartmış. bundan sonra da karartmasın.
tüm planlamasını kendine göre yapsın.
annemle konuşacağım, bu şekilde izah edeceğim. pandeminin yarattığı ekonomik belirsizlik de canımı sıkıyor.
bu durumda aslında buraya gelen her yorum çok haklıydı. özellikle de şu an ufukta olmasa bile evlilik ile alakalı yorumlar. belki elin adamının karışmaya hakkı yok böyle şeylere ama o da benle hayat kuran biri. hani ben kocamın, evlenelim tabii ama bi 5 sene kredi ödeyeceğim demesini istemezdim mesela. o neden istesin ki?
çok uzun yazdım okur musunuz bilemiyorum. kafamdaki fikir şu an aynen bu şekilde.
haksız mıyım?
annemin derdi tamamen kiradan kurtulmak ve hayatı boyunca yapamadığı bir şey olan mülk sahibi olmak. ben anladım onun derdini. hak da veriyorum elbette. emekliliğe yaklaşmış durumda hatta toplu bir para öderse hallolabilecek kadar yakın diye biliyorum. elde para varken bence ilk onu halledip bi maaş garantilesin. bizi işten çıkarırlar, dükkanı batar, ortağı ile bozuşur vs. ama maaşı garanti olsun. sonrasında elinde garanti maaşı ve dükkan işi varken kendine göre bir ev alsa kredisini de çok rahatça öder. çok inini dibini aramazsa 2+1 bile bulabilir. 1+1 bile olsa kardeşimle oturabilir aslında. bir odası annemin diğer odası kardeşimin olur. 1+1'ler çok daha uygun fiyatlı. tapusu da kendi üstüne olsun, miras olarak da kime isterse ona versin bana ne. kendi beğendiği tarzda bişey olsun. dizinde sorun var, yarın öbür gün yaşlanacak daha şimdiden yok giriş üstü olsun 1. kat olsun muhabbeti yapıyor. en üst kat istemem diyor mesela. e ben de yüksekleri seviyorum, giriş falan istemiyorum. semti genel anlamda pek beğenmiyorum. ortak nokta bulmak da zor. ben kalbini de kırmak istemiyorum. pandemiyi ve işlerin belirsizliklerini bahane edip bu öneriyi yapmak istiyorum ona. şu an evimizdeki eşyalar zaten yeni alındı. alsın götürsün oraya, kullansın, senelerce gider. ben de sıfırdan bir düzen kurarım kendime. borcum da harcım da kendime göre olur.Çok mantıklı düşünmüşsün kuzum. Durumu enine boyuna analiz etmişsin. Tapu kendi üstüne olsa dahi bu dönemler büyük borçlara girilecek dönemler değil. Önümüzü göremiyoruz. Bir de isterse kardeş vs. Olsun akrabayla ye iç ama alışveriş yapma demişler atalar.,ben evli bir kadınım bildiğin gibi eşim de iyi bir insandır ama kendi hesabımda olmayan tapusu üstümde olmayan hiç bir birikime benim demem. Hayat insanlara neler getirir bilemeyiz. 1artı 1 ler uygun fiyatlı annen rahatça öder ölene dekte oturur . Satamadığın kiraya veremediğin en az 30 sene hiç bir tasarrufta bulunamadığın mal senin olsa ne olacak? En doğru kararı vermişsin bence
Canım bence annene de düşünmelisin bekar iken ona güzel bir iyilik yapsan için rahat eder evlilik meselesine gelince evi kendi adına yaparsan ve ev benim ama annem kalıyor dersen sorun olmaz bence ya da evleneceğin kişiye diyebilirsin anneme ev aldım ödemem var diyehanımlar merhaba, şu an bu konu hakkında en doğru kişilere yazdığımın farkındayım. çünkü durum ev almakla alakalı. burada da ev alan, almak isteyen, ev borcu ödeyen yığınla kadın var. sizlerin fikirleri, deneyimleri benim için çok önemli bu sebeple. sorularıma birinci ağızdan cevaplar alacağımı biliyorum. uzatmadan konuya gelelim.
annem ve kardeşimle yaşıyorum, 27 yaşındayım. özel sektörde 3 senedir aktif biçimde çalışıyorum. bekarım, ufukta evlilik de yok
annem esnaf, onun işiyle alakalı detayları yorumlarda soranlara söyleyebilirim en azından konunun ilk mesajında uzatmak istemiyorum.
biz son zamanlarda ev alma kafasına girdik zira kiracıyız ve özellikle annemin hayatı boyunca kiracı olması onu çok yormuş vaziyette. allaha şükür kiramızı rahatça ödüyoruz birlikte bu arada kiramız şu an 1500 aylık. ama genel anlamda kira insanı yoruyor, kiracı olmak yoruyor biliyorsunuz ve en çok yoran kısmı zamlar + hayatınız boyunca kira ödemeye devam etme gerçeği. neyse konuşuyoruz işte kendi aramızda, annemin birikmişi var o parayı 140-150 bin vs yapmak istiyor 1 sene içinde ve peşinat +kredi ile bir ev alalım diyor. krediyi bana çektirecek çünkü kendisi bankalarla zamanında pek iyi anlaşamadı. ben temizim o konuda.
her ne kadar sonunda şu dünyada bir mülk sahibi olma fikri kulağıma hoş gelse de hayatın bazı gerçekleri beni korkutuyor. misal 8-10 sene kredi ödesek ve bu ödeme 3-4 bin civarında olsa. benim maaşım 3.500. ikimiz de çalıştığımız süre boyunca her ay ev kredisi sorun olmaz. ama ben böyle değişik değişik şeyler düşünmeye başladım. gözüm korkuyor. bu haklı bir korku mu bilmiyorum. anneme veya onun işine bişey olsa kredi komple tamamen benim üstüme kalacak. çalışarak kazandığım para yetmezse ne yaparım? işle alakalı kafamda farklı planlar, fikirler de var bunları henüz hayata geçirmedim. aslında bu sorun gelirimi arttırmamla çözülebilir ve ben ev alınsa da alınmasa da zaten kazancımı arttırmak için projelerimi hayata geçireceğim ama korkuyorum işte.
bir de işin şu yönü de var. ben evlenmeyi bugüne dek hiç düşünmedim, zaten aday falan da yok. evlenmesem de olur o konuya takık biri değilim. ama madem gerçekleri düşünüyorum o halde ben yarın öbür gün biriyle evlenmek istesem bu kredi borcu sıkıntı yaratır mı? yani o adama da haksızlık değil mi evlenince birlikte yaşamayacağımız ev için ödeyeceğim krediler vs. burada da konusu açılıyor. ailesi için bu tarz borçlar altına giren sevgililer, nişanlılar sıkıntı oluyor karşı tarafa. doğruya doğru yani. özetle yarın öbür gün ben kendim yuva kurayım desem bu kredi borcu bana engel olacak. yanlış mı düşünüyorum? e şimdi diyeceksiniz ki annen var birlikte ödeyeceksiniz. allah gecinden versin annem ölürse ne yapacağım? kendi başıma kalacak o borç. altından nasıl kalkabilirim korkuyorum. çünkü ölmesi halinde şu anki işiyle alakalı bize bir pay vs düşmeyecek. (bu kısmı sormayın lütfen neden diye, karışık)
bunları ince hesap peşine düşmek gibi algılamayın hayatın hem iyi hem de kötü taraflarını düşünüyorum. nolursa olsun sonuçta ev, evdir. devamlı değeri artar. ben sadece bu kadar büyük bir borcun altına girmek mantıklı bir şey mi, sizler nasıl yapıyorsunuz onları merak ediyorum.
ha ev almasak hayat boyu kirada takılacağız maalesef. çünkü biz yapmazsak başka yapacak insan yok ailede.
ve şu gerçek de var, yine kendim için ben yapmazsam kimse benim için bir şey yapmayacak. biz öyle halasından, dedesinden mirası olan insanlar değiliz.
sizce düşüncelerim, endişelerim saçma mı? yoksa mantıklı mı? ne yapayım ben bu işten vaz mı geçeyim? annem bayağı bi iştahlandı. bu sene içinde almak istiyor sürekli fiyatlar arttığı için. hatta dün ağzını aradım ya belki bana kredi vermezler gelirim az gelir gözlerine dedim, sorun değil banka müdürü tanıdık var gerekirse onunla hallederiz bile dedi. yani etrafımda mal mülk sahibi olanlara bakıyorum, bizden daha kötü durumdakiler bile cesaret edip bu tarz şeylere giriyorlar. risk almadan da kazanç olmuyor malum. ben bugüne kadar hiçbir şeyin hazırına konmadım, yoktu çünkü. ne araba ne ev, ne bir yerlerden kalan emekli maaşı vs. ev alsak da almasak da ben hiçbir şeyin hazırına konmamaya, istediğim ne varsa çalışarak ve bir şekilde borçla harçla kendim yapmak zorundayım. eğer ben korkar ve vazgeçersem o ev alınmaz. birikim de değerlendirilmemiş olur enflasyon çıkmış %16, para her gün değer kaybediyor hanımlar biliyorsunuz. hani o paranın değerlendirilebileceği başka bir durum yok demek istiyorum.
fikirlerinizi bekliyorum.
Emekliliğe az kaldı diyordum bence yatırımınızı anneni emekli etmek üzerine yapıp sonra o maaşla ev aşmak en mantıklısı böylece ilerde seni de zorlama evlenince aklın da kalmazCanım bence annene de düşünmelisin bekar iken ona güzel bir iyilik yapsan için rahat eder evlilik meselesine gelince evi kendi adına yaparsan ve ev benim ama annem kalıyor dersen sorun olmaz bence ya da evleneceğin kişiye diyebilirsin anneme ev aldım ödemem var diye
1 yılda hem kira ödeyip hem 50 bin biriktirecek durumdaysanız ev alın tabi ki. Kötü ihtimalleri düşünüyorsunu anlıyorum ama yolun sonuna geldiğinizde ev bu satılabilir bir şey.evet. annem çalıştığı ve yaşadığı sürece ödeme konusunda sorun yaşayacağımızı sanmıyorum. ama ona bir şey olursa ve bu borç tamamen benim üzerime kalırsa ne yaparım diye düşünüyorum.
ben ona dedim acele ediyorsun dedim. zaman geçtikçe ev fiyatları artıyor dedi.
yani bilemedim.
daha 100 bin yok ortada, ben bu sene sonuna kadar 150 biriktirebilirim diyor. ne yapayım biraz daha geciktirip birikimi 200-250 bin yapmasına mı ikna edeyim bilemedim.
aslında bir sürü farklı masraf çıkmamış olsaydı çok rahat 100 bin olurdu. tabii bunda paranın büyük kısmının altında olması da etken. ki bu miktarın aslında az olduğunu düşünüyoruz. işte bu aralar kişisel konularım kafamı karıştırıyor. adıma bilmem kaç sene kredi borcunun olması gibi şeyler. krediyi annemin çekebilmesi için ne yapmak lazım onu araştıracağım. kendi adına çekebilirse çok daha iyi olur bence. ben genç bir insanım, yarın öbür gün belki başka amaçlarla başka krediler çekmem gerekecek, konut kredisi yüzünden kağıt üstünde de olsa adımı bağlamak istemiyorum. bakıcaz.1 yılda hem kira ödeyip hem 50 bin biriktirecek durumdaysanız ev alın tabi ki. Kötü ihtimalleri düşünüyorsunu anlıyorum ama yolun sonuna geldiğinizde ev bu satılabilir bir şey.