her ne kadar ben jetonlar düşmüş desem de o dediğim sadece "bu hayatı istemiyorum" noktası içindi yoksa, "bunu istemiyorum da ne b.k istiyorum ben de bilmiyorum", tadında olabilir kendisi, gibi bir şey demeye çalışmıştım. ha evli ve 30 yaşında bir adam bu lükse sahip midir? kafa karışıklığı ve eksik ama adı koyulamayan bir şeylerle ayrılık olur mu derseniz,haklısınız. Bu eksikler çok büyük şeylerse olur tabi bence, de neymiş eksik bilemeyince işte bir şey de demek zor. Ancak şunu düşünüyorum her neyse arayışında olduğu şey (bu ister muhafazakar hayattan kayma, yeni heyecanlar keşfetme, vb. olsun, ister bir halt yemiş olsun da vicdan yapsın bilmiyorum) o kadar güçlü ki demek adam herkes tarafından kınanacağını bile bile ayrılmak istiyor. Sizi kaybetmeyi göze alıyor ki karaktersiz bir adam olsa böyle rüya gibi bir evliliği bırakamazdı, erkekler rahatlarına düşkündür. Kurulu düzenini bırakamazlar, genelde.
Bir de şunu söylemek isterim: ben lise ve üniveriste boyunca hep akademisyen olmak istedim bu benim varoluş gayem gibi bir şeydi. Çok çok başarılı bir öğrenciydim, türkiyede dereceli filan. çok şahane bir programdan (y.dışı) kabul aldım. kendimi parçalacasına da çalıştım. ama bıraktım. olmadı. içime sinmedi. sebeplerini bana sorsanız saatlerce anlatırım ama öyle büyük kocaman sebepler değil işte. (yani muadili olara dayak yok aldatma yok,gibi) Ama işte olmayınca olmadı. Herkes çok çoook üstüme de geldi, babam yüzüme bakmadı. Fakat en baştan çok da güzel başka bir düzen kurdum. Elbette o başarıları çöpe atmadım, birikim saydım, kazanım saydım. çalınmış yıllar gibi hiç görmedim. Umarım bu anlattıklarımda size ulaşan yerler olur :)