- 18 Aralık 2009
- 5.844
- 5.598
sebep her ne ise bile yazık etmiş elbet pişman da olur bu evlilik biterse baska kadın olsun olmasın pişmanlık yaşar.
sebep her ne ise bile yazık etmiş elbet pişman da olur bu evlilik biterse baska kadın olsun olmasın pişmanlık yaşar.Canm brn hicbirzaman asla yapmaz demedim bu lafi kimse icin soylemem sadece yapmadigini dusunuyorum.ama tabi yaniliyor olabilit ama yine soyluyorum ogrenmek suanki hayal kirikligimi degistirmicek ama ogrenmek isterim
Evet ya mesele alkol yada direk bu yondeki dusunceler deilki.yani ailemlede bukadar gorusmucem diyor,bayramlarda ailemi ziyaret edip tatilimi onlarla gecirmek zorunda degilim diyor vs. Vs.
Tam benim kafadan. Sürekli sevgi böceği olmak, sürekli birliktelik, mıç mıç bir ilişki, ziyaretler... Bunlar çok bunaltıcı gelir bana. Muhtemelen eşiniz de aslında böyle bir yapıdaydı ama gizliyordu kendini. Sonunda dayanamayıp patlamış olabilir. 30lu yaşlar sendromu belki. Hayatını böyle sıkıcı yaşayamayacağını düşünmüştür.Evet ya mesele alkol yada direk bu yondeki dusunceler deilki.yani ailemlede bukadar gorusmucem diyor,bayramlarda ailemi ziyaret edip tatilimi onlarla gecirmek zorunda degilim diyor vs. Vs.
Bakin size cok enteresan bisey soylucem bana ilk tanistgmz zamanlarda dediki ailemn seni sevmesini cok istyrm hep geldiklerinde bizde kalmak istesnler okadar iyi olalim okadar rahat ettirelm iyi agirlayalm.eyvallah hepte oyle oldu aradan 4 yil gecti simdi diyorki aslnda sevmeselerde olurmus.gelip kalmak istrmeselerde cokta sikinti olmazms sanirm artk benm icin onemli deil.sizce bu dusunce normal mi?Tam benim kafadan. Sürekli sevgi böceği olmak, sürekli birliktelik, mıç mıç bir ilişki, ziyaretler... Bunlar çok bunaltıcı gelir bana. Muhtemelen eşiniz de aslında böyle bir yapıdaydı ama gizliyordu kendini. Sonunda dayanamayıp patlamış olabilir. 30lu yaşlar sendromu belki. Hayatını böyle sıkıcı yaşayamayacağını düşünmüştür.
Bakin size cok enteresan bisey soylucem bana ilk tanistgmz zamanlarda dediki ailemn seni sevmesini cok istyrm hep geldiklerinde bizde kalmak istesnler okadar iyi olalim okadar rahat ettirelm iyi agirlayalm.eyvallah hepte oyle oldu aradan 4 yil gecti simdi diyorki aslnda sevmeselerde olurmus.gelip kalmak istrmeselerde cokta sikinti olmazms sanirm artk benm icin onemli deil.sizce bu dusunce normal mi?
Çok keskin bir karakter değişimi olmuş. Hani derler ya, erkekler geç olgunlaşır, 30'undan önce kişilikleri oturmaz. Sanırım eşiniz bunun epey şiddetli bir örneği. Eski yaşadığı, eski düşünce ve inanışlarına göre kurduğu hayat onu artık tatmin etmiyor olabilir. Daha özgür bir yaşantı, aileden uzak, maceracı bir eş ile dolu dizgin yaşamak istiyordur. Bu değişimden onu suçlayamayız ama ne yazık ki en çok etkilenecek olan kişi de siz olmuşsunuz. Yine de iyi tarafından bakarsak ne kadar erken o kadar iyi. Siz de kendinize uygun biri ile kendinize göre bir hayat çizersiniz, eşiniz şu an dengeli bir ruh halinde değil zaten. Gelip uğrayıp samimi davranarak sizin dengenizi de etkilemesine izin vermeyin.Bakin size cok enteresan bisey soylucem bana ilk tanistgmz zamanlarda dediki ailemn seni sevmesini cok istyrm hep geldiklerinde bizde kalmak istesnler okadar iyi olalim okadar rahat ettirelm iyi agirlayalm.eyvallah hepte oyle oldu aradan 4 yil gecti simdi diyorki aslnda sevmeselerde olurmus.gelip kalmak istrmeselerde cokta sikinti olmazms sanirm artk benm icin onemli deil.sizce bu dusunce normal mi?
Bakin size cok enteresan bisey soylucem bana ilk tanistgmz zamanlarda dediki ailemn seni sevmesini cok istyrm hep geldiklerinde bizde kalmak istesnler okadar iyi olalim okadar rahat ettirelm iyi agirlayalm.eyvallah hepte oyle oldu aradan 4 yil gecti simdi diyorki aslnda sevmeselerde olurmus.gelip kalmak istrmeselerde cokta sikinti olmazms sanirm artk benm icin onemli deil.sizce bu dusunce normal mi?
Degil tabiki.Bakin size cok enteresan bisey soylucem bana ilk tanistgmz zamanlarda dediki ailemn seni sevmesini cok istyrm hep geldiklerinde bizde kalmak istesnler okadar iyi olalim okadar rahat ettirelm iyi agirlayalm.eyvallah hepte oyle oldu aradan 4 yil gecti simdi diyorki aslnda sevmeselerde olurmus.gelip kalmak istrmeselerde cokta sikinti olmazms sanirm artk benm icin onemli deil.sizce bu dusunce normal mi?
Bu hislerin cok normal.Herkesin kendince sikintisi derdi var.kimine gore benm derdim cok basit,bana gore bazilarinin derdi dert deil. Ama sevdigin esinden ayriliyor olmak, 6yildir birlikte oldugun adamla bebek hayalleri kurup olmasini okadar ama okadar cok isterken artik olamayacagini dusunmek, hayallerinin birden yarim kalmasi,kendini birden bire koskoca dunyada yapayalnz bulmak..zor iste ne bileyim bu da bana agir geliyor.dunya donuyor,hayat devam ediyor ama sen artik ayni yerde deilsin..
Yani bosanmak isteyecegim, artik asik olmadigim belli demektir zaten. Bir de aileme ve bosanmak istedigim esime onlara mantikli gelsin diye dil dokecegim.
Adam yine 2 ay beklemis, size iyi davraniyor hala ve sizin ayrilmak istemediginizi bildigi icin sucluluk duyuyor.
Ben olsam davayi acip saatte 120 km ile kacmistim.
Belki bir anda dank etti kafasina, hayatim boyunca bu hayati mi yasayacagim dedi? Nicin olmasin?
Allah'ın çocuk vermemesi hayrınıza imiş . Derdi her ne olursan , bunun bahanesi olamaz . Sevgi bitebilir adam boşanmak isteyebilir gayet normal diyenleride anlamıyorum . Evlilik bu çocuk oyuncağı değil . O zaman evlenmiyecek , başkasının günahına girmeyecek .Herkesin kendince sikintisi derdi var.kimine gore benm derdim cok basit,bana gore bazilarinin derdi dert deil. Ama sevdigin esinden ayriliyor olmak, 6yildir birlikte oldugun adamla bebek hayalleri kurup olmasini okadar ama okadar cok isterken artik olamayacagini dusunmek, hayallerinin birden yarim kalmasi,kendini birden bire koskoca dunyada yapayalnz bulmak..zor iste ne bileyim bu da bana agir geliyor.dunya donuyor,hayat devam ediyor ama sen artik ayni yerde deilsin..
Merhaba hanımlar,
Bir süredir hep konuları okuyup acaba benim yaşadıklarıma benzer bişeyler var mı ne yapmalı, ne düşünmeliyim diye çırpınıyorum. En sonunda bende yazmaya karar verdim.
Eşimle 1 buçuk yıllık söz, nişan evresinden sonra çok severek evlendik.4 yılımız bitmek üzere. Genel olarak çok uyumlu, iyi anlaşan, maddiyat sıkıntısı olmayan, birbirine her anlamda yakışan etrafımızda çok sevilen bir çifttik. Özellikle en büyük şansımız iki aileninde birbirini ve bizi çok sevmesi olabilir. Kayınvalideme annecim diye hitap ederim okadar iyiyiz. İkimiznde güzel meslekleri var. Bundan 2 ay önce misafir dönüşü eşim ayrılmak istediğini ve kararının çok net olduğunu söyledi, evden ayrıldı. yaklaşık 2 aydır ayrıyız. Ailesi şehirdışında olduğu için bekar bir arkadaşınn yanında kalıyor. Neden olarak beni sevdiğini herşeyin iyi olduğunu fakat içinde bir eksiklik olduğunu ve artık böyle bir hayat istemediği söyledi. Ben hayatımın şokunu yaşıyorum tabiki. 1 yıldır bebek için uğraşıp didinirken ve okadar heves heyecanla beklerken evliliğimin bitiyor olması çok canımı acıtıyor. Eylül sonunda anlaşmalı olarak boşanmak için dava açacakmış. Ailesi, benm ailem herkes perişan tabi ama çok kararlı kimsenin elinden bişey gelmiyor.Tüm ailesi, tüm arkadaşları sırtını döndü, iyi karar ver pişman olacaksın diyorlar ama hala aynı.(Herkes gerçekten beni çok sever, annesi tek suçun çok iyi olmaktı kızım diyor.)
*Eşim maneviyat olarak çok zayıfladı, gerçekten farklı bir hayata doğru gidiyor onu hissediyorum. Hayatında başka bir kadın olmadığına eminim ama bu olmayacak anlamına gelmiyor. Sadece şuan yok onu biliyorum.
*Ben kesinlikle içki kullanan bir eş istemem o da içmiyor inançlı ama ilerde içebilirim diyor sanırım özgür olmak istiyorum diyor.
*Seni çok seviyorum ve özlüyorum ama birbirimiz olmadan daha mutlu olacağız gibi hissediyorum diyor.
*Allah rızasıymış, bana yaptığı haksızlıkmış, herkesin üzülmesiymiş şuan umrunda değil ama çok pişman olabilirim onu da hissediyorum diyor.
*Tüm bunların yanında bazen eve eşya almaya geldiğinde sımsıkı bana sarılıp biraz daha doyayım sana,seni özlüyorum diyor.
*En son eve geldiğinde ikimizde hıçkıra hıçkıra ağladık. Ama yapamıyorum işte diyor ısrarla.
Biz 4 yıllık evliliğimzde bir kere tartıştığımızı, bir kere sarılmadan uyuduğumuzu veya bir kere arkadaşlarımızla ayrı ayrı takıldığımızı bilmem.Tüm hayatımız o da bende istediğimiz için birlikteydi.
Şimdi ben rüya gibi giden evliliğimn bir anda bitiyor olmasına mı, şu saatten sonra hayatıma nasıl devam edeceğime mi, hala çok sevdiğimemi, en büyük hayal kırıklığıma mı,haksızlığa uğramama mı yanayım. İçimde ki ateş sönmüyor, acım dinmiyor.. Sadece dua'larla ayakta durup bunun imtihanım olduğunu kabullenebiliyorum. Ne ailem, ne arkadaşlarım kimseyle görüşemiyorum utanıyorum, eziliyorum kendimi eksik hissediyorum.Yapayalnız bu süreci atlatmak daha kolay geliyor. Çünkü kimse anlayamıyor acımı.
Siz söyleyin bana bişekilde aynı acılar, aynı hisler aynı duyguları yaşamış insanlar olarak.. Acım nasıl dinecek? Nasıl eski ben olabileceğim?