Aslında nerden başlayacağımı bilmiyorum. Biliyorum ne dertler var ama son 2 aydır o kadar kötüyüm ki gözlerimde yaş kalmadı. Dertleşmek belki iyi gelir..
Ben bu sene mezun oldum Mersin Üni.den. Normalde Ankara'da ailemle kalıyorum ve 23 yaşındayım. Babam memur ve 3 kardeşiz. Haliyle maaş yetmiyor. Şubat ayında yüksek lisansa başlamak için tekrar mersine gideceğim. Fakat çalışmam da lazım. Ücretli öğretmenliğe umut bağlıyorum geçinebilmem için çünkü 1 buçuk yıllık bi sevgilim var ve hayatımda tanıdığım en güzel insan o. Başka işlerde daha doğrusu erkeklerin yoğun olduğu bilmediğim yerlerde çalışmamı herkesle muhattap olmamı istemiyor. Kendisi de İskenderun'da yaşıyor, dgs ye 4 yıllığa tamamlayacak ön lisansını. Aslında o benden 2 yaş küçük. Başta önemsemesem de ilerde büyük sıkıntılar olacağının farkındayım. Çünkü beni zengin biri olduğunda evlendirmek isteyen bi babam var. Ayrıca teyzem ücretli öğretmenlikten alacağım maaşla geçinemeyeceğimi söylüyor.
Şimdi erkek arkadaşımın şöyle bir karakteri var. Lisansı bitmeden, askerlik yapmadan, evini almadan, iyi bir maaşı olmadan ailemin karşısına asla çıkmaz. Tamam ben buna sonuna kadar hak veriyorum. Ama bi yandan da nerden baksak benim 7-8 yıl uzaktan bi mücadele vermem gerekiyor ve biz kavga ettiğimiz zaman çok ağır oluyor. Asla birbirimize küfür etmesek de yıpranıyoruz. Ben herşeye göğüs gerebileceğimi düşünüyorum ama bu kişisel kavgalarımız beni sağlığımdan etti. 2 aydır dökülen saçımın haddi hesabı yok. Çenemde kist oluşmuş çok ağrım var uyuyamıyorum günlerdir akşama belki ameliyat olacağım. Ve devlet hastaneleri çok uğraştırdığı için özele gidicem bunu bile babam nasıl ödeyecek dert ediyorum. Babam yıllardır bel fıtığı ve sinirleri artık yıpranmış. Sürekli bağırıyor bize küfür ediyor. Annem de 1 aydır bel fıtığı çekiyor. Bu yüzden bütün ev işleri bana bakıyor aynı zamanda ALESe hazırlanıyorum. Annemle oruç oruç alışveriş yapıyoruz babam bi ton laf ediyor gene mi masraf diye sanki kendimiz için yapıyoruz..
Erkek arkadaşım benden yıllarca uzak kalamıcağını söyleyip mersinde ev tutma fikrini attı ortaya. DGS kazanamasa da açıktan tamamlayacak. İkimiz de hem çalışıp hem okuyacaktık. Fakat benim okulum tarsusta ve iş imkanı zor. O yüzden yenişehirde kalalım bi şekilde bu hayata göğüs gerelim dedik. O kadar çok umudum vardı ki evden uzaklaşacaktım huzura kavuşacaktım. Ama dün birden ben senin için mersine geliyorum yoksa her yeri yazar giderim ama seni orda yalnız bırakmak istemiyorum dedi. Sonra da sen hergün nasıl trenle gidip gelicen hem işe hem okula yetişcen bana mantıksız geliyor üstüne o kadar yol masrafı o kadar erkeğin içinde gönlüm razı değil gerekirse sadece ben çalışırım dedi ama kesinlikle o para yetmez bize. O da çok sinirli biridir altından kalkamam her sıkıntıda. Ve ben evdekilere eylülde gidip işe başlayacağımı şubatta yüksek lisansıma başlayacağımı söyledim. Yurtta kalacağımı bileceklerdi. Ama yurtta kalma durumum çok düşük. Zaten şubata kadar öğrenci olmadığım için kalamam da.. Bir yandan kavuşamacağımızın üzüntüsü var. Sabahlara kadar ağladım. 2 aydır odamdan çıkmıyorum. Hayatımda ilk defa ananemin sesini duyduğumda ağlamaya başladım bıktım artık diye. Ne yapacağımı bilmiyorum. Para kazanmam lazım, diplomam tarsusta, erkek arkadaşımın baskısı var, onun hasreti var, ailemle sürekli tartışıyorum, sağlığım çok bozuldu, ders çalışmam lazım, çok çalışmam lazım.. Zaten yüksek lisans teklifini de 2 tane hocam yaptı yoksa kesinlikle düşünmüyordum masraf yüzünden. 4 yıl boyunca hep yalnızdın hem mutsuzdun gel seni çok iyi yerlere getireyim elimden geldiğinde iş konusunda yardımcı olurum dedi. Fakat eylül sonuna kadar okulda değilmiş. Zaten bu durumda ben de eylülde gidemicem.
Eğer o başka şehirde ben başka şehirde olursak mümkünü yok görüşemeyiz. Aynı zamanda erkek arkadaşım arap alevisi. Ama kesinlikle ibadetlerinde doğru olan neyse onu yapıyor aramızda hiç bir fark yok. Annem alevileri çok sever ama işin içinde damat olunca bir de yaşı küçük olunca bilmiyorum nasıl olur o kadar yıl beklemeye razı gelir mi.. Babam için kesinlikle yorum yapamıyorum, ben hep onun istediğini yaptım bu yaşıma kadar onun istediği bölümleri okudum, hep 1.likle bitirdim her okulu onun istediği yerlere gittim. Çok mutsuzum ne okuduğum işi seviyorum ne hayatımı.. Okuduğum bölüm de otomasyon. Bildiğiniz erkek işi. Öğretmen ataması yılda 7 tane ve zaten para olmadığı için kpss için dersaneye gidemedim. Babam eminim erkek arkadaşıma karşı çıkacak. Hayatımda bi kez olsun isteğimi kıracak mı bilemiyorum. Belki de biliyorum gerçekle yüzleşmekten korkuyorum. Erkek arkadaşım da bizim gururumuzla oynayacak bi laf olursa evlenemem diyor. Erkek kardeşim deseniz. Nefret ediyorum ondan. Ne yaptıysak düzelmedi. Arkadaş çevresi çok kötü. Sürekli evimizden para çalıyor, sigara içiyor. Sürekli kavga ediyoruz artık onunla muhattap olasım gelmiyor. Çok uzattığımın farkındayım. Aslında yazsam daha neler yazarım ama sizi de bunaltmak istemiyorum. Bunları bile gözyaşlarımdan zor yazdım. Yorum yapmasanız da okuduğunuz için teşekkür ederim. Rabbim yardım etsin. Dua etmekten başka hiç bi çarem yok. Veren de Allah alan da Allah..