tatlım öncelikle Allah yardımcın olsun ve hakkında en hayırlısını yaşatsın. şu an düşündüğün yasadığın herseyi sanırım fazlasıyla yaşadım. kendi hayatımdan örnek vereyim anlatacaklarm illada senin hayatında da böyle böyle olacak diye değil ama yüksek bir ihtimal olarak gör ve ona göre karar ver.
ben üvey anneyle büyüdüm, bazı üvey anneler var melek gibidir benimki onlardan değildi sanırım :) kötü şeyler yaşadım, birçok insanın kaldıramayacağı şeyler. belkide bana öyle geliyor hani insan en büyük dert kendinde zanneder ya. 20 sene sabrettim. babamı çok seviyordum annemden bana kalan tek sey oydu çünkü. aslında annemle beraber babamda ölmüştü bir nevi. kaldıramadı sanırım dünyayla bağlantısını kesti düşün beni bile doğru düzgün gözü görmedi. yasadığım acılara sesini çıkaramadı kendi kabuğuna çekildi. aşırı ötesi sorumsuz bir baba oldu. milyonlarca defa evden kaçmak istedim yaşadığım seylerden. ölümü bile düşündüm babam bunu hissetti sanırım geldi bir gün yanıma ne düşündüğünü biliyorum sen bu kadar acizmisin! dedi. niyedir bilmem o laf ağır geldi bana. aciz olmak!
sabrım yenilendi :) bu sözden sonra yaklasık bi 10 yıl daha sabrettim evden kaçmak babamın yüzünü önüne egmek demekti bana göre ve bunu yasatmak istemedim babama. sabrettim. üniversite tek kurtuluşumdu bu şehirden gidecek ve herkesle bağlantımı böyle kesecektim. düşüncem buydu. olduda. hergece dua ederdim duamda Allahım sülalemden anne tarafı baba tarafı kimseyi istemiyorum hayatımda nolur gideyim buradan onlardan uzakta olayım derdim. yasadığım hiçbir zorlukta yanımda olmadılar çünkü hiç sahip çıkmadılar,akrabalarım arkamdan konusuyordu. çok şükür Allah bir dert verirse tutanacağın bir dalda veriyor, benim 1 2 arkadasım dalımdı. onlar sayesinde sabrettim belkide.
benden sana ilk uyarı : dua ederken söylediklerine dikkat et, kaçısı yada olumsuzu düşünme. ağzından çıkan sey oluyor. çünkü o duyguyla çok içten çok kalpten çıkıyor sözler.
neyse üniv. gittim, gitmeden maddi durumumuz iyiydi baya. yani kötü çok sey yasadım hep manevi seylerdi. maddi konuda hiçbir eksik yasamadım fazla fazlaydı. ben milletin ailesine ilişkilerine imrenerek bakarken millet benim yaşadığım bolluğa imrenirdi. lisede arkadaslarla konuyoruz hani ne olmak istiyorsun nası biriyle evlenirsin gibi samatalar, suyu olmalı ,buyu olmalı, su kadar maas almalı falan fistan millet diyo millet ben de hep derdimki : sanırım grubun en salağıydım :) Allahım sevdiğim insan yanımda olsun mutlu huzurlu olayım ben kuru soğana razıyım. tatillerden gezmelerden filan bahsederlerdi ya onlar derlerdi bana, 4 duvar arasında kalıp güneşi görmemeye razıyım derdim. yeterki huzurlu olayım. :) OLDU AYNEN SÖYLEDİĞİM GİBİ :)
neyse çok uzattım gene. üniversitede eşimle tanıştım. enterasan bir şey oldu başka bir konuda tanısmamızı anlatırım :) suurumu yitirdim resmen ilk görüşte aşk varmı diye hala soranlar varsa EVET VAR! :)
eşimle sabah tanıstık akşamı erkek arkadasım oldu :) çok serbest büyüdüm ben, babamla erkek arkadasımı bile konusurdum. eşimi babamla ilk tanıstırdığımda o gittikten sonra nası çocuk dedim ne bilim daha yeni tanıstım dedi evlenecem ben bunla dedim :)cevap halla halla diyerek gülme krizi :) bu kadar rahat :)
üniversiye gittikten sonra zaten doğru düzgün görüşmüyordum da tamamen bağlantıyı kestim tüm sülalemle. varım yoğum tek arkadasım can yoldasım sevgilimdi. para da istemedim kimseden, Allahtan ögrenim kredisiyle harc kredisi alıyordum. onunlada ne kadar geçinebilirsen artık. hiç yasmadığım parasızlığı yasadım günde 1000 tl bitiren ben otobüse binip okula gidecek param olmadı.
babamla doğru düzgün görüşemiyordum, yurt dısındaydı. bana para gönderiyor benim haberim yok. el açmadığım yardım istemediğim için göndermedi sülalem! bir gün arayıpta bırakın bişeye ihtiyacın varmıyı yasıyormusun hala diye sormayan sülalem. para olmadığı için çalışmak istedim onuda sağlığım kaldırmadı. yurt parasını veremedim tabii, odadaki kızlarla konusuyorduk eve çıkalım diye 6 kişiyiz düşük bir mebla düşüyor herkese. tamam dedim ev bulundu ben çıkışımı aldım bizim kızlar demezmi yok bu soğuk olur küçük bilmemne filan filan. çekildiler. çıkışımı almısım illaki alacam yurda verecek param yok aldığım depozitoda kiraya anca yeter ne yicem ben? tek basıma kaldım. eşim tabi o zaman sevgilim mecburluktan oda çıktı yurttan, beraber kalmaya basladık. sürekli bi ev arkadası aradık ama nafile kimse uymuyor kafana kolay kolay. onun ailesinden para geliyor benim kredi zar zor geçindik çok şükür. EVİM GÜNEŞ GÖRMÜYORDU :) TIPKI SÖYLEDİĞİM GİBİ. SEVGİLİM KISKANÇLIĞI YÜZÜNDEN TEK BASIMA BİRYERE GİDEMİYORDUM ARKADASIM KALMADI BİR TEK O VARDI. ANCA BERABER ÇIKIYORDUK DIŞARI O DA ANCA AKŞAMLARI OKULDAN DERSTEN FALAN SONRA. PENCEREDEN BALKONDAN ÇIKIP BAKAMIYORSUN NOLUR NOLMAZ MİLLET LAF EDER BİDE TUTUCU BİR MAHALLE. :) anlicaan hasret kaldım güneşe! ev sahibim sağolsun annem babam gibilerdi. eşimide çok sevdiler benide.
tanıstığımızda ben 19 eşim 20 idi. tanıstığımız günün akşamı sevgili olduk 2 hafta sonra aynı evde kalmaya baslamıstık. hayat zaten birşeyleri sen hiç düşünmeden yasatıyor sana.
eşimin okulu bitti ben okulu bıraktım hem sağlık sorunları hem parasızlık derken, eşim memlekete dönecek bırakamam seni burda tek basına diyor :) aynı memlekete Allah kahretmesin gidecem bu şehirden diye çok büyük konustum heralde gene dönüp dolanıp bu sehiryim. tabi tüm sülalem bu sehirde ama benim kalacak yerim yok :) ben evimde kalacam diyorum eşim bırakmıyor, askerlik var daha iş yok ne halt edecez derken, babam geldi yurt dısından dedim ben evleniyorum eminmisin evet! :)
eşim askere gidecek beni bırakıpta gidemiyor, benim tarafta güvenipte emanet edeceği tek adam yok bi anası babası kalıyor evlenek bizim evde bekle bari diyor ben kabullenmiyorum önce ama baska çarede yok. Allahtan aynı ev değil bitişik :) evlendikten hemen sonra hamile kalıyorum ve hamileliğim aşırı kötü geçiyor, eşim işi bırakıyor benle ilgileniyor 9 ay! sonunda askere giderken kızımız 1 yasında :) bende para yok pul yok iş yok çalışsam kızıma bakacak kimse yok! azap gibi gecen 1.5 sene. bilmiyormuydum bunları yasayacağımı biliyordum yine evlenirmiydim evlenirdim :) deliyim sanırım :)
çok şükür şimdi eşim kendi işinin sahibi ama bu sefer geçim sıkıntısı. başka başka dertler. tek basımayım hala. ama her sabah eşimin suratına bakıp içimden iyikide evlendim seninle diyebiliyorum. tek basıma olmak bana göre bişe değil sanırım önceden eşimle daha çok zaman geççirirdik şimdi işten yorgun argın geliyor yemek yemeye takati kalmıyor. çoğu sey ilk günler yasadığınız gibi kalmıyor aslında kalmıyor değil hatay bunlara vakit bırakmıyor. tek basınalıktan kafayı yiyorum. konusacak kimsem yok, depresyondayım, büyüler bilmemneler buluyorum evde, kafayı yemek üzereyim birileri bişeyler yapıp duruyor. evimi hem seviyorum hem duramıyorum hergün öldüğümü hissediyorum yavas yavas üstelik delirerek ölüyorum sanırım :)
hala gülmeye çalışıyorum. maddi durum yok baska eve çıkacak, burdan uzaklaşacak kadar. delirdiğimi ölüyor olduğumu bile bile hala evimdeyim ve eşimi hala çok seviyorum. bak aşk nelere kadirmiş ölümü göze alıyorum belkide bile bile:)
yani hayat birşekilde yoluna koyuyor herseyi aslında, çok fazla sabır , çok fazla taviz vermek gerekiyor bazen. hı bazen verdiklerinden pişman oluyorsun bazen bu benmiyim diyorsun, bazen asla yapmam dediğin seyleri bi bakmıssın yapıyorsun,
Ben yaptığım hatalarıda seven bir insanım hatada olsa kendi kararım derim hep. ve hep dediiğim sey
Allahım eşimden dolayı pişman etmesin beni.
şu an düşünüpte razıyı katlanırım suna buna dediğin seylerden çok daha fazla seyle karsılasacaksın ne karar verirsen ver. ha bişey daha bir mesleğin olsun elbet ama özellikle evliliğinin ilk zamanlarında zannetme eşin seni çalıştıracak :)
bakacaksın kötü niyet göremeyeceksin eşini seviyorsun, eşin sana diyecekki ben zaten milletin ağız kokusunu çekiyorum sen rahat et evde yaşama kötü seyler. bilmeyecekki sen evde oturmakla kötü oluyorsun zaten, bilmeyecekki sen onu seçerken hayatındaki en büyük riski göze almıssın zaten.
yaşadıklarına benzer bir hayat, kararı sen vereceksin, doğru yada yanlıs, birşeyler yaşatacak zaten sana hayat.
Allah yardımcın olsun ve hakkında en hayırlı olanı yasamanı nasip etsin canım.