merhaba bugün benim için belkide hayatımın en zor günü..bügüne kadar en yakın arkadaşımla bile paylaşamadığım, paylaşmayı kendime yediremediğim ve artık taşıyamadığım sırrı hiç tanımadığım sizlerle paylaşıp fikir almanın belki de rahatlamanın bu yükten kurtulmanın günü..
burda bazı ayrılık konularında okuyorum zaman herşeyin ilacı diyorsunuz, benim için zaman tam 10 yıl ,yani zaman bana ilaç değil, sizden yardım bekliyorum..
bundan 10 yıl önce henüz 19 yaşında iken saf mı dersiniz salak mı dersiniz o zamanlarımda hayatıma biri girdi..aslında tip olarak hoşlanmadığım ve hoşlanmayacağım biri..ama ilk sözü seninle evlenmek istiyorumdu..paramparça bir aileden gelen o zamanlarki bana bu aile olma fikri ne kadar sıcak geldi anlatamam..aradan 2 ay geçti her lafı evlilik her lafı ne kadar mutlu olacağımız..sonra bigün beni evine davet etti çocuğum daha kabul etmedim, bana küstü, sen benim evleneceğim kızsın sana en ufak zarar vereceğimimi düşünüyorsun dedi..o zamanki salak ben korktum, o sıcak yuva hayalinin kaçıp gitmesinden korktum..ve tabi hiç istemediğim şeyler yaşandı(lütfen bu konuyla ilgili yorum yazmayın ben bu konudaki depresyonumu 2 yıllık bir tedavi sonucu atlattım ve artık hallettim tekrar aynı şeyleri bana yaşatmayın.)
2 ay daha böyle güzel gitti bana güven ben hep yanındayım..sonra birgün dedi ki benim senden önce 5 yıllık bir sevgilim vardı ve onunla beraber olmuştuk şimdi babasına söylemiş ve evlenmezsem beni öldürürler..ama seni ortada bırakmayacağım tabi sen de gizli sevgilim ol..sonrası benim için felaket..bu teklifi kabul etmedim tabii...
2 yıl aralıksız ağlama krizleri ama aşkımdan değil bence kendime yediremediğimden düşünsenize o kızda ben de aynı durumdayım ama onun babasından çekiniyor benim nasıl olsa babam yok beni metres yapabilir..
bu olayın üstünden tam 10 yıl geçti ben bu 10 yılda dönem dönem hep bu olay yüzünden depresyona girdim sanki şimdi olmuş gibi psikoloğumun söylediği şu benim aklımda oturmayan şeyler var mesala hiç bir zaman eski sevgilisinin böyle bişey yapacağına inanmadım..onun ailesi çok tanınmış belki de beni ailemden dolayı kendine yakıştıramadı..beni hiç sevmediğini düşünüyorum mesela ama psikoloğum böyle olmayabileceğini söylüyor..
neyse 10 yıl aradan sonra dün ilk defa karşılaştık..ilk söylediği şey "yıllar geçti","ne güzel günlerdi, şuralara gitmiştik, şunları izlemiştik"..bu arada ben hala hayatımda kimseyi istemediğim için alyans takıyorum ama aslında hayatımda kimse yok ..alyansımı görünce çok üzüldüm dedi..ben de ona sen de çoktan evlenmişsindir umarım mutlusundur gibi bişey söyledim "evet evlenecektim ama o kızı beni aldatırken yakaladım hala bekarım" dedi..beni face den ekler misin dedi face im yok dedim..nerde çalışıyorsun dedi biyerler de çalışıyorum işte dedim..nerde çalıştığını bile söylemediğine göre tekrar görüşemeyeceğiz dedi. evet öyle dedim ve kaçtım resmen...
ama bütün sorular tekrar tekrar beynime üşüştü.. yıllardır deliler gibi hep kendi kendime konuşurum sanki onunla karşılaşmışızda ben aklımdakileri soruyorum gibi ondan hayali cevaplar alırım..üzütüm ahım ilk günkü gibi sıcak kor gibidir..ama dün hiç birşey konuşamadım..hiççç..üstelik daha da çok soru işaretim oldu bu kadar babasıyla bile konuşan kız onu aldatır mı aldatmaz bence..beni hiç sevdi mi? azıcık bile olsa???
şimdi içimde bir şeytan var diyor ki ekle face den ne öğreneceksen öğren belki 10 yıllık acı sona erer..öğrenemezsem bi ömrüm böyle geçecek diyor içimde ki şeytan..ama diğer tarafım çamuru hiç üstüne sıçratma diyor..dün o kadar masumdu ki sanki tüm bunları o yapmamış..
siz olsanız ne yaparsınız 19 yaşındaki halile bile onu 1 kere bile aramadım , 1 kere bile sormadım o kızı ortada bırakmıyorsun peki ben ne olacağım..bir kere bile sormadım beni sevdin mi 1 gün için bile olsa biraz olsun sevdin mi? mantığın mı ayrıl dedi gerçekten?
sizce doğrusu nedir?
[/QUOTE]
