Tabiki vardı ,onunla beraber geldik kendide 2 hafta kalıp çalışmak üzere memleketine gitti.Ben başına buyruk eşine danışmadan yada rızası dışında hiçbirşey yapmamıştım bugüne kadar.İntikam değil ama kaybedeceğine emin olarak oynadığı bir kumar gibi bilinçli atılmış bir adım.Amacı belkide hayatından bizi kapı dışarı etmek,belki evliliği sindiremedi ona uygun olmadığını anladı ,heleki baba olmanın yükü belki ona daha ağır geldi.Ama haksız bulunmak istemedi ve bu yola başvurdu kabul etmedi ve çekti gitti diyerek beni haksız gösterip üzerindeki o yüktende kurtulmak için.Bilemiyorum aklıma herşey geliyor artık...
Evlilik, babalık sorumluluklarına karşı yenilmişlik hissiyle bu akılalmaz planları uyguladıysa ciddi anlamda yardıma ihtiyacı var demektir. Doğamıza yerleştirilmiş çipler olmasa hangimiz bu sorumlulukları üstlenmeye cesaret edebiliriz ki?
Doğum öncesi ve sonrası dönemlerdeki kişilik değişimine anlam veremiyorsan babalık sendromu olabilir mi?
Reddeden Babalık Sendromu
Bu sendromu yaşayan erkekler içlerine kapanıp depresif belirtiler gösterebilecekleri gibi, aşırı gergin ve sinirli tavırlarıyla da dikkat çekerler. Dünyaya yeni gelmiş olan bu savunmasız bebek sanki onların düşmanıdır. Hiçbir şey eskisi gibi değildir ve bir daha asla eskisi gibi olmayacaktır. Hayat tamamıyla değişmiş, eşleri ve hatta evleri ellerinden alınmış gibidir. Kendilerini yaşadıkları eve bile ait hissetmezler, dışlandıklarını, horlandıklarını düşünürler. Gezmek, eskiden olduğu gibi sohbet etmek, sevişmek ve hatta uyumak mümkün değildir. Bu yeni gelen küçük bebek yetmiyormuş gibi bir de cüssesini aşan bir dolu masraf çıkartmaktadır. Maması, bezi, doktoru, aşısı, giyecekleri, her gün çalışan çamaşır ve bulaşık makineleri bu sendromu yaşayan erkeklerin gözünde dünyanın en büyük masraf kapılarıdır.
Belirtiler yoğunlaşırsa…
Bu sendromun en keskin yaşandığı erkeklerde söz edilen depresif belirtiler o kadar yoğundur ki bebeğe karşı düşmanca duygular taşırlar. İlgisiz, özensiz, bebeğe ve eşe mesafeli bir tavır takınırlar. Hatta bazıları evi kısa bir süre için bile olsa terk etme eğilimine girerler. Yeni doğum yapmış, yardıma ve desteğe ihtiyaç duyan eşlerine yokmuş gibi davranırlar. Onlar için bebeği sevmek ilgilenmek sadece ve sadece yüktür. Hayat artık sıkıntı vericidir, pek çoğu bu durumla başa çıkmak için işlerine daha çok enerji aktarırlar, mesailere kalırlar, eve bir türlü gitmek istemezler.
Tedavi gerektirebilir
Babalık sendromu genellikle kişide psikopatolojik bir yatkınlık yoksa üç ay içerisinde ortadan kalkar, belirtiler yok olur ve sorumlu babalık süreci başlar. Uzayan durumlarda ise babanın kesinlikle bir psikolojik yardım alması gerekir. Aksi takdirde boşanmaya kadar giden bazı aile içi çatışmalar baş gösterebilir.
-Alıntı-
