- 3 Eylül 2012
- 21.847
- 57.481
- 798
- Konu Sahibi MutluOlmasadaUmutlu
-
- #341
Herşey değişti dahada sarpa sardı. Adamın bizi gelip almaya niyeti olmadığını gören annem beni sıkıştırmaya ve etraftan örnekler vererek ikna etmeye başladı.Ayşenin kocası ayşeyi dövmüş gitmemiş,Fatmanın kocası senelerce içmiş evine gitmemiş,bilmemkim kaynanasıyla aynı evde bir ömür yaşamış vs vs. Demesine getiriyorki benimki şamda kayısı , incir çekirdeğini doldurmaz. Babaevine elinde çocukla gelmesi çok zor derdi yaşayan bir ablam.İnsan idrak edemiyor içinde olmadığı durumu. Biz ömür boyu torunumuza bakarız,dünyaya bedel bu diyen annem gitti, tabi masrafları artık batmaya başladı.Babasından sıfır destekle 1buçuk aydır onlar bakıyor. 3-4gün önce bebeğim havale geçirmek üzereydi ateşi 39 a çıktı annem babasına haber verdi ve iyimi nasıl diye ertesi akşam aradı.
Hayatımda kendimi hiç bukadar aşağılanmış ve zayıf hissetmemiştim. Anneme sorsan çocuğunu doğru düzgün sevip okşayamadığı için böyle davrandığını söyler.Bir babanın çocuğunu sevmesi sahip çıkması merak etmesine engelmidir mesafeler? Doğduğunda başından ayrılmaz sabaha kadar sallardı beşiğini, bizden ayrı düştüğünde geceleri uyuyamadığını çok mutsuz olduğunu söylerdi,kızım hapşursa hemen acile gidin derdi...
''kızımı siz başka bir ev tutmadan göndermem'' diyen annem gitti yerine ''dişiliğini kullan adamı avucuna al kendine bağla'' diyen bir kadın geldi. Tahammül edemiyorum bu laflara cinsel objemiyim ben.Zaten kırık bir dal gibiyim fırtınaya gerek yok üflesen düşeceğim üstüne birde bu taraftan darbe almaya başladım.
Boşanma davasını kendisinin açmasını beklediğimi anlayan karşı taraf ise kendini zıpkın gibi güvende hissediyor ,değil benden bi özür dilemek kendi ayaklarımla gitmemi bekliyor.Bu durumu sindiremiyorum ve yarın boşanma davasını ben açacağım dedim anneme,başladık yine el ne der muhabbetlerine.Sen şimdi git oraya çocuğunu seni görsün herşey değişir dedi. Bana hakaretler etti beni hiçe saydı ,kızımı başkasındanmış gibi halini hatrını bile sormadı kimin umrunda.Kadınlar gurursuz olmalı,kadın dediğin sabah çocuğuna akşam kocasına bakmalı türden zihniyeti benim miğdem kaldırmıyor.
Buz gibi oldum kocama karşı,bana yaptıklarını hazmedebilsem bile çocuğuma yaptıkları ok gibi saplandı yüreğime.Çalışıp kendime olan özgüvenimi kazanıyım desem bebeğim Daha 2 aylık bakıcıya güvenemem,Annem çalışıyor.Hoş bakıcıya versem bile kazancımın neredeyse tamamı ona gidecek ve ben akşama kadar çocuğumdan ayrı kaldığımla kalacağım.
Bu işin neresinden tutacağımı şaşırdım bütün kapılar yüzüme kapanmış ve ben ortada kalmışım gibi hissediyorum.Kendimi ve çocuğumu kocama zorla kabul ettirmek istercesine annemin dediğinide yapmak istemiyorum.Allahım bir kapı açar tez zamanda inşAllah
Öncelikle Amin.. Allah yakın zamanda içine, gönlüne huzur versin inşallah..
Okudum, üzüldüm. Yazmadan geçmek istemedim.
Bu söylediklerim kuru teselli değil bilmeni isterim.
Çocuksuz bir bayanın boşanması bile zorken, bebeğinle bu kadar sıkıntı çekmen çok doğal...
Benim ablam da boşanma sürecinde 3 aydır.
Eşi olacak nankör, inan hiç abartmıyorum ''parazit'' değerinde bir herif.
Boşanmak istediğini başta kendisi söyledi, 3 ay benim melek annemin içine kaya oturttu resmen.
Yapmadığı pislik kalmadı. Kaç kişi gitti ne yapmaya çalışıyorsun diye yolundan dönsün diye ki;
benim gururlu annem o insanlara durun demedi. Maalesef ki düzelsin istedi çok acı ama anne yüreği evladının
yuvasının yıkılmasını kolay kabullenemiyor..
15 gündür gerizekalı herif arıyor, ağlıyor pişmanım affet diye.
Herkesi de arattırıyor söyleyin affetsin diye. Beş kuruşsuz el kapısında kalınca aşık oldu gözden çıkardığı karısına tekrar!!
Ama affedilir yanı yok biliyoruz ki bu herifin özü bu. Yine yapacak aynılarını.
İnan annem biliyor, kendi söylüyor bundan bir halt olmaz diye.
Ama yine de daha düne kadar '' Acaba birleşseler mi? '' diyordu.
Boşanmak ağır geliyor, içimde yangın var sanki diye 3 ay nasıl gezdi görmen gerek.
Ablamın yaşadığı ne ki asıl yıkım benim anneme oldu..
Sırf boşanma olmasın diye 40 tane eksinin içinden 1 tane artısını bulup ağlıyordu kadın.
Çıldırıyordum gerçekten. Kaç kez bağırdım kendine gelsin diye ama yok..
Bugün nihayet aklı başında olarak istemiyorum artık dedi kadın.
Demem o ki; annene zaman tanı.
Bu öyle çirkin bir süreç ki çevre konuşur 3 kişi boşansın der 2 kişi yıkmayın yuvayı etrafta neler var bu ne ki der kafanı karıştırır.
Çünkü sana zaten zor geliyor boşanmak sen de boşanma diyeni dinlemek istiyorsun.
İnanmak istiyorsun..
Annenin yaşadığı ikilem bu.. Ben maddi olarak yük gördüğünü asla düşünmüyorum.
Lütfen kendini üzme bunlarla.
Ama bebeğin uyurken evde iş yapıp en azından bebeğinin masraflarını kazanabilirsin.
Benim annem evde anne bluzu üzerine boncuk işlerdi mesela.
Ayda 600 geldiği bile olurdu..
Hem kafan dağılır, iyi hissedersin. Böyle zamanlarda yorgunluk iyidir.. İnsanı uyutur, düşündürmez pek bir şey..
İyi şeyler yazacağın günler gelir inşallah. Allah yardımcın olsun..