- 29 Temmuz 2011
- 233
- 192
- 83
- Konu Sahibi MutluOlmasadaUmutlu
- #321
Sakın bu durumu kafana takıp kocana dönme. Evde işler iyice sarpa sararsa, çok kötü bir çözüm belki ama kadın sığınma evine falan gidersiniz. Ne bileyim bende kendimce çözüm üretmeye çalışıyorum. Dava açıp, nafaka da bağlanınca, bebeğinde ele avuca gelince, iş bulur ayrı ev kurarsın kendine.
Burda bir üye vardı. Annesi üye 3,4 yaşlarındayken almış kızını, ayrılmış kocasından. Bir süre çalıştığı dükkanda kalmışlar, hatta iş bulana kadar 1,2 gece bankta bile yattık demişti, sonra sıfırdan bir hayat kurmuşlar. Zor değil inan, sadece az biraz daha dayanmalısın. Ama bu şartlar altında gidersen, sonucu gerçekten kötü olur gibi gelmeye başladı bana.
Bahsettiğin hayatı yaşayan o hanımı kutluyorum,bende öyle yapacaktım sıfırdan başlayacak ömrümün kalanını kızımla güzellikler içinde yaşayacaktım.Planlar yapıyordum 1 yaşına kadar çalışmayıp annemin emekli olmasını bekleyecek ve çalışmaya başlayacaktım.Süre tanınmıyor iyileşmeme
Evde işler enfazla bukadar sarpa sarabilir ve buda benim zaten çökmüş psikolojimi dahada alt etmeye yeter.Tutup kolumdan hadi kocana git diyemezler.Annemde benim yüzümden birşey yemez içmez ve çokça sigara tüketir oldu. Kendimi suçlu hissetmemi sağlamaktan başka hiçbir işe yaramıyor. Oysaki beni yine korumaya devam etse hakkımı müdafa etse geleceğin bugünden güzel olacağına dair inancıma destek verse... Dul olmak öcü gibi geliyor sanki ona ve kutluyorum onu benide buna inandırmaya başladı ki dul olunca ailenin evine bile sığamazmışım...
Kaynanam bana tavır yapamaz en son '' bizim artık seninle işimiz olmaz'' demişti.Oğlunu yalnız bırakmışım diye şeytan ilan edildim.
