- 25 Aralık 2019
- 195
- -16
- 34
-
- Konu Sahibi huzurarayan
- #1
Ogfff ne diyorsun sen ya ? Lütfen ama lütfen terapi al. Bu anlattıkların tek başına aşabileceğin şeyler değil. Çok çok üzgünüm. Çocuk haline gidip sarılmak istiyorumBu dert mi bilmiyorum. Ama tanımadığım insanlara içimi dökesim geldi. Memurum, eşimin işi iyi, dünya tatlısı bir oğlum var, sağlığımız yerinde, rahat bir hayatım var, annem babam sağ çok şükür şikayet edebileceğim birşey yok ama hep bir yanım eksik . Ufak bir sıkıntıda tükenmiş ve çaresiz hissediyorum. Ufacık birşey de sinirleniyorum. Kendi kendimi tedavi etmek istiyorum. Çoğu şeyi aştım ama aileme olan öfkemi aşamıyorum. Annemin ve babamin yanında gergin hissediyorum. Biliyorum onlar da böyle olmasını istemezdi, belki farklı bir hayatlari olsa biz de farklı olabilirdik. Beni büyüttüler haklarını ödeyemem ama çocukluğum o kadar kötü geçti ki. Demir sopayla, bıçakla, ayakkabıyla yediğim dayakları unutamıyorum. Ellerimden ayaklarımdan bağlandığım anları unutamıyorum.Bayramlarda anneannem ve dedem vefat ettiği için yıllarca elini opmemize izin vermeyen, kavga çıkaran annemi unutamıyorum. Annem herşeyde küstü. Ondan izinsiz dışarı çıktığım için ölüm orucuna bile girdi. En mutlu anlarımı zehir etti. Şimdi çok iyi bir anneanne. Benim oğluma azıcık sesim yükselsin kızıyor. Ona sarılıp, onu öpmek , derdimi paylaşmak istiyorum . Bir yanım çok istiyor bir yanım kaçmak istiyo. Şimdi telafi etmek istiyorum.Ya benim mahvolmuş çocukluğum? Kardeşlerimin bozulan psikolojisi... Nasıl gelecek geçen o günlerim...
Hemen hemen hepimizin çocukluktan gelen kötü anıları vardır, bunları düşünüp modunuzu düşürmek yerine geleceğe odaklanarak hem kendinizin hem oğlunuzun mutluluğu için kendinize en iyi yatırımı yapabilirsiniz.Bu dert mi bilmiyorum. Ama tanımadığım insanlara içimi dökesim geldi. Memurum, eşimin işi iyi, dünya tatlısı bir oğlum var, sağlığımız yerinde, rahat bir hayatım var, annem babam sağ çok şükür şikayet edebileceğim birşey yok ama hep bir yanım eksik . Ufak bir sıkıntıda tükenmiş ve çaresiz hissediyorum. Ufacık birşey de sinirleniyorum. Kendi kendimi tedavi etmek istiyorum. Çoğu şeyi aştım ama aileme olan öfkemi aşamıyorum. Annemin ve babamin yanında gergin hissediyorum. Biliyorum onlar da böyle olmasını istemezdi, belki farklı bir hayatlari olsa biz de farklı olabilirdik. Beni büyüttüler haklarını ödeyemem ama çocukluğum o kadar kötü geçti ki. Demir sopayla, bıçakla, ayakkabıyla yediğim dayakları unutamıyorum. Ellerimden ayaklarımdan bağlandığım anları unutamıyorum.Bayramlarda anneannem ve dedem vefat ettiği için yıllarca elini opmemize izin vermeyen, kavga çıkaran annemi unutamıyorum. Annem herşeyde küstü. Ondan izinsiz dışarı çıktığım için ölüm orucuna bile girdi. En mutlu anlarımı zehir etti. Şimdi çok iyi bir anneanne. Benim oğluma azıcık sesim yükselsin kızıyor. Ona sarılıp, onu öpmek , derdimi paylaşmak istiyorum . Bir yanım çok istiyor bir yanım kaçmak istiyo. Şimdi telafi etmek istiyorum.Ya benim mahvolmuş çocukluğum? Kardeşlerimin bozulan psikolojisi... Nasıl gelecek geçen o günlerim...
Annenizle yuzlesip duygularınızi paylaştıniz mi ?Bu dert mi bilmiyorum. Ama tanımadığım insanlara içimi dökesim geldi. Memurum, eşimin işi iyi, dünya tatlısı bir oğlum var, sağlığımız yerinde, rahat bir hayatım var, annem babam sağ çok şükür şikayet edebileceğim birşey yok ama hep bir yanım eksik . Ufak bir sıkıntıda tükenmiş ve çaresiz hissediyorum. Ufacık birşey de sinirleniyorum. Kendi kendimi tedavi etmek istiyorum. Çoğu şeyi aştım ama aileme olan öfkemi aşamıyorum. Annemin ve babamin yanında gergin hissediyorum. Biliyorum onlar da böyle olmasını istemezdi, belki farklı bir hayatlari olsa biz de farklı olabilirdik. Beni büyüttüler haklarını ödeyemem ama çocukluğum o kadar kötü geçti ki. Demir sopayla, bıçakla, ayakkabıyla yediğim dayakları unutamıyorum. Ellerimden ayaklarımdan bağlandığım anları unutamıyorum.Bayramlarda anneannem ve dedem vefat ettiği için yıllarca elini opmemize izin vermeyen, kavga çıkaran annemi unutamıyorum. Annem herşeyde küstü. Ondan izinsiz dışarı çıktığım için ölüm orucuna bile girdi. En mutlu anlarımı zehir etti. Şimdi çok iyi bir anneanne. Benim oğluma azıcık sesim yükselsin kızıyor. Ona sarılıp, onu öpmek , derdimi paylaşmak istiyorum . Bir yanım çok istiyor bir yanım kaçmak istiyo. Şimdi telafi etmek istiyorum.Ya benim mahvolmuş çocukluğum? Kardeşlerimin bozulan psikolojisi... Nasıl gelecek geçen o günlerim...
Çok şükürler olsun. Evlenene kadar mutlu bir aile hayatı olabileceğine inanmıyordum. Umarım bir gün bu yaralar kapanırGelmeyecek malesef. Geçmiş yaralarınız iyileşir mi iyileşmez mi bilemem. Bugününüze bakın,hayatınızda şükür edecek ne çok şey olduğunun farkına varın. Affedip kabullenip kendi hayatınıza odaklanın. Ne güzel bir yuvanız,bir evladınız olmuş,sağlığınız yerinde. Geçmişe dönüp durmak,yaraların kabuklarını kaldırmak sizi ileriye götürmez
Tabi canım kim yüzleşmez ki annesiyle...Annenizle yuzlesip duygularınızi paylaştıniz mi ?
Mesela 7 yaşında kardeşimi ittirmiştim. O da düştü. Sonra annem dovmesin diye kaçtım. AmaBir çocuk bunları hak edecek ne yapmış olabilir ki ? Çok derin yaralar bunlar. Terapi alırsanız çok faydasını görürsünüz. Ama lütfen kendinizi böyle hissettiğiniz için şükürsüz ve suçlu hissetmeyin.
Anneme söylediğimde ben de kötü bir hayat yaşadım bana destek olmadınız ben size ne yaptım vs diyor. Ağlıyor sızlıyor. Küsüyor.Annenizle yuzlesip duygularınızi paylaştıniz mi ?
Kardeşim psikologTabi canım kim yüzleşmez ki annesiyle...
Annem sadece uyurken operdi, öpsün diye uyuyor numarası yapardimBenimde annem sarılmamıza öpmemize izin vermezdi birkere yalvardığımi ağladığımı bilirim çocukken annemi çok seviyorum ama şimdide ben öpüp sarılamiyorum içimden geliyor ama yapamıyorum kendimi sucluda hissediyorum bu yüzden
Bir psikolog desteği alsaniz iyi olacak. O sizi bu yüzleşme ,hesaplaşma konusunda daha doğru yönlendirir. Kardeşim psikolog o hep söyler hesaplasmalar,yuzlesmeler sonuca ulaşmadan tam anlamıyla iyilesemeyiz der.Anneme söylediğimde ben de kötü bir hayat yaşadım bana destek olmadınız ben size ne yaptım vs diyor. Ağlıyor sızlıyor. Küsüyor.
Bir ara aştığımı düşünüyordum. Ancak ailevi sorunlar hala devam ediyor. Haftanın 1 günü iyiyse 6 günü kesin sorun çıkıyorHemen hemen hepimizin çocukluktan gelen kötü anıları vardır, bunları düşünüp modunuzu düşürmek yerine geleceğe odaklanarak hem kendinizin hem oğlunuzun mutluluğu için kendinize en iyi yatırımı yapabilirsiniz.
Hiç bir çocuk mutsuz ve sinirli bir anneye sahip olmak istemez bunu en iyi siz bilirsiniz, onun için oğlunuza ve kendinize odaklanın. Bırakın geçmişi siz geçmişi kabullenip bırakmadığınız sürece hep huzursuz olursunuz.
Çocuk halime gidip birşeyleri değiştirmek istiyorum. Ama maalesefOgfff ne diyorsun sen ya ? Lütfen ama lütfen terapi al. Bu anlattıkların tek başına aşabileceğin şeyler değil. Çok çok üzgünüm. Çocuk haline gidip sarılmak istiyorum
Tamam da ingiltere filan değil burası. Bu çözümü herkes biliyo psikolog olmasa da nerdeyse. Ama konuşamıyoruz. Zaten konuşulabilir insanlar olmadıklarından o kötü muameleleri yapmışlar.Kardeşim psikologbana duygularımızla, bu duyguları bize hissettiren kişilerle yuzlesip hesabı kapatmazsak iyilesemeyecegimizi anlatmıştı.
Maalesef çok zor çocukluklar geçiyor bildiğimiz bilmediğimiz. Ama bunları tek başınıza aşmak zorunda değilsiniz. Maaşınız var kendinize bu iyiliği yapınÇocuk halime gidip birşeyleri değiştirmek istiyorum. Ama maalesef