Bu konuyla ilgili bir topic acmistim ama konu daha once acildigi icin silindi.
Karsilar. Annem istemiyor, ama istiyorsan babanla konus diyor. Babamda muhtemelen istemeyecek. Kardesimse beni vazgecirmek icin elinden gelen cabayi sarfediyor. Kardesimin karsi cikma nedeni aradaki mesafa. Ben yurtdisindayim, sevdigimse turkiyede ve turkiyede yasamak istiyor kendisi, ve bunu konustuk bende orda yasayabilecegimi soyledim. Kardesimde sen oralarda yapamazsin, vazgec bu sevdadan diyor. Ama kendisi bir kizi sevdi, ailem okulunu engelledigi icin istemedi daha zamani var dedi. Sonradan baktilarki bu kiz gercekten okulunu engelliyor, cunku kiz ayrilmak istedi, buda kafasina cok takti. Birak kizi dediler, ama kardesim siz ne derseniz diyin ben istedigimi yaparim dedi, birakmadi, askinin pesinden gitti. Ben hep destek oldum, eger istiyorsan savas dedim, tek yardimcisi bendim, dertlerini benle paylasiyor herseyini bana anlatiyordu. Ama ben ayni destegi kardesimden goremedim. Bana soz vermisti, senin yaninda olcam dedi annemlerle konustugunda, ama annemleride caydirmaya calisan kisi malesef kardesim oldu.
Millet kitalar arasi evleniyor, bizim turk toplumu aradaki 3-4 saatlik yolcugulu bahane ediyorlar, anlamiyorum. Ailelerin soyledigini kulak ardi etmemek lazim hic bir zaman. Ama onlarda artik su onyargilarindan, sen yapamazsinlarindan vazgecsinler. Turk toplumundaki gencler asklarini harciyorlar, ya da harcatiyorlar. Ve bu genelde hep onyargidan dolayi oluyor.
Okudumda mesajlari, bir cogunun ailesi karsi cikmis, ama sabredip basarmis ciftler ve hala mutlular. Ya ailelerine uysalardi? Ellerindeki aski sevgiyi sonsuza kadar kaybedeceklerdi.
Kizginligim sadece tanimadan etmeden insanlari yargilamaktir. Kizginligim bunca yil bize sevgiyi asilayan ailelerimizin, bizden sevginizden vazgecin mesajlari vermesi. Kizginligim "artik bitti gorusmuyoruz" dedigimde benim yuzumdeki izdiraba ragmen onlarin yuzundeki mutluluk ifadesini okumam. Benim sevgim, askim bu kadar basitmi? Seviyorum,asigim, seviliyorum suc mu? Bu insani duygular suc mu?
Ama ne sevdigim insan nede yuregim vazgecti. Zamana biraktim artik. Aileme veriyorum bu zamani aslinda. Ayni zamanda sevdigimizle birbirimize verdigimiz bir sozumuz var. Okullarimizi bitirip ailelerimizin karsisina guclu cikacagiz. Birakmayacagim. Sonuna kadar gidecegim. Kimse kimsenin hayatini ikince kez yasamiyor, bu anne babamizda olsa. Fazla ozgurluge karsiyim, ama birakin sevenler ne yasayacaksa kendi aralarinda yasasinlar.
Beklenen gun gelecekse, cekilen cile kutsalmis derler. Bekliyorum ve sabrediyorum. Sonuna kadar!
