- 8 Mayıs 2014
- 3.541
- 5.265
Ben de hamileyim ama zerre etkilemiyor beni bu düsünceler sizi de etkilemesin her iliskinin dinamiği farklidir ayrica esinizle korkularinizi konusup bir yol izleyebilir onun destegini alabilirsiniz burda cogu kisi cocugun evliligi cok fazla etkiledigini yazmis illaki etkiliyordur ama bu denli degil benim onümde cok güzel örnekler var yani yapabilen mutlu olabilen de var son olarakta evliligimin hicbir doneminde yatak ayirmayi mantikli bulmuyorum calissa bile o rahatsiz olmasin diye yatagi ayirmayacagim cocugu tek yapmadigima gore gece benle de kalkacak yeri gelecek benle nobette tutacak. bazen siz adamlara kiyamadiginiz icin onlarda bu rahatliga alistiklari icin sonrasinda bu sizi rahatsiz ettigi icin kavga bile ediyorsunuz. Sütünü sagip ailedenden birine birakip esinle bir sinemaya bir yemege gitmek bile evlilik icin cok kıymetli 2 saat bile cocugundan ayrilmak istemeyen anneler de var saygi duyarim benim yapacagim bir durum degil ama onlarda cocukla beraber belli aktiviteler yapabilirler yapamiyorum diyen de geecekten istemiyordur zaten. Sonuc olarak bazi seyler insanin kendisinde bitiyor karsiklikli anlasmada bitiyor. Evliligi bitiren çocuk degildir bu hicbir zaman katilmayacagim bir düsünce cocuk evliligi daha kutsal ve güzel biryere tasir elbette zorluklari vardir ama istedikten sonra onlarda asilir . 11 yillik birlikteligim 4 yillik evliligim var birgün esim benden bu denli uzaklasirsa ben onu bosarim net. Ama konu sahibi icin herkes yasadigi durumu bilir bosan ve ya bosanma diyemeyecegim ama en azindan cozmeyi deneseniz ?[/QUOTE
Baya büyük konuşmuşsunuz,korkarım ben böyle köşeli konuşmalardan,hiçbirimiz başımıza yarın ne geleceğini bilemeyiz,7 yıllık süper bir ilişkiden sonre evlendik,aklımıza gelir miydi? Bir şeyler hala devam ediyor ki sürdürüyoruz, kimse sorun yaşamayacağının garantisini alamaz hayattan..
Çocuğunuzu sağlıkla alın kuçağınıza,sevğiler
5 yıllık evliliğim çocuk sahibi olmakla birlikte tepetaklak oldu,sanırım çoğu evli çift gibi. Çocuğumuz yaklaşık 3 yaşında,ikimiz de ona karşı ilgiliyiz ama birbirimize verdiğimiz hiç bir şeyimiz yok,birbirimizden habersiz yaşayıp gidiyoruz karı koca olarak..
Eşimin işi çok geç biter,bana göre epey geç yatıyor,ilk başta beni uyandırmamak için salonda yatıyordu,sonra ben tek başına yatmanın konforuna alışınca o oraya yerleşti diyebilirim.
Eşim harika ilgili bir baba,bu konuda çoğunlukla benim anneliğimden daha iyi olduğunu düşünüyorum,annelik zaten hep bir yetersizlik duygusuyken bir de aşırı ilgili baba insana kendi anneliğini daha çok sorgulatıyor,ve aşağılık komplexi mi bu bilmiyorum rekabeti sevmediğimden çocuğumla ilişkimde bile kendimi çektiğim oldu,onun babalığı benim anneliğimin önüne geçti hep..
Yataklar ayrı olunca doğal sonuç cinsel ilişkinin olmayışı oldu,6 ayda 1 belki senede 1 uçuk rahatsız edici rakamlar.. duygudan yoksun bir görev gibi o da..
İçimde ona karşı bitmeyen geçmeyen kırgınlık, karşımda duvar ğibi bir adam.. aynı çatı altında ağlama krizlerine girsem ğelip sebebini bile sormayacak kadar bana uzak yabancı biri..
Şans eseri konuşabilmişsek ya çocuk hakkında olur ya benim ailemi arkadaşlarımı çekiştiririz-çünkü onun çevresi asla konuşulamaz tam bir dokunulmazlık alanı- ya da internetteki o komik capsleri gösterir bana alakasız bir yerde..ne bir duygu ne bir hayal ne bir sorun konuşulabilir..
Bazen sırf sarsmak için onda bir duygu oluşturmak için kavgalarımızda ağır konuşurum ben ne kadar yükselirsem yükseleyim o hep aynı frekanstadır, belki bastırılmış bir öfkesi var belki de fazla duyarsız, sonra onca hakareti etmemişim gibi kaldığımız yerden devam ederiz..
Gün içinde ne yaptığını bilmem,ben anlatmasam onun da benden haberi olmaz ne arar ne sorar ne de merak eder..
Bir kez bile eline sağlık demez,teşekkür etmez herhangi bir şey için özür dilemez işin acısı ben de ona benzedim zamanla..
Sorunlarımız bir günde çözülecek gibi değil biliyorum nasıl çözülür onu da bilmiyorum ama iyi hissetmeye çok ihtiyacım var onu da biliyorum
Lütfen boşanın diyecekler yazmasın bile,çünkü bunu yapamıyoruz ne o ne ben..
Ben içimi dökmek istedim belki aynı veya benzer şeyler yaşayanınız vardır..
Bizi tarif ettiniz resmen5 yıllık evliliğim çocuk sahibi olmakla birlikte tepetaklak oldu,sanırım çoğu evli çift gibi. Çocuğumuz yaklaşık 3 yaşında,ikimiz de ona karşı ilgiliyiz ama birbirimize verdiğimiz hiç bir şeyimiz yok,birbirimizden habersiz yaşayıp gidiyoruz karı koca olarak..
Eşimin işi çok geç biter,bana göre epey geç yatıyor,ilk başta beni uyandırmamak için salonda yatıyordu,sonra ben tek başına yatmanın konforuna alışınca o oraya yerleşti diyebilirim.
Eşim harika ilgili bir baba,bu konuda çoğunlukla benim anneliğimden daha iyi olduğunu düşünüyorum,annelik zaten hep bir yetersizlik duygusuyken bir de aşırı ilgili baba insana kendi anneliğini daha çok sorgulatıyor,ve aşağılık komplexi mi bu bilmiyorum rekabeti sevmediğimden çocuğumla ilişkimde bile kendimi çektiğim oldu,onun babalığı benim anneliğimin önüne geçti hep..
Yataklar ayrı olunca doğal sonuç cinsel ilişkinin olmayışı oldu,6 ayda 1 belki senede 1 uçuk rahatsız edici rakamlar.. duygudan yoksun bir görev gibi o da..
İçimde ona karşı bitmeyen geçmeyen kırgınlık, karşımda duvar ğibi bir adam.. aynı çatı altında ağlama krizlerine girsem ğelip sebebini bile sormayacak kadar bana uzak yabancı biri..
Şans eseri konuşabilmişsek ya çocuk hakkında olur ya benim ailemi arkadaşlarımı çekiştiririz-çünkü onun çevresi asla konuşulamaz tam bir dokunulmazlık alanı- ya da internetteki o komik capsleri gösterir bana alakasız bir yerde..ne bir duygu ne bir hayal ne bir sorun konuşulabilir..
Bazen sırf sarsmak için onda bir duygu oluşturmak için kavgalarımızda ağır konuşurum ben ne kadar yükselirsem yükseleyim o hep aynı frekanstadır, belki bastırılmış bir öfkesi var belki de fazla duyarsız, sonra onca hakareti etmemişim gibi kaldığımız yerden devam ederiz..
Gün içinde ne yaptığını bilmem,ben anlatmasam onun da benden haberi olmaz ne arar ne sorar ne de merak eder..
Bir kez bile eline sağlık demez,teşekkür etmez herhangi bir şey için özür dilemez işin acısı ben de ona benzedim zamanla..
Sorunlarımız bir günde çözülecek gibi değil biliyorum nasıl çözülür onu da bilmiyorum ama iyi hissetmeye çok ihtiyacım var onu da biliyorum
Lütfen boşanın diyecekler yazmasın bile,çünkü bunu yapamıyoruz ne o ne ben..
Ben içimi dökmek istedim belki aynı veya benzer şeyler yaşayanınız vardır..
Çocuk olunca ister istemez en büyük yük anneye düşüyor. İlk iki sene emzirdiğiniz sürece anne nin kucağından inmiyor neredeyse. Geceleri hep siz kalkıyorsunuz emmek istediği için. Doğum iznindeyseniz mesela evdesin nasılsa çalışmıyorsun hem yemek hem temizlik yapman lazım analarımız nasıl yaptılar zamanında oluyor. Bazen zar zor yaptığınız yemeğe laf ediliyor mesela. Ya da siz çocuk sebebiyle evden çıkamaz duruma gelmişken eşiniz sağda solda gezebiliyor rahat rahat. Anne babalık yeni kimlik demek bu kimliğe alışma süreci zaman alıyor. Bazıları 1 2 sene içinde çocuk büyüyüp babaya sarmaya başladığında toparlıyor bazıları, biz de çok şükür toparlayanlardan olduk. Kişiden kişiye değişecek olsa da insanı bir sarstığı kesin.Boşanın boşanmayın demeye gelmedim ...
sadece yakında 5 aylık hamile olacak bir kadın olarak çok korkuyorum ... çocuk yapmak için bu kadar uğraşırken , ailemi büyütmeye çalışırken ya bende kocamla böyle uzaklaşırsam ? O kadar çok karşılaştım ki bu sitede çocuk olduktan sonra evlilik kalmıyor vs. Diye ...ama neden ?
özür dilerim sizin derdinize hiç bir katkım Yok , fikrim Yok ... belki bencillik olacak kendimi araya katmak ama neden çocuk olunca kopukluk oldu ? Ben çok korkuyorum
Nasıl mahvedebilir asla böyle bir düşüncem yok. Hatta bir mesajım da da dedim;matematik hesabı değil bu hep aynı sonucu vermez. Bir sürü parametresi var, belki tamamen bizimle de ayakaı olabilir ama evet çocuk bir sarsıyor,kimine rüzgar kimine fırtınaBen bunu büýük konusmak olarak görmuyorum. Yapabilecegime inanmadigim bir topa da girmem. Yani evet insan hayatta nelerle karsilacagini bilmiyor. Yasadiginiz durum benim basima gelmez de demiyorum. Bunu yasarsam ben bosanirim diyorum. Bu da benim kararim. Ama cocugun evliligi mahvettigine inanmiyorum. Bu cok yanlis bir düsünce yürüten nasil.yürütüyor dedigim gibi.benim.onumde cok güzel örnekler var siz yapamadiniz yada ben yapamadim diye bu bunun yapilamayacagini göstermez. Ama sizin yasadiklarinizdan ötürü böyle düsünmeniz normal insallah bir cıkıs yolu bulursunuz hakkınızda hayırlısı olsun
Malesef bu seneryoda aldatma yok,çünkü kuzenimle aynı işteler ve evet geç saatlere kadar çalışıyorlar..Lütfen çocuğunuzun arkasına sığınmayın. Çocuktan sora yorgun düşmüş olabilirsiniz. İsteksiz olabilirsiniz. Ama bunları konuşup halletmek gerekir. Anneliğinize bişey demiyorum anneler çocukları için her şeyin en güzelini yapan düşünendir. Ancak annelik babalık ayrı şey karı koca ayrı şey. Birbirinizle muhabbetiniz dahi kalmamış. Sizde sessiz kalmışsınız. Sesiniz hiç çıkmazmı sizin? Kendinizi silkeleyip eşinize noluyor ya demiyormusunuz. Yanıma gelsene orda ne eşin var demiyormusunuz? İşini takip etmiyormusunuz. Biz eşimle her akşam sohbet eder gibi işlerinden de konuşuruz. Ondan bi haber olmam yani. Ha karşılık alamıyorsanız orada sıkıntı var demekki sevgi bitmiş. Biraz kendinize çeki düzen verin bence. Eşinizin masum olduğunu düşünmüyorum yanlız geç saatlere kadr çalıştığı pek inandırıcı gelmiyor. Eşiyle tüm bağı kesilmiş sohbet muhabbet yok işleri çok yoğun geç saatlere kadar çalışıyor. Ne yazıkki pek inandırıcı değl
=( Biliyorum,benim de çevremde bu tür ilişkiler var,güzel mi değil.. ama saygının sadakatin olması sanırım ümit vadediyor ki yürütüyoruz bir gün geriye döneriz umuduyla..Bizi tarif ettiniz resmen
Benim içimden artık konuşmak hatta yüzüne bakmak gelmiyor,ilk zaman sordu bir iki defa,sonra o da kanıksadı şimdi gözgöze gelmeden tek laf etmeden (o gerekirse bişeler soruyor ben cevaplamıyorum) yaşayıp gidiyoruz