- 4 Nisan 2014
- 5.602
- 16.145
Merhabalar, bu bir iç dökme bir yakariş metnidir yav cok uzun yazmişsin, okuyamadim, gozlerim kanadi falan diyecekleri bu satirlarda ugurlamak isterim şayet yazmazsam, iç dökmezsem patlayacak hastalığına yakalandim.
Bugun benim doğum günüm. Yazın doğanlar bu duyguyu bilirler, her sene her arkadaşının doğum gününü şenliklerle kutlarken, o güzel anlara tanıklık ederken kendi doğum gününde bir başına telefon başında beklersin. Birilerinin tatili arasinda akla gelip de bir “doğum günün kutlu olsun” duyabilmek için. Bir nevi çocukluk travmasi diyebilirim.
Senelerdir bir doğum günümde mutlu olduğumu hatırlamam, ama hevesle o günü beklemekten de kaçınmam.
Ya çok komik geliyor belki size şuan, bu kadar anlam yüklememek gerekir değil mi? Ne bileyim böyle bir insan da değilim normalde şimdi okuyan ya çocuk sanar ya saf salak bi şey. Ama vallahi normal, hatta dışardan baya sert, ciddi, böyle şeylere asla takılmayacak biriyken içim adeta bir duygu şelalesi, bir şirin pembe bulut.
Arkadaşlıklardan yana pek yüzüm gülmedi, hayatınızda görebileceğiniz en verici insanımdır, bunu görenler de vurcam kırbacı vurcam kırbacı modunda olduğu için yemediğim kazık konulmadığım enayi yeri kalmadı. Anlatsam roman olur. İki tane sağlam arkadaşlığım var ortaokuldan bu yana, geriye kalan sağlam bildiğim 2 kişi daha vardi çöpmüş sanırım onu anladim.
Bir de sevgilim, 2 senedir beraberiz cok seviyorum sevdiğimin 10 katı seviliyorum farkındayım. Ağzımdan çıkanın iki olmadığı bir ilişki içersindeyim. Dilim çok sivridir, sinirim aman tepeme çıkmasın yakar yıkarım, bugune kadar bir kere yeter be demedi yavrum.
Herkesin “ya böyle adam kalmış mı” dediği biriyle beraberim. Zaten bunun için ya bütün bu şaşkınlığım.
İlk defa bir doğum günümü birlikte geçirebilecektik, kırk takla attım bunun için ve başardim.
1 aydir ayri sehirlerdeydik. Dün gece tam 12de geldim yanına iş yerine, surpriz pasta geldi ufledim ettim sag olsun çevre esnaf bile hediyelerini almış gelmiş, mutlu oldum.
Pastayı üfledim hediyesini de verdi ve benim doğum günü orada bitti. Planlarim vardi kafamda, bugun için izin alır diye. Normalde hafta izinsiz çalışıyor 2’de dukkan açıyoruz gece 2.5’ta kapatıyoruz.
Yanındaki elemanın cenazesi olduğu için uzun süredir yok yaklaşik 3 aydir hic hafta izni de yok. Ama bugun için özel bir şey bekledim, patronlarindan birine bir günlüğüne bırakabilirdi dükkanı. Sağ olsunlar beni severler, durumu bilseler böyle bir kıyak yaparlardı diye düşünüyorum. Gerçi bunun iznini almaya çalıştı mı bilmiyorum, en kötüsünü düşünüyorum malumunuz.
Sabah saat 5 oldu, benim uyumam lazim artik keşke pazarları çalışmıyor olsaydım dedi, çalışıyor musun yani dedim durdu kaldı. Hee dedim sürpriz yapacak herhalde. Uyuduk, sabah 10’da açtım gözümü bekliyorum uyanmadı uyanmadı, tam saatinde alarm çaldı, uyandı sevdi öptü kokladı, hadi sen de hazirlan iş yerinde kahvalti ederiz dedi uykum var sonra gelirim dedim, üzüldü ve hazırlanıp işe gitti, kalakaldim öylece.
Gittiğinden beri yaziyor hadi gelmiyor musun diye erteleyip duruyorum. Hadi gel diyor ozledim diyor ama ya doğum gununde neden evde tıkılıyorsun demiyor. Doğum günümün adı sanı bile geçmiyor. Pastayı üfledikten sonra bir daha asla tek kelime dahi doğum günü kelimesi bile geçmedi.
Sakın yanlış anlamayin beni, ben sürpriz, pahali hediye falan böyle şeyler peşinde değilim. Derdim asla bunlar değil. Zaten hediyesini almiş pahali da bir şey. Kızdım neden böyle yaptin diye. Hiç hediye almasaydı da, sabah uykusundan 2 saat fedakarlik edip hadi bi doğum günü kahvaltisina gidelim deseydi, çalışıyorum ama keşke doğum gününü daha güzel geçirelim deseydi yemin ediyorum şuan mutluluktan eteklerim uçuşa uçuşa gezerdim.
Diyorum acaba akşam için bir yemek falan bir şey mi hazırlıyor kendince önemsemiyor gibi mi yapıyor, sonra diyorum tavşan bunlari düşünme olmazsa beter yıkılırsın.
Öylece evde oturuyorum, açtım ağlak bir film ağlaşıp duruyorum.
Henüz telefonum çalmadı, kimse bir alo diyip doğum günümü kutlamadi.
İki üç mesaj geldi, o kadar.
İçim şişti, içinizi şişirdim, buraya kadar okuyan varsa sabrından ötürü tebrik ediyorum aynı zamanda da bol bol teşekkür.
Böyle işte küçük bir dert yumağı oldum, duygu patlaması yaşıyorum
Böyle günlere anlam yüklemeyin ben yuklemiyorum bla bla diyecekler evet haklisiniz
Ama ben yüklüyorum, keşke olmasaydi ama yükledim bile artık çok geç
Kimseyle konuşamadığımdan yazmak istedim çok, şimdi kırk saat yayinlasam mı yayınlamasam mı diye düşüneceğim bunu şuan okuyorsanız bilin ki bir köşeye çöküp yazdıklarımdan utanıyorumdur.
Bugun benim doğum günüm. Yazın doğanlar bu duyguyu bilirler, her sene her arkadaşının doğum gününü şenliklerle kutlarken, o güzel anlara tanıklık ederken kendi doğum gününde bir başına telefon başında beklersin. Birilerinin tatili arasinda akla gelip de bir “doğum günün kutlu olsun” duyabilmek için. Bir nevi çocukluk travmasi diyebilirim.
Senelerdir bir doğum günümde mutlu olduğumu hatırlamam, ama hevesle o günü beklemekten de kaçınmam.
Ya çok komik geliyor belki size şuan, bu kadar anlam yüklememek gerekir değil mi? Ne bileyim böyle bir insan da değilim normalde şimdi okuyan ya çocuk sanar ya saf salak bi şey. Ama vallahi normal, hatta dışardan baya sert, ciddi, böyle şeylere asla takılmayacak biriyken içim adeta bir duygu şelalesi, bir şirin pembe bulut.
Arkadaşlıklardan yana pek yüzüm gülmedi, hayatınızda görebileceğiniz en verici insanımdır, bunu görenler de vurcam kırbacı vurcam kırbacı modunda olduğu için yemediğim kazık konulmadığım enayi yeri kalmadı. Anlatsam roman olur. İki tane sağlam arkadaşlığım var ortaokuldan bu yana, geriye kalan sağlam bildiğim 2 kişi daha vardi çöpmüş sanırım onu anladim.
Bir de sevgilim, 2 senedir beraberiz cok seviyorum sevdiğimin 10 katı seviliyorum farkındayım. Ağzımdan çıkanın iki olmadığı bir ilişki içersindeyim. Dilim çok sivridir, sinirim aman tepeme çıkmasın yakar yıkarım, bugune kadar bir kere yeter be demedi yavrum.
Herkesin “ya böyle adam kalmış mı” dediği biriyle beraberim. Zaten bunun için ya bütün bu şaşkınlığım.
İlk defa bir doğum günümü birlikte geçirebilecektik, kırk takla attım bunun için ve başardim.
1 aydir ayri sehirlerdeydik. Dün gece tam 12de geldim yanına iş yerine, surpriz pasta geldi ufledim ettim sag olsun çevre esnaf bile hediyelerini almış gelmiş, mutlu oldum.
Pastayı üfledim hediyesini de verdi ve benim doğum günü orada bitti. Planlarim vardi kafamda, bugun için izin alır diye. Normalde hafta izinsiz çalışıyor 2’de dukkan açıyoruz gece 2.5’ta kapatıyoruz.
Yanındaki elemanın cenazesi olduğu için uzun süredir yok yaklaşik 3 aydir hic hafta izni de yok. Ama bugun için özel bir şey bekledim, patronlarindan birine bir günlüğüne bırakabilirdi dükkanı. Sağ olsunlar beni severler, durumu bilseler böyle bir kıyak yaparlardı diye düşünüyorum. Gerçi bunun iznini almaya çalıştı mı bilmiyorum, en kötüsünü düşünüyorum malumunuz.
Sabah saat 5 oldu, benim uyumam lazim artik keşke pazarları çalışmıyor olsaydım dedi, çalışıyor musun yani dedim durdu kaldı. Hee dedim sürpriz yapacak herhalde. Uyuduk, sabah 10’da açtım gözümü bekliyorum uyanmadı uyanmadı, tam saatinde alarm çaldı, uyandı sevdi öptü kokladı, hadi sen de hazirlan iş yerinde kahvalti ederiz dedi uykum var sonra gelirim dedim, üzüldü ve hazırlanıp işe gitti, kalakaldim öylece.
Gittiğinden beri yaziyor hadi gelmiyor musun diye erteleyip duruyorum. Hadi gel diyor ozledim diyor ama ya doğum gununde neden evde tıkılıyorsun demiyor. Doğum günümün adı sanı bile geçmiyor. Pastayı üfledikten sonra bir daha asla tek kelime dahi doğum günü kelimesi bile geçmedi.
Sakın yanlış anlamayin beni, ben sürpriz, pahali hediye falan böyle şeyler peşinde değilim. Derdim asla bunlar değil. Zaten hediyesini almiş pahali da bir şey. Kızdım neden böyle yaptin diye. Hiç hediye almasaydı da, sabah uykusundan 2 saat fedakarlik edip hadi bi doğum günü kahvaltisina gidelim deseydi, çalışıyorum ama keşke doğum gününü daha güzel geçirelim deseydi yemin ediyorum şuan mutluluktan eteklerim uçuşa uçuşa gezerdim.
Diyorum acaba akşam için bir yemek falan bir şey mi hazırlıyor kendince önemsemiyor gibi mi yapıyor, sonra diyorum tavşan bunlari düşünme olmazsa beter yıkılırsın.
Öylece evde oturuyorum, açtım ağlak bir film ağlaşıp duruyorum.
Henüz telefonum çalmadı, kimse bir alo diyip doğum günümü kutlamadi.
İki üç mesaj geldi, o kadar.
İçim şişti, içinizi şişirdim, buraya kadar okuyan varsa sabrından ötürü tebrik ediyorum aynı zamanda da bol bol teşekkür.
Böyle işte küçük bir dert yumağı oldum, duygu patlaması yaşıyorum
Böyle günlere anlam yüklemeyin ben yuklemiyorum bla bla diyecekler evet haklisiniz
Ama ben yüklüyorum, keşke olmasaydi ama yükledim bile artık çok geç
Kimseyle konuşamadığımdan yazmak istedim çok, şimdi kırk saat yayinlasam mı yayınlamasam mı diye düşüneceğim bunu şuan okuyorsanız bilin ki bir köşeye çöküp yazdıklarımdan utanıyorumdur.
hemen yüzüm düşerdi 
