- 3 Şubat 2016
- 340
- 778
- 33
- Konu Sahibi NothingLastsForever
- #1
Gününüz aydın olsun..
Bundan 18 ay önce hayatımın aşkını instagramda buldum.. Ve mutlu olmak için bir şans olduğunu düşünerek kapıldım rüzgarına.. Ben beyoğlunda o tuzlada yaşıyordu.. :) aradaki mesafe 3 saat..
İşimden ayrılmış, kenarda olan paralarımı bekarlık sultanlıktır diye çatır çatır yiyodum.. İki gün görüşmenin ardından, bir akşam arayıp tuzlaya nasıl gelebilirim diyerek çıktım yola.. O gün bugündür beraber yaşıyoruz.. O kadar emindim kendimden bunu yaparken.. Hayatımda verdiğim en doğru karar diyebilirim.. neden mi ? - Sabah uyanıyorsun kızartılmış ekmekler çilek reçelleri kahve ve bir demet papatya..
Sevgilim öğrenci, o okula gittiğinde ben biraz evi toparlayıp akşama yemek hazırlayıp, kitap, resim uğraşırdım.. Okuldan döndüğünde, sabahlara kadar bir sezon dizi bitirir, bir de pek çok severdik birbirimizi. Güneş doğmadan termoslarımıza kahve yapıp sokaklara atardık kendimizi.. İki üç köpek takılırdı peşimize, onlarla beraber sahil turu yapardık.. Ağaçlara tırmanırdık, salıncakta sallanırdık.. Çimenlere uzanıp milyonlarca kez şükrederdik.. Bu zamana birbirimize bir kez bile olsun ismimizle hitap etmedik.. en çok seni seviyorumu kullandık ve hala kullanıyoruz.. :) O kadar güzel günler yaşadık ki.. Ya nasıl söylenir gözlerimden mutluluk fışkırıyordu.. Ben 2 ay telefonuma elimi sürmedim.. Küçük bir sırt çantasına sıkıştırılmış bir kaç eşya dışında hiç birşeyim yoktu.. Doğum günümde, sevgilim bir bisikletle bana doğru ilerlerken, işte tam o anda.. Tüm hayallerim gerçekleşmişti.. İşte şimdi bağırıp çağırıp haykırmalıydım... Kendi eserime...
Neden mi kendi eserim,
Ben kendimi sevmeye çok sonra başladım.. Ailem bana karşı hep olumsuz yaklaştı.. Bu A'dan Z'ye herşeyi kapsayan bir olumsuzluktu... yani aklınıza tüm kötü şeyleri getirmekte özgürsünüz.. Beni depresyonlara hatta intihara sürükleyecek muamelerle büyüttüler.. Ben tüm ailelerin böyle olduğunu düşünerek büyüdüm.. Bir gün arkadaşımın annesi, kızını öpüp okula yollarken farkettim kendi durumumu.. Kimse sevmemişti beni annem babam diğer tüm insanlar. Neden olduğuna gelince, babam yolunu sapıtmış bir adam, annem ise babama tahammülünden kafayı sıyırmış bir kadın.. Gülmek yasaktı bizim evde- ne o o..... gibi kıkırdanıyosun denirdi.. Lise 3e kadar okudum Lise4de birine aşık oldum.. İlk defa beni seven bir insan vardı.. Saçlarımı seven bana güzel sözler söyleyen gülmek sana çok yakışıyor diyen bir insan..
oldu bitti ayrıldık.. Ailem öğrendi babam tarafından hastanelik edildim.. Annem ölseydin keşke dedi.. Peki ben ne yapmıştım kii.. Okulu bırakmak zorunda kaldım.. Sabahtan akşama kadar azar kötü sözler işitiyordum.. Ölsem daha iyiydi düşüncesine kapılıcaktım kiii o gece delirdim.. Aldım yanıma bir sırt çantası kalktım geldim İstanbula.. Hep para biriktirirdim.. Yine vardı param da istanbula yetermiydi..
Arkadaşımın ablası burda üniversite okuyordu.. Elimden tuttu..Herşeyi anlatınca ağladı benimle.. Evini açtı bana. O ara bizimkiler telefonuma sayısız küfür içerikli sesli mesajlar bırakmışlar.. Babam öldüreceğim diyor, annem sakın dönme... İstanbulda hayat zor.. İş aradım-15 güne bi kursta işe başladım.. acayip güzel günlerdi.. İnsanlara gülüyorum insanlarda bana gülüyordu.. Kendi paramı kazanıyor ve huzurlu yaşıyordum.. 3 ay kanepe de yattım.. Hala özlerim onu.. Öyle huzurlu uyurdum ki üstünde..
Kendime mutlu olmayı,gülmeyi öğrettim.. Yeniden doğmuşcasına bir çocuk heyecanıyla yaşadım..
Hep iyiyi düşündüm.. Hep şükrettim.. Hiç fazlasını istemeye kalbim el vermedi.. Ne görsem sevmek istedim.. Ne hoştu sevmek.. Şiir yazdırır, kahkaha attırır, ne kanatlara ne bulutlara ihtiyacın olur gökyüzünde olmak için..
Bi manyak çıktı karşıma. Sever gibi yaptı ve sömürdü gitti.. E gideceği varmış ne diyeyim..
Sadece ben olarak var olduğumu kabul ettim.. Kendimi sevdim, çok hemde.. Tatillere tek başıma çıkar festivallerde dans etmeye giderdim.. Özgürdüm, ve her hayalimin gerçekleştiğini görerek yaşadım..
Hatta bu kadarını tahmin edemezdim bile dedim...
Ve hayatın nokta atışı...
Ben bi karar verdim yola çıktım.. Hiç pişmanlık duymadan kendimden emin bir şekilde. Şimdi yine hayalimi yaşıyorum... Ben ve eşsiz bir insanla beraber..
Ben bunun hayalini kurdum.. Sizde bunu yapın.. Her anı bir hayal gibi yaşayın. Ve her an gerçekleşecek kadar hayal kurun.. Gerçekleşecek emin olun..
Mutluluk öz benlikte.. Kendini sevmeyen bir insan güneşi bile kusursuz bulacak kadar çirkinleşebilir..
Önce kendimizi seviyoruz sonra hayallerimizi...
Sevgiler..
Bundan 18 ay önce hayatımın aşkını instagramda buldum.. Ve mutlu olmak için bir şans olduğunu düşünerek kapıldım rüzgarına.. Ben beyoğlunda o tuzlada yaşıyordu.. :) aradaki mesafe 3 saat..
İşimden ayrılmış, kenarda olan paralarımı bekarlık sultanlıktır diye çatır çatır yiyodum.. İki gün görüşmenin ardından, bir akşam arayıp tuzlaya nasıl gelebilirim diyerek çıktım yola.. O gün bugündür beraber yaşıyoruz.. O kadar emindim kendimden bunu yaparken.. Hayatımda verdiğim en doğru karar diyebilirim.. neden mi ? - Sabah uyanıyorsun kızartılmış ekmekler çilek reçelleri kahve ve bir demet papatya..
Sevgilim öğrenci, o okula gittiğinde ben biraz evi toparlayıp akşama yemek hazırlayıp, kitap, resim uğraşırdım.. Okuldan döndüğünde, sabahlara kadar bir sezon dizi bitirir, bir de pek çok severdik birbirimizi. Güneş doğmadan termoslarımıza kahve yapıp sokaklara atardık kendimizi.. İki üç köpek takılırdı peşimize, onlarla beraber sahil turu yapardık.. Ağaçlara tırmanırdık, salıncakta sallanırdık.. Çimenlere uzanıp milyonlarca kez şükrederdik.. Bu zamana birbirimize bir kez bile olsun ismimizle hitap etmedik.. en çok seni seviyorumu kullandık ve hala kullanıyoruz.. :) O kadar güzel günler yaşadık ki.. Ya nasıl söylenir gözlerimden mutluluk fışkırıyordu.. Ben 2 ay telefonuma elimi sürmedim.. Küçük bir sırt çantasına sıkıştırılmış bir kaç eşya dışında hiç birşeyim yoktu.. Doğum günümde, sevgilim bir bisikletle bana doğru ilerlerken, işte tam o anda.. Tüm hayallerim gerçekleşmişti.. İşte şimdi bağırıp çağırıp haykırmalıydım... Kendi eserime...
Neden mi kendi eserim,
Ben kendimi sevmeye çok sonra başladım.. Ailem bana karşı hep olumsuz yaklaştı.. Bu A'dan Z'ye herşeyi kapsayan bir olumsuzluktu... yani aklınıza tüm kötü şeyleri getirmekte özgürsünüz.. Beni depresyonlara hatta intihara sürükleyecek muamelerle büyüttüler.. Ben tüm ailelerin böyle olduğunu düşünerek büyüdüm.. Bir gün arkadaşımın annesi, kızını öpüp okula yollarken farkettim kendi durumumu.. Kimse sevmemişti beni annem babam diğer tüm insanlar. Neden olduğuna gelince, babam yolunu sapıtmış bir adam, annem ise babama tahammülünden kafayı sıyırmış bir kadın.. Gülmek yasaktı bizim evde- ne o o..... gibi kıkırdanıyosun denirdi.. Lise 3e kadar okudum Lise4de birine aşık oldum.. İlk defa beni seven bir insan vardı.. Saçlarımı seven bana güzel sözler söyleyen gülmek sana çok yakışıyor diyen bir insan..
oldu bitti ayrıldık.. Ailem öğrendi babam tarafından hastanelik edildim.. Annem ölseydin keşke dedi.. Peki ben ne yapmıştım kii.. Okulu bırakmak zorunda kaldım.. Sabahtan akşama kadar azar kötü sözler işitiyordum.. Ölsem daha iyiydi düşüncesine kapılıcaktım kiii o gece delirdim.. Aldım yanıma bir sırt çantası kalktım geldim İstanbula.. Hep para biriktirirdim.. Yine vardı param da istanbula yetermiydi..
Arkadaşımın ablası burda üniversite okuyordu.. Elimden tuttu..Herşeyi anlatınca ağladı benimle.. Evini açtı bana. O ara bizimkiler telefonuma sayısız küfür içerikli sesli mesajlar bırakmışlar.. Babam öldüreceğim diyor, annem sakın dönme... İstanbulda hayat zor.. İş aradım-15 güne bi kursta işe başladım.. acayip güzel günlerdi.. İnsanlara gülüyorum insanlarda bana gülüyordu.. Kendi paramı kazanıyor ve huzurlu yaşıyordum.. 3 ay kanepe de yattım.. Hala özlerim onu.. Öyle huzurlu uyurdum ki üstünde..
Kendime mutlu olmayı,gülmeyi öğrettim.. Yeniden doğmuşcasına bir çocuk heyecanıyla yaşadım..
Hep iyiyi düşündüm.. Hep şükrettim.. Hiç fazlasını istemeye kalbim el vermedi.. Ne görsem sevmek istedim.. Ne hoştu sevmek.. Şiir yazdırır, kahkaha attırır, ne kanatlara ne bulutlara ihtiyacın olur gökyüzünde olmak için..
Bi manyak çıktı karşıma. Sever gibi yaptı ve sömürdü gitti.. E gideceği varmış ne diyeyim..
Sadece ben olarak var olduğumu kabul ettim.. Kendimi sevdim, çok hemde.. Tatillere tek başıma çıkar festivallerde dans etmeye giderdim.. Özgürdüm, ve her hayalimin gerçekleştiğini görerek yaşadım..
Hatta bu kadarını tahmin edemezdim bile dedim...
Ve hayatın nokta atışı...
Ben bi karar verdim yola çıktım.. Hiç pişmanlık duymadan kendimden emin bir şekilde. Şimdi yine hayalimi yaşıyorum... Ben ve eşsiz bir insanla beraber..
Ben bunun hayalini kurdum.. Sizde bunu yapın.. Her anı bir hayal gibi yaşayın. Ve her an gerçekleşecek kadar hayal kurun.. Gerçekleşecek emin olun..
Mutluluk öz benlikte.. Kendini sevmeyen bir insan güneşi bile kusursuz bulacak kadar çirkinleşebilir..
Önce kendimizi seviyoruz sonra hayallerimizi...
Sevgiler..
Son düzenleme:
Yada ben öyle bir izlenime kapıldım bilemiyorum. Bende sorunlu bir ailede büyüdüm, eşimle internette tanıştım, ve 2 yıl aynı öğrenci evini paylaşarak aynı mutlu günleri yaşadım. Şimdi evliyiz ve aynı mutluluğumuz, aşkımız sürüyor. Umarım birlikte yaşadığınız insanla sonunuz bizimki gibi olur, umarım bir darbede ondan yemezsiniz. Hakkınızda hayırlısı olsun.
