- 29 Nisan 2015
- 26.564
- 91.289
- 598
- Konu Sahibi Kazuletbagyan
- #101
şimdi siz hamile kaldınız, sonra eş kişisi çocuk benden değil dedi, siz de çocuğu aldırdınız. öyle mi? K Kazuletbagyan
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Not: This feature may not be available in some browsers.
çok üzüldüm yaşadıklarınız için ilk yaşadığınız talihsiz durumu aileniz biliyormuydu. belki ailenizin korkuları yeniden hataya düşmeniz. ilk yaşadıklarınızdan sonra yaralarınızı sarmak istemişsiniz ama eşiniz bunlarla canınızı çok acıtmış. bebeğin günahına girmiş keşke hiç evlenmeseydiniz. olmuş artık. bence evliliğiniz dikiş tutmaz çok fazla can acıtan şeyler yaşamışsınız. bi süre kendinizi dinleyin. ailenizin yanına dönemez misiniz peki? ilk yaşadığınız olayı çevreniz biliyor mu ?Yaralarımız çok fazla. Ben eşimle tanıştığımda bakire değildim. Eşime bunu anlattım. Zaten birkaç ay sonra hamile kaldım. Benden değil,sahip çıkmam diyip aldırdı. İstanbul’da yalnızdım eşimden başka arkadaşım dahi yoktu. 2 hafta kadar ayrı kaldık ben bu sürede bir polis ile mesajlaştım o mesajları gördü bir şekilde beni herkesin içinde tokatlayıp metro da “sen kız bile değilsin,seni benden başka kim ciddiye alır,basitsin” diye yerin dibine kadar soktu. Ayrıldık sonra tekrar barıştık. Ben hep ona sığındım. Aldattığını gördüm gözlerimle mesajlarda, mesai arkadaşımla yine affettim. Bana hiç güvenmedi ben yine de ona sığınıp durdum. Bana hep destek oldu ama aramızda ki uyuşmazlık bizi hep tartışmalı, çirkin ve sarsıcı bir ilişki ile başbaşa bıraktı. Evlendik şimdi de bu durumdayız. Ben ne yapayım? Daha ne kadar dayanabiliriz ikimizde buna
Önce ben evlenmeden baba olamam falan dedi bende bu tolere edilir kime ne dedim oda ben hazır değilim dedi sonra da sahip çıkmam zaten benden değildir dedi bende aldırdımşimdi siz hamile kaldınız, sonra eş kişisi çocuk benden değil dedi, siz de çocuğu aldırdınız. öyle mi? K Kazuletbagyan
Evet ilk olayı birçok kişi biliyordu. Ailemin yanına döneme çünkü o olay yüzünden annem beni döverek öldürecekti diye ben İstanbul’a geldim. Kız kardeşim bile bana yollu diyordu. Katlanamadım o eve .çok üzüldüm yaşadıklarınız için ilk yaşadığınız talihsiz durumu aileniz biliyormuydu. belki ailenizin korkuları yeniden hataya düşmeniz. ilk yaşadıklarınızdan sonra yaralarınızı sarmak istemişsiniz ama eşiniz bunlarla canınızı çok acıtmış. bebeğin günahına girmiş keşke hiç evlenmeseydiniz. olmuş artık. bence evliliğiniz dikiş tutmaz çok fazla can acıtan şeyler yaşamışsınız. bi süre kendinizi dinleyin. ailenizin yanına dönemez misiniz peki? ilk yaşadığınız olayı çevreniz biliyor mu ?
Önce ben evlenmeden baba olamam falan dedi bende bu tolere edilir kime ne dedim oda ben hazır değilim dedi sonra da sahip çıkmam zaten benden değildir dedi bende aldırdım
Önce ben evlenmeden baba olamam falan dedi bende bu tolere edilir kime ne dedim oda ben hazır değilim dedi sonra da sahip çıkmam zaten benden değildir dedi bende aldırdım
Yaralarımız çok fazla. Ben eşimle tanıştığımda bakire değildim. Eşime bunu anlattım. Zaten birkaç ay sonra hamile kaldım. Benden değil,sahip çıkmam diyip aldırdı. İstanbul’da yalnızdım eşimden başka arkadaşım dahi yoktu. 2 hafta kadar ayrı kaldık ben bu sürede bir polis ile mesajlaştım o mesajları gördü bir şekilde beni herkesin içinde tokatlayıp metro da “sen kız bile değilsin,seni benden başka kim ciddiye alır,basitsin” diye yerin dibine kadar soktu. Ayrıldık sonra tekrar barıştık. Ben hep ona sığındım. Aldattığını gördüm gözlerimle mesajlarda, mesai arkadaşımla yine affettim. Bana hiç güvenmedi ben yine de ona sığınıp durdum. Bana hep destek oldu ama aramızda ki uyuşmazlık bizi hep tartışmalı, çirkin ve sarsıcı bir ilişki ile başbaşa bıraktı. Evlendik şimdi de bu durumdayız. Ben ne yapayım? Daha ne kadar dayanabiliriz ikimizde buna
Belkide haklılardı ki küçük yaşta yaşanmış talihsiz bir olay. Evet dünyanın sonu değil evet kime ne ama küçük yerlerde kabuğundan çıkmamış aileler için belkide bir utanç kaynağı. Annenize kızmayın size bunu yapmak istememiştir ama toplum baskısı çok kötü bir şey, oda bunu yaşamak istememiştir elbet. Şimdiki tavrındada belki geçmişin izleri vardır. Sakince konuşup ailenizle aranızı yumuşatabilirsiniz belki.Evet ilk olayı birçok kişi biliyordu. Ailemin yanına döneme çünkü o olay yüzünden annem beni döverek öldürecekti diye ben İstanbul’a geldim. Kız kardeşim bile bana yollu diyordu. Katlanamadım o eve .
Yaralarımız çok fazla. Ben eşimle tanıştığımda bakire değildim. Eşime bunu anlattım. Zaten birkaç ay sonra hamile kaldım. Benden değil,sahip çıkmam diyip aldırdı. İstanbul’da yalnızdım eşimden başka arkadaşım dahi yoktu. 2 hafta kadar ayrı kaldık ben bu sürede bir polis ile mesajlaştım o mesajları gördü bir şekilde beni herkesin içinde tokatlayıp metro da “sen kız bile değilsin,seni benden başka kim ciddiye alır,basitsin” diye yerin dibine kadar soktu. Ayrıldık sonra tekrar barıştık. Ben hep ona sığındım. Aldattığını gördüm gözlerimle mesajlarda, mesai arkadaşımla yine affettim. Bana hiç güvenmedi ben yine de ona sığınıp durdum. Bana hep destek oldu ama aramızda ki uyuşmazlık bizi hep tartışmalı, çirkin ve sarsıcı bir ilişki ile başbaşa bıraktı. Evlendik şimdi de bu durumdayız. Ben ne yapayım? Daha ne kadar dayanabiliriz ikimizde buna
3. Sayfalarda okuduğunuz birçok şeyi yaşadım.gerçekten inanılmazsınız. hayatta ne yaşadınız da bu adama sığınma ihtiyacı hissettiniz ?
3. Sayfalarda okuduğunuz birçok şeyi yaşadım.
Annen,babam Yanımda mıydı? Önce bir bunu sorun. Annem “benim yerimde başka anne olsa seni öldürürdü” diyip canımı bağışladığı için benden minnet duymamı bekleyen bir insan. Bazı şeyleri anlatmakta kolay olmuyor. İstanbul’a yeni gelmiştim, daha saçımın kopan saçlarımın yerleri sızlıyordu nerdeyse 1 ay 300 lira ile geçinmeye çalıştım. Ailemle görüşmüyordum,kimseyi tanımıyordum,maaşım ödenmiyordu,kaldığım lojmandaki 2 kadın bana temizlikçi muamelesi yapıp elimde olan parayı bile almışlardı. Ne konuşacak nede yardım isteyecek hiç kimse yoktu. Sizin için bunlar yeterli olmayabilir ama benim için yeterliydi çok korkuyordum çünkümesela? yani sizi döven ve bu çocuk benden değil diyen adamdan kürtaj olup da gidip onunla evlenecek kadar ne yaşadınız? onla evlenmeseniz sokaklara mı düşecektiniz, anne babanız sizi satacak mıydı?
Annen,babam Yanımda mıydı? Önce bir bunu sorun. Annem “benim yerimde başka anne olsa seni öldürürdü” diyip canımı bağışladığı için benden minnet duymamı bekleyen bir insan. Bazı şeyleri anlatmakta kolay olmuyor. İstanbul’a yeni gelmiştim, daha saçımın kopan saçlarımın yerleri sızlıyordu nerdeyse 1 ay 300 lira ile geçinmeye çalıştım. Ailemle görüşmüyordum,kimseyi tanımıyordum,maaşım ödenmiyordu,kaldığım lojmandaki 2 kadın bana temizlikçi muamelesi yapıp elimde olan parayı bile almışlardı. Ne konuşacak nede yardım isteyecek hiç kimse yoktu. Sizin için bunlar yeterli olmayabilir ama benim için yeterliydi çok korkuyordum çünkü
Boşanıyorum ama eşime karşı bir merhamet besliyorum. Herkes kötülüğünü farklı şekillerde yansıtıyor. Eşim bana böyle davrandı ama onu yetim bir çocuğu sevindirirken gördüğümde yada yaralı bir hayvan için çırpındığını gördüğüm zaman sevmiştim. Belki de yaşadığım istismarlar yüzünden eşimi onlardan daha iyi gördüm. Keza eşimde bana hep ben seni Bırakmıyorum başlası olsa Burakır ciddiye almaz diye bir şeyle baskıladı. Gözümü zorda olsa yeni yeni açıyorum. Aslında düşününce ben hiç kendi ayaklarımın üstünde durmadım ilk defa duracağım 2. Bir insan olmadan...iyi de şimdi daha iyi durumda mısınız?
perşembenin gelişi çarşambadan belliymiş.
hani adam kendini saklamış olur anlarım ama saklamamış. dövmüş sizi. sonra siz onunla sevgili iken sizi başka bi erkekle birlikte olup, hamile kalıp, bu çocuğun da ondan olduğunu iddia etmekle suçlamış. hani hafif bişey değil bu. baya baya dmeiş ki sen başkası ile sevişmisşin kızım, çocuğu da aha senin diye yutturmaa çalışıyosun, aldır onu hemen. siz de gidip aldırmışsınız. ama yok, akıllanmayıp evlenmişsiniz. e adam belli etmiş kendini. neye güvendiniz? namusunuza bu şekilde hakaret edilip, çocuk aldırmak anne dayağından daha mı az acı verici geldi size?
savunmayın kendinizi zira hala mantıklı düşünemiyorsunuz. hala gidip adamdan özür diliyorsunuz.
Boşanıyorum ama eşime karşı bir merhamet besliyorum. Herkes kötülüğünü farklı şekillerde yansıtıyor. Eşim bana böyle davrandı ama onu yetim bir çocuğu sevindirirken gördüğümde yada yaralı bir hayvan için çırpındığını gördüğüm zaman sevmiştim. Belki de yaşadığım istismarlar yüzünden eşimi onlardan daha iyi gördüm. Keza eşimde bana hep ben seni Bırakmıyorum başlası olsa Burakır ciddiye almaz diye bir şeyle baskıladı. Gözümü zorda olsa yeni yeni açıyorum. Aslında düşününce ben hiç kendi ayaklarımın üstünde durmadım ilk defa duracağım 2. Bir insan olmadan...
Belki de bunun vicdan azabı ile öyle yaptı bilmiyorum. Benim ne zaman bir bebek görsem içim bir tuhaf olur.yetim çocuğu sevindirene kadar kendi çocuğuna sahip çıksaymış.
e siz boşanmakta geç kalmışsınız.
Dün ki arkadaşı şunu yazmış şimdi WhatsApptan;
“N.... Merhaba ben m.... inan yazdığımdan c...’”n haberi yok akşam gelsin evine hiç bir şey olmamış gibi evinide oturun olur mu?
Bende olmaz dedim ve sana ne oluyor diye kırmamak için kendimi zor tutuyorum çünkü eşim hem bu adamı sevmezdi hemde benim adamla düne kadar oturup selamlaşmışlığım yoktu.