Düğün Öncesi Tavsiyelerinize İhtiyacım Var

ogretmnhnm .!.:

Dün akşam bitirme noktasına getirdik ikimiz de. Çünkü daha önceden tiktok hesabı vardı içi kızlarla doluydu çok kavga ettim bıraktı sildi, kurtuldum. Dün bi sebeple tekrar hesap açtığını öğrendim. Tiktok yüzünden kaç yuva yıkıldı yakıştıramıyorum ben nefret ediyorum. Tiktok varsa ben yokum dedim, sabah silecem dedi ve silmedin. Tüm gün bekledim bir tane açık saçık dansçı kız eklemiş deliye döndüm. Farkında değilim rastgele eklemişimdir birkaç tane olsa neyse 1 tane dedi iyice çıldırdım saygısızlaştım. Ben yokum dedim. Ayrılmak mı istiyorsun dedi. İçim hayır diyor ama ben ne anlıyorsan o dedim. O sırada konuşurken ben dinlemek istemiyorum dedim ve kapattım. Tamam bitsin dedi ayrılalım yeter artık dedi. Sabah mesaj attım ayrıldığın için mutlu musun diye. Hiçbir şey olmamış gibi günaydın yazdı benim bu huysuz kavgacı halimi düzeltmek için güya oyun oynamış. Ben de okuldan sonra konuşalım sakin sakin bazı şeyler netleşsin dedim. Konuştuk sonra. Ben neden bu halde olduğumu anlattım. Uzakta yalnız olmam, onun kendi halinde yaşayışı, bi sürpriz hediye vs düşünmeyişi en ufak bir hareketin beni tetikliyor öfkemi kontrol edemiyorum sinirlerim çok yıprandı dedim. Arkadaş gibiyiz hiçbir özelimiz yok dedim. O da sakin sakin anlattı. Dış çekim istedin tamam dedim, salon istedin tamam dedim her istediğini yapmaya çalışıyorum dedi. Önümüzde düğün var onu atlattıktan sonra kafam rahat edecek çiçeğe de hediyeye de sıra gelecek dedi. 6 senedir yapmamasının bahanesi bu heralde. Ben artık her konuda tartışmak istemiyorum mutlu mutlu evlenmek istiyorum dedi. Kavga ettikçe değersizleşiyosun, ilişkimiz değersizleşiyor dedi. Sen tartışmaya başladığında ben gülüyorum şebeklik yapıyorum alttan alıyorum sen daha da uzatıyosun ben de patlıyorum dedi. Geri dönülmez bir hal alıyor dedi. Çok uzattım ama böyle kızlar. Peki dedim senin istediğin gibi olsun bu son olsun bakalım dedim ve kapattık. Yaz tatiline 6 hafta kaldı bu süre boyunca ne olursa olsun tartışma ortamı yaratmamaya kendime söz verdim ama yine tüm suç bende gibi konu kapandı. Değişen bir şey olur mu emin değilim olan benim psikolojime oluyor kendi kendime depresyona girdim 1 haftadır berbat hissediyorum

Genişletmek için tıkla...

ogretmnhnm .!.:

Beni çok düşündüren ve üzen bir durumu sizlere sormak istiyorum. Biraz konuyu açayım. İlişkimizde 6.yılımız. Üniversite son sınıfta mezun olmaya yakın tanışıp 5 ay yan yana geçirdikten sonra memleketine döndü ve tüm süreci uzaktan geçirdik. Kişisel olarak çok seven verdiği değeri sonuna kadar gösteren anlayışlı sabırlı alttan alan bir insandım o da benim bu huylarımı çok beğenirdi. Mezun olduk bir yıl sonra memleketimden 960 km uzağa atandım ve ilk defa gurbete çıktım doğuda köy okulunda görevime başladım. Erkek arkadaşımın ataması 3 sene boyunca tüm çabalara rağmen olmadı, sabrettik. İlişkide çok büyük fedakarlıklar yaptım maddi manevi her durumda yanındaydım o da beni hiç bırakmadı. Neyse, benim doğuda 3.yılımdı o da atandı. Askere gitmeden önce yanıma gelip evlenme teklifi etti. Askerliği bittiği gün yine bana geldi. Yani askerdeyken beni sevdiğini hiç olmadığı kadar çok hissettim onu çok sevdiğimi hissettim. Sonrasında yaşadığım bölgedeki zor şartlar beni 3 yıl boyunca çok yıprattı. O eski anlayışlı, sabırlı, sevecen güler yüzlü hallerim gitti; yerine tahammülsüz, anlayışsız, sabırsız, mutsuz bir insan geldi. İlişkimizdeki uzaklık zaten yıllardır aynı devam, bir de ailemden uzaklaşmam yapayalnız kalmam, sevgilimin atanma çabaları derken ben tükendim. İlişkimizde sürekli kavga çıkaran anlayışsız birine dönüştüm. Evlilik planları çeyiz alışverişi bana iyi geliyordu ama eşim bazı erkekler gibi bu konuları hiç sevmeyen biriymiş. Daha doğrusu plan yapmayı sevmezmiş hep zamanı geldiğinde konuşuruz modunda. Neyse nişan yapacağız ayrı memleketlerdeyiz bir sürü tartışma yaşadık telefonda. Sonra nişanımız oldu çok mutluyduk birbirimizi kırdığımıza değmedi. Tayinim için nikah yaptık eğer olsaydı düğün öncesi evimi eşyamı ayarlayacaktım tayinim çıkmadı ve önümüzde düğün var. Eşim çok rahat, hallederiz modunda bense endişeli tedirgin. Sık sık saçmasapan sebeplerden kavga ediyoruz ve son tartışmamız düğün salonlarında zar zor yer bulabildiğimiz için oldu. Bir sürü kızdım senin bu rahatlığın yüzünden oldu şöyle böyle.. Yine telefonda birbirimize girdik ve ilk defa birbirimizi bu kadar çok kırdık. İkimiz de saygısızlaştık. Eşim her zaman özür dileyen hemen barışan taraftır ama ben çok uzatır başına kalkar bir insan oldum. Artık hemen soğuyorum iletişimi koparıyorum. Uzakta olduğumdan mıdır bilmiyorum duygularım darmadağın oluyor sanki onu hiç sevmiyormuşum gibi ama aksine kavga edince zırıl zırıl ağlıyorum. Bu durum beni çok üzüyor. Önümüzde düğün var eşim bana “Seninle her hafta kavga ederiz bir ömür kavgayla geçer artık” dedi. Benim bu hale gelmemde yaşadığım yerin zor şartları ve 6 senelik ilişkiyi uzaktan yürütmemizdeki yorgunluk var. Ama soruyorum size hanımlar. Evlilik öncesi çiftler böyle mi olurmuş o güzel huzurlu günlerimiz nerede çok özlüyorum o hallerimi… Kendime kızıyorum neden sakin, rahat, güler yüzlü eski halime dönemiyorum. Neden bu kadar tahammülsüzleştim, yaşadığım hayattan haz alamıyorum. Bu şekilde eşimin de gözünde güçsüz, geçimsiz bir kadın oluyorum. Hem kendime hem ona her şeye kızıyorum. Bazen iyiyim ama genelde mutsuzum. Eşimle huzurlu mutlu sevgi dolu yaşamak eğlenmek istiyorum ama enerjim yok. Bana biraz moral biraz geçim ve evlilik tavsiyesi verir misiniz? Şu duygularımı paylaşacağım kimse yok.

Genişletmek için tıkla...

ogretmnhnm .!.:

Beni çok düşündüren ve üzen bir durumu sizlere sormak istiyorum. Biraz konuyu açayım. İlişkimizde 6.yılımız. Üniversite son sınıfta mezun olmaya yakın tanışıp 5 ay yan yana geçirdikten sonra memleketine döndü ve tüm süreci uzaktan geçirdik. Kişisel olarak çok seven verdiği değeri sonuna kadar gösteren anlayışlı sabırlı alttan alan bir insandım o da benim bu huylarımı çok beğenirdi. Mezun olduk bir yıl sonra memleketimden 960 km uzağa atandım ve ilk defa gurbete çıktım doğuda köy okulunda görevime başladım. Erkek arkadaşımın ataması 3 sene boyunca tüm çabalara rağmen olmadı, sabrettik. İlişkide çok büyük fedakarlıklar yaptım maddi manevi her durumda yanındaydım o da beni hiç bırakmadı. Neyse, benim doğuda 3.yılımdı o da atandı. Askere gitmeden önce yanıma gelip evlenme teklifi etti. Askerliği bittiği gün yine bana geldi. Yani askerdeyken beni sevdiğini hiç olmadığı kadar çok hissettim onu çok sevdiğimi hissettim. Sonrasında yaşadığım bölgedeki zor şartlar beni 3 yıl boyunca çok yıprattı. O eski anlayışlı, sabırlı, sevecen güler yüzlü hallerim gitti; yerine tahammülsüz, anlayışsız, sabırsız, mutsuz bir insan geldi. İlişkimizdeki uzaklık zaten yıllardır aynı devam, bir de ailemden uzaklaşmam yapayalnız kalmam, sevgilimin atanma çabaları derken ben tükendim. İlişkimizde sürekli kavga çıkaran anlayışsız birine dönüştüm. Evlilik planları çeyiz alışverişi bana iyi geliyordu ama eşim bazı erkekler gibi bu konuları hiç sevmeyen biriymiş. Daha doğrusu plan yapmayı sevmezmiş hep zamanı geldiğinde konuşuruz modunda. Neyse nişan yapacağız ayrı memleketlerdeyiz bir sürü tartışma yaşadık telefonda. Sonra nişanımız oldu çok mutluyduk birbirimizi kırdığımıza değmedi. Tayinim için nikah yaptık eğer olsaydı düğün öncesi evimi eşyamı ayarlayacaktım tayinim çıkmadı ve önümüzde düğün var. Eşim çok rahat, hallederiz modunda bense endişeli tedirgin. Sık sık saçmasapan sebeplerden kavga ediyoruz ve son tartışmamız düğün salonlarında zar zor yer bulabildiğimiz için oldu. Bir sürü kızdım senin bu rahatlığın yüzünden oldu şöyle böyle.. Yine telefonda birbirimize girdik ve ilk defa birbirimizi bu kadar çok kırdık. İkimiz de saygısızlaştık. Eşim her zaman özür dileyen hemen barışan taraftır ama ben çok uzatır başına kalkar bir insan oldum. Artık hemen soğuyorum iletişimi koparıyorum. Uzakta olduğumdan mıdır bilmiyorum duygularım darmadağın oluyor sanki onu hiç sevmiyormuşum gibi ama aksine kavga edince zırıl zırıl ağlıyorum. Bu durum beni çok üzüyor. Önümüzde düğün var eşim bana “Seninle her hafta kavga ederiz bir ömür kavgayla geçer artık” dedi. Benim bu hale gelmemde yaşadığım yerin zor şartları ve 6 senelik ilişkiyi uzaktan yürütmemizdeki yorgunluk var. Ama soruyorum size hanımlar. Evlilik öncesi çiftler böyle mi olurmuş o güzel huzurlu günlerimiz nerede çok özlüyorum o hallerimi… Kendime kızıyorum neden sakin, rahat, güler yüzlü eski halime dönemiyorum. Neden bu kadar tahammülsüzleştim, yaşadığım hayattan haz alamıyorum. Bu şekilde eşimin de gözünde güçsüz, geçimsiz bir kadın oluyorum. Hem kendime hem ona her şeye kızıyorum. Bazen iyiyim ama genelde mutsuzum. Eşimle huzurlu mutlu sevgi dolu yaşamak eğlenmek istiyorum ama enerjim yok. Bana biraz moral biraz geçim ve evlilik tavsiyesi verir misiniz? Şu duygularımı paylaşacağım kimse yok.

Genişletmek için tıkla...

ogretmnhnm .!.:

Dün akşam bitirme noktasına getirdik ikimiz de. Çünkü daha önceden tiktok hesabı vardı içi kızlarla doluydu çok kavga ettim bıraktı sildi, kurtuldum. Dün bi sebeple tekrar hesap açtığını öğrendim. Tiktok yüzünden kaç yuva yıkıldı yakıştıramıyorum ben nefret ediyorum. Tiktok varsa ben yokum dedim, sabah silecem dedi ve silmedin. Tüm gün bekledim bir tane açık saçık dansçı kız eklemiş deliye döndüm. Farkında değilim rastgele eklemişimdir birkaç tane olsa neyse 1 tane dedi iyice çıldırdım saygısızlaştım. Ben yokum dedim. Ayrılmak mı istiyorsun dedi. İçim hayır diyor ama ben ne anlıyorsan o dedim. O sırada konuşurken ben dinlemek istemiyorum dedim ve kapattım. Tamam bitsin dedi ayrılalım yeter artık dedi. Sabah mesaj attım ayrıldığın için mutlu musun diye. Hiçbir şey olmamış gibi günaydın yazdı benim bu huysuz kavgacı halimi düzeltmek için güya oyun oynamış. Ben de okuldan sonra konuşalım sakin sakin bazı şeyler netleşsin dedim. Konuştuk sonra. Ben neden bu halde olduğumu anlattım. Uzakta yalnız olmam, onun kendi halinde yaşayışı, bi sürpriz hediye vs düşünmeyişi en ufak bir hareketin beni tetikliyor öfkemi kontrol edemiyorum sinirlerim çok yıprandı dedim. Arkadaş gibiyiz hiçbir özelimiz yok dedim. O da sakin sakin anlattı. Dış çekim istedin tamam dedim, salon istedin tamam dedim her istediğini yapmaya çalışıyorum dedi. Önümüzde düğün var onu atlattıktan sonra kafam rahat edecek çiçeğe de hediyeye de sıra gelecek dedi. 6 senedir yapmamasının bahanesi bu heralde. Ben artık her konuda tartışmak istemiyorum mutlu mutlu evlenmek istiyorum dedi. Kavga ettikçe değersizleşiyosun, ilişkimiz değersizleşiyor dedi. Sen tartışmaya başladığında ben gülüyorum şebeklik yapıyorum alttan alıyorum sen daha da uzatıyosun ben de patlıyorum dedi. Geri dönülmez bir hal alıyor dedi. Çok uzattım ama böyle kızlar. Peki dedim senin istediğin gibi olsun bu son olsun bakalım dedim ve kapattık. Yaz tatiline 6 hafta kaldı bu süre boyunca ne olursa olsun tartışma ortamı yaratmamaya kendime söz verdim ama yine tüm suç bende gibi konu kapandı. Değişen bir şey olur mu emin değilim olan benim psikolojime oluyor kendi kendime depresyona girdim 1 haftadır berbat hissediyorum

Genişletmek için tıkla...