Kizlar dün esim hastanede oldugu sürece yasadigim en kötü günlerin biriydi.
Aslinda doktorla konusmasaydim moralim yerinde gitmistim ve esimide iyi görmüstüm. Dün ona iki kez uyku ilaci verdikleri halde uyumamak icin cok direndi, hemsire dediki siz burda oldugunuz icin uyumak istemiyor.
Ama bugün hastanede yatali ikinci kez hickirigi vardi ve ondan dolayi aletler hic susmadi habire durup durup öttüler problem var diye, ondanda uyuyamamisda olabilir.
Ben erken gitmistim ama 3den önce almadilar iceri yogun bakimin kapisinda bekledim 7 iyide on geciyordu ciktigimda ve bu sürec boyu hickirigi hic durmadi.
Yani ses cikmiyor, yüzünde bir belirti olmuyor, sadece vücudu zipliyor sürekli.
Bogazindaki borudan dolayi ses telleri calisamazmis zaten, ama onu taktiklari iyi oldu daha rahat temizliyorlar artik bogazinin icini, agzinda hortum varken cok zor oluyordu esim kendinden geciyordu sanki temizlik yapilacagi zaman kusacak gibi oluyordu.
Dün hemsire cikin siz isterseniz dedi, bende yok ben cok gördüm alistim dedim, ama kiz kardesim görmemisti, bayagi bir sok oldu oda.
Normalde insan saglikdayken vücud bogazi kendi kendine az bir öksürükle vs. temizlermis, ama esim komada oldugu icin temizliyemiyormus.
Saat öglen 5 e dogru iste doktorlar geldi, doktorbasi, profesör, iki asistant ve henüz tanimadigim genc bir doktor bey daha.
O genc doktora esimin neleri var neleri yok anlattilar, bu benim icin cok kötü oldu, bildigim halde hepsini birdaha duymak feciydi.
Arabasinin biraz uzakliginda acidan kivranarak bulunmus, kendisimi cikmis yoksa firlatilmismi bilemiyoruz, ama yüzünde cam izleri yok kendisi sürünerek cikmis olabilir dediler, aralarinda konusdular önce, sonra esimi incelediler ve doktorbasi benlede konustu.
Esinizin filmini cektik, bel ameliyatini kararlastiramadik, biraz daha uyumasi gerek, belki haftaya yapariz bel ameliyatini dedi.
Beyindeki sislik ve kanamada cok az da olsa iniyor, cekiliyor dedi.
Ama simdi sis perdesi kalkmis gibi cektigimiz filmde beynini daha iyi görebildik ve biz beyinde kalici hasarlarinin olacagindan süpheleniyoruz, gercekten cok kötü darbe almis dedi.
Orda bana böyle uzun uzun anlatirken ben tuttum tuttum tutamadim kendimi aglamaya basladim.
Hastalari bitireyim (tüm hastalari geziyorlar hergün) ben yine yaniniza gelirim dedi, nezamana kadari burdasiniz sordu doktor, 7 e kadar dedim, ama birdaha hic bir doktor ortalikta gözükmedi, sanirim acil isleri cikti.
Daha öncede bu tarz seyler söylemisti doktor ama ben hep kayinvalidemgile vs moral vermistim, simdi ama moral verecek kimse yoktu kendimden baska. Cikana kadari agladim. Bir taraftan sakinlesmeye calistim dua okudum.
Ama göz yaslarim hic durmadi.
Baskalarinin yaninda aglamayi sevmem, zaten doktorlarin yanindada yüzümü cevirmistim bakamamistim kimseye.
Ben güclü olmam gerek bunu biliyorum. Hemsire diyorki umudunuzu hic kaybetmeyin. Kaybetmiyorum tabii, ama cok zor.
Esim dünde elimi sIktI, ona seni cok seviyorum, bak benim sevgim vücudundaki tüm hücreleri yeniliyecek, hepsini cok hizli bir sekilde eski halinden dahada iyi bir hale getirecek tamamen sagligina kavusacaksin demistim, bu sözlerimin üzerine elimi sIkmasi beni cok mutlu etti, cünki demekki beni anliyor, taniyor, demekki bilinci yerinde, okadari uyku ilacinin icinde yine kendisini ifade edebiliyor, gözlerini yavasca acip kapatiyor mesela gözleriyle ariyor ama göremiyormus ilaclardan.
Kizkardesim doktorlar gelmeden önce gitmisti, sonuna dogruda teyzem geldi kocasiyla, bana biraz teselli verdiler ve onlarla geri döndüm hastaneden.
Esim biraz uyur gibi olana kadari cikmadim, ateside 38.9 a yükselmisti sonra kendiliginden 38,5 e düsmüstü, atesi düserken yüzü terliyor ve soguk bezle siliyorum ve anlinada koyuyorum. Ona hic kiyamiyorum.
Aksam evdeykende cok dua edip agladim, allaha resmen yalvardim. Allahim esim iyi olsun istiyorum...ya su an bile agliyorum.
Dün aglamaktan gözlerim sismisti, kafam acayip agriyordu.
Evde bilinc alti gücü diye bir kitabim var, seneler önce okumustum, onu birdaha okumaya karar verdim, güc toplamam gerek gercekten.
Namazlarimida yapacagim, ne gerekirse yapacagim.
Ilk önce bugün evimden basliyacagim, evimi temizliyecegim, toparliyacagim, fazlaliklari hep hediye edecegim yada atacagim.
Hayatima bir düzen girmesi gerek, hertarafim darma duman.
Sonrada kendime bir isde bulmam gerek, annem diyorki esim iyilesince 1-2 sene calisamaz veya calismamali kendisine konsantre olmali, annem akrabalar bana yardimci oluruz elimizden geldigi kadari, yipratma kendini diyorlar, ama herkesin kendi derdi var nereye kadar kim destekleyebilir?
Daha cok gencsin diyorlar, ama genc olmamiz avantaj, hem esim hem benim icin, o iyilesecek ve bende güclenecegim, allah esime sifa versin yeterki.
Dualariniza cok ihtiyacimiz var kizlar..