- 1 Ağustos 2018
- 59
- 26
- 3
- 41
- Konu Sahibi Daisy the flower
- #1
Merhaba arkadaşlar,
Ne zaman bir çıkış yolu bulamazsam hep burayı okudum ve ne kadar güzel yönlendirmelerde bulunduğunuzu gördüm. Benim de bir derdim var ve fikirlerinize ihtiyacım var. Sekiz aylık evliyim ve eşimin de benim de ikinci evliliğimiz. İkimiz de ilk evliliklerimizi 20 li yaşlarımızda yaptık. Ben 34, eşim 37 yaşında şu an. Tanıştıktan beş ay sonra evlendik. İkimizin de çocuğu yok. Çok hızlı bi karar olduğunun farkındayım ve açıkcası bu kadar hızlı evlendiğimiz için pişmanım. Bir yandan eşimin ısrarı, bir yandan yaş geçiyor, çocuk sahibi olmalıyım telaşı..herneyse fazla uzatmadan konuya gireyim. Eşim çok donuk ve ilgisiz bir insan. İlk flört döneminde aktiviteler yapan biz, şimdi kös kös evde oturuyoruz. Niye böyle diyince de flört döneminde etkilemek için öyle şeyler normal diye dalga geçiyor resmen. Eşim uzman doktor, çok yoğun çalışıyor, ben de çalışıyorum ama o sürekli yorgun. Her gece elinde kumanda tv karşısında. Hak veriyorum, tüm gün çok yoğun ama inanın kendimi çok yalnız hissediyorum. Gün içerisinde de haberleşmiyoruz pek. Hep ameliyatta.Ben hareketli, sosyal hayatı olan bir kadınım ama her yere yalnız gitmekten sıkıldım. Ben neye evlendim diye soruyorum kendime( Eşimle bunları konuşunca, ben böyleyim, ben sen gibi değilim, olamam da, beni böyle kabul et diyor. Hayal kırıklığı yaşıyorum, kendimi kapana kısılmış gibi hissediyorum Ben sevgili gibi böyle işveleşmek, cilveleşmek istiyorum:)) Karşımda odun Biliyorum beni seviyor ama ben bunalıyorum, resmen sıkılıyorum. Tek isteği akşamları koltukta uzanıp spor programları izlemek. Ben ise akşamları benimle koşsun, filmler izleyelim, konserlere gidelim istiyorum. Ama ben hep yanlızım. Konuştuğumuzda benimle çok mutlu olduğunu ama benim onu olduğu gibi kabul etmememden rahatsız olduğunu söylüyor. Ona hak veriyorum, eleştirilmek iyi bir şey değil ama eşim beni eleştirse herhangi bi konuda ben değişmeye, kendimi törpüleme çalışırım ama o ben buyum diyor. Eşimin ailesini çok seviyorum, hepsi harika insanlar, onlara bu sıkıntımı anlatınca kızım idare etcen, onun huyu budur. O sen gibi değil, bize bile çok mesafeli diyorlar. Eşim çok negatif, ve donuk bir insanmış meğer. Evlenmeden önce nasıl fark etmedin demeyin lütfen çünkü o zamanlar ne kadar yorgun olsa da vakit ayırırdı bana.
Sizce ne yapmalıyım? Ne olur akıl verin
Ne zaman bir çıkış yolu bulamazsam hep burayı okudum ve ne kadar güzel yönlendirmelerde bulunduğunuzu gördüm. Benim de bir derdim var ve fikirlerinize ihtiyacım var. Sekiz aylık evliyim ve eşimin de benim de ikinci evliliğimiz. İkimiz de ilk evliliklerimizi 20 li yaşlarımızda yaptık. Ben 34, eşim 37 yaşında şu an. Tanıştıktan beş ay sonra evlendik. İkimizin de çocuğu yok. Çok hızlı bi karar olduğunun farkındayım ve açıkcası bu kadar hızlı evlendiğimiz için pişmanım. Bir yandan eşimin ısrarı, bir yandan yaş geçiyor, çocuk sahibi olmalıyım telaşı..herneyse fazla uzatmadan konuya gireyim. Eşim çok donuk ve ilgisiz bir insan. İlk flört döneminde aktiviteler yapan biz, şimdi kös kös evde oturuyoruz. Niye böyle diyince de flört döneminde etkilemek için öyle şeyler normal diye dalga geçiyor resmen. Eşim uzman doktor, çok yoğun çalışıyor, ben de çalışıyorum ama o sürekli yorgun. Her gece elinde kumanda tv karşısında. Hak veriyorum, tüm gün çok yoğun ama inanın kendimi çok yalnız hissediyorum. Gün içerisinde de haberleşmiyoruz pek. Hep ameliyatta.Ben hareketli, sosyal hayatı olan bir kadınım ama her yere yalnız gitmekten sıkıldım. Ben neye evlendim diye soruyorum kendime( Eşimle bunları konuşunca, ben böyleyim, ben sen gibi değilim, olamam da, beni böyle kabul et diyor. Hayal kırıklığı yaşıyorum, kendimi kapana kısılmış gibi hissediyorum Ben sevgili gibi böyle işveleşmek, cilveleşmek istiyorum:)) Karşımda odun Biliyorum beni seviyor ama ben bunalıyorum, resmen sıkılıyorum. Tek isteği akşamları koltukta uzanıp spor programları izlemek. Ben ise akşamları benimle koşsun, filmler izleyelim, konserlere gidelim istiyorum. Ama ben hep yanlızım. Konuştuğumuzda benimle çok mutlu olduğunu ama benim onu olduğu gibi kabul etmememden rahatsız olduğunu söylüyor. Ona hak veriyorum, eleştirilmek iyi bir şey değil ama eşim beni eleştirse herhangi bi konuda ben değişmeye, kendimi törpüleme çalışırım ama o ben buyum diyor. Eşimin ailesini çok seviyorum, hepsi harika insanlar, onlara bu sıkıntımı anlatınca kızım idare etcen, onun huyu budur. O sen gibi değil, bize bile çok mesafeli diyorlar. Eşim çok negatif, ve donuk bir insanmış meğer. Evlenmeden önce nasıl fark etmedin demeyin lütfen çünkü o zamanlar ne kadar yorgun olsa da vakit ayırırdı bana.
Sizce ne yapmalıyım? Ne olur akıl verin