şimdi gördüm, evden çalıştığınız için bunalmışsınız. tr de evli barklı arkadaşlarım evden çalışırken çatladı öyle diyim ki evde eşleri vs var. iş bi noktada sosyallik. parisde tüm yakın arkadaşlarımı ofisten edindim. ofisler zaten yaş ortalaması cok genç 25-40 arası herkes. baya arkadaş grubum oluştu iş sayesinde mesela. belki evden çalışmayan iş bakabilrisniz.tr ye dönünce ne değişecek sizin için, bunu düşünün? mesela ben de parisdeyim, öncesinde istanbuldaydım, arkadaşlarımın coğu başka şehirdeydi, istanbulda olanlarla ayda bir zor görüşüyorduk, trafik o bu derken ki en yakın arkadaşlarımdı. kardeşim başka şehirde, ailem başka şehirdeydi. benim kaybedecek bişeyim olmadan geldim mesela. sabah 2 akşam 2 saat trafik çekiyordum falan. bi noktadan sonra herkesin arkadaşı kendi kurdugu ailesi, kocası, sevgilsi oluyor ve bence bu türkiyede daha cok oluyor. avrupalılar daha sosyal yaşıyor cocuk,koca olsa bile.
kısacası dönünce yalnızlık çekmeyecek misiniz? yada hangi şartlarınız değişecek bunun artı eksisini yapın.
Ben de :)Ay Ben Türkiyede de ailemi yılda ıkı kez goruyorum
Nolacak
5 sene uzun gibi gozukse de degil bence bu devirde bana gore avrupa vatandasligi hayati garantilemek demek. Disinizi sıkın vatandasliginizi alin. Sonrasinda belki sektor degistirirsiniz. Benim de bilgisayarim adresime bagli, farkli bir adresten calisacagim zaman onceden haber verince gerekli ayarlamalari yapiyolar yoksa sisteme giris yapamiyorum. Siz de bunu teklif edebilirsiniz ailevi sebeplerden oturu bi sure baska ulkede calismam mumkun mu diye sorabilirsiniz. 1-2 ay gelip gozlemlersiniz.. Ama gercekten Avrupa'dan Turkiye'ye donmus biri olarak ki benim sartlarim cidden iyi, esim ve ailesi bana her turlu konforu sagladi, Istanbul'un en iyi semtlerinden birinde yasiyorum, calisma sartlarim cok cok iyi, tum bunlara ragmen ben bile artik Turkiye yasanilacak bi yer degil diyorum gerisini siz dusunun. Her sabah farkli igrenc olaylarla gozumuzu aciyoruz.Sirketimin tek ofisi baska bir sehirde o yuzden ha diyince gitme imkanim yok malesefDediginiz gibi olsaydi, en azindan iki insan yuzu gormus olurdum iyi gelirdi cidden. Vatandaslik icinse daha 5 yil daha burada olmam lazim. Hos vatandas olsamda, calistigim sektorde online calismak sadece evden calismak anlamina geliyor, yurtdisi tamamen yasak, yada izinsiz bir sekilde bilgisayar ile sehir disina cikmam yasak.
Dön kuzum dönOyle.. Bi de degiyor mu emin degilim.. Kendim icin birsey yapamiyorum.. Burda standart yasamak, tatile cikabilmek, ve biraz biriktirmelik bir gelirim var. Ama oradan yakinlarim buraya gelip bedava tatil yapmak pesinde (yapanda oldu), ben zaten euro kazaniyorum rahatligiyla. Ailemede ara sira para gonderiyorum, ihtiyaclari oldugunu soyluyorlar. Elimde benim sifir. Yatirim yapamiyor, biriktiremiyor ve gelecek dusunemiyorum. Turkiyede de ayni gelirim olsaydi, sanki herkeste o izlenim olmazdi ve ben birikimimi yapar yasar, birde amac edinmis olurdum. Bilemiyorum ki... Hem yalnizlik hem amacsizlik, motivasyonum heryese karsi cok dusuk anlatamam
Biriyle güzel bir yola girerseniz bu yalnızlıkla ilgili zorluklar geçer. Burada yazılacak her şey tavsiye. Hayat kısa. Nasıl mutluysanız orada yaşayın. Her şey gönlünüzce olsunMerhabalar, ben 33 yasinda, 5 yildir yurtdisinda yasayan ve calisan biriyim. Buradaki ilk 2 yilimda master yapiyordum ve o siralar okuldan arkadaslarla eglenmece ve is arama kosusturmasi/stresiyle geciyordu. Zamanin nasil gectigini bile anlamadim. Koca bir grup herbirini teker teker cok sevdigim buraya tamamen adapte oldugumu dusundugum ve Turkiye de oldugundan daha iyi bir yasantim oldugunu dusundugum bir donemdi. Daha sonra ise basladim ve kazancim olunca hayatim daha fazla rahatladi. Isim hep evden online di, ve cok seviyordum isimide.
Fakat gel zaman git zaman bircak arkadasim ya ulkesine dondu, ya baskaca bir ulkeye calismaya gittiler, burada kalanlardan bazilari partner buldu ve daha baska arkadas gruplarina girdiler. Ben bir sekilde bir suredir kendimi cok yalniz hissediyorum. Hemde yalniz yasiyorum.. Ogrenci oldugum yillarda paylaslasimli evlerde kaliyordum ama temizlik, gurultu vb. durumlardan oturu paylasimli evde kalmak gercekten cok zor oluyor, heleki simdi online calisiyorum evde belli basli saatlerde sessizlik ve temizlizlik icin ise benim duzenim olmak zorunda o nedenle yalniz yasamayi sectim.
Ama cok yalnizim
Hayatim nereye gidiyor dusuncesindeyim. Bir hobim yok, keske bulabilsem bana calismadigim zamanlarda aktivite olurdu ama eriniyorum, kendimi hala motive edemedim. Uzuntulu, kizgin yada hasta oldugum zamanlarda korkuyorum. Mesela 2 ay once liseden beri arkadasim olan birini kaybettim, ve sonrasinda her gece aklima gelen seyler beni kendimden korkuttu, bolca telefonda birileri ile konusarak asmaya calistim.
Turkiyede ki arkadaslarima sorunca, onlarda 'Aurora bizde cok yalniziz, yeni ortam edilecek biryer yok bu yastan sonra pek, olan arkadaslarda kendi ailesi ile kendi hallerinde dayan diyorlar' Ama benim kadar yalniz olabilirler mi? Benim ailemde yakinimda degil, yilda iki kez falan Turkiyeye gidebiliyorum. ustumde cidden buyuk bir agirlik var, ne yapacagimi bilemiyorum ozellikle son aylarda. Donsem ne yapacagim, kalsam bu hayat nereye gidiyor?
Benim gibi hisseden var mi aranizdaTavsiyelerinize ihtiyacim var
Can güvenliğin var en azından öyle düşün en azından yolda gayri ihtiyari yürürken manyağın biri gelip beni bıçaklayacak derdin yok.Oyle.. Bi de degiyor mu emin degilim.. Kendim icin birsey yapamiyorum.. Burda standart yasamak, tatile cikabilmek, ve biraz biriktirmelik bir gelirim var. Ama oradan yakinlarim buraya gelip bedava tatil yapmak pesinde (yapanda oldu), ben zaten euro kazaniyorum rahatligiyla. Ailemede ara sira para gonderiyorum, ihtiyaclari oldugunu soyluyorlar. Elimde benim sifir. Yatirim yapamiyor, biriktiremiyor ve gelecek dusunemiyorum. Turkiyede de ayni gelirim olsaydi, sanki herkeste o izlenim olmazdi ve ben birikimimi yapar yasar, birde amac edinmis olurdum. Bilemiyorum ki... Hem yalnizlik hem amacsizlik, motivasyonum heryese karsi cok dusuk anlatamam
Aynen benim ikilemimde orada.. Turkiyeye donsemde ailemin yasadigi sehre donmem sanirim zaten. Is imkani da yok ve kucuk bir sehir.. Zaten baska sehir olunca yalnizligim devam edebilir. Etmeyedebilir bu bir ihtimal ama buradan daha yuksek bir ihtimal orasi benim topraklarim oldugu icin.. Burada local bir kisinin ortamina girmek cok zor. Ilkokulunu, lisesini, tum egitimini ve isini burada yasamis local insarlar bunlar, e isyerlerindende local olanlarla daha fazla samimiyet kuruyorlar. Yada hicbiri arkadas arayisina girmiyor zaten specific olarak. Anca bulabildigim benim gibi yabanci insanlar olmustu ama onlarda gitti... Ve online calistigim icin hic cevre edinemiyorum, ekip arkadaslarim universal, bu ulkeden degil
Evet haklisiniz. Eski sirketimde de online calisiyordum, ama orada yurdisindan calisma izni vardi, gecen yil toplamda 4 ay turkiyeden calistim, bide donemsel evler kiraliyordum burada, turkiyeye geldigim zamanlarda burada kurulu evim olmuyordu, dolayisiyla kirada, ve guzel biriktirebilmistim. Yeni sirketimle malesef bu konu pazarlik konusu degil5 sene uzun gibi gozukse de degil bence bu devirde bana gore avrupa vatandasligi hayati garantilemek demek. Disinizi sıkın vatandasliginizi alin. Sonrasinda belki sektor degistirirsiniz. Benim de bilgisayarim adresime bagli, farkli bir adresten calisacagim zaman onceden haber verince gerekli ayarlamalari yapiyolar yoksa sisteme giris yapamiyorum. Siz de bunu teklif edebilirsiniz ailevi sebeplerden oturu bi sure baska ulkede calismam mumkun mu diye sorabilirsiniz. 1-2 ay gelip gozlemlersiniz.. Ama gercekten Avrupa'dan Turkiye'ye donmus biri olarak ki benim sartlarim cidden iyi, esim ve ailesi bana her turlu konforu sagladi, Istanbul'un en iyi semtlerinden birinde yasiyorum, calisma sartlarim cok cok iyi, tum bunlara ragmen ben bile artik Turkiye yasanilacak bi yer degil diyorum gerisini siz dusunun. Her sabah farkli igrenc olaylarla gozumuzu aciyoruz.
Cok haklisiniz aslinda, daha gecen yila kadar onca uzun sure o burokrasi, is bulma vs ile okadar ugrastimki, sanirim o yillar suanki halimden oldukca fazla stresliydi, ama meger beni oyaliyormus. Simdi oturup oyle duvar izleyip kafada kurmacalar basladi malesef. Biran once toparlanmam lazimEn zor aşamaları geçmişsin, ülke değiştirmek, uyum süreci, bürokrasi , iş bunların hepsini çözmüşken, o kadar emek vermişken ben sana dön demem. Forumda az çok bilinir pek yurtdışı yanlısı değilim ama sen bayağı uzun bir yol yürümüşsün şimdi o kadar çabayı çöpe atmak doğru değil bence.
Öncelikle maddi planlar yap, tamam insan ailesine destek olur ama çalışıp çalışıp toton açıkta kalmasın, kendin için bir yatırım planı yap.
Sonra bulunduğun yerde aktif olmaya bak, tatil günlerinde at kendini dışarı, elbette arkadaş edinirsin. Yalnızlık zor bir duygu ama bunun için bir daha yık yap anlamsız bence.
Dediğim gibi yalnızlık zor ama geri dön, yeniden düzen kur, yeniden iş bul adapte ol hayatınız en az iki üç yıl geriye gidecek. Biraz sosyalleşmeye gayret edin, spora yazılın ya da yürüyüş yapın. Olabildiğince insanlara yakınlaşın, bende geçen yıl emekli olmanın üzerine bir yalnızlık dönemine girdim, zordu ilk zamanlar eşim çalışıyor, çocuğum yok o dönem kedim bana çok iyi geldi, hayvanlarla aranız iyiyse evinizi bir evcille paylaşabilirsiniz harika can yoldaşı oluyorlarCok haklisiniz aslinda, daha gecen yila kadar onca uzun sure o burokrasi, is bulma vs ile okadar ugrastimki, sanirim o yillar suanki halimden oldukca fazla stresliydi, ama meger beni oyaliyormus. Simdi oturup oyle duvar izleyip kafada kurmacalar basladi malesef. Biran once toparlanmam lazim
Cok tesekkurler yorum icin! :) Ispanyadayi ben aslinda. Dediginiz gibi, insanlarin soguk bir havasi yok bu bir arti, ama yerel halktan hic birileriyle arkadaslik kuramadim henuz malesef. Okul zamani international arkadaslar edinebilmistim, gerci simdide oyle, gocmen insan nufusu cok fazla, ve yerel halk ne kadar sicakta olsa iclerine girebilmek cok mumkun degil, kendi oturmus cevreleri var ve pek arayista degiller. Sadece yalniz yaslilar muhabbet etmeye cok meyilli oluyorlarİtalya-İspanya-Portekiz dışındaki ülkelerde pek mutlu olunabileceğini düşünmüyorum. Almanya da eşimin şirket vs herşey var ama asla yaşamam. Kuzey zaten çok soğuk kendi aile ilişkileri bile mesafeli. İtalya ev hissettiriyor. Güneyi daha da Türk kültürüne yakın. Belki bu ülkeleri düşünebilirsiniz. İşsizlik düşük maaş gibi durumlar var. Bir sürü İtalyan kuzey ülkelerine çalışmaya gidiyor evet ama işin varsa kazandığın yetiyor ve arkadaş ilişkileri çok iyi. Bir arkadaşım cuma günü bize gelmek istediğini söyledi. Alt komşum yemek yapıp getirir. Oğlum kendi okula gidip geliyor ve herkes dikkat ediyor. Yazın Türkiye ye geldiğimde iyi ki dedim ilk defa. Çok değişmiş herkes çok yalnız. Mutlaka bir kursa gidin evden çıkamıyorsanız arkadaşlarınızı eve davet edin. Yerel halkla ilişki kurmaya çalışın. Oğlumun okul da sorunlu bir çocuk vardı İtalyan arkadaşlarım kendi çocukları gibi 3-4 defa okula geldiler çözmek için. Arabam bozuldu 2 hafta çocukların kursuna gidip gelmeye yardım ettiler. Ve bunu kendileri teklif ediyor. İtalya düşünürseniz seve seve bürokratik konularda size yardımcı olmaya çalışırım.Aurora90
Aslinda yurtidisini yillar once istememin tek nedeni guvenlik duygusuydu biliyormusunuz. O donem bir mini etek mevzusu donuyordu haberlerde hatirlarmisiniz bilmem, bende yalniz yasiyordum yine (zaten 17 yasindan beri ailemle yasamiyorum). Bide sort, etek, elbise falan giymeyi severim, bi huy gelmisti bana, etkileniyordum haberlerden, isten eve donerken surekli arkama baka baka yuruyordum eve girince kapiyi kitleyip ayakkabiligi kapiya itiyordum falan. Oysaki basima hic bisey gelmemisti. Sonra dedim ben bi gideyim bakayim buralardan. Hatta zaten donus fikrinde karar vermemi zorlastiran en onemli etkende guvenlik duygusu36 Yaşında, 2 çocuklu, evli, aktif çalışan, kendi ülkesinde yaşayan, arkadaşları olan biriyim ve kendimi yalnız hissediyorumAurora90 . Yukarıda bir arkadaşımız demiş ya nereye gitseniz yalnızlık sizinle gelir diye, işte tam olarak öyle.
Kısa bir süre -kendimi ait hissettiğim- küçük bir sahil kasabasında yaşama fırsatım oldu. Çocuklarım ve eşim vardı sadece. Ama kendimi hiç yalnız hissetmedim. Her yere tek başıma gittim, tek başıma yedim, gezdim, keyif yaptım ve yalnız hissetmedim. Yalnızlık aidiyet hissettiğin yerde sonlanıyormuş bunu fark ettim.
Yurtdışına yerleşme fikri, hayali ve çabası içindeyiz bizde. Zira buralar da artık güvenlik duygusunu epey yitirdik.