- Konu Sahibi balpetegim
-
- #1
kızlar ben 57 gün önce doğum yaptım,sağlıklı,güzel bir oğlum oldu Allahıma bin şükür
sorun şu ki benim doğumum çok zor geçti,normal doğum olması için saatlerce beklememe rağmen,yaklaşık 24 saat sonra sezeryan oldum:1no2:...o zaman çok mutluydum,kendimi kurtulmuş,rahatlamış hissediyordum,bebeğimle ilgilenmekten pek aklıma da takılmıyordu ama artık tek düşündüğüm şey bu doğum...ne zaman boş kalsam bu konu aklıma geliyor,nerdeyse sürekli bunu düşünüyorum,rüyalarımda bile görüyorum,acayip takıntı yaptım resmen saplantım oldu,kafamdan atamıyorum:uhm:...
sizlerden yardım istiyorum,kafama takılan konularda belki sizler bana yardımcı olursunuz :bbo:
doğumumu anlatıyorum...saat 14:10 da suyum geldi,şırıl şırıl ama sürekli akıyordu,dr hastaneye gelmemi söyledi,gittim muayene etti ve bana hastanede yatacağımı,doğumun başladığını söyledi,açıklığımın 1 cm kadar olduğunu söyledi...
ve ben yattım ama ne ağrı ne sancı hiç bi şey yoktu ama su sürekli yavaş yavaş akıyordu...gece 1-2 gibi benim sancılarım başladı,çok acı çekiyordum ama açılmam bi türlü olmuyordu.doğum sancılarını çekenler bilirler...ben saatlerce sancı çektim,yerlere yattım,duvarları tırmaladım ama açılmam çok azdı...orda benden sonra gelen kişiler bağırıp çağırıp 2 -3 saatte doğurup gidiyorlardı ama ben bi türlü açılamıyordum...neyse ben epidural istiyordum çünkü dr um bana epidurali çok methetmişti,hiç ağrı sızı duymadan çok konforlu doğum yapacağımı v.b söylemişti,burda da öyle şeyler okuduğum için çok ümitliydim ve epidurali alınca çok rahat doğuracağımı sanıyordum...:1no2:
neyse sabah 10,30 da açılmam 4,5 cm olmuştu(o saate kadar çektiklrimi siz düşünün) epidurali yaptılar,bi yarım saat falan rahatladım,uyudum hatta...sonra doğum masasına aldılar ve kabus başladı...epiduralin etkisi geçmişti ve ben yalvarmam rağmen 2.dozu yapmıyorlardı,ıkınamazsın diye..sancılar deli gibi geliyordu ve ben tüm gecenin yorgunluğuyla bitmiş durumdaydım :1no2:bu arada açıklık 9 cm olmuş...
ebeler üstüme çıkıyor,elleriyle bilek güreşi yapar gibi yapıp dirseklerini göğsümden bastırıyorlardı,ölecek gibi oluyordum,ağrı geldikçe ıkın diyorlardı,ben ıkınıyordum ama bebeğin başının bi yere takıldığını söylüyorlardı...hatta bu arada ebeler beni bırakıp yemeğe gittiler,başımda birini nöb. bıraktılar...geri geldiklerinde ben hala aynı durumdaydım,saatler geçmiş,defalarca alttan muayene olmuş(sonlara doğru içim çıkacak gibi oluyordum),lavman yapılmış,idrarı boşaltılmış,nst ye defalarca bağlanmış,susuzluktan kavrulan,herkese beni kurtrın nooolur diye yalvaran bi kadın...
neyse saat 2 civarı dr um teşrif etti...dr bebeğin kafası çıkana kadar gelmiyormuş saçmalığa bakar mısınız?bu arada ebe son nst de bebeğin kalp atışlarının yavaşladığını söylemişti,ben ölüp bitmiştim,takaatim kalmamıştı,dr a canımın acısıyla benim epiduralim var beni sezeyana götür dedim,hiç bi şey demeden tamam dedi ve beni ameliyata aldılar fisfisfis
ameliyata giderken yakınlarımdan bazıları tepki göstermiş ve dr um benim ıkınmak istemediğimi,biraz ıkınsam bebeğn geleceğini söylemiş
burda epiduralli doğuranlardan 'hiç bi şey hissetmedim,2 ıkındım sıkındım doğurdum v.b yazanları okudukça,normal doğum hikayeleri okudukça kahroluyorum...ben neden her şeyi hissediyordum?(bu arada sezeryanımı genel anesteziyle yaptılar çünkü her şeyi hissediyordumÇok üzgünüm çoook)
bana bi akl verin kızlar,ben dr un uğraşmak istemediği için mi,gerçekten bebeğin kalbi yavaşladığı için mi,ıkınamadığım için mi,suyum erken bititği ve çok zorlanacağım için mi...neden neden doğuramadım? o kadar yaklaşmışken neden sonu gelmedi?hep o anı hayal ediyorum,iyice psikolojim bozuldu,çok yaklaşmıştım..ve bu şansı artık ömür boyu kaybettim
dr umun bana orda destek olması,moral vermesi v.b gerkmez miydi,beni rahatlatacak bi şeyler yapamazlar mıydı?o kadar saat sancı çekmiş,normal doğumun bütün rezil evrelerini yaşamış bi kadın 9 cm açıklıkla sezryana alınır mı?lütfen bi akıl verin,ben içinden çıkamıyorum
sorun şu ki benim doğumum çok zor geçti,normal doğum olması için saatlerce beklememe rağmen,yaklaşık 24 saat sonra sezeryan oldum:1no2:...o zaman çok mutluydum,kendimi kurtulmuş,rahatlamış hissediyordum,bebeğimle ilgilenmekten pek aklıma da takılmıyordu ama artık tek düşündüğüm şey bu doğum...ne zaman boş kalsam bu konu aklıma geliyor,nerdeyse sürekli bunu düşünüyorum,rüyalarımda bile görüyorum,acayip takıntı yaptım resmen saplantım oldu,kafamdan atamıyorum:uhm:...
sizlerden yardım istiyorum,kafama takılan konularda belki sizler bana yardımcı olursunuz :bbo:
doğumumu anlatıyorum...saat 14:10 da suyum geldi,şırıl şırıl ama sürekli akıyordu,dr hastaneye gelmemi söyledi,gittim muayene etti ve bana hastanede yatacağımı,doğumun başladığını söyledi,açıklığımın 1 cm kadar olduğunu söyledi...
ve ben yattım ama ne ağrı ne sancı hiç bi şey yoktu ama su sürekli yavaş yavaş akıyordu...gece 1-2 gibi benim sancılarım başladı,çok acı çekiyordum ama açılmam bi türlü olmuyordu.doğum sancılarını çekenler bilirler...ben saatlerce sancı çektim,yerlere yattım,duvarları tırmaladım ama açılmam çok azdı...orda benden sonra gelen kişiler bağırıp çağırıp 2 -3 saatte doğurup gidiyorlardı ama ben bi türlü açılamıyordum...neyse ben epidural istiyordum çünkü dr um bana epidurali çok methetmişti,hiç ağrı sızı duymadan çok konforlu doğum yapacağımı v.b söylemişti,burda da öyle şeyler okuduğum için çok ümitliydim ve epidurali alınca çok rahat doğuracağımı sanıyordum...:1no2:
neyse sabah 10,30 da açılmam 4,5 cm olmuştu(o saate kadar çektiklrimi siz düşünün) epidurali yaptılar,bi yarım saat falan rahatladım,uyudum hatta...sonra doğum masasına aldılar ve kabus başladı...epiduralin etkisi geçmişti ve ben yalvarmam rağmen 2.dozu yapmıyorlardı,ıkınamazsın diye..sancılar deli gibi geliyordu ve ben tüm gecenin yorgunluğuyla bitmiş durumdaydım :1no2:bu arada açıklık 9 cm olmuş...
ebeler üstüme çıkıyor,elleriyle bilek güreşi yapar gibi yapıp dirseklerini göğsümden bastırıyorlardı,ölecek gibi oluyordum,ağrı geldikçe ıkın diyorlardı,ben ıkınıyordum ama bebeğin başının bi yere takıldığını söylüyorlardı...hatta bu arada ebeler beni bırakıp yemeğe gittiler,başımda birini nöb. bıraktılar...geri geldiklerinde ben hala aynı durumdaydım,saatler geçmiş,defalarca alttan muayene olmuş(sonlara doğru içim çıkacak gibi oluyordum),lavman yapılmış,idrarı boşaltılmış,nst ye defalarca bağlanmış,susuzluktan kavrulan,herkese beni kurtrın nooolur diye yalvaran bi kadın...
neyse saat 2 civarı dr um teşrif etti...dr bebeğin kafası çıkana kadar gelmiyormuş saçmalığa bakar mısınız?bu arada ebe son nst de bebeğin kalp atışlarının yavaşladığını söylemişti,ben ölüp bitmiştim,takaatim kalmamıştı,dr a canımın acısıyla benim epiduralim var beni sezeyana götür dedim,hiç bi şey demeden tamam dedi ve beni ameliyata aldılar fisfisfis
ameliyata giderken yakınlarımdan bazıları tepki göstermiş ve dr um benim ıkınmak istemediğimi,biraz ıkınsam bebeğn geleceğini söylemiş
burda epiduralli doğuranlardan 'hiç bi şey hissetmedim,2 ıkındım sıkındım doğurdum v.b yazanları okudukça,normal doğum hikayeleri okudukça kahroluyorum...ben neden her şeyi hissediyordum?(bu arada sezeryanımı genel anesteziyle yaptılar çünkü her şeyi hissediyordumÇok üzgünüm çoook)
bana bi akl verin kızlar,ben dr un uğraşmak istemediği için mi,gerçekten bebeğin kalbi yavaşladığı için mi,ıkınamadığım için mi,suyum erken bititği ve çok zorlanacağım için mi...neden neden doğuramadım? o kadar yaklaşmışken neden sonu gelmedi?hep o anı hayal ediyorum,iyice psikolojim bozuldu,çok yaklaşmıştım..ve bu şansı artık ömür boyu kaybettim
dr umun bana orda destek olması,moral vermesi v.b gerkmez miydi,beni rahatlatacak bi şeyler yapamazlar mıydı?o kadar saat sancı çekmiş,normal doğumun bütün rezil evrelerini yaşamış bi kadın 9 cm açıklıkla sezryana alınır mı?lütfen bi akıl verin,ben içinden çıkamıyorum
Son düzenleme: