doğumumu unutamıyorum,saplantım oldu

buna benzer hikayeler o kadar çok ki. yalnız değilsin yani. hayatta en güzel şey insanın evladı olması gerisi boş. benimde büyük kızımda dr para istediği için doğuma girmek istemedi. başka bir şehirde olduğumuz için kendi doktorum değildi. eşimde o sırada yanımda yoktu maalesef yetişemedi doğuma. sonra parada anlaşmışlar annemle. dr doğuma girdi ve az kalsın bebeğim ölüyormuş. şimdi 11 yaşında şükür. Bazen hayat güzel şeyleri zahmetli veriyor. Ama Allahım dilerse herşey oluyor.Küçük bebeğinle mutlu bir yaşam diliyorum.

Ah canım benim yaa, neden bu kadar takıyorsun kafanı? o anlar aklına geldikçe neden biriciğine, bebeğine bakmıyorsun bir? ağzına, burnuna, ayaklarına, ne kadar sağlıklı olduğuna, hepsinden önemlisi kalbinin attığına sevinmiyorsun? Allah korusun, doğum sırasında senin kadar sıkıntı çekmeyen ama doğururken bebeğini kaybeden annelere ne olacak? Onların hikayelerini duydukça şükredip yavruna sıkı sıkı sarılsana... Şükretsene... Ne güzel ne büyük gurur ki 9 ay karnında taşıyıp dünyaya onca sıkıntıya göğüs gererek getirmşsin sapasağlam. Nebüyük gurur ki onu bir güzel besleyip büyütüyorsun. Daha ne ister bir anne? O anılar aslında seni biricik, birtanecik yavrunla buluşturan bir mucizenin ta kendisidir. Anne olmanın sancısıdır...Anne olmanın zorluğudur. NE mutlu sana ki sen şimdi bir ANNESİN! Onu ne şekilde dünyaya getirdiğinin ne önemi var? Normal doğum yapsaydın, onu başarıyla bedeninden çıkarsaydın ıkınıp, ama bebeğin bir sağlık sorunu veya özürle doğsaydı daha mı çok sevinecektin? tabi ki hayır! Kendine gel fıstık! Sen bebeğini binbir zorlukla, ama yılmadan dünyaya getirmiş güçlü bir ANNESİN! Allah sana bu türlüsünü yazmış, doğumun zorunu yazmış ama sana bir evlat vermiş, hem de sağlıklı! NE MUTLU SANA!

burbuk .!.:

Bak ben bu yazının altına imzamı atarım. Ne güzel anlatmış kronick'im olayı.
Ben şimdi gene kendimden örnek vereyim sana. 6 yıllık uğraşlarım sonuç vermemiş ve ben bir türlü hamile kalamamıştım. Sonunda kendi kendine hamile kaldım. 8 aylık hamileydim her şey yolundaydı. Bir sabah kalktığımda lekelenmem olduğunu gördüm. Hemen hastaneye gittik. Doktor (bebeğim makat geliyordu) normal doğumun başladığını rahmin açıldığını ve tekrar kapandığını, bebeğimin makat gelişi olduğu için doğumun gerçekleşmediğini, kordonun sarktığını ve bebişimin ölmüş olduğunu, beni zehirlemeye başladığını söyledi. Koridordo soyarak ve kan alarak beni ameliyathaneye götürdüler. Doktor avazı çıktığı kadar bağırıyordu, hasta ölüyor çabuk ameliyathaneyi hazırlayın diye. Neyse beni hemen ameliyata aldılar, hocaları geldi ve hocalarına "bebek ölmüş anneyi zehirlemeye başlamış" dediler. Aynı filmlerdeki gibi bir koşuşturma yaşanıyordu ameliyathanede. O anda "Allahım eğer bebeğim öldüyse bu ameliyat masasından kalkmayı nasip etme bana" demiştim.
Sonuçta bebişim doğdu ve şimdi 12 yaşında koca bir dana oldu. Ama ben 1,5 gün narkozdan çıkamamışım. Bir türlü uyanmıyormuşum. Çok uğraşmışlar. En sonunda hocanın aklına gelmiş ve bebeğimi yanıma koyup göğsümü tutmasını sağlamışlar. Biri bana "bebeğin yaşıyor" diyordu devamlı. Meğer psikolojik olarak uyanamıyormuşum.
Ben şimdi o günleri bir anı olarak hatırlıyorum. Önemli olan bulunduğumuz andır güzelim.

Genişletmek için tıkla...

Çok etkilendim okurken.Ama çok şükür yavruna kavuşmuş ve kocaman yaşına getirmişsin.Rabbim evlatlarımızı bizlere bağışlasın inş.

__PANDORA__ .!.:

bende sezeryanla doğum yapmıştım doğumda bir sorun yoktu ama doğumdan sonra yaşadığım o acı inanılmazdı...yanlış anestezi sonucu tam 7 gün can çekiştim,resmen felç inmiş gibiydim kafamı oynatamıyordum,hareketsizliğini bırakın acısını çekmemek için yattıgım yatagın önündeki pencereden kendimi atmak istemiştim o acıyı çekmemek için,oysa en mutlu anlarımdı kızım sağlıklı idi ama gözüm bir şeyi göremez olmuştu,o acının beni öldüreceğini düşünmüştüm.dr a sordugumuzda geçistiriyorlardı,tabi derler mi bizim anestezi uzmanımızın hatası diye biz bunu sonradan araştırıp ögrendik..omuriliğime sıvı''narkoz''ulaşmış nasıl oluyorsa, zaten damarı da 7-8 denemeden sonra anca bulmuşlardı ve ben yarı baygındım,araştırıp ulaştıgım bilgi bu sağlık çalışanlarından ve binde bir kişiye denk gelen bir durum imiş bu...anestezi uzmanı çok önemli arkadaşlar aman dikkat edin ne olur...(ki ben özel yaptım doğumumu )... bu arada sezeryanla alakalı diil sorunum,okuyan arkadaşlarımı korkutmayım... üstüne basa basa söylüyorum;anestezi uzmanınızı iyi seçin,bu çok önemli... sizede geçmiş olsun diliyorum..bebeğiniz sağlıklı buna şükür edin ... ben bahsettiğim bu acıyı yaşarken bile bebeğim için şükrettim ve iyiki benim acım vardı, ya kızıma verse idi bu acıyı,ona gelen bana gelsin razıyım..kızım için yine çeker,ölür ölür dirilirim..yeter ki ;onun canı hiç yanmasın..şimdi kızım 2.5 yasında ve ben bu acıyı bir anı olarak kabul ediyorumhem de herşeye rağmen güzel bir anı.. ve 2. bebek düşünüyorum ve asla korkmuyorum...lütfen sizde düşünüp kendinizi hırpalamayın...buda sizin bir anınız acı yada tatlı,bebeğinize bakın,gülümseyin ve unutun bu acınızla barışın... sevgiler...

Genişletmek için tıkla...

Offf gerçekten psikolojik olarak hayatının en zor 7 günüymüş.Rabbim hepimizin yardımcısı olsun...

kalachakra .!.:

ebtunacım bende senin gibi çok kötü bi doğum tecrübesi yaşadım. sen benim doğum hikayemi dinlesen haline şükredersin. bende normal doğumla kızımı dünyaya getirdim ama sezeryanla getirmek için neler vermezdim. çünkü kızımı kaybedebilirdim. ama çok şükür kızım sağlıklı ve benimle... doğumdan sonra birdaha çocuk yapmıcam diye tövbe ettim ama 6 gün sonra kızımı kucağıma alınca herseyi unuttum...şimdi inanır mısın 2.sini bile düşünüyoruz :)))
hem normal doğum yapabilmek bi şeref değildir ki... sakın bunu bi şans olarak görme...
kısaca anlatıyım sana doğumumu. ben hamileliğimde çok şişmiştim heryerimi su toplamıştı. doğumdan 2 gün öncede hiper tansiyon çıktı. hiper tansiyon şikayetiyle gitmiştim hastaneye. meğer preeklamsi olmuşum.biraz daha geçiksem bende kızımda ölebilirmişiz. neyse sancı odasına aldılar beni tansiyonumu düşürmek için magnezyum serum taktılar.altımda sonda kolumda serum bi yandan nstye bağlıyım kıpırdayamıyorum. 00:40da girdiğim hastanden 7:30 da tansiyonumun normal seyretmesiyle taburcu olcaktım.fakat o saate kadar yapılan çatı muayenelerinden oldu sanırım 7:!5 de suyum geldi ve doğum için sunu sancı taktılar. bnde 7 saat çektim bu sancıyı. suni sancı çekerken tansiyonum sürekli yükseliyordu, bi ara bebeğimin kalbi durmuştu drların çok uzun uğraşları sonunda bebeğimin kalbini tekrar atmaya başlamıştı. o an inan çektiğim acıları düşünmüyordum tek istediğim kızımın canlanması gerekirse benim ölmem...kaburgalarım kırıldı sandım bu işlem yapılırken ama umrumda değildi. neyse sonra doğum masasına gitmiştik. açılmam 8 cmdi. bana bu sürede ne lavman yapıldı ne aneztesi. kızımın başının geldiğini söyledi dr. ben bağırdım aneztesi ypmıcakmısınız diye ondan sonra yapılmıştı.kızım 2 ıkınmayla dünyaya geldi ama ağlamıyordu.. hemen acil mudahale yapmışlar ben sandım ki kızım ölmüştü ((yarım saat sonra dr geldi ve doğum esnasında kızımın bıynuna kordın dolandığını ve o yüzden ağlamadığını söyledi.. halbuki preeklamsi sikayetiyle giden hastalar sezeryanla doğum yapaar.bende sezeryanla doğum yapmış olsaydım beki bunlar başıma gelmicekti.neyse kızımı canlandırmışlar bana vermilerdi. odama geçtim kızım beni emerken mosmor kesilmiş annemde bunu farketmiş ve hemen dra teslim etmişti kızımı. meğer siyanoz gelişmesi şikayetiyle kızımda nefes darlığı olmuş.eğerki annem yanımda olmasaydı ve farketmeseydi kızım hayatta olmayabilirdi...ben 4 gün kızım 6 gün yoğun bakımda kaldık. kızımı 6 gün boyunca koklayamadım...yinede çok şükür ki kızım suan benimle vede gayet sağlıklı...ben hastanedeyken kendime çok dersler çıkardım. gerçekten beterin beteri varmış bunu öğrendim...
yani demem o ki unut artık geçmişi cnm. sen şimdi yavrunla olan geleceğine bak. bak çok şükür sağlıklı bi bebeğin var.. çektiğin sıkıntılar geride kaldı...
öpüyoruz seni ve miniğini a.s.

Genişletmek için tıkla...

Bunu devlet hastanesimi yaptı?Yani sizdeki rahatsızlığı uzun süre fark etmemeleri çok büyük risk... Neyseki atlatmışsınız çok şükür...Rabbim sağlıcakla büyütmenizi nasip etsin yavrunuzu...

sen kendın dıyorsun senden sora gelenler 2 saatte dogurmus
eger dogurabılseydın dogururdun zorlaman ıyı olmaz
kadının bırının rahmı bıle dısarı cıkmıs bagırsakları vs ama o koyde dogurmus ve yazsı 14 mus
o ıstısnaı bır durum bunu okuyanlar normal dogumdan korkmasın bende normal dogum dusunuyorum ama kısmetıse eger
onu doktorlar ayarlıyor
bebek gelse gelırdı catın dar olabılır bebek kılolu olabılır bebegın kolu takılmıs olabılır vs bırcok nedenı
olabılır
bundan sora normal dogum yapabılırsen yaparsın yurt dısında yapılıyor
buradada yapan bırını bulursun ama yıne zorlanırsan sezeryana alırlar bebegının yasamı tehlıkeye gırmesın dıye
bosuna uzuluyorsun bebegın ve sen kurtulduysan bua sukret herkes normal doguracak dıye bır kanun yokkı

canım önemli olan nasıl doğurduğun değil bebeğinin kucağında sağlıklı olması
sonuçta nasıl doğurursan doğur sonuç bu olacaktı değil mi
maalesef doktorun ve hemşirelerin çok yanlış davranmış ama artık yapabileceğin bir şey yok böyle düşünr stres yaparsan sütün de kesilir bu sefer ben bebeğimi yeterince emziremedim diye dertlenirsin
öyle veya böyle doğurmuşsun
bebeğin için nelere katlanmışsın
senin için çokdeğerli olan bu varlık için unut artık o kötü anları
geleceği bak

ALLAHIM GÖGSÜNE BEBEK VERıLıNCE UYANDIM DAN SONRA ıŞYERıNDE HıÇKIRA HIÇKIRA AĞLADIM VE herkes telaşlandı eşimi aramış eşinize bir şey oldu diye...Yazarkende gözyaşlarımı tutamıyorum şimdi çok etkilendim benim de ilk doğumum da ben artık yapamıyorum doktor bey diye kendimi bıraktım ve bebek arada boğulmuş o sıra ama ben artık yoruldum ıkınamıyorum doktor bana öyle okkalı bir tokat attı kıı kedııneEEE geeeel bebek ölüyor diyee ama ben ıkınamıyordum ki zaten sadece bağırıyordum doktor üstüme çıktı karınıma iyice bastırdı da bebek öyle çıktı sonrada idrar torbam patlamış zaten ....neyse o doğumumu bende unutamıyorum ama üstünden 9 sene geçti ikinci sezeryanımı anlatmak istemiyorum zaten o da dehşetti onda da 4 sene geçti üstünden şimdi 3.bu kadar şeyden sonra bende artık korkuyorum doğumdan neeyyn..offf offff

CANLARIIM .!.:

ALLAHIM GÖGSÜNE BEBEK VERİLİNCE UYANDIM DAN SONRA İŞYERİNDE HİÇKIRA HIÇKIRA AĞLADIM VE herkes telaşlandı eşimi aramış eşinize bir şey oldu diye...Yazarkende gözyaşlarımı tutamıyorum şimdi çok etkilendim benim de ilk doğumum da ben artık yapamıyorum doktor bey diye kendimi bıraktım ve bebek arada boğulmuş o sıra ama ben artık yoruldum ıkınamıyorum doktor bana öyle okkalı bir tokat attı kıı kedİİneEEE geeeel bebek ölüyor diyee ama ben ıkınamıyordum ki zaten sadece bağırıyordum doktor üstüme çıktı karınıma iyice bastırdı da bebek öyle çıktı sonrada idrar torbam patlamış zaten ....neyse o doğumumu bende unutamıyorum ama üstünden 9 sene geçti ikinci sezeryanımı anlatmak istemiyorum zaten o da dehşetti onda da 4 sene geçti üstünden şimdi 3.bu kadar şeyden sonra bende artık korkuyorum doğumdan neeyyn..offf offff

Genişletmek için tıkla...

Canım doğumların zor geçmiş gerçekten.Yinede cesaretine hayran olmamak elde değil.Bir tane kötü doğum hikayesiyle bile bir daha ikinciye cesaret edemeyen yıllarca yapmayan insanlar var...

zor olmuş canım ama geçmiş hiç düşünüpte kendini yıpratma önemli olan şuanda sizsiniz bebişinde sende iyisiniz ya unutmaya çalış

canım zorluklar çekmişsin ama şu an senin önceliğin bebbişin olsun ona konstre ol herşieyi unutursun

arkadaşlar gebelikte protein kaçağı ve preeklamsi nedeniyle iki bebeğimi kaybettim.zor günler yaşadım çook şükür toparlandım ve nasıl bir içgüdü bilmiyorum ama o kadar şeyi yaşamama rağmen tekrar gebelik düşünüyorum. çokk iyi bir perinatoloji doktoru araştırıyorum bana tavsiye edebileceğiniz riskli gebelikler uzmanına ihtiyacım var.