- Konu Sahibi fionawoody
- #81
Bu benim konumdu. 2 ay oldu işe başladım hiç korktuğum gibi olmadı. Aksine çocuğuma daha iyi bakıyorum cunku alım gucum var beziydi mamasiydi istediğimi alabiliyorum. Sosyal hayata karıştım doğumdan sonra çok bunalmistim sürekli evde olduğum için. Bu arada bebeğim 6 aylık oldu artık daha iyi biseler biliyor beni görünce heycanlaniyor. Öncesinde biraktigimda hiç bişe anlamıyordu.
Süt sagip eve bırakıyorum zaten aksam gelince ve gece boyu emiyor.
İlk gün bırakıp gittgimde nerdeyse yoldan geri dönüp sarilcaktim gözlerim dola dola gittim ama şu an hiç o duygu selinden eser yok. Aksine annesi olarak ben ona yettigim için çok mutluyum. Zaten günün yarisi uyuyor yarısında da oyuncaklarla vakit geçirip besleniyor ben geliyorum zaten zaman öyle hizliki geçip gidiyor. Eşimin maaşı iki maaş eder ama yinede ben çalıştığım halde ekonomik krizden etkilendik ucu ucuna yetiyor bizde kredi ödüyoruz cunku.
Bence sen şimdi kendni bu sorularla yorma anın tadını cikar. Ozaman gelsin belkide işini ozleyeceksin.
Zaten bebeğim su an hiç biseyin farkında degilki onu bırakıp gittgimi hatırlamayacak bile.
Çalışmak kendine yatirimdir sigortan olur emekliliğin olur bence zamanı gelince duygularını tekrar gözden gecirrsin smdiden kendinin uzmenin anlamı yok.
Ben iyiki çalışıyorum diyorum yoksa kaynana var aynı binada elti görümce habire kısır günü dedikodu bana göre değil çalışarak hayata katılarak daha mutluyum ben
Ben çalışırsam çocuğuma kayınvalidem ve eşimin teyzesi bakacak (Kayınvalidem ve teyzesi çok iyiler, ikisinin de çocuğuma gözü gibi bakacağından adım gibi eminim, asla şüphem yok) Şimdi düşünüyorum kendi kendime bir tarafım diyor ki; Çocuğunun geleceği için çalışmalısın, evlerimiz yakın, hafta sonumda yok, zaten doğumdan sonraki 1 senenin ilk 6 ayında 3 saat önce sonraki 6 ayında 1,5 saat önce işten çıkma hakkım var. (Günlük süt izni), çocuğunla yine vakit geçirirsin diyor. Diğer tarafım da; kredi bitince işten çık, (önümüzdeki sene sonunda bitecek sanırsam tam hatırlayamıyorum şimdi) çocuğuna bak elbet geçinirsiniz kredi de yok o parayı çocuğun masrafına ödersiniz diyor. Biraz da annelik iç güdüsü müdür nedir, kıskanıyorum çocuğumu galiba 
Ben her anında olamayacağım benim koynumda değil, kayınvalidemin, teyzemin kucağında büyüyecek diye. Çok saçma bir takıntı biliyorum ama sanki ben çalışırsam çocuğum bana değil onu büyütenlere düşkün olacakmış gibi geliyor ben eşimi de zora sokmak istemiyorum ama çalışmakta istemiyorum ne yapacağım bana akıl verin ben işin içinden çıkamıyorum 
