Açıkçası bu kadar özel problemlerimi annemden başkasına anlatmak isteyeceğim aklıma gelmezdi. Ama bazen insanın gerçekten desteğe ihtiyacı oluyor. Birilerinin ne yapacağını söylemesine..
Arkadaşlar siz ne düşünürsünüz bilmiyorum ama ben doğumdan sonra hastahanede veya evde kayınvalidemdense annemle daha rahat edeceğimi düşündüm ve annem çalışan birisi olmasına rağmen ondan rica ettim. Annem de tabi ki kabul etti. Bunu kırıcı olmadan kayınvalideme de doğum gerçekleşmeden önce açıkladım. Eşimle de konuştum. Kanamalarım olacağını, kendisi iş yerindeyken belki kendi başıma oturup kalkamayacağımdan bunun dışında özel ihtiyaçlarım olabileceğinden, sonuç itibariyle yanımda annemi istediğimden bahsettim. Kayınvalidem de eşimde anlamış gibilerdi, benim de içim rahattı.
4 ay önce doğum yaptım. Doğumum sezeryanla oldu. Herkesin bünyesi farklıdır, benimki çok ağır geçti. Çok zor yürüyor, çok zor oturabiliyordum. Afedersin wc benim için azap gibiydi. Hastahaneden eve geldik. Kayınvalidem de bizimleydi. Tabi ki kadının torunu oldu hevesliydi. Ama günler geçti kayınvalidem her gün bizde.. Gelip bebeği görmesini geçtim, anneme habire iş buyurup yaptığı işi de beğenmiyordu. Annem de rahatsız oluyordu bu durumdan. Kendisi hiçbir şekilde yardımda bulunmuyordu. Bu da yetmezmiş gibi her yaptığıma karışıyor, bebeği zayıflattığımı söylüyordu. Daha olmuş 1 hafta.. Annemin hazırladığı yemeği yemiyordu. Nedenini hala bilmiyoruz.. Neyse hiçbir şey annemle konuştuğumuz gibi olmadığı için bnim moralim bozuldu. Annem de rahat değildi kadın..
Sonra bir akşam hep birlikte masadayız. Ben, eşim, annem, kv. Annem dayanamayıp eşime dedi ki "Oğlum annende yemek yapmayı biliyor, bende biliyorum. Oda iş yapmayı biliyor, bende. İkimizin birden yapmaya çalışması gereksiz. Ben iş yerimden bunun için izin aldım. Ya annen kalsın ya ben kalayım. Bu şekilde olmuyor" dedi. Eşim ve kv tamamen yanlış anladılar. Kv, bizde öyle şey olmaz beni mi istemiyorsun ben bir yere gitmem gibisinden konuştu. Eşim de ayıp ediyorsunuz ikinizde kalın biri gitsin biri kalsın olmaz o benim annem dedi. Aslında annemin anlatmak istediği farklı bir şeydi ama sanırım onun tek yanlışı bunu masada kv nin yanında söylemesiydi. Tamamiyle yanlış anlaşıldı. Sonra annem ben gideyim o zaman kızım. Ben hiç rahat değilim dedi ve ertesi gün gitti. Ben bitik hissediyordum. Yanımda kalmasını istedişim kişi annemdi.. ona da kızdım aslında. Yine de beni düşünmeliydi. Ona ihtiyacım vardı.
Eşimle konuşmak için odaya çağırdım. Güzel güzel durumu anlattım annemin adınada özür diledim. Ama yanımda onun kalmasını istediğimi bu şekilde daha rahat edeceğimi söyledim. Eşim çileden çıktı.. Gelmezse gelmesinler, annemi istemeyeni ben hiç istememler.. Bu durumu kocana nasıl anlatabilirsin
ki.. Sonra yatakta annemi aradım, ayaga kalkamıyorum zaten sancım var. Anneciğim lütfen gel sana ihtiyacım varken böyle yapma dedim. Oda rahat edemediğini bunu bizim önceden konuştuğumuzu ve kv min kendisine davranışlarının zoruna gittiğini söyledi. Bende, senide anlıyorum peki derken, eşim telefonu bir hışımla elimden aldı..
İşte iplerin koptuğu o an.. Anneme çok ağır konuştu. Dedi ki, Bu ne teryesizlik, ahlaksızlık. Ne anlatıyorsunuz telefonda direk bana söyleyin. annemi istemiyosanız bende sizi istemiyorum gelmeyin dedi. Daha neler neler.. Ben şok oldum kalkıp da alamadım o telefonu elinden. Ağlama krizine girdim. Kv de yan odada her şeye şahit oluyor. Yapma diye bağırıyorum eşime tınlamıyor. Kayınvalidem baktı ben fena oldum, ben gidiyorm hadi tartışmayın dedi gitti. Eşimde küstü gitti bak annem diyor telefonda anneme. Telefonu kapattılar. Eşim yanıma geldi halimi görünce kıyamadı ağladı.. Sezeryanlısın ağlama böyle dedi. Ama benim her şeyimi mahvettikten sonra tesellinin anlamı ne. Nasıl bu şekilde konuşursun annemle nasıl söylersin dedim. Haketti annen duymadın mı masada ne diyor dedi. Ya bende aynı şeyi söylüyorum sana ta hamileyken bile söyledim. Bana niye lafınız yok..
Sonra kayınvalidem tlf etti. Geleyim mi yardıma dedi. Kendi başıma halledebiliyorum isterseniz gelin görün bebeği ama yardım istemiyorum dedim. Alınmış.. 4 ay oldu eşim annemlere gitmiyor. Babam geldi, konuştu yok gitmiyor.. Annemlerde gelemiyor. Ben gidip geliyorum. Onun annesi rahat rahat gidip geliyor kalıyor.. Annem eşimi davet ediyor yanlış ifade ettim diyor, eşim dinlemiyor. Eşimle bu konu yüzünden çok tartıştıysak da son zamanlarda durulduk.
Bu arada ben o olayın üstüne sütten kesildim. Hala bu yüzden ağlıyorum bazen. Çocuğumun rızkı.. Güzel bebeğim ememiyor annesini. Hepsini sorumlu tutuyorum.. Önce eşimi, kv, annemi.. Hiç kimse beni düşünmedi ve herkesin söylediği laf "senin hiçbir suçun yok" Ben suçsuz olmak istemiyorum! Başkalarının hatalarının bedelini ödemekten çok sıkıldım. Eşim hala babamın evine gitmiyor ve bu konuda çok rahat. Ne yapacağımı bilmiyorum.. Artık ne demeliyim ona bilmiyorum.. Onu seviyorum, özlüyorum. Ama şunu yaptığı zaman hep yarıda kalıyorum..
Chocolita ama bu şekilde yıpranmaya devam edeceksiniz. Yani eşinizi zorla götürecek haliniz yok, ki zorla gelse bile o ortam nasıl gergin olur. Eşinizi ancak bayram , düğün vs gibi durumlarda zorlayabilirsiniz, size eşlik etmesi için. O zaman hayır diyemez.
