Çok haklısınız
Çok haklısınızBen de memlekete gittim doğum için,annemde kaldım. Mükemmel geçti herşey ama evime gelince kayınvalidem geldi. Bir zerre faydası olmadı kadının. Aksine bebek her ağladığında sütün mü yetmiyor acaba diyordu. Mastit olup ateşlenince ikna oldu hanımefendi sütüm olduğuna.
Yani demem o ki kendi annenizde de aynı sorunları yaşayacaksanız bırakın kimse gelmesin. Kayınvalide kişisi zaten etkisiz eleman. En iyisi tek olmak. Kırılan kırılsın aman. Açık açık söyleyin.
Herkesin fikrine saygı duyuyorum bazıları kalabalık olmayı seviyor ama yanında kimseyi istemeyen anne babaya da saygı duyulmalı bence. Ben de eşimle çok daha rahat olacağımı düşünüyorum. Annemle zaten asla ama asla anlaşamıyorum, kayınvalidemin de gelmek isteme sebebi sadece bebek sevmek bundan da eminim, zaten kendileri akıl etmeden diyemem şu yapılacak bu yapılacak diyeEvinizde olun , eşinizle yardımlaşın, eşimle beraber baktım bebeğime yanımda da kimse yoktu , kayinvalidem arada uğrayıp gidiyordu, ben yalnız daha iyi bakacağımı belirttiğim için sorun olmadı, doğum yapan kadınların herkesi başına toplamasını hiçbir zaman anlayamayacağım galiba , ağır bir durum yoksa gayet doğal ve güzel bir süreç...
Allah bebeğinizi sağlıkla büyütmeyi nasip etsin inşallahben ailemin yanında doğurdum bebeğimi. ama biraz mecburdum cünkü esimle yasadığımız sehirdeki hastane ve ulaşım imkanları çok kısıtlıydı.
açık konusayım olumlu yanları da var olumsuz yanları da. benim annem öyle yorum yapan, karışan biri değil çok sükür. doğum anında çok destek oldu bana. esim o kadar destek olamayabilirdi neticede tecrübesi olmayan bir konuondan sonrasında ailemden çok cevredeki insanların yorumları çok darlamıştı beni. kv bebeğimi ilk emzirdiğimde yarım saat basımda bekledi halbuki ben kimsenin yanında emzirmek istemiyordum. o an o ağrılarla ve kücücük bebekle tepki koymak aklıma gelmedi sanırım. bi dünya yorum yapıldı hastanede.. daha 2 saatlik cocuğun sünnetini, ilk banyosunu her seyini bana sormadan kararlaştırdılar. sonra sonra kendime geldikçe sinirlenmeye başladım ve tepki koydum trip attılar falan ama benim istediğim oldu.
biz doğumdan sonra 25 gün kadar ailemin yanında kaldık. çok da rahat ve güzeldi yukarıda belirttiğim konular haricinde. esim ve ben ilgilendik bebeğimizle tamamen. deneye deneye doğruyu bulduk. hatta inadına yorum yapanların tavsiyelerini en son denedikbi haftadır falan da kendi evimizdeyiz.
evet pişman olduğum zamanlar oldu.. keske kendi evimde olsaydım çok dedim. ama simdi tüm süreç bittikten sonra diyorum ki iyi ki orda doğurmusum.. iyi ki etrafımda beni gözleyen, eli üzerimde olan insanlar etrafımdaydı. yardım beklemeseniz bile etrafta sizden tecrübeli insanların olması size güven veriyor.
ama aileniz anlattığınız gibiyse bence de gitmeyin. zaten doğumdan sonra sizin hizemtinizi yapacak biri lazım yemek ve temizlik gibi. biri size bakacak ki siz de bebeğe bakabilin. bizde öyleydi. ben sadece bebeğe baktım. yemeğimi, çamaşırımı vs lem halletti.
Gelecekse tecrübeli biri gelsin ki size bir şeyler öğretebilsin veya bebek ağladığında falan panik yapmamanız için destek olabilsin. 21 yaşındaki kardeşiniz size nasıl destek olabilir?Merhaba arkadaşlar. Ben ailemden 2000 km uzakta bir şehirde yaşıyorum, aynı şekilde kayınvalidemler de ailemin yaşadığı şehirde yaşıyor. İlk olarak hep doğumumu kendi memleketimde yaparım diye düşünüyordum ailelerimiz bebeği görsün diye ama şimdi hamile olduğumu öğrendim ve olurda gebeliğim sağlıklı ilerlerse doğumum kışa geliyor. Orada 40ının çıkmasını bekle derken iyice havalar soğuyor ve buz gibi havada küçücük bebeği onca yoldan eve getirmek pek mantıklı gelmiyor. Eşim de aynı şekilde düşünüyor hem de doğumdan sonra kendi evimizde kalmak daha rahat olur diye düşünüyoruz. Buraya kadar bir sorun yok. Sorun doğumda ben de eşim de büyüklerden kimseyi yanımızda istemiyoruz. Sadece 21 yaşında kardeşim var onun gelmesini istiyoruz. Çünkü büyüklerimiz gerçekten herşeye karışan, her durumda moral bozan, laflarını esirgemeyen insanlar. Ben doğum sonrası yapamıyorsun, edemiyorsun, bakamıyorsun, sütün gelmiyor gibi sözler duymak istemiyorum çünkü zaten hassas bir dönemde olacağım. Kardeşim ve eşimle bu dönemi daha iyi daha rahat ve stressiz geçireceğimi düşünüyorum. Eşim kendisi diyor benim annemi kesinlikle çağırma moralini çok bozar diye ben de annemle asla anlaşabilen biri değilim. Şimdi biraz zaman geçsin, diyecekler ben geleyim hayır ben geleyim diye biz de kabul etmeyeceğiz ama laf edecekler biliyorum siz yapamazsınız gibisinden, küsecekler. Doğumumu memlekette yapmıyorum diye bozulacaklar. Şimdiden bunları düşünüp strese giriyorum. Kimseyi kırmak istemiyorum ama kendim de kırılmak istemiyorum. Sizin yanınızda kimler kaldı doğum sonrası, neler yaşadınız , bana ne önerirsiniz düşüncelerinizi bekliyorum
Sezeryan olursa anneniz gerekebilir. Eşiniz 1 ay yanınızda durabilicek mi ? Çok yorucu olucak geceleri ikinizde yorgun olduğunuzda dinlenmek için 3. Kişi gerekebilir. Yemekdir temizliktir sizin bakımınız. Kayınvalide kesinlikle olmaz tepemde sütün yok diye ötmüştü annem olunca mecbur çağırdım. Kız kardeşiniz kaç yaşında bebek bakımından anlarmı ?Kardeşim çalışıyor olursa mecburen eşimle tek kalacağız zaten. Yani ikimiz kalsak bile hiç endişem yok bu konuda çünkü kendisinin bana çok iyi destek olacağını adım gibi biliyorum
bence hicbir şey hamilelikte düşünüldüğü gibi ilerlemiyor yani benim için öyleydi en azından. bende kendim bakarım eşim yeter vs diyordum ama özellikle lohusa dönemi tecrübeli birinin yanınızda kalması önemli. kardeşiniz yemek yapar temizliğinizi yapar vs o da size büyük destek ama bebek konusunda çok afallayacağınız durumlar olacaktır e bir se uzakmışsınız ha diyince de gelemezler bence annelerden birisi gelebilir özellikle anneniz.Merhaba arkadaşlar. Ben ailemden 2000 km uzakta bir şehirde yaşıyorum, aynı şekilde kayınvalidemler de ailemin yaşadığı şehirde yaşıyor. İlk olarak hep doğumumu kendi memleketimde yaparım diye düşünüyordum ailelerimiz bebeği görsün diye ama şimdi hamile olduğumu öğrendim ve olurda gebeliğim sağlıklı ilerlerse doğumum kışa geliyor. Orada 40ının çıkmasını bekle derken iyice havalar soğuyor ve buz gibi havada küçücük bebeği onca yoldan eve getirmek pek mantıklı gelmiyor. Eşim de aynı şekilde düşünüyor hem de doğumdan sonra kendi evimizde kalmak daha rahat olur diye düşünüyoruz. Buraya kadar bir sorun yok. Sorun doğumda ben de eşim de büyüklerden kimseyi yanımızda istemiyoruz. Sadece 21 yaşında kardeşim var onun gelmesini istiyoruz. Çünkü büyüklerimiz gerçekten herşeye karışan, her durumda moral bozan, laflarını esirgemeyen insanlar. Ben doğum sonrası yapamıyorsun, edemiyorsun, bakamıyorsun, sütün gelmiyor gibi sözler duymak istemiyorum çünkü zaten hassas bir dönemde olacağım. Kardeşim ve eşimle bu dönemi daha iyi daha rahat ve stressiz geçireceğimi düşünüyorum. Eşim kendisi diyor benim annemi kesinlikle çağırma moralini çok bozar diye ben de annemle asla anlaşabilen biri değilim. Şimdi biraz zaman geçsin, diyecekler ben geleyim hayır ben geleyim diye biz de kabul etmeyeceğiz ama laf edecekler biliyorum siz yapamazsınız gibisinden, küsecekler. Doğumumu memlekette yapmıyorum diye bozulacaklar. Şimdiden bunları düşünüp strese giriyorum. Kimseyi kırmak istemiyorum ama kendim de kırılmak istemiyorum. Sizin yanınızda kimler kaldı doğum sonrası, neler yaşadınız , bana ne önerirsiniz düşüncelerinizi bekliyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?