Doğum sonrası yanınızda kimler vardı, neler yaşadınız?

Ben de memlekete gittim doğum için,annemde kaldım. Mükemmel geçti herşey ama evime gelince kayınvalidem geldi. Bir zerre faydası olmadı kadının. Aksine bebek her ağladığında sütün mü yetmiyor acaba diyordu. Mastit olup ateşlenince ikna oldu hanımefendi sütüm olduğuna.
Yani demem o ki kendi annenizde de aynı sorunları yaşayacaksanız bırakın kimse gelmesin. Kayınvalide kişisi zaten etkisiz eleman. En iyisi tek olmak. Kırılan kırılsın aman. Açık açık söyleyin.
Çok haklısınız🌼
 
Evinizde olun , eşinizle yardımlaşın, eşimle beraber baktım bebeğime yanımda da kimse yoktu , kayinvalidem arada uğrayıp gidiyordu, ben yalnız daha iyi bakacağımı belirttiğim için sorun olmadı, doğum yapan kadınların herkesi başına toplamasını hiçbir zaman anlayamayacağım galiba , ağır bir durum yoksa gayet doğal ve güzel bir süreç...
Herkesin fikrine saygı duyuyorum bazıları kalabalık olmayı seviyor ama yanında kimseyi istemeyen anne babaya da saygı duyulmalı bence. Ben de eşimle çok daha rahat olacağımı düşünüyorum. Annemle zaten asla ama asla anlaşamıyorum, kayınvalidemin de gelmek isteme sebebi sadece bebek sevmek bundan da eminim, zaten kendileri akıl etmeden diyemem şu yapılacak bu yapılacak diye
 
ben ailemin yanında doğurdum bebeğimi. ama biraz mecburdum cünkü esimle yasadığımız sehirdeki hastane ve ulaşım imkanları çok kısıtlıydı.

açık konusayım olumlu yanları da var olumsuz yanları da. benim annem öyle yorum yapan, karışan biri değil çok sükür. doğum anında çok destek oldu bana. esim o kadar destek olamayabilirdi neticede tecrübesi olmayan bir konu 😂 ondan sonrasında ailemden çok cevredeki insanların yorumları çok darlamıştı beni. kv bebeğimi ilk emzirdiğimde yarım saat basımda bekledi halbuki ben kimsenin yanında emzirmek istemiyordum. o an o ağrılarla ve kücücük bebekle tepki koymak aklıma gelmedi sanırım. bi dünya yorum yapıldı hastanede.. daha 2 saatlik cocuğun sünnetini, ilk banyosunu her seyini bana sormadan kararlaştırdılar. sonra sonra kendime geldikçe sinirlenmeye başladım ve tepki koydum 😂 trip attılar falan ama benim istediğim oldu.

biz doğumdan sonra 25 gün kadar ailemin yanında kaldık. çok da rahat ve güzeldi yukarıda belirttiğim konular haricinde. esim ve ben ilgilendik bebeğimizle tamamen. deneye deneye doğruyu bulduk. hatta inadına yorum yapanların tavsiyelerini en son denedik 😂 bi haftadır falan da kendi evimizdeyiz.

evet pişman olduğum zamanlar oldu.. keske kendi evimde olsaydım çok dedim. ama simdi tüm süreç bittikten sonra diyorum ki iyi ki orda doğurmusum.. iyi ki etrafımda beni gözleyen, eli üzerimde olan insanlar etrafımdaydı. yardım beklemeseniz bile etrafta sizden tecrübeli insanların olması size güven veriyor.

ama aileniz anlattığınız gibiyse bence de gitmeyin. zaten doğumdan sonra sizin hizemtinizi yapacak biri lazım yemek ve temizlik gibi. biri size bakacak ki siz de bebeğe bakabilin. bizde öyleydi. ben sadece bebeğe baktım. yemeğimi, çamaşırımı vs lem halletti.
 
Ilk doğumumda annem ve esimin sülalesi basimdaydi k.validem sagolsun evimin sobali tek odada soba oldugunu bile bile her gun kendi kv sini eltisini eltisinin cocuklarini kayinpederimi görümcemi alip gelirdi ustelik pandemiydi film seyreder gibi seyrederlerdi her akildan baska ses cikardi beyin firtinasi yaparlardi sütün var sütün yok bebek durmuyor seŕbet verelim onu verelim bunu verelim hala akla geldikce o sinirle nasil esimi bosamadigima hayret ediyorum kv ile o zamanlardan gelen kirginlik var zaten aramizda hala aramiz bozuk cok da iyi oldu.
Ikinci dogumumda annem ve esim vardi kv sadece bir iki defa geldi onda da fikir dahi beyan edemedi o kadar mükemmel gecti ki prenses gibi bir lohusalik gecirdim nerede cokluk orada b.. inanın.
Ama şu var daha önce bir bebek bakmamis biri ne kadar yardimci olabilir ki ben ikinci cocugumda bile yeni doğanken yıkama konusunda kendime güvenemedim bazen tecrübe de gerekiyor
 
ben ailemin yanında doğurdum bebeğimi. ama biraz mecburdum cünkü esimle yasadığımız sehirdeki hastane ve ulaşım imkanları çok kısıtlıydı.

açık konusayım olumlu yanları da var olumsuz yanları da. benim annem öyle yorum yapan, karışan biri değil çok sükür. doğum anında çok destek oldu bana. esim o kadar destek olamayabilirdi neticede tecrübesi olmayan bir konu 😂 ondan sonrasında ailemden çok cevredeki insanların yorumları çok darlamıştı beni. kv bebeğimi ilk emzirdiğimde yarım saat basımda bekledi halbuki ben kimsenin yanında emzirmek istemiyordum. o an o ağrılarla ve kücücük bebekle tepki koymak aklıma gelmedi sanırım. bi dünya yorum yapıldı hastanede.. daha 2 saatlik cocuğun sünnetini, ilk banyosunu her seyini bana sormadan kararlaştırdılar. sonra sonra kendime geldikçe sinirlenmeye başladım ve tepki koydum 😂 trip attılar falan ama benim istediğim oldu.

biz doğumdan sonra 25 gün kadar ailemin yanında kaldık. çok da rahat ve güzeldi yukarıda belirttiğim konular haricinde. esim ve ben ilgilendik bebeğimizle tamamen. deneye deneye doğruyu bulduk. hatta inadına yorum yapanların tavsiyelerini en son denedik 😂 bi haftadır falan da kendi evimizdeyiz.

evet pişman olduğum zamanlar oldu.. keske kendi evimde olsaydım çok dedim. ama simdi tüm süreç bittikten sonra diyorum ki iyi ki orda doğurmusum.. iyi ki etrafımda beni gözleyen, eli üzerimde olan insanlar etrafımdaydı. yardım beklemeseniz bile etrafta sizden tecrübeli insanların olması size güven veriyor.

ama aileniz anlattığınız gibiyse bence de gitmeyin. zaten doğumdan sonra sizin hizemtinizi yapacak biri lazım yemek ve temizlik gibi. biri size bakacak ki siz de bebeğe bakabilin. bizde öyleydi. ben sadece bebeğe baktım. yemeğimi, çamaşırımı vs lem halletti.
Allah bebeğinizi sağlıkla büyütmeyi nasip etsin inşallah☺️
 
İlk doğumumda kv gorumcem ve annem geldi.iki gün dayanabildim onlara direk gönderdim bahaneyle.ikinci dogumumda kimseyi istemedim aynı sehirde olmamıza rağmen.ilk günden biz hallederiz dedim ne güzel oldu hiç lohusalık yaşamadım eminim gelselerdi yine aynı şeyleri yaşardım.yardima diye geliyorlar kimse elini biseye sürmüyor üstüne bide lafları da ayrı dert
 
benim kızım 4 hafta erken doğdu, kimseye haber vermedik doğumu, doğumdan sonra söyledik.
annem 2 hafta, kız kardeşim1 ay kaldı yanımızda ama kardeşim aynı zamanda evden çalıştığı için pek bi faydası olmadı, sadece manevi destek...
hiçbir şey insanın planladığı gibi olmuyor, genel hatları çizin ama biraz da akışına bırakmanızı tavsiye ederim. ne kadar rahat ve kaygısız olursanız o kadar iyi..
 
bence çok haklısın kararınızı uygulayın 💐
 
Merhaba arkadaşlar. Ben ailemden 2000 km uzakta bir şehirde yaşıyorum, aynı şekilde kayınvalidemler de ailemin yaşadığı şehirde yaşıyor. İlk olarak hep doğumumu kendi memleketimde yaparım diye düşünüyordum ailelerimiz bebeği görsün diye ama şimdi hamile olduğumu öğrendim ve olurda gebeliğim sağlıklı ilerlerse doğumum kışa geliyor. Orada 40ının çıkmasını bekle derken iyice havalar soğuyor ve buz gibi havada küçücük bebeği onca yoldan eve getirmek pek mantıklı gelmiyor. Eşim de aynı şekilde düşünüyor hem de doğumdan sonra kendi evimizde kalmak daha rahat olur diye düşünüyoruz. Buraya kadar bir sorun yok. Sorun doğumda ben de eşim de büyüklerden kimseyi yanımızda istemiyoruz. Sadece 21 yaşında kardeşim var onun gelmesini istiyoruz. Çünkü büyüklerimiz gerçekten herşeye karışan, her durumda moral bozan, laflarını esirgemeyen insanlar. Ben doğum sonrası yapamıyorsun, edemiyorsun, bakamıyorsun, sütün gelmiyor gibi sözler duymak istemiyorum çünkü zaten hassas bir dönemde olacağım. Kardeşim ve eşimle bu dönemi daha iyi daha rahat ve stressiz geçireceğimi düşünüyorum. Eşim kendisi diyor benim annemi kesinlikle çağırma moralini çok bozar diye ben de annemle asla anlaşabilen biri değilim. Şimdi biraz zaman geçsin, diyecekler ben geleyim hayır ben geleyim diye biz de kabul etmeyeceğiz ama laf edecekler biliyorum siz yapamazsınız gibisinden, küsecekler. Doğumumu memlekette yapmıyorum diye bozulacaklar. Şimdiden bunları düşünüp strese giriyorum. Kimseyi kırmak istemiyorum ama kendim de kırılmak istemiyorum. Sizin yanınızda kimler kaldı doğum sonrası, neler yaşadınız , bana ne önerirsiniz düşüncelerinizi bekliyorum 🌼
Gelecekse tecrübeli biri gelsin ki size bir şeyler öğretebilsin veya bebek ağladığında falan panik yapmamanız için destek olabilsin. 21 yaşındaki kardeşiniz size nasıl destek olabilir?

Ben kendi ailemle aynı yerde yaşıyorum, doğumdan sonra yemek, temizlik vs bi süre eşim yaptı, evde olduğu sürece birlikte ilgilendik, o işdeyken ben anneme gittim sabahtan akşama kadar.

Bence stres yapmayın, kızkardeşiniz de bu düşüncenizi onaylıyorsa "böyle karar verdik" diyip noktalayın konuyu. Şimdiden söylemeyin ama doğuma doğru belki fikriniz değişir.
 
Kardeşim çalışıyor olursa mecburen eşimle tek kalacağız zaten. Yani ikimiz kalsak bile hiç endişem yok bu konuda çünkü kendisinin bana çok iyi destek olacağını adım gibi biliyorum
Sezeryan olursa anneniz gerekebilir. Eşiniz 1 ay yanınızda durabilicek mi ? Çok yorucu olucak geceleri ikinizde yorgun olduğunuzda dinlenmek için 3. Kişi gerekebilir. Yemekdir temizliktir sizin bakımınız. Kayınvalide kesinlikle olmaz tepemde sütün yok diye ötmüştü annem olunca mecbur çağırdım. Kız kardeşiniz kaç yaşında bebek bakımından anlarmı ?
 
Annem ve kv gelmişti. Bk gibi geçti. Kızkardeşiniz gelsin evin işi yemek vs o halletsin siz de bebekle ilgilenin. Küserlerse küssünler. Nasılsa barışırlar. O zaman yaşanan kötü şeyler unutulmuyor. Kararınızdan caymayın. Sağlıkla kucağınıza alın inşallah 🌸
 
Siz zaten karar vermişsiniz eşinizle.
Neyi dert ettiniz bu kadar? Eşiniz destek olursa bakılır. Kardeşiniz de varmış.

Çocuk bakmak zor iş, kimse size yalvarmaz geleyim de bakayım diye merak etmeyin. En fazla 1 hafta sever dönerler.

Siz bu süreçte çocuk bakımıyla ilgili bilgilenin. Kendinize güvenir, onlara şu şöyle mi bu böyle mi diye sormazsanız karışamazlar.
 
Şimdiden düşünüyorsunuz bu iyi hoş güzel bir şey ama hamilelik ve doğum süreciniz çok farklı olabilir bunları lütfen göz önünde bulundurun. Benim hiçbir şey planladığım gibi gitmedi bu yüzden annem ve kardeşim olmasaydı napardım bilmiyorum desteğe fazlasıyla ihtiyacım oldu.

Eşiniz uzun bir süre izin alabilecek mi? Babalık izni yeterli olmaz çünkü bunları da düşünmeniz gerekir mutlaka.
 
Merhaba arkadaşlar. Ben ailemden 2000 km uzakta bir şehirde yaşıyorum, aynı şekilde kayınvalidemler de ailemin yaşadığı şehirde yaşıyor. İlk olarak hep doğumumu kendi memleketimde yaparım diye düşünüyordum ailelerimiz bebeği görsün diye ama şimdi hamile olduğumu öğrendim ve olurda gebeliğim sağlıklı ilerlerse doğumum kışa geliyor. Orada 40ının çıkmasını bekle derken iyice havalar soğuyor ve buz gibi havada küçücük bebeği onca yoldan eve getirmek pek mantıklı gelmiyor. Eşim de aynı şekilde düşünüyor hem de doğumdan sonra kendi evimizde kalmak daha rahat olur diye düşünüyoruz. Buraya kadar bir sorun yok. Sorun doğumda ben de eşim de büyüklerden kimseyi yanımızda istemiyoruz. Sadece 21 yaşında kardeşim var onun gelmesini istiyoruz. Çünkü büyüklerimiz gerçekten herşeye karışan, her durumda moral bozan, laflarını esirgemeyen insanlar. Ben doğum sonrası yapamıyorsun, edemiyorsun, bakamıyorsun, sütün gelmiyor gibi sözler duymak istemiyorum çünkü zaten hassas bir dönemde olacağım. Kardeşim ve eşimle bu dönemi daha iyi daha rahat ve stressiz geçireceğimi düşünüyorum. Eşim kendisi diyor benim annemi kesinlikle çağırma moralini çok bozar diye ben de annemle asla anlaşabilen biri değilim. Şimdi biraz zaman geçsin, diyecekler ben geleyim hayır ben geleyim diye biz de kabul etmeyeceğiz ama laf edecekler biliyorum siz yapamazsınız gibisinden, küsecekler. Doğumumu memlekette yapmıyorum diye bozulacaklar. Şimdiden bunları düşünüp strese giriyorum. Kimseyi kırmak istemiyorum ama kendim de kırılmak istemiyorum. Sizin yanınızda kimler kaldı doğum sonrası, neler yaşadınız , bana ne önerirsiniz düşüncelerinizi bekliyorum 🌼
bence hicbir şey hamilelikte düşünüldüğü gibi ilerlemiyor yani benim için öyleydi en azından. bende kendim bakarım eşim yeter vs diyordum ama özellikle lohusa dönemi tecrübeli birinin yanınızda kalması önemli. kardeşiniz yemek yapar temizliğinizi yapar vs o da size büyük destek ama bebek konusunda çok afallayacağınız durumlar olacaktır e bir se uzakmışsınız ha diyince de gelemezler bence annelerden birisi gelebilir özellikle anneniz.
 
Merhaba arkadaşlar. Ben ailemden 2000 km uzakta bir şehirde yaşıyorum, aynı şekilde kayınvalidemler de ailemin yaşadığı şehirde yaşıyor. İlk olarak hep doğumumu kendi memleketimde yaparım diye düşünüyordum ailelerimiz bebeği görsün diye ama şimdi hamile olduğumu öğrendim ve olurda gebeliğim sağlıklı ilerlerse doğumum kışa geliyor. Orada 40ının çıkmasını bekle derken iyice havalar soğuyor ve buz gibi havada küçücük bebeği onca yoldan eve getirmek pek mantıklı gelmiyor. Eşim de aynı şekilde düşünüyor hem de doğumdan sonra kendi evimizde kalmak daha rahat olur diye düşünüyoruz. Buraya kadar bir sorun yok. Sorun doğumda ben de eşim de büyüklerden kimseyi yanımızda istemiyoruz. Sadece 21 yaşında kardeşim var onun gelmesini istiyoruz. Çünkü büyüklerimiz gerçekten herşeye karışan, her durumda moral bozan, laflarını esirgemeyen insanlar. Ben doğum sonrası yapamıyorsun, edemiyorsun, bakamıyorsun, sütün gelmiyor gibi sözler duymak istemiyorum çünkü zaten hassas bir dönemde olacağım. Kardeşim ve eşimle bu dönemi daha iyi daha rahat ve stressiz geçireceğimi düşünüyorum. Eşim kendisi diyor benim annemi kesinlikle çağırma moralini çok bozar diye ben de annemle asla anlaşabilen biri değilim. Şimdi biraz zaman geçsin, diyecekler ben geleyim hayır ben geleyim diye biz de kabul etmeyeceğiz ama laf edecekler biliyorum siz yapamazsınız gibisinden, küsecekler. Doğumumu memlekette yapmıyorum diye bozulacaklar. Şimdiden bunları düşünüp strese giriyorum. Kimseyi kırmak istemiyorum ama kendim de kırılmak istemiyorum. Sizin yanınızda kimler kaldı doğum sonrası, neler yaşadınız , bana ne önerirsiniz düşüncelerinizi bekliyorum 🌼
Hamileyken ben de boyle konusuyodum kimse gelmesin yalniz kalayim cart curt diye o bebegi bi kucagima aldim aman dedim gitmeyin bana yardim edin. 21 yasinda kardesjn ne kadar yardim edecek. Politik davran yaninds olsunlar sana bi tavsiye
 
Merhaba arkadaşlar. Ben ailemden 2000 km uzakta bir şehirde yaşıyorum, aynı şekilde kayınvalidemler de ailemin yaşadığı şehirde yaşıyor. İlk olarak hep doğumumu kendi memleketimde yaparım diye düşünüyordum ailelerimiz bebeği görsün diye ama şimdi hamile olduğumu öğrendim ve olurda gebeliğim sağlıklı ilerlerse doğumum kışa geliyor. Orada 40ının çıkmasını bekle derken iyice havalar soğuyor ve buz gibi havada küçücük bebeği onca yoldan eve getirmek pek mantıklı gelmiyor. Eşim de aynı şekilde düşünüyor hem de doğumdan sonra kendi evimizde kalmak daha rahat olur diye düşünüyoruz. Buraya kadar bir sorun yok. Sorun doğumda ben de eşim de büyüklerden kimseyi yanımızda istemiyoruz. Sadece 21 yaşında kardeşim var onun gelmesini istiyoruz. Çünkü büyüklerimiz gerçekten herşeye karışan, her durumda moral bozan, laflarını esirgemeyen insanlar. Ben doğum sonrası yapamıyorsun, edemiyorsun, bakamıyorsun, sütün gelmiyor gibi sözler duymak istemiyorum çünkü zaten hassas bir dönemde olacağım. Kardeşim ve eşimle bu dönemi daha iyi daha rahat ve stressiz geçireceğimi düşünüyorum. Eşim kendisi diyor benim annemi kesinlikle çağırma moralini çok bozar diye ben de annemle asla anlaşabilen biri değilim. Şimdi biraz zaman geçsin, diyecekler ben geleyim hayır ben geleyim diye biz de kabul etmeyeceğiz ama laf edecekler biliyorum siz yapamazsınız gibisinden, küsecekler. Doğumumu memlekette yapmıyorum diye bozulacaklar. Şimdiden bunları düşünüp strese giriyorum. Kimseyi kırmak istemiyorum ama kendim de kırılmak istemiyorum. Sizin yanınızda kimler kaldı doğum sonrası, neler yaşadınız , bana ne önerirsiniz düşüncelerinizi bekliyorum 🌼
Daha 6 haftalıksınız, bir durun ya...
Bebek biraz büyüsün, bu konular konuşulur.
Gelmelerini istemiyorsanız, küsmelerini de göze alacaksınız.
Öyle de olsa böyle de olsa moraliniz bozulacak gibi görünüyor.
 
Ay kimse gelmesin. Ben de kara kara düşünürdüm kim gelecek ne olacak. Kv ile görüşmüyorum zaten. Annem de okul zamanı kardeşlerim okula gidiyordu aramızda 8 saat var. Neyse sezeryan oldum. Annem 8 gün falan kaldı. Üstüne bir de bebeğim 1 aylıkken taşındık. Ne gelen ne giden. Elhamdülillah o kadar güzel geçti ki. Yorum yapan yok. Sık sık dr a götürdük kilo alımı iyi mi ne yapalım diye dr dan önerileri aldık. Bilmediğimiz yerde youtube de her bilgi mevcut. O kadar güzel geçti sanki doğum yapmadım da hani öyle ufak bir grip olmuşum 😂Ha geceleri uyumadı bir ara ama onda da gene annenin bakması lazım çünkü yeni doğan bebek memeden ayrılmıyor 2 saatte 1 emzir gazını çıkar anne lazım kimsede durmaz. Kısacası kimseye gerek yok ♥️
 
Merhaba arkadaşlar. Ben ailemden 2000 km uzakta bir şehirde yaşıyorum, aynı şekilde kayınvalidemler de ailemin yaşadığı şehirde yaşıyor. İlk olarak hep doğumumu kendi memleketimde yaparım diye düşünüyordum ailelerimiz bebeği görsün diye ama şimdi hamile olduğumu öğrendim ve olurda gebeliğim sağlıklı ilerlerse doğumum kışa geliyor. Orada 40ının çıkmasını bekle derken iyice havalar soğuyor ve buz gibi havada küçücük bebeği onca yoldan eve getirmek pek mantıklı gelmiyor. Eşim de aynı şekilde düşünüyor hem de doğumdan sonra kendi evimizde kalmak daha rahat olur diye düşünüyoruz. Buraya kadar bir sorun yok. Sorun doğumda ben de eşim de büyüklerden kimseyi yanımızda istemiyoruz. Sadece 21 yaşında kardeşim var onun gelmesini istiyoruz. Çünkü büyüklerimiz gerçekten herşeye karışan, her durumda moral bozan, laflarını esirgemeyen insanlar. Ben doğum sonrası yapamıyorsun, edemiyorsun, bakamıyorsun, sütün gelmiyor gibi sözler duymak istemiyorum çünkü zaten hassas bir dönemde olacağım. Kardeşim ve eşimle bu dönemi daha iyi daha rahat ve stressiz geçireceğimi düşünüyorum. Eşim kendisi diyor benim annemi kesinlikle çağırma moralini çok bozar diye ben de annemle asla anlaşabilen biri değilim. Şimdi biraz zaman geçsin, diyecekler ben geleyim hayır ben geleyim diye biz de kabul etmeyeceğiz ama laf edecekler biliyorum siz yapamazsınız gibisinden, küsecekler. Doğumumu memlekette yapmıyorum diye bozulacaklar. Şimdiden bunları düşünüp strese giriyorum. Kimseyi kırmak istemiyorum ama kendim de kırılmak istemiyorum. Sizin yanınızda kimler kaldı doğum sonrası, neler yaşadınız , bana ne önerirsiniz düşüncelerinizi bekliyorum 🌼
Doğumun nasıl olacak canım bende tek büyütüyorum bebeklerimi eğer normal olacaksa eşinin desteğiyle bu dönemi daha rahat atlatırsın ama sezeryan olursan biraz daha zor geçecek o süre sezeryan dikişlerle en az 3 4 gün oturur kalkerken bile bı kişi olmalı yanında
 
Merhaba arkadaşlar. Ben ailemden 2000 km uzakta bir şehirde yaşıyorum, aynı şekilde kayınvalidemler de ailemin yaşadığı şehirde yaşıyor. İlk olarak hep doğumumu kendi memleketimde yaparım diye düşünüyordum ailelerimiz bebeği görsün diye ama şimdi hamile olduğumu öğrendim ve olurda gebeliğim sağlıklı ilerlerse doğumum kışa geliyor. Orada 40ının çıkmasını bekle derken iyice havalar soğuyor ve buz gibi havada küçücük bebeği onca yoldan eve getirmek pek mantıklı gelmiyor. Eşim de aynı şekilde düşünüyor hem de doğumdan sonra kendi evimizde kalmak daha rahat olur diye düşünüyoruz. Buraya kadar bir sorun yok. Sorun doğumda ben de eşim de büyüklerden kimseyi yanımızda istemiyoruz. Sadece 21 yaşında kardeşim var onun gelmesini istiyoruz. Çünkü büyüklerimiz gerçekten herşeye karışan, her durumda moral bozan, laflarını esirgemeyen insanlar. Ben doğum sonrası yapamıyorsun, edemiyorsun, bakamıyorsun, sütün gelmiyor gibi sözler duymak istemiyorum çünkü zaten hassas bir dönemde olacağım. Kardeşim ve eşimle bu dönemi daha iyi daha rahat ve stressiz geçireceğimi düşünüyorum. Eşim kendisi diyor benim annemi kesinlikle çağırma moralini çok bozar diye ben de annemle asla anlaşabilen biri değilim. Şimdi biraz zaman geçsin, diyecekler ben geleyim hayır ben geleyim diye biz de kabul etmeyeceğiz ama laf edecekler biliyorum siz yapamazsınız gibisinden, küsecekler. Doğumumu memlekette yapmıyorum diye bozulacaklar. Şimdiden bunları düşünüp strese giriyorum. Kimseyi kırmak istemiyorum ama kendim de kırılmak istemiyorum. Sizin yanınızda kimler kaldı doğum sonrası, neler yaşadınız , bana ne önerirsiniz düşüncelerinizi bekliyorum 🌼
Asla gelmesinler deme. Gelmeleri inan bana her açıdan iyi. Doğum sonrası ilk bir hafta tecrübeye çok ihtiyacın olacak.
 
Back
X